Niyakap Ako Ng Malamig Na Hangin

𝗣𝗥𝗢𝗟𝗢𝗚𝗨𝗘 Agad akong nagbihis nang makaalis si Damian, narinig kong mamayang alas syete ng gabi pa ang uwi nito. Pagkakataon kona ito para makatakas Matapos kong magbihis ay sumilip muna ako sa labas ng kwarto. Alam kong maraming bantay ang nandito pero kailangan kong gawan ng paraan 'to. Gustong gusto ko nang makatakas sakanya “ pst! ” sitsit ko sa isang bantay “ Ano po 'yun señorita? ” “ Nauuhaw ako, Gusto ko ng tubig. ” saad ko. “ Sandali lang po. ” Nilibot ko ang aking paningin. Ang ibang bantay ay abala sa paglilinis ng mga armas nila. Kaya naman dahan dahan akong naglakad, halos hindi na ako makahinga dahil sa ginagawa kong ito. Konti nalang ay malapit na rin ako sa pinto Makakatakas rin ako rito.. Makakasama kona ulit sina mama at papa Bubuksan kona sana ang pinto ngunit agad 'yong bumukas at bumungad saakin ang madilim na mukha ni Damian “ trying to escape again? ” “ damian.. ” umatras ako dahil sa takot. dahan-dahan itong lumapit sakin “ you can't escape from here, Avril. ” matigas na sabi nito “ damian, pakawalan mona ako please.. ” nagmamakaawang sabi ko “ Why would i? You're now my wife. ” Umiling ako, “ Nahihibang kana Damian. Kahit kailan hindi ko papatulan ang isang demónyong gaya mo! ” lakas loob na sigaw ko Oo nga't asawa niya ako. Asawa niya lang ako sa papel. mula nang kidnapin ako nito ay naging impyerno na ang buhay ko. Wala na akong ibang naramdaman kundi puro takot at pangungulila sa mga magulang ko “ So this is the evil you're talking about. ” matigas na aniya at pinutukan ang isa sa mga katulong rito. napaiyak ako sa takot. Wala nang buhay ang inosenteng katulong Ito ba talaga ang nakatadhanang buhay para saakin? Ang pang habang buhay na maitali sa isang demònyong kagaya niya? Ang maging isang asawa ng demònyong 'to

"Bumalik ka na sa akin, Chantal.. pangako, walang anumang namamagitan sa amin ni Laurice.. kababata ko lang siya, isang kliyente.." nagsusumamo si Calvin kay Chantal. "Ano bang akala mo, Calvin? hiniwalayan kita ng dahil lang diyan? hindi siya ang problema, ikaw! ang pagtakas mo sa ating mga alitan at ang pag ignore mo sa akin sa tuwing nagagalit ka, ang pagiging malamig mo, iyan ang problema ko sayo! Ikaw ang nagmulat sa akin, kung gaano kapangit magpakasal, kaya ngayon, natatakot na akong magmahal!" saka nagmamadaling hinila niya ang kanyang kamay palayo sa lalaki. Nanatiling nakaluhod si Calvin. Ang kanyang malamig na emosyon ay napalitan ng lungkot.. umagos ang luha sa kanyang mga mata. Sa loob ng maraming taon.. ngayon lang niya ulit naranasang lumuha. Alam na niya kung saan siya nagkasala, kaya susubukan niyang bumawi, upang muling bumalik ang pagmamahal sa kanya, ng kanyang dating asawa.. Kailangan niyang lumaban, dahil may ibang lalaki na na nagpapakita ng interes dito, at mukhang tagilid ang kanyang lagay.

