Mga Tanong Na Nakakatawa At Sagot

Sabi nila lahat ng bagay at tao my lugar may pwesto, may panahon at oras makakapagpasaya man sayo o hindi. Gaya na lang ng araw sa umaga bwan sa gabi, ang tubig sa ilog umaagos at ulan ay pumapatak, ang tao ay nabubuhay at namamatay... But Im not buying it kasi kung ganon? Bakit kinuha agad ang mahal ko? Ang lugar at pwesto pati panahon at oras nya ay dapat sa tabi ko. Kaya isa lang ang ibig sabihin LIFE IS A BIG BULLSHIT UNFAIR! Sandali ko lang syang nakasama pero kinuha na lang sya bigla. Marami pa kaming gustong gawin at puntahan. Marami pa syang pangarap na gustong tuparin. Kung maibabalik ko lang ang oras. Pero kahit anong gawin ko di na ko makakabalik sa oras na yon. Yong masaya at kasama ang mahal ko. *** Tumgin ako sa salamin at yuko. Tumingin uli ako sa salamin... Tingin sa likod.... Sa salamin uli.... "Oh jesus!!!!" "Waaaaaaahhhhhh..." Sigaw ko habang nakaturo sa salamin. Subra talaga ang takot ko kaharap ko ang bata kong pag mumukha! Sigaw pa rin ako ng sigaw buti na lang walang tao kundi para akong baliw. Totoo ba to? Kinurot ko sarili ko at pinag sasampal. "Aray! Putik ang sakit" "Ano bang nangyayari? Ganito ba sa heaven?" Lumabas ako hahanapin ko na si mahal walang duda patay na ko! As in dead. Pero pano si mommy? Hinihintay ako. "Bala na si batman basta mahanap ko si mahal." Napadaan ako sa labas ng at.. Ano ba showing nila mga luma na pang 2014 pa. sariwa pa sa akin ang mga taon ng nakilala ko si mahal. Teka? Parang may di tama. Kaya nag duda na ko nagtanong- tanong ako at sa 20 na taong tinanong ko isa lang ang sagut... Today is APRIL, 17,2014. Hindi pwede, 2055 na sa panahon ko.

Loriana Wrights was born with poor eyesight. Kahit pa may tulong ng salamin sa mata ay masyado pa ring malabo ang paningin ng dalaga. It was a rare condition that even a surgery cannot help aide her problem with her eyes. Sa pagsapit ng ika-dalawampu't isa niyang kaarawan, isang regalo mula sa hindi nagpakilalang bisita ang kanyang natanggap. Inside the crystal box is a normal-looking eyeglasses, but the moment she wore it, her eyesight suddenly went clear...and she started seeing blue and red fire on some people. Anong ibig sabihin ng asul at pulang apoy sa kanilang mga dibdib? Sino ang nagtangkang kunin siya sa gabi ng kanyang kaarawan? Maraming nabuong tanong sa isip niya na isang estranghero lang ang kayang magpaliwanag. "You only have on job. To keep the souls I seek..." Sa tulong ni Jiro, matutuklasan ni Ria ang totoo niyang pagkatao. Kung bakit niya nakikita ang mga apoy sa ilang tao at kung bakit siya nais dukutin ng Phantom Society. Flip the pages and discover the real world...because there is more to reality than meets the eye.

“Mommy, love mo ba si daddy?” Napangiti si Zylah Almendras sa tanong na iyon ng pitong taong gulang na anak—si Jaxon. Sa isang dekadang pagsasama nila ni Bryce ay masaya sila lalo na at may isang anak silang bumubuo sa kanila. Kontento siya sa buhay bilang hands-on mom sa anak at mabuting may bahay sa asawa. “Oo naman, s’yempre,” tugon niya sa tanong ng anak at masuyong nginitian ito. “Pero si daddy love ka rin ba?” “Oo naman. Love din s’yempre ni daddy si mommy.” “Eh, bakit mas masaya si daddy kapag kasama—” Tunog mula sa tablet ni Jaxon ang pumutol sa sasabihin pa sana nito. Binalewala na nito kasunod ang ina at nakangiti na sa kung anong tinitingnan sa tablet. “Mommy?” Balik atensyon nito sa ina. “Hmm?” "Kailan kayo maghihiwalay ni daddy?” *************** Iyon ang simula ng lahat. Pagdududa. Pagtataksil. Pagkukunwari. Pagtitiis. Pero hanggang saan ang kayang tiisin ni Zylah? Hanggang saan kung hindi lang ang asawa ang inaagaw sa kaniya kung hindi pati ang anak?

