Mea Booking

Si Evangeline Yang, kilala sa high-end world ng Ligaya & Adonis bilang Apple Pie, ang pinaka-requested escort—tinaguriang Best Flavor. Pero para kay Eva, hindi ito tungkol sa karangyaan o pagnanasa—isa itong paraan para mabuhay. Ang gabi-gabi niyang bookings ang naging daan para siya'y makatapos ng BSBA major in Marketing, nakabili siya ng studio-type condo unit, at naka pag patayo ng maliit na negosyo para sa kanyang pamilya sa probinsya. Ngunit matapos ang limang taon ng pagtatago sa pangalang hindi kanya, handa na siyang mag-quit. Ang final booking niya: isang weekend sa Euphoria Island kasama ang isang estrangherong basag ang puso. Walang pangalan. Walang expectations. Walang label. Langit sa ilalim ng buwan. Mga halik na masyadong totoo para sabihing trabaho lang. At isang gabing akala nila, kaya nilang iwanan sa isla. Nagkamali sila. Pagbalik sa Maynila, handa na si Eva sa bagong simula-isang lehitimong trabaho sa isang prestihiyosong marketing firm. Pero hindi siya handa sa lalaking naghihintay sa kabilang dulo ng opisina. Gideon Morgan—isang self-made billionaire CEO at charismatic marketing genius—na minsang naniwala at naging bulag sa pag-ibig... matapos siyang paulit-ulit iwan ng babaeng akala niya'y sa kanya. Sa Euphoria, natikman niya ang kalayaang matagal na niyang hinahanap-at ang halik ng babaeng hindi niya malilimutan. Maniniwala na sana siyang hindi totoo ang second chances—hanggang may nagturo sa kanya kung paano muling umasa at buksan ang puso muli. At ngayon, narito ang babaeng 'yon. Sa opisina niya. Bilang kanyang bagong secretary. Sa mundong puno ng power suits, deadlines, at mga lihim na hindi nila sinadyang itago—kaya pa ba nilang manatiling propesyonal? O dadalhin ng Euphoria ang lahat ng damdaming iniwan nila... hanggang sa boardroom?

Eu morri no meu aniversário, mas os meus pais e o meu marido não perceberam. Eles estavam ocupados demais, dedicando toda a atenção para planejar a festa de aniversário da minha irmã gêmea, Esme Shaw. Enquanto ela estava cercada por pessoas ajudando-a a escolher um vestido, eu fui amarrada e jogada no porão. Com a pouca força que me restava, forcei meus dedos quebrados a digitar o código—9395. Era um sinal que meu marido, Edwin Grant, e eu tínhamos combinado. Era uma forma direta de pedir ajuda em caso de perigo. Nunca pensei que um dia realmente precisaria dele. Mas quando enviei, ele não acreditou em mim. Sua resposta foi fria: "Claudia, está fazendo um espetáculo só porque não te levei pra comprar um vestido novo?" Você ainda pode usar o vestido do ano passado. Pare de arrumar confusão. Te vejo na festa mais tarde.” O que ele não sabia era que Esme já havia destruído aquele vestido em pedaços. Ele não tinha ideia de que eu parti logo após desligar. A celebração começou e eu não estava presente. Um alvoroço tomou conta da sala quando viram o presente que eu tinha preparado para a Esme com antecedência.