"Palagi na lang kasi akong nari-reject kapag nagpapasa ako ng libro ko sa Good Nobela at hindi ako pwedeng ma-reject this year. Alam mo namang may usapan kami ng Daddy. Hindi na niya ako pipilitin na mag-masteral kapag may naipasa akong libro. Eh, lagi akong nari-reject dahil nga ang mga sinusulat ko raw ay walang kilig. Kailangan daw mag-focus ako sa nararamdaman ng bida kapag nandyan ang mahal niya." -- Jornaliza Smith Ang nais lang naman ni Jornaliza Smith ay maging sikat na manunulat kaya nagpaturo siya sa bestfriend niyang si Luigi Chances kung paanong maging ‘manyak’. Kahit kasi kahit 23 years old na siya hindi pa siya nakaranas ng first kiss. So, paano pa niya mailalarawan kung paanong umakyat sa ikapitong glorya? On going na ang 'erotic session' nila ni Luigi ng biglang bumukas ang pintuan ng kanyang kuwarto at nakita sila ng kanyang Daddy na saksakan ng konserbatibo. Kaya, wala sa oras na napamartsa si Jornaliza sa harap ng altar. Shucks, ang nais lang niya ay maging sikat na manunulat, paano niya gagampanan ang papel bilang asawa kung wala namang spark sa pagitan nila ni Luigi? Eh, bakit parang may dumadaloy na milyun-milyong boltahe ng kuryente sa kanyang katawan kapag hinahalikan siya ng bestfriend niya?

The Multi-Billionaire. The Womanizer. He is a Dangerous Assassin's. He has his own rules. Pero dumating sa buhay niya si Gabrielle Elena Lee, ang batang-bata na kapatid ng kan'yang kaibigan na si Geo Lee at bunsong anak ng Presidente ng bansa. "I just feel lust for you, not love Gab." "Sasabihin ko kay Daddy at Kuya Geo, na pinagsamantalahan mo ako." umiiyak na saad ni Gabby. Nakangisi akong nakatingin sa kan'ya. "Hindi mo ako kayang ilaglag Gab." nilapitan ko ito at hinalikan ang kan'yang leeg. "Ni-rape mo ako Bry, sinira mo ang buhay ko!" "Pero mahal mo ako, right?" panay ang halik ko sa kan'yang mukha. "Ibalik mo na ako sa pamilya ko, maawa ka!" "Dito ka lang sa akin, hangga't hindi ako nagsasawa sa iyo." hinubad ko ang kan'yang damit. "Baliw kana! Hindi mo na alam ang ginagawa mo!" "Yes, I really obsessed, sa iyo lang ako nababaliw." Hiniga ko ito sa kama. "Alam ko naman na magugustuhan mo ito Gab." nakangiti na saad ko sa kan'ya.

“Aray masakit dahandahan naman sa pagpasok! Sh*t ang sakit pala! Ayaw ko na! Ayaw ko ng tumikim ng malaking hotdog," Sigaw ko rito habang siya ay walang tigil sa pagbayo. “F*ck ang sarap mo! Sh*t malapit na 'agad akong labasan! " “Taina 'wag mong iputok sa loob, ayaw kong maging single Mom." “Ayan na lalabas na! Malapit na!" Sigaw ni Marcos sabay hugot ng kaniyang ari nilalaro upang sa tiyan lumabas ang likido. Dahil sa pagod kaagad akong nakatulog. Ang sakit sh*t bakit ko ba isinuko ang aking bataan sa kaniya? Lord sinabi ko po na titikim ako ng biyaya mo pero bakit doon pa sa mayroon ng nagmamay-ari. Dios ko ang sakit sakit pala. Paika-ika akong lumakad hanggang makarating sa banyo. Paglabas ko sa kuwarto nakita ko si Marco sa kusina na naghahanda ng aming almusal. “I'm sorry!" Bungad niyang sabi sa akin pagka-upo ko sa upuan. “Don't worry alam ko naman ang limitasyon ko at kong saan ako lulugar. Nadala lang tayo sa tukso so please 'wag na nating pag-usapan. Let's eat," yaya ko rito kahit na gusto ko ng umiyak. “Ginusto ko iyon! Hindi ako humuhingi ng tawad dahil ayaw ko kun'di humihingi ako ng tawad dahil hindi mo deserve lalo na't ako ang nakauna sa'yo." Paliwanag niya sa akin habang lumalapit sa akin at hinawakan ang aking mukha. Hinawakan ko ang dalawa niyang kamay. “As I've said its okay. Don't mind it at 'wag na nating isipin 'yon. Let's pretend na walang nangyari lalo na 'pag dumating na si Yamir." “So I'll go ahead na may lakad pa ako. Bye Marcos!" Paglabas ko sa pintuan niya nalungkot ako at napaiyak. Mas masakit pa kumpara sa pagkawarak ng virginity ko. Alam kong mali pero mahal ko na siya.

