Nakalimutan Ko

BREE LEV. I thought it stands for something simple until I heard his deep soulful voice. A single hello was all it take for him to have my undivided attention. Akala ko hulog siya ng langit. Isang anghel na magsasalba sa akin. I was all wrong. He's a fallen angel with dark blue eyes and cold leather-covered hands. A man mantled with power and veiled with sin. We're opposites. I'm weird and a social butterfly. He's terrifying and brooding. A lone wolf. I love pinks and swirls. He prefers pointed knives and black guns. Darkness seems to be his fave companion and death his pastime. I, on the other hand, will always choose life. He told me to stay away from him. Guess, you know by now, that I did the exact opposite, right? I stayed 'cause I want him so bad, it hurts. I, Bree De Veyra, daughter of one of the families of The Council, lay my life to the head of the Foedus Corp– Lev Petrov. My father's sworn enemy. The master manipulator and my protector. Or my destroyer? LEV Three years ago, one phone call, two minutes. I swore I will kill her. Four weeks before her 16th birthday, I did the unthinkable. I destroyed her trust and left her. Broken and beyond repair. Twenty-four hours before her 18th birthday, nagbalik ako para bawiin s'ya. Twelve hours after I abduct her, we exchange I dos. Eight seconds after our first kiss, I know I will protect her with my gun and with my life. I, Lev Petrov, Heir to a fallen empire, vows to avenge Bree from all of the people that wronged her. It will be my life's mission until the last drop of my sinful blood...I will never let them rest in peace.

“What did you do to me?!” Galit na galit ang boses ng lalake, mababa at matalim. Nag-panic si Katrice. Hindi niya alam ang nangyayari. Hawak pa rin ang kanyang leeg, napailing siya at pilit nagsalita, “A-Ako, wa-wala po akong ginawa... H-hindi ko alam…” Bigla siyang binitiwan. Pero hindi pa siya nakakahinga nang maayos, naramdaman na lang niyang hinawakan siya sa bewang at idinikit sa katawan ng lalake. Mainit ang balat nito, parang may lagnat, at sobrang lapit nila sa isa’t isa. Nang magsalita ang lalake, halos dumikit sa balat niya ang mainit na hininga, “Binibigyan kita ng pagkakataon. Itulak mo ako. Lumabas ka dito.” Napamulagat si Katrice. Pinalalabas niya ako? Hindi ba siya kuntento? Iniisip ba niyang hindi ako interesado? Pero hindi siya puwedeng umalis. Hindi para sa sarili niya—kundi para sa kapatid niya. Wala na siyang karapatang mag-inarte pa. Nandito na siya. Wala nang atrasan. “Hindi ako lalabas. Tonight… I’m yours,” mahinang bulong niya.

Ang kwento na ito ay naglalaman ng mga maseselang tema at lenggwahe. Read at your own risk. Wag sanang husgahan ang laman ng kwento dahil ito ay puro imahinasyon lamang. Ang pagkaparepareho sa mga totoong buhay o sa ibang kwento ay sinisugurado kong hindi ko sinasadya iyon at hindi ito nakaw. April 2018 - February 2019

