Nan Desu Ka Meaning

Kylee Nicole Montenegro, ako 'yun. Labing-walong taong gulang na at malapit ng mag-kolehiyo. Hindi na ako nagho-homeschool; malapit na akong maging normal na estudyante, tulad ng pangako ni Dad. Homeschooled ako mula nung ako'y limang taon dahil sa isang aksidente. Madalas sabihin ng mga tao na marami daw nangyari sa buhay ko noong bata ako, pero isang bagay lang ang matandaan ko — isang panyo. Isang hindi kakilalang bata ang nagbigay sa akin nito, at hindi ko alam ang pangalan niya. Malamang, hindi ko na siya makikilala matapos ang maraming taon, pero umaasa ako na isang araw ay makakita ako sa kanya para magpasalamat. Ang hindi kakilalang ito ang tumulong sa akin nang mawala ako sa mall. Naalala ko ang bahagi ng pangyayari, pero hindi lahat. Napapangiti ako nang hindi ko namamalay. Pagkatapos kong lumabas ng banyo, napansin ko ulit ang panyo at ngumiti. Mukhang may kaunting paghanga ako sa taong nagbigay nito sa akin. Ilang taon na itong nasa akin at hindi ko pa ito nalalabhan. May nakasulat ding salitang "TRIST" dito. Iniisip ko kung pangalan ba ito. Nagtango na lang ako dahil wala akong alam. Nahulog sa malalim na iniisip, isang katok sa pinto ang bumalik sa akin sa realidad. "PUPUNTA NA!" sigaw ko nang marinig ko si Ate Lena na nagpapaalam na ang almusal ay handa na. Isinilid ko ulit ang panyo sa aparador, may kakaibang tanong pa rin sa aking isipan. SINO KA?

Sa wakas ay nabuntis na ako pagkalipas ng tatlong taon ng kasal. Papunta na ako sa asawa ko bitbit ang baong tanghalian sa kamay ko para sabihin sa kanya ang magandang balita. Pero napagkamalan akong kabet ng kanyang sekretarya. Itinapon ng babae ang pagkaing ihinanda ko sa ulo ko, hinubaran ako, at patuloy akong hinampas hanggang sa malaglagan ako. “Katulong ka lang. Ang lakas naman ng loob mong akitin si Mr. Gates at ipagbuntis ang anak niya? “Ngayon, sisiguraduhin kong pagdurusahan mo ang mga kahihinatnan ng pagiging kabet!” Pagkatapos ay pinuntahan niya ang asawa ko para manghingi ng gantimpala. “Mr. Gates, sinuway ko na ang katulong na gustong mang-akit sa’yo. Paano mo ako gagantimpalaan?”

Ano ang gagawin mo kung sa murang isipan nasaksihan mo na ang karumaldumal na sinapit ng pamilya mo? Pinatay sa harapan mo. Maghihiganti ka rin ba pagdating ng araw? Sa edad na sampung taong gulang nasaksihan ni Brianna Smith kung paano patayin ang kan'yang magulang at kambal na kapatid sa mismong harap niya. Nakita niya kung paano tumagos ang bala sa ulo ng mga ito. Sinunud siyang barilin ng mga hinding kilalang tao, pero sa kabutihang palad hindi siya tuluyang na sawi. Sa kan'yang pagbabalik bilang si Alexandra Lewis, dala ang galit na bumalot sa kan'yang puso na siyang nag-udyok sa kan'ya upang gumanti. Sisingilin niya ang buhay na inutang ng mga taong sangkot sa pagkamatay ng pamilya niya. "Buhay sa buhay Mr. Lim, pababagsakin kita! Pababagsakin ko ang systema mo, hindi lang systema ng katawan mo kun'di pati ng pinakamamahal mong kompanya! Take my hard revenge..."

"S-Stop..." Nauutal kong saad. Kasabay ng pagpasok ng kamay niya sa aking skirt ang pagkapit ko ng mahigpit sa table ko. "You want this, don't you?" Mainit na bulong nito sa aking tainga. Sobrang kinakabahan ako, nasa school kami at walanghiya niyang ginagawa ito ngayon sa akin. Umiling ako sa tanong niya, nagpipigil ng ungol at baka may makarinig dahil lunch palang at mamaya kaunti ay darating na ang mga studyante ko. "P-Please, t-tumigil ka na!" "Are you going to wear this skimpy skirt and sleeves again?" Malamig nitong tanong sakin. "H-hindi na." Umiling-iling ako para tigilan na niya ang ginagawa niya. Ngayon lang siya nakialam sa suot ko at hindi ko maintindihan kung bakit. Pencil skirt lang naman iyon at puting long sleeves. "Good. Don't make me mad again Mrs. Buenavista kung ayaw mong gawin ko sayo to sa sarap ng estudyante mo." Kung makapag salita siya para namang hindi ko siya estudyante ah?! Siya lang naman si Zachariah Buenavista asawa ko at estudyante ko rin.