Isang mainit na gabi, ang unang pagkakamali ko. But the hell I care? Dinala ako sa langit ng lalaking iyun, magpabebe pa ba ako? sh*t gabi gabi kong hinahanap ang katawan ng lalaking iyun kaya gabi gabi akong bumalik sa bar para sa kanya. Doon ko lang rin siya makita sa bar sa gabi. Nanlaki ang mata ko ng makita ang news at nakita ko ang mukha ng ng lalaki, he's a billionaire!? the hell! may asawa ba yan!? Mabilis kong sinearch ang pangalan sa internet. Oh, single but delikado parin ang buhay natin sa lalaking iyan. Iiwasan ko na yan, hindi na ako babalik sa bar. Every night hinanap siya ng aking katawan pero tiniis ko lahat at ako nalang ang nagpapaligaya sa sarili ko. Hanggang sa nahanap ng lalaki ang condo ko. Umaga, tanghali, gabi man ginawa namin iyun pero syempre nagiingat kami lalo na ako! lugi ako pag may makatakas na sperm. Pag bumisita iyun wala kaming ginawa kung ang painitin ang isa't isa. Sa kusina, kwarto, sa hagdanan, sa sofa.. kahit saang sulok sa condo ko. Ngayon naiisipan niyang gawin namin iyun sa iba't ibang lugar, like beach, hotel at marami pa. Sino naman ako para tumanggi diba? argh! Pero hindi ko inakalang tumibok na ang puso ko para sa kanya. Hindi na ang katawan ko ang naghahanap sa kanya, ang buong pagkatao ko na. Delikado ako pero anong magagawa ako? napapasaya niya ako, hindi naman ako. Napapasaya ko rin siya. Fubu lang ang relasyon pero ginusto ko to, panindigan ko.

Pagkatapos ng tatlong taon naming pagdadate ni Nathan Foster, inakala kong alam ko na kung saan kami tutungo. Pero hindi siya kailanman nagpropose sa akin. At sa halip ay nagawa pa niyang malove at first sight sa aking stepsister. Naging direkta at walang tigil ang ginawa niyang panliligaw dito na hindi nagiwan ng pagdadalawang isip sa aking isipan. Pero sa pagkakataong ito, hindi na ako nagbreakdown o naghintay pa sa mga mangyayari habang umaasa na babalik pa siya gaya noon. Napagdesisyunan ko nang makipaghiwalay. Itinapon ko ang lahat ng regalo niya sa akin, pinagpunit punit ko rin ang wedding dress na lihim kong binili at noong kaniyang kaarawan, iniwan ko sa aking nakaraan ang Riverdale. Nang sasakay na ako sa aking flight, nagmessage si Nathan sa akin: “Nasaan ka na? Hinihintay ka ng lahat.” Ngumiti ako, pero na ako nagreply sa kaniya habang binoblock ko siya sa bawat platform. Wala siyang ideya na dalawang linggo na ang nakalilipas mula noong tanggapin ko ang proposal ng aking college senior na si Eustace Cooper. Nang lumapag ang eroplano sa bagong siyudad na aking titirhan, nakahanda na kami ni Eustace na simulan ang bagong yugto ng aming mga buhay nang magkasama—bilang magasawa.

Sadyang mapaglaro ang tadhana nang makita ni Elena Payton ang kanyang dating kasintahan na si Dante Gillesania, sa kanyang pinagtratrabahuan. Sampung taon na rin ang nakalipas nang nangako si Dante na babalik muli sa kanyang piling. 'Di Alintana, sa hindi inaasahan pagkakataon, magtatagpo muli ang kanilang landas upang buhayin ang nabaon nang nakaraan. Maibabalik pa kaya ang dating matamis at masayang relasyon nila o tuluyan nang maglalaho ito? Maisasayos pa kaya ang pangakong nasira ng panahon o maitatapon na lang ito sa bulong ng hangin? Maipapahayag pa kaya ang nakalipas na malamyos na pagmamahalang nasira ng wasak na pangako? Ito ang kwento ni Dante at Elena. Naghintay. Nagtiwala. At Nagmahal. Ang dalawang taong tinadhana at ipinagkait ng pagkakataon.

