Okay Ka Fairy Ko

Her name was Cathedra. Leave her last name blank, if you will. Where normal people would read, "And they lived happily ever after," at the end of every fairy tale story, she could see something else. Three different things. Three words: Lies, lies, lies. A picture that moves. And a plea: Please tell them the truth. All her life she dedicated herself to becoming a writer and telling the world what was being shown in that moving picture. To expose the lies in the fairy tales everyone in the world has come to know. No one believed her. No one ever did. She was branded as a liar, a freak with too much imagination, and an orphan who only told tall tales to get attention. She was shunned away by society. Loveless. Friendless. As she wrote "The End" to her novels that contained all she knew about the truth inside the fairy tale novels she wrote, she also decided to end her pathetic life and be free from all the burdens she had to bear alone. Instead of dying, she found herself blessed with a second life inside the fairy tale novels she wrote, and living the life she wished she had with the characters she considered as the only friends she had in the world she left behind. Cathedra was happy until she realized that an ominous presence lurks within her stories. One that wanted to kill her to silence the only one who knew the truth.

Gamer ka ba? Masaya maging gamer, nakakaadik kahit naglalaro ka lang. Paano kung dumating ang pagkakataon at bigla nalang ang larong ito ay babago ng iyong buhay? Paano kung dahil sa larong ito ay hindi lang laro ang lahat? Paano kung dahil sa larong ito ay maaring masira ang inyong pagkakaibigan? Paano kung ang larong ito, ikaw naman ang paglalaruan? Maglalaro ka pa rin ba?

This is work of fiction. Names, characters, business, events and incidents are either the products of the author's imagination. Any resemblance to actual persons, living, or dead, or actual events is purely coincidental. Do not distribute, publish, transmit, modify, display or create derivative works from exploit the contents of this story in anyway; please obtain permission. ____________________________________ The stubborn girl Rainee Cleo Fonterraet Professor Kofi Salvacheera, the substitute of Mr. Dumagundong. Rainee Cleo is a strong, and sometimes snob but what if makilala niya si Professor Kofi na napakacharming. Magbago kaya ang ugali niya? Paano kung may mangyari sa kanila? Panindigan kaya siya? O itatakuwil na parang basura? "Kung pwede ko lang ibigay sa'yo lahat ng sakit na nararamdaman ko, gagawin ko. Hindi para saktan ka, kung hindi para malaman mo kung gaano kasakit ang talikuran ng taong minahal mo. I did not deserve what you did to me, nagmahal lang ako Prof. Kofi Salvacheera," - RAINEE CLEO FONTERRA "I want to love you, keep you, took care of you but I can't. I can't hurt a person like her, she's my fiancée and you're just a girl who feed my lust, Rainee. It's not love, it's just a full of lust." -KOFI SALVACHEERA Likidong nagpapatakan, luha at ulan... Na tila'y nagkaintindihan at sabay na naglabasan... Kung gaano kasakit ang kaniyang sugat sa pulsuhan, ay siya ring sakit ng sugat sa pusong duguan... Mga pusong nawasak na animo'y plorerang basag-basag.. Mabuo pa kaya ang nasirang pagsasama? Kung ang pusong nagmamahalan ay magkakahiwalay na? Samahan mo akong sumaksi sa saya, sarap at sakit ng kanilang pagmamahalan.... ••• COPYRIGHT ALL RIGHTS RESERVED I LOVE YOU, PROFESSOR 2020- RAINEE_NEE

Dahil sa pagmamahal ko sa kaniya nagawa ko siyang pikutin kahit pa alam kong may ibang babae siyang minamahal at niyaya ng pakasalan. Tama, pinikot ko si Zach Galvin. Alam kong kasusuklaman niya ako at masasaktan lang ako, pero nakahanda na akong masaktan para sa pagmamahal ko kay, Zach. Simula ng maramdaman ni Jane na si Zach lang ang lalaking para sa kanya at mamahalin niya ay hindi na yon nawala sa isip niya. Kaya nagawa siya ng isang malaking kasinungalingan.

Dalawang taon na... Dalawang taon na akong nagdurusa sa pagmamahal ko kay Querem Tuazon. Patuloy pa rin akong umaasa na sana ako naman ang piliin niya. Na sana makalimutan na niya si Amie. Kailan niya ba matatanggap na hindi na maibibigay ni Amie ang pagmamahal na nais niya dahil matagal na siyang kasal sa kapatid ko! Ano bang mahirap intindihin doon? Nandito lang naman ako, e. Hinihintay ko siyang ako naman ang makita niya. Pero hanggang kailan ako maghihintay? Mukhang hindi ko na ata maiintay ang pangarap kong 'yon dahil ang sakit sakit na. Kailangan ko nang bumitaw. At mukhang hindi talaga kami ang para sa isa't isa.