"Kumikislot ang alaga mo at mainit. Nilalagnat ka ba? O kaya, tulungan kita mag lulu?" "Kilala mo ba kung sino ang kausap mo?" May pagpipigil na tanong ng lalaki. Humigpit din ang pagkakahawak ng malapad niyang kamay sa aking pangupo na kanina lang ay taimtim na nakasuporta lamang dito. Ni hindi ko namalayan na tumigil na pala ito sa paglalakad. "Bakit, masarap ba Selyo?" Muli kong pinisil ang kahabaan niya at pinaglaruan ito habang nagpakawala naman ng mahinang mura ang lalaki.

No primeiro ano do nosso casamento, Augusto Moretti, meu marido perfeito aos olhos de todos, começou a mudar. Ele se afastou de mim, tornando-se frio e distante. De repente, ele parecia ter feito um voto de castidade: mandou construir uma pequena capela na mansão e não largava mais o rosário. Eu tentei de tudo para reacender a nossa relação. Mas, por mais que eu o provocasse, ele permanecia indiferente, como se eu fosse invisível. Até que, em uma noite, o flagrei através de uma fresta na porta do banheiro. Ele estava se entregando à paixão… Mas não por mim. Ele olhava fixamente para a foto de outra mulher. Foi nesse momento que percebi: ele não era frio, ele apenas não tinha sentimentos por mim. Decidi virar o jogo. Enganei Augusto para que assinasse o acordo do divórcio e desapareci completamente da vida dele. Mas, ironicamente, depois que sumi, ele enlouqueceu tentando me encontrar. Quando nos reencontramos, foi no casamento do tio dele. Eu vestia um vestido de noiva branco, e ele, com os olhos vermelhos de raiva, não conseguia de jeito nenhum me chamar de "tia"!

"Speaking, Mr. Thompson. What can I--" "I'm looking for my wife, Mr. Montevista. Is she with you, by any chance?" Hinaing nito sa kabilang linya dahilan para magngitngit nang galit lalo si Deiah sa narinig nitong salitang "wife" Ang lakas nga naman ng loob nitong tawagin siya nitong wife pagkatapos siyang pilitin nitong pirmahan ang papel na iyon. "Excuse me. Mawalang galang pero puwede bang piliin mo ang mga salita mo, Mr. Thompson. Ex-wife mo na ako ngayon. Hindi asawa." May diin sa tono ng pagkakasabi ni Deiah sa salitang "hindi asawa" habang ramdam niya ang pangangatog ng tuhod niya. Mas lumalakas na din ang kabog ng puso niya. "Totoo nga. Magkasama nga talaga kayo." Madiing sagot ni Primo, mahahalata sa boses nitong ang nagngingit nitong tono sa pagbitaw sa bawat salita. "Bakit hindi? Ikaw lang ba ang puwedeng humanap ng makakasama?" "Deiah!" Bulyaw ni Primo na halos hindi mapipinta ang mukha dahil sa madilim nitong awra. "I warn you, don't be hasty. Our divorce isn't finalized, we haven't received the certificate. Legally, you're still my wife. Consider the Thompson family's reputation and your dignity." Dagdag niya pang sabi kay Deiah.

Hanggang saan ka magsisikap na maabot ang iyong layunin? Nagawa mo bang ipagkanulo ang iyong mga kaibigan- kahit na hindi ka kamukha ng taong gagawa ng ganoong bagay? Gutom sa tagumpay at papuri, si Lily Jenkins ay tumanggap ng alok mula sa isang napakatagumpay na paaralan. Dahil sa kasakiman at pananabik ay nagawa niya ang mga bagay na hindi niya dapat gawin, na kung saan ang kanyang pagkakasala ay aatake sa kanya mamaya. Papayagan ba niya ang isang punong guro na ayusin ang kanyang kapalaran? O subukang umasa sa kanyang mga kaibigan kahit na hindi sila masyadong mapagkakatiwalaan? Alamin sa SCHOLAR, isang memoir kung paano makukuha ng paaralang ito ang kanilang mga estudyante sa kanilang mga marahas na bersyon. Batay sa totoong buhay na mga sitwasyong pang-akademiko, dadalhin ka ng maikling novella na ito sa isang kapanapanabik na paglalakbay nang walang mga bobong karakter, ngunit may mga taong mapaglihim na maaaring maging ang pangunahing tauhan, o maging ang may-akda mismo. Is she really a psychopath?

