Kumain Ka Na Ba

Dos dez aos dezoito anos, meus pais me obrigaram a escrever duzentas e noventa e nove dívidas. Cada centavo que eu pedia a eles era considerado um empréstimo — algo que eu teria que pagar quando me tornasse adulta. Até que sofri um acidente de carro... Na hora de pagar a cirurgia, ainda me faltavam três mil no cartão. Sem saída, fui implorar ajuda aos meus pais. Mas eles apenas sorriram friamente: — Júlia Monforte, você já tem dezoito anos. Não temos mais obrigação nenhuma com você. Escreva uma nova dívida! Com lágrimas nos olhos, escrevi minha tricentésima dívida. Após a cirurgia, abri o Instagram e me deparei com uma publicação da minha irmã adotiva. Na foto, ela estava em um cruzeiro internacional, celebrando seu aniversário de dezoito anos como uma princesa, cercada de gente a bajulando. O presente dos meus pais para ela? Um apartamento de alto padrão no centro de São Paulo... e a chave de um Maserati. Até meu amigo de infância... olhava para ela com olhos cheios de amor. Ela agradecia: "Obrigada às pessoas que eu mais amo, por me darem o melhor que eu poderia ter." E eu, segurando aquela dívida toda amassada nas mãos, simplesmente sorri. Depois que eu quitar essa dívida... uma coisa é certa — não preciso mais de uma família assim.

Alin nga ba ang isasalba? Ang pagkakaibigan o galit sa mga puso? Ang tungkol sa pagkakaibigan na mas pipiliin ba ang magpatawad o ang mamuo ang galit at manatili.

Isang misteryosong lalaki at isang gabi ng pagkakamali. Nakatakdang ikasal si Katya sa kaibigan ng kanyang ama pero nasira ang lahat ng iyon dahil sa biglaang pagbubuntis niya. Afraid that they will kill her baby, Katya decided to leave and run away. Hindi naging madali ang buhay sa kanya pero kinaya niya para sa kanyang anak. Nang lumaki na ang anak ay nagpasya si Katya na bumalik na sa Manila. Ngunit sa pagbabalik niya ay hindi niya inaasahan na makikilala na niya sa wakas ang ama ng kanyang anak. Makikilala pa ba siya nito? Mamumukhaan pa ba nito ang anak kung may amnesia na pala ito at ikakasal na?

In life, you don't know if you're always on top. Hindi mo alam kung kailan ka mananalo o matatalo-kung kailan ka paglalaruan ng tadhana. Destiny is our greatest enemy. Parang lahat kasi ng mangyayari sa buhay natin, nakatadha na-at wala kang magagawa kundi tanggapin ito. I have always been on top. All the people I know are proud of me-look up at me because I am good at everything. Pero tama nga silang hindi ka laging nasa taas. Sino bang mag-aakala na isang beses lang akong babagsak pero sobra iyon? Sobra-sobrang nahatak ako sa baba ng malaking trahedya sa buhay ko at hindi ko alam kung paano ako aahon. Mabuti na lang, bumalik siya. Siya ulit. Siya lang ang nag-iisang taong nagmamahal sa akin nang lubos kahit iniwan ko. It's always him. Walang iba.

What if fate will play two strangers in the most difficult time of their lives? A man who mostly treat killing as a habit and a woman that one's survived death, been saved and now...fate is teasing her life again. What if there's someone wearing a mask of vengeance just to lure her? What if trusting him will make her defeated. Paano ba mahalin ang isang kriminal na gaya ni Peruvian El Fuego? Paano ba magmahal ng totoo? May lalaki pa kayang magmamahal sa babaeng nabalo na at may isang step-daughter na 'sing edad lang niya? Paano kung magiging hadlang din ang estado ng pagkatao at nakaraan nila sa isa't-isa? May puwang pa ba ang salitang 'pagmamahal?' ~ Peruvian El Fuego and Romary Aquisa Jaranilla