Irene Ang is just trying to survive in life. Mag-isa sa buhay, walang pamilya, at halos magkanda kuba na sa kakatrabaho para lang hindi siya masigawan o mapagalitan ng boss niyang perfectionist. Pero hindi lang trabaho ang nagpapahirap sa kanya. Pagkatapos ng ilang taon ng pagpapakatanga at pagtitiis, nahuli niya ang kasintahan na may ibang babae. Sa mismong party na siya pa ang nag-organize. Ngunit sa gitna ng gulo ng buhay niya… nariyan siya. Ang boss niyang si Tirso Gotiangco, a CEO. Billionaire. Ruthless. Director. Cold. Calculated. Intimidating. Name it. Isang taong walang pakialam sa nararamdaman ng mga taong nakapaligid sa kanya, basta productive ka, may silbi ka. Kung pumalpak ka, maririnig mo talaga sa kanya ang masasakit na salita. At para sa kanya, si Irene ay isang liability. Mahina. Hindi bagay sa mundong ginagalawan nila. Hindi sila magkasundo. Hindi talaga. Pero sa bawat gabing magkasama sila dahil sa overtime, sa presentations, sa mga elevator na bigla na lang sisikip kapag nandoon sila… may unti-unting nagbabago. Natutong tumayo si Irene para sa sarili niya laban sa mga nambubully sa kanya sa trabaho. At si Tirso? Baka hindi talaga ganun katigas at kadilim ang puso niya. He’s powerful, dangerous, and untouchable. Habang si Irene, sugatan, binabalewala ng iba, at pilit na lang binubuo ang sarili. Until one mistake changes everything. One night. One almost-kiss. One career move that could destroy them both. Nangako si Irene sa sarili niya na hindi na siya muling iibig. Pero paano kung ang lalaking kinaiinisan niya… ang siya ring lalaban nang patayan para protektahan siya? “She’s under my wing now. If you want her gone, you’ll have to go through me first.”

Isang buwan bago ang kasal ni Erica sa boyfriend niyang si Franco ay nagkayayaan silang magkakaibigan na mag-party. Isang pamamaalam mula sa pagkadalaga, ika nga nila. Pero anong gagawin ni Erica kung magising na lang kinabukasan na kayakap ang estranghero na lalaki at pareho pa silang walang suot na damit? And the worst? What if she find out that he's her boyfriend's stepbrother?

"Ano? Sa tingin mo ba, I’d fall for you if you sweet-talked me?" Anya ni Claire na sinamahan niya pa ng nakakadismayang iling. "I waited for you for five long years, Luke. Five years and now that I am finally over you and dating your best friend," dagdag niyang pailing iling ulit habang unti unting umaatras si Luke sa pader, "—you dare do this to me, wreaking havoc on my emotions? Gago ka ba talaga ha?!" "I can't stop myself. I love you and I won't give you up that easily, Claire. I won't. I can't." "I want you." "You know you can't have me," she murmured and bit her lips, begging him to kiss her. Just kiss the hell out of her para matauhan siya sa kahibangang nararamdaman niya ngayong yakap yakap siya ni Luke. "It’ll be risky if you stay another minute, Claire. Get out now before I lose my mind completely," he murmured between heavy breathing and gazing at her lips. A muscle in his jaw twitched, knowing full well that their close proximity made his blood warm and tingly. God, he wanted this woman so bad. Yes, he wanted her so much that he risked his friendship with Owen. And yes, he was insane for doing so.

"Mahal ko ang pamangkin mo dati." "At ngayon, akin ka na. Nilaro niya ang puso mo, pero ako? Wawasakin ko kahit sino para sa'yo." Hindi kailanman inakala ni Ysabel na ang kanyang pagluha dahil sa isang sirang relasyon ay magiging daan upang mapasakamay siya ng pinakamapangahas at pinakamakapangyarihang lalaki sa buhay ng ex niya. Ang sariling tiyuhin nitong si Leonardo Verano. Tahimik. Malamig. Pero nakakabaliw kung tumingin. Inalok siya ng kasal nito. Proteksyon. Kayamanan. Lahat ng nawala sa kanya, ibinalik, kapalit ng sarili niya. Pero ang magmahal kay Leonardo ay may kasamang kondisyon. At ang unang batas? Bawal mong banggitin ang pangalan ng pamangkin niya, habang buhay.

Paano kung ang tahimik at masaya mong buhay ay biglang magbago sa kadahilanang ipinagkasundo ka sa lalaking hindi mo naman lubusang kilala, at higit sa lahat... lalaking hindi mo naman mahal? Lalaking walang ibang ginawa kun’di ang husgahan at parusahan ka sa kasalanang hindi mo naman ginawa! Maaari nga ba mabago ang kapalaran ni Pipay sa piling ng asawa na kailanman ay puro parusa ang ipinalasap sa kaniya? Maaari nga bang mauwi sa pagmamahalan at happy ending ang pagsasama nila ng kaniyang asawa na si Hector PenaVega?

Ikinasal ako sa isang lalaking hindi ko naman gusto at ka close. Yes! School mate ko siya before at hinding-hindi ko siya gusto! Wala naman akong magawa dahil kailangan ito para maisalba ang kompanya ni Grandpa. Ngunit, pagtapos ng maraming pagsubok sa relasyon naming dalawa ay nahulog siya sa akin at umaming ako ang gusto niya. Paano nga ba nangyari iyon!? E mahal na mahal niya ang girlfriend niya at galit na galit siya sa akin noon dahil ikinasal ako sa kanya at ang girlfriend niya ang gusto niyang pakasalan. Teka, kasalanan ko ba iyon!? Pero, nang mahulog din ako sa kanya, hahayaan ko ba ang puso kong ito na tumibok sa kanya? Lalo na at sa utak ko, ang tanging gusto ko lang ay ang childhood friend ko. Sasaluin niya pa kaya ako?