Inaya wanted to feel love and be loved ngunit pakiramdam niya ay napakamalas niya sa pagmamahal. She was arranged to be married to Lexus Armani as early as nine years old she was so happy because she liked Lexus from the very first time she saw him. Kaya naman pumayag na siyang magpakasal dito when she reached her 20 years old. But Lexus only see her as a job at hindi man lang sineryoso ang kasal nila. He even brought women in their home na ikinagalit niya ng sobra. She was so depressed to the point na oras na saktan siya ng matindi ni Lexus ay hindi na siya magdadalawang isip na tapusin ang sarili niyang buhay. And it happened.. She commit suicide sa mismong kamay pa ni Lexus. Akala niya ay matatapos na ang buhay niya, and Lexus was so mad when she wakes up and decided to locked her up in his room. She thought it will all ended ngunit biglang nagbago sakanya si Lexus from cold and insensitive to the most caring man. She just wishing na sana mahalin din siya nito kagaya ng obsession na nararamdaman niya para dito. Until she got pregnant and runaway pregnant. But after three years ay nagkita sila ulit nito and he blackmailed her para maiuwi sa bahay nito kasama ang anak nila na obviously anak nito dahil sa mga mata nito. But when Lexus starts touching her again lahat ng alaala at pagmamahal niya dito ay bumalik. At ang tanong can Lexus love her now?

Si Lirah Sarmiento, isang haciendera at masunuring anak. Wala siyang ibang ginawa kundi sundin ang mga inuutos ng mga magulang at kapatid para lang makuha ang inaasam na pagmamahal ng mga ito. Kahit na ang magpakasal sa isang lalakeng hindi naman niya kilala para lamang mailigtas ang kanilang kompanya.. Si Matias Gomez, ang panganay na anak ng mga Gomez. Isang bilyonaryong bigo sa pag-ibig. Lumaki siyang may galit sa mga magulang dahil gusto ng mga itong maging perpekto siya bilang tagapagmana ng kanilang mga ari-arian. Kahit na pati sa magiging asawa niya. Dalawang tao na may magkaibang katauhan. Parehas na pinagkaitan ng pagmamahal. Magawa kaya nilang mahanap ang pag-ibig na kanilang inaasam sa piling ng isa’t isa?

I took a deep breath again and again as I finally knocked twice. And after a couple of minutes a baritone yet cold voice spoke. "Come in." My brows furrowed and my chest was pounding so loud when I heard Sir JR's voice. This is the first time he showed himself to us but... this was not the first time I met him. At sana wala rin siyang maalala pa. Pinilig ko ang ulo at pilit tinatanggal ang mga nasa isipan at dahan-dahang pinihit pabukas ang pinto. Biglang nanindig ang balahibo ko dahil sa lamig sa loob ng opisina ni Sir. "Hmm..." tumikhim ako upang agawin ang atensyon niya na nakatalikod mula sa akin at prenteng nakaupo sa swivel chair niya. "Good afternoon, Sir." I greeted politely. He stayed silently, he stayed in his place and he didn't respond to me. Hindi rin siya lumilingon kaya napakamot ako ng ulo. "Sir? What can I do for you? Is it because I'm late this morning? I'm sorry Sir, there's an emergency in our home, the reason why I'm late. I'm sorry." I explained but he remained silent. Dahan-dahan akong napayuko. Mukha ngang bad mood siya dahil hindi man lang lumilingon sa akin. "How old are you?" Wala pa sa isang segundo akong nag-angat ng tingin sa kaniya. "Hmmm, 24, Sir..." I answered lowly. "Married?" I swallowed as I responded. "No." "Single?" he asked again. "Opo." "Any relationship? Boyfriend? Ka live in?" "Wala po, Sir..." Pilit kong sinasagot ang mga tanong niya kahit alam kong confidential na iyon. Hindi ko rin alam kung bakit iyon ang naging binungad niya sa akin na hindi ko inaasahan. Nabalot kami ng katahimikan hanggang sa muli siyang magtanong na ikinamilog ng mga mata ko. "Virgin or not?" My mouth opened a bit 'coz of his inappropriate question.