Ang misyon lang ni Solenn nung una ay ang akitin ang batang bilyonaryo kaya ito nagtrabaho bilang isang sekretarya sa Walton Corporation. "Anong ibig sabihin nito?" Galit na galit at kunot noo na pagtatanong ng chairman sa harap nila Solenn at Marcus habang dumausdos sa lamesa ang mga stolen shot na mga litrato nilang dalawa na magkasama. "May relasyon kayo? Halos mapatid ang litid ng matanda sa loob ng meeting room na yon. "Mauubusan tayo ng investors sa ginagawa mong kahihiyan?" Hasik pa ng chairman matapos nitong pukpukin ang lamesa na nasa harapan. Nakaramdam ng awa si Solenn sa bilyonaryong boss nya na katabi. Alam nyang wala siyang karapatang maramdaman yon sa lalaki dahil kabahagi siya ng plano at bayad siya para dito. Nakita nyang halos hindi maipinta ang mukha ng binata sa harap ng kanyang lolo. Tumikhim lang si Marcus ng walang kakurap kurap, inayos ang sarili sa pagkakaupo. Itinaas ang ulo mula sa pagkakayuko at hinarap ang chairman. "Solenn!" Buong loob na pagtawag nya sa sekretarya. "Sir?" Tila maamong tupang pagtugon ni Solenn.Walang halos makalabas na boses mula sa kanya. "Ikansel mo lahat ng commitment ko this week," at mataman itong tinitigan ang dalaga sa harap ng matandang lalaki. "Pakakasalan kita, bukas na bukas din." "Ha?" Gulat na gulat na pagtatanong ni Solenn. Nanatili siyang nakatulala sa narinig. Tumayo ng dahan dahan ang binata , naglakad ng mabilis at hinawakan ang door knob ng conference room. "Iuuwi na rin kita sa condo!" Ani ni Marcus bago lumabas ng pinto. Ano daw? Hindi makapaniwala si Soleen sa narinig. Napahawak ang dalaga sa sariling dibdib at nag unahang umagos ang mga luha sa kanyang pisngi na kanina pa nya pilit na pinipigilan. Ano na ang gagawin nya? Gulong gulo siya napahawak sa ulo. Pano na? Pagtatanong pa nya sa sarili.

Akala ni Evan ay tama ang desisyon niyang pakasalan ang lalaking pinapangarap niya---hanggang sa ang desisyong iyon ay nauwi sa isang bangungot. Naipit siya sa isang loveless marriage, muntik makunan ng dinadalang sanggol, at sa huli’y nakulong pa ng limang taon. Hindi naman siya masamang tao, ngunit hindi niya alam kung bakit naging ganito ang takbo ng buhay niya. Ngunit tila may ibang plano ang tadhana, dahil ang dinadala pala niya ay hindi kay Kenneth. Isang pagkakamaling hindi sperm cell ng asawa ang naiturok sa kaniya sa ospital. Dahil sa takot, inilayo niya ang anak kay Kenneth at iniwan ang pangangalaga nito sa isang kaibigan. Paglaya ni Evan, nalaman niyang ang malamig at tahimik na tiyuhing si Kevin ay nagkaroon ng anak habang siya’y nasa kulungan. Pero ang mas ikinagulat niya ay nang makaramdam ng kakaibang koneksyon sa bata. Mas lalo siyang naguluhan nang hindi na niya mahanap ang kaibigang pinag-iwanan sa sariling anak. "Ella, kapag nahanap mo ang file ng doktor na iyon para sa akin, I will divorce Kenneth immediately. Ang kailangan ko lang ay mahanap ang taong inaasam ko buong buhay ko sa kulungan, hindi ako narito para makipag-agawan sa'yo sa asawa ko."

Kylee Nicole Montenegro, ako 'yun. Labing-walong taong gulang na at malapit ng mag-kolehiyo. Hindi na ako nagho-homeschool; malapit na akong maging normal na estudyante, tulad ng pangako ni Dad. Homeschooled ako mula nung ako'y limang taon dahil sa isang aksidente. Madalas sabihin ng mga tao na marami daw nangyari sa buhay ko noong bata ako, pero isang bagay lang ang matandaan ko — isang panyo. Isang hindi kakilalang bata ang nagbigay sa akin nito, at hindi ko alam ang pangalan niya. Malamang, hindi ko na siya makikilala matapos ang maraming taon, pero umaasa ako na isang araw ay makakita ako sa kanya para magpasalamat. Ang hindi kakilalang ito ang tumulong sa akin nang mawala ako sa mall. Naalala ko ang bahagi ng pangyayari, pero hindi lahat. Napapangiti ako nang hindi ko namamalay. Pagkatapos kong lumabas ng banyo, napansin ko ulit ang panyo at ngumiti. Mukhang may kaunting paghanga ako sa taong nagbigay nito sa akin. Ilang taon na itong nasa akin at hindi ko pa ito nalalabhan. May nakasulat ding salitang "TRIST" dito. Iniisip ko kung pangalan ba ito. Nagtango na lang ako dahil wala akong alam. Nahulog sa malalim na iniisip, isang katok sa pinto ang bumalik sa akin sa realidad. "PUPUNTA NA!" sigaw ko nang marinig ko si Ate Lena na nagpapaalam na ang almusal ay handa na. Isinilid ko ulit ang panyo sa aparador, may kakaibang tanong pa rin sa aking isipan. SINO KA?