I'm just a simple girl who only want is to graduate and help my auntie. 'Yon lang ang tanging pangarap ko sa kabila ng pag-aaruga niya sa 'kin. Kaya nag-aaral ako nang mabuti. But one day, inilipat niya ako sa isang University. University na walang specific name. Weird ang place... Weird ang mga students... Weird din ang mga nangyayari... Hindi ko alam pero parang baon-baon ko na palagi ang takot at kaba. Should I face this kind of circumstances kahit na mapanganib ang kahahantungan ko?

King Cayden met his mate the same day he rescue his close friend King Aidan from Frogger Forest Royal Pack. Allison was his everything until she was betrayed by her father and forced into mating with a spell from a dark witch. The spell if broken could kill Cayden and all who are linked to the spell, unable to speak the truth without harming herself Cayden thinks he has been betrayed. Will the spell be broken? Will Cayden and Allison find each other again? Will their love conquer all? Sequel To The Lycan King: Alpha of all Alphas The book can be read as a standalone book but to understand the lead characters you would need to read Book 1

Five sisters with the power to control the elements reach out to their allies for help, as they prepare to fight an evil scourge intent on destroying everything. After losing their parents in an attack, and watching their home burn. The oldest sister, Akasha, is left to take over her parents' role and protect her sisters as they struggle to cope with the loss of everyone and everything they know. A prince in a struggle of his own is sent on an impossible mission to spy on the enemies and find out who they are after, only to discover the sisters and become emotionally attached as he aids them in their quest, and helps them prove to his father their worth. Battles ensue as they fight to protect themselves, fall in love, and learn how to use their powers as they fight to stop the scourge.

“Nasaan ang singsing?” “Ano?” Mabilis na binawi ng babae ang kanyang kamay. “Tinatanong ko kung nasaan ang singsing,” mariing ulit ni Stefan habang nakatitig nang masama sa kanyang kasintahan. “Ah... naiwan ko yata sa opisina. Kasi madalas akong naghuhugas ng baso ng kape, kaya tinanggal ko muna at itinabi. Baka magasgas kasi,” paliwanag ng dalagang si Natalie na bahagyang nakapagpakalma kay Stefan. “Kapag tinanggal mo ‘yan, ituturing kong gusto mong makipagbitiw sa kasunduan ng kasal.” “H-hindi naman po. Itinabi ko lang, hindi ko naman tinatanggal ng tuluyan.” “Kung gano’n, isuot mo ngayon din,” singhal ng lalaki na may halong pagbabanta. “Oo na, isusuot ko,” sagot ng babae na may bahid ng tampo. Kinuha niya ang bag sa tabi, binuksan iyon, at inilabas ang singsing ng kanilang kasunduan. Isinuot niya iyon sa kanyang daliri at ipinakita sa kanya ang likod ng kamay.

Tahimik ang mansyon. Tahimik… maliban sa mahinang iyak ni Princess sa bisig ko—isang buwang gulang, walang alam, walang kasalanan. Pero siya ang unang nasaktan sa lahat ng ‘to. Siya ang naiipit sa pagitan ng dalawang taong hindi na alam kung paano magmahal nang sabay. Nakaluhod ako sa harap ni Elise. Mahigpit ang hawak ko sa laylayan ng bestida niya, parang batang takot na maiwan sa dilim. Nanginginig ang labi ko, pinipigilan ang mga luhang ayaw na sanang lumabas—pero hindi ko na kayang kontrolin. “Please, Elise…” garalgal kong pakiusap. “’Wag mo kaming iwan. Hindi ko alam kung paano palalakihin si Princess nang wala ka. Hindi ko alam kung paano mamuhay kung wala kayo…” Pero wala. Wala siyang emosyon. Wala siyang luha. Matigas ang titig niya, parang ako pa ang mali. Bitbit niya ang maleta niya—hindi lang punô ng damit, kundi punô ng lahat ng alaala namin. Lahat ng pangarap. Lahat ng ‘akala ko tayo.’ “Hindi ko ‘to pinlano, Levi,” mahina niyang sagot. “Pero kailangan kong piliin ang sarili ko. Pagod na akong umasa. Pagod na akong maging pangalawa sa trabaho mo, sa mundo mo. Hindi ko kayang maging ina habang ako mismo’y hindi buo.” Gumuho ako. Literal. Napayuko ako habang yakap ko si Princess, habang nararamdaman ko ang init ng iyak niya sa dibdib ko. Halik ako nang halik sa noo niya, para bang kaya kong takpan ng pagmamahal ang kawalan ng ina niya. “Anak mo ‘to, Elise. Anak natin…” pabulong kong daing. “Kung hindi mo na ako kayang mahalin… kahit siya na lang. Kahit siya. ‘Wag mong iwan ang anak mo…” Pero wala. Ni hindi siya lumapit. Ni hindi siya tumingin. Tumalikod siya, dala ang katahimikang mas malakas pa sa kahit anong sigaw ng pagtanggi. "Ayoko na" mahina niyang sabi at hinila ang maleta palabas ng mansion.