Mo Dao Zu Shis

Paano mo kakayanin ang lahat lahat,Kung ang iyong minamahal ,Ay isang kasinungalingan lamang. Ang akala mong siya ,Ay hindi pala! At malalaman mo nalang na ang taong iyong minamahal ay hindi ang lalaking kasama mo sa altar, Kundi ang kanyang kamukha lamang! Paano mo haharapin ang Pagsubok na ito sa iyong buhay?!'' At sa bandang huli ,malalaman mo nalang na ang lalaking kat*lik mo na asawa mo na ngayon ay siya ding lalaking nangakong hiram lang ang bawat sandali,dahil sinabi nito sa iyong minamahal na may taning na ang buhay nito. Kaya pumayag ang iyong minamahal na pumalit siya sa pwesto niya kahit na sobrang sakit para sa kanya ang disisyong iyon. Kabaliktaran pala ang lahat, Kung sino ang humiram ng sandali ay siya palang kasinungalingan at ang tunay mong minamahal ay siyang may malubhang karamdaman.

What if one day you will find out that the person you love and trusted betrayed you? Will you choose to leave or stay? Paano kung sa isang one night steamy night ay nagbunga ito? Paano mo ipapaalam sa ama ng dinadala mo ito kung hindi mo naman siya kilala?

"Inakit mo ako para sa pera. Ikaw rin ang dahilan kung bakit naghiwalay kami ng girlfriend ko. Ito ang tandaan mo, ni kakarampot na pagmamahal, wala akong mararamdaman para sa 'yo. Gusto mong lumaya? Tss! Magdusa ka muna at pagbayaran ang ginawa mo!"

WARNING ⚠️ MATURED CONTENT ⚠️ READ AT YOUR OWN RISK..!! Paano mo sasabihin sa isang tao na mahal mo s'ya kung alam mo sa sarili mo na may malaki kang kasalanan na nagawa sa kan'ya sa nakaraan? Saan hahantong ang pag-ibig na nararamdaman sa taong manhid na ang puso dahil sa labis na sakit na naranasan at nararamdaman dulot ng ng masaklap na nakaraan? Magtatagumpay kaya ang tadhana na pagtagpuin sila?

Sabi nila, ang buhay daw ay isang walang katapusang pakikibaka. Minsan, ang mga labang kailangan mong pagtagumpayan ay yaong mga hindi mo inaasahan. Handa ka ba sa anumang hamon ng buhay? Gaano kahanda ang puso mo sa mga bagay na ni sa hinagap ay hindi mo akalaing haharapin mo? Paano kung kinakailangan mong mahiwalay sa pinakamahalagang bahagi ng pagkatao mo? muli ka bang babangon para magpatuloy, o hahayaan ang sariling malugmok sa sitwasyong kinalagyan mo? Sa kabilang dako, gaano kalaking sakrepisyo ang handa mong ibigay para sa isang buhay na nakasalalay sayo? Handa mo bang talikdan ang lahat para sa isang responsibilidad na biglang naatang sa mga balikat mo? Ano ang mga hamon na kaya mong suungin, mga pagbabagong kaya mong harapin para sa isang bagay na hindi mo naman lubos na ma-a-angkin? Ang pag-ibig ba ay laging may depinisyon? Lagi ba itong may basihan at kaagapay na kondisyon? Pano kung ang pagmamahal ay ipinagkait ng panahon, mabibigyan pa ba ng isang pagkakataon? Ito ang mga tanong na minsan ko nang naitanong sa sarili ko, at hanggang ngayo'y gumugulo sa isipan ko. Simple lang naman sana ang mithihin ko, subalit bakit ipinagkait ito sa akin? Naalala ko pa kung paano nagsimula ang lahat...

Olivia De Castro Hanz, college student. Simple, maganda at independent. Sa murang edad na disi otso ay namumuhay na mag isa at may part time job bilang pagsuporta sa sarili. Paano kung iarrange marriage ka sa taong nakikita mo lamang sa University? Kaya mo bang tumutol sa kagustuhan ng mga magulang mo?