I married Zephyrus Jones under a one-year contract—walang sabit, walang emosyon, puro pirma lang at katahimikan. Kailangan niya ng asawa para sa billion-dollar deal. Kailangan ko ng pera para mailigtas si Papa. We lived like strangers under one roof… hanggang sa dumating ang araw na iniwan niya ako—papers signed, puso kong wasak, at mga pangakong hindi natupad. Sabi niya, may mahal na siyang iba. Sabi niya, never akong naging parte ng plano. Kaya nag-divorce kami. Apat na taon ang lumipas, bumalik ako—hindi para sa kanya, kundi para sa sarili ko. Pero nang muli ko siyang makita, he wasn’t the cold-hearted man I once knew. Ngayon, he looks at me like I’m the only thing that matters. Ang problema? Natuto na akong mabuhay nang wala siya. At ngayong bumalik siya sa buhay ko… hindi niya alam na may kambal kaming anak—at wala akong balak sabihin sa kanya.

"Lapastangan!"galit na wika ni haring Dracon at sinampal ng napakalakas si Veska "Patawad,ngunit mahal ko siya." Pangangatuwiran parin ni Veska. "Hindi mo pwedeng mahalin ang isang mababang uri na katalud niya!!! Siya ay alipin ng ating lahi! Isang malaking kahihiyan ito sa lahat!"madiing wika ng Hari. "Kahihiyan? Kung ganoon kahihiyan din ba ang batang dinadala ko sa aking sinapupunan ngayon?! Wika ni Veska halos lumubog sa galit ang hari sa kanyang narinig. Hindi tanggap ng Hari na isang alipin lamang ang mapapangasawa ni Veska. Ayon sa kanya isang malaking kahihiyan sa kanilang angkan na ang isang prinsesa o Prinsepe ay makikipag-isang dibdib sa isang mababa ang uri o ang tinuturing nilang alipin. Kumbaga isa lamang itong batas na ayaw suwayin ng hari.

"Hm, Linden..." halinghing ko nang sapuin ni Linden ang mayayaman kong dibdib. "This is wrong ugh~ ahh!" daing ko nang masahiin niya ang malulusog kong dibdib. "No, this is not wrong, Jan. I'm willing to break off the engagement with the girl." Aniya saka niya ako siniil ng mapupusok na halik na agad ko namang tinugon. "Ah~ Linden hmm~ please continue... more." Ungol ko nang i-angat niya ang hita ko at pinatong niya sa hita niya. Kinapa nito ang pagkababae kong namamasa na ata sinalat iyon. Ilang buwan na rin no'ng maging magkaklase kami at hindi ko maitatanggi na kahit may pagkasaltik siya ay may nararamdaman ako sakanya. Our teacher hired me as his tutor na sinang-ayunan niya agad kaya wala akong nagawa. He's clingy type of person na sa akin lang niya ipinapakita and he's always like this, pinapaligaya ako after tutoring him. "Ah! Ahh~ ahh!" ungol ko nang simulan niyang ipasok-labas ang kanyang daliri sa namamasa kong hiyas.

Ang ideal man ko ay isang lalaking mabait, gwapo, kaya akong protektahan sa kahit ano, masarap kasama at syempre yung ako lang ang babaeng tinitibok ng puso nya. kaso, sa di inaasahang pagkakataon nabuntis ako. Nabuntis ng isang casanova. hindi namin gusto ang isat isa pero paano nga ba namin haharapin ang buhay mag asawa? how is life Marrying A Casanova?