"Alejandro Mercado Tan tinatangap mo ba si Daniella Cris Aguadar Delvante na maging iyong kabiyak habang buhay sa hirap man o sa ginhawa?" tanong ng pare kay Alejandro. "Yes Father." Deretsong sagut ni Alejandro. "Ikaw naman Daniella Cris Aguadar Delvante tinatangap mo ba si Alejandro Mercado Tan na maging iyong kabiyak habang buhay sa hirap man o sa ginhawa?" tanong ng pare kay Alejandro. Tama ba ako, ako ba na ba yong tinanong ng pare?? Sandali lang hindi ako ma kapag isip kung ano ang sasabihin ko. Tinignan ko lang si Alejandro at hinihintay nya kung ano ang sagot ko. Yes din ba??? bigla ulit na may kong anong ala-ala ang bumalik sa isipan ko, ano tong mga naaalala ko kasal ako sa iba " I Do, I love you pag papakasal ako sayo ---" Naputol ang pag iisip ko ng mapukaw ako ng boses ni Alejandro. "Daniella tinatanong ka ni Father." Nakangiting sabi ni Alejandro sakin. Hindi aka maka pag salita may mga ala-alang bumabalik sakin at hindi sya yont taong damat na papakasalan ko alam ng puso ko dati pa kinasal nano sa iba. Miss Runaway Bride finally meet her Mister Billionaire. Her great love Mister Lazaro.

"Hello Bestie.. Kumusta?" sagot ni Roldan sa kabilang linya. "Bestie, help!!!! Hindi ko na kaya" habol ang hininga na sagot ni Carissa. "Bestie, what happened.... Saan ka ngayon pupuntahan kita" natataranta na sagot ni Roldan. Humihikbi na sumagot si Carissa " Dito sa park Bestie.. Please puntuhan mo ako.. Hindi ko na kaya... Nakipaghiwalay na siya sa akin...... Ang sakit...... Sakit.." sumisigok na sagot ni Carissa. Halatang pinipilit na lang nitong magsalita. "Saang Park Bestie??? Please hold on.. Wag mong masyadong isipin ang problema.. Pupuntahan kita diyan promise.. Send mo sa akin ang location mo ok????... Tarantang sagot ni Roldan. Hindi sumagot si Carissa.. Patuloy lang ito sa pagluha. " Hello Bestie naririnig mo ba ako?? Send mo sa akin ang location mo Para napuntahan kita." halos nagmamakaawa na wika ni Roldan. Alam niya kasi na wala sa huwesyo ang kanyang kaibigan baka mapahamak ito. "Bestie please magsalita ka naman. Sige na send mo na sa akin kung saan ka. Paalis na ako.... Nandito na ako sa kotse." wika ulit ni Roldan. Nag-umpisa na din ito magdrive. Maya-maya pa ay nareceived na din niya ang location kong saan naroon si Carissa. Agad niya itong pinuntahan at natagpuan sa isang upuan. Nakayuko ito at halatang hirap sa paghinga. Nang mahawakan ni Roldan ay agad niyang itinaas ang mukha ni Carissa. Nagulat siya sa hitsura nito. Maputla ito at nakapikit na. Bakas sa mukha nito ang mga luha at paghihirap. Agad na niyakap ni Roldan ang kanyang kaibigan. Maya-maya pa ay naramdaman niya itong lumungay-ngay sa kanyang balikat. Bumagsak din ang mga kamay nito. Nataranta si Roldan ng marealized niya na nawalan ng malay si Carissa . Agad niya itong binuhat at isinakay sa kotse. Pinaharurot agad niya papuntang hospital.