“Sampung milyon. Magpapanggap ka lang na buntis ka na at fiancee kita sa buong tatlong buwan. Matutulungan kita, matutulungan mo ‘ko,” pakiusap ang certified f*ckboy ng taon na si Joaquin sa bestfriend nyang si Abby. She agreed straight away. Seeesh! So easy. Chicken feed! No big deal. Walang malisya. Halos parang nakikitira na rin sya sa penthouse ni Joaquín sa dami ng gamit nya. And so she convinces herself. Pero habang tumatagal, lalong nagiging kumportable para sa kanya ang penthouse nito at lalong lumalamig ang mga gabi tuwing mahihiga sya na nasa kabilang dulo ng malambot kama ang bestfriend. Paano nya kokontrolin ang damdaming noon pa gustong makawala? Paano nya lalabanan ang sinasabi ng isip nya bestfriend lang sya? Hanggang kailan nya kaya kayang panghawakan ang kanyang pagpapanggap?

An ordinary girl accidentally met a disabled man. "It's really hard to live. I hope one day someone can save me from this really dark life of mine" he said. Dahil sa isang accident na bago ang lahat, nawalan na ito ng ganang mabuhay takot makipag salamuha sa ibang tao dahil sa kanyang kapansanan gayunpaman, nanatili parin ito natatrabaho nag papatuloy sa buhay, he never expect to have a relationship to anyone, but then cupid's cafe ang naging instrumento para mabago yung pananaw nito sa buhay lahat nag bago ng isang iglap. Ito’y pandalian lang ba? mananatili parin ba kaya ito pag katapos ng kanyang natuklasan sa mismo araw na pinaka-aayaw niya matatanggap niya kaya ito? mananaig parin ba ang pag mamahalan na patuloy nilang pinaglalabanan.

RATED SPG/DETAILED BED SCENES/BAWAL SA BATA! "Sa akin ka lang, Roxanne... ako ang tunay na nagmamay ari sa iyo. Akin lang ang puso, kaluluwa pati na ang katawan mo," may diing wika ni Rain Tyler Montenegro.

Papangarapin mo ba ang isang bituin sa langit, kung ikaw ay isang hamak na maglulupa lamang? Si Rada Buenavista - ang bratinelang heredera. Susubukan ang pasensya ng simple at mailap na si - Rafael Samaniego. Saan hahantong ang isang pagtatagpo na babalutin ng samut-saring lihim? Handa ba sila sa isang katotohanan na magsasadlak sa kanila sa lusak ng poot at galit? At magdadala sa kanila sa labis na kabiguan at kapighatian. Saan sila dadalhin ng kanilang katatagan? Kung ang pinaghuhugutan nila ng lakas ang sa kanila'y siya ring dudurog at wawasak.

Kylee Nicole Montenegro, ako 'yun. Labing-walong taong gulang na at malapit ng mag-kolehiyo. Hindi na ako nagho-homeschool; malapit na akong maging normal na estudyante, tulad ng pangako ni Dad. Homeschooled ako mula nung ako'y limang taon dahil sa isang aksidente. Madalas sabihin ng mga tao na marami daw nangyari sa buhay ko noong bata ako, pero isang bagay lang ang matandaan ko — isang panyo. Isang hindi kakilalang bata ang nagbigay sa akin nito, at hindi ko alam ang pangalan niya. Malamang, hindi ko na siya makikilala matapos ang maraming taon, pero umaasa ako na isang araw ay makakita ako sa kanya para magpasalamat. Ang hindi kakilalang ito ang tumulong sa akin nang mawala ako sa mall. Naalala ko ang bahagi ng pangyayari, pero hindi lahat. Napapangiti ako nang hindi ko namamalay. Pagkatapos kong lumabas ng banyo, napansin ko ulit ang panyo at ngumiti. Mukhang may kaunting paghanga ako sa taong nagbigay nito sa akin. Ilang taon na itong nasa akin at hindi ko pa ito nalalabhan. May nakasulat ding salitang "TRIST" dito. Iniisip ko kung pangalan ba ito. Nagtango na lang ako dahil wala akong alam. Nahulog sa malalim na iniisip, isang katok sa pinto ang bumalik sa akin sa realidad. "PUPUNTA NA!" sigaw ko nang marinig ko si Ate Lena na nagpapaalam na ang almusal ay handa na. Isinilid ko ulit ang panyo sa aparador, may kakaibang tanong pa rin sa aking isipan. SINO KA?