Hindi mo iisipin na ang taong minsan mo lang nakita ay ang taong nakakuha ng atensyon at nararamdaman mo.  Tanya Isadora Monteverde ay isang hacienderang dalaga na tumakas sa Mansyon at mas gustong manirahan mag-isa sa Maynila para mamuhay ng malayo sa diktador na kanyang mga magulang. Pagpasok niya sa Kolehiyo, kung saan makikilala niya si Andrea na magiging matalik niyang kaibigan at titira sa sila sa isang apartment.  Isang babae na laging malas pagdating sa pag-ibig. Paano kung isang araw ay aksidenteng matagpuan mo ang iyong prince charming. Ano ang gagawin mo para lang makuha ang atensyon niya? Lalo na maypaka babaero at pusong bato ang binata at ano ang gagawin mo lalo na ang amo ay may ugali na parang tigre na parang galit lagi sa mundo?  Sa paglipas nang panahon paano kung masusumpungan mo na lang ang iyong sarili na pagod na,  kaya mo pa bang sumugal muli sa ngalan ng wagas na pag-ibig?

Sinaktan mo ko pero babalik ako at sa pagbalik kong yun ibang Ana ang makikilala mo. Ibang iba sa nakilala mo noon.

Ich war im achten Monat schwanger, und die Wehen setzten ein, doch mein Alpha-Gefährte Damien sperrte mich in einen Silberkäfig im Keller, um die Geburt hinauszuzögern. Als ich um Hilfe schrie, sagte er nur, ich solle warten. Denn die Gefährtin seines verstorbenen Bruders, Victoria, brachte am selben Tag ihren Welpe zur Welt. Der Seher des Rudels hatte vorhergesagt, dass nur der erstgeborene Welpe von Mondgöttin gesegnet und zum zukünftigen Alpha werden würde. „Der Titel gehört Victorias Welpe“, sagte er. „Sie hat Marcus verloren. Sie hat nichts. Du hast bereits all meine Liebe, Elena. Der Silberkäfig wird dafür sorgen, dass du nach ihr entbindest.“ Die Wehen waren eine Folter. Ich flehte ihn an, mich in die Klinik zu bringen. Er packte mein Kinn und zwang mich, ihn anzusehen. „Hör auf, so zu tun. Ich hätte wissen müssen, dass du mich nie geliebt hast. Alles, was dir je wichtig war, sind Reichtum und Status!“ „Nur um deine Wehen zu erzwingen und zu stehlen, was meinem Neffen zusteht … Du bist wirklich böse.“ Blass und zitternd flüsterte ich: „Der Welpe kommt, ich kann es nicht aufhalten. Bitte, ich leiste einen Bluteid. Die Erbschaft ist mir egal. Ich liebe nur dich!“ Er spottete. „Wenn du mich lieben würdest, hättest du Victoria nie in diesen Vertrag gedrängt, um das Geburtsrecht ihres Welpen aufzugeben. Ich hole dich ab, wenn sie entbunden hat. Schließlich ist das in dir auch mein Welpe.“ Er bewachte Victorias Kreißsaal. Erst als er das Neugeborene in ihren Armen sah, erinnerte er sich an mich. Er befahl seinem Beta, mich freizulassen. Doch die Stimme des Beta bebte. „Luna… und der Welpe… sie sind tot.“ Und in diesem Moment verfiel Damien der Wildheit.

Mein Bruder ist der Alpha des Mondscheinrudels, und ich hätte die glücklichste kleine Wölfin im Rudel sein sollen. Aber Selene, die Schicksalsgefährtin meines Bruders, warf mir vor, sie zu schikanieren. In einem Wutanfall schickte mich mein Bruder – meine letzte verbliebene Familie – ins Rehabilitationszentrum unseres Rudels. Dies war ein Ort für minderjährige Straftäter und straffällige Wölfe. Zwei Jahre lang erlitt ich dort Misshandlungen, bis ich meine Verwandlungsfähigkeit endgültig verlor und zu der fügsamen Schwester wurde, die er wollte. Doch als er herausfand, dass ich meine Wölfin verloren und mich in eine wahre Omega verwandelt hatte, verlor er den Verstand. „Skye, bitte, nenn mich noch ein einziges Mal Bruder!“