Paraan Para Lumabas Ang Regla

Pinuntahan ko ang boyfriend ko matapos kong marinig ang tungkol sa pakikipaglandian niya sa college senior niya. Habang papunta ako doon, naaksidente ako at dumaranas ng pansamantalang pagkawala ng memorya pagkatapos ng head injury. Nagmamadali siyang pumunta sa ospital ngunit itinuro ang kanyang dormmate na parang walang emosyon at sinasabing boyfriend ko ‘yon. Gusto niyang gamitin ito para tuluyan makawala sakin. Wala akong kamalay-malay dito kaya hinawakan ko ang kamay ng gwapong dormmate niya at tinitigan siya ng nagningning na mga mata. "So, ikaw ang boyfriend ko." Maya maya ay nabawi ko na ang alaala ko pero gusto ko pa rin makasama ang gwapong dormmate. Gusto kong putulin ang relasyon sa tunay kong boyfriend, ngunit siya ay nag drama.

Pria pujaanku adalah seorang penculik, yang mengatasnamakan status pacaran untuk menculik gadis-gadis itu ke desanya dan menjual mereka. Kebetulan aku juga bukan orang baik. Aku juga mengatasnamakan status pacaran untuk menipu pria-pria itu ke desa kami.

Dois dias antes do Ano Novo, meu namorado, Murilo Santos, decidiu viajar para o litoral... Com a assistente dele. — Tudo bem. — Eu disse, sem brigar, sem chorar. Pelo contrário, ajudei a fazer as malas dele, agindo como se estivesse tudo certo. Ele riu da minha compreensão e soltou, com aquele tom debochado: — Agora que tá grávida, finalmente aprendeu a se comportar... Assim que ele saiu pela porta, fui direto para a clínica. Fiz um aborto. Na minha vida passada, eu tentei usar aquela criança como amarra. Achei que, com um filho, ele ficaria comigo. O que aconteceu? A assistente dele foi brutalmente assassinada na praia. Murilo continuou com aquela máscara de frieza, como se nada tivesse acontecido... Mas quando chegou o dia do parto, ele tirou a própria máscara. Com uma crueldade que nem nos meus piores pesadelos eu imaginava, ele mesmo abriu meu ventre... E matou o nosso bebê. Com as próprias mãos. Foi ali que tudo fez sentido. Ele nunca me perdoou. Nunca esqueceu. Agora que voltei no tempo, só tenho um objetivo: Destruir Murilo. Fazer ele perder tudo.

Meu namorado foi diagnosticado com câncer e precisava de um transplante de fígado. Quando descobri que éramos compatíveis, aceitei sem hesitar doar parte do meu órgão. Tive dois terços do fígado removidos. A dor era insuportável. E mesmo assim, assim que recobrei a consciência, só pensei em correr até ele. Ouvi ali, na porta, o que acabou comigo de vez. — Cara, você é um gênio. Ninguém mais pensaria numa vingança tão perfeita. — Elogiou o amigo dele. Ele riu, com desprezo: — É uma pena que eu não queira causar muita confusão, senão eu teria tirado logo um dos rins dela. A culpa é dela, por fazer a Cami perder o vestibular e acabar indo estudar fora. Daqui a um mês a Cami volta, e eu me livro de vez dessa idiota.

Pitong taon na kaming kasal ni Zackary at sa wakas ay nagkaroon na kami ng unang anak. Ngunit nang makita ang resulta ng pagbubuntis, naghinala siyang hindi kanya ang bata. Dahil sa galit, nagpa-paternity test ako sa kanya. Noong araw na lumabas ang resulta, si Zackary, na dapat ay nasa ospital, ay nagpakita sa aking pintuan. May hawak siyang litrato. Makikita sa litrato na nasa bahay ng kaibigan niya ang underwear ko. Sinipa niya ako ng malakas kaya nawala ang baby ko. Sumigaw siya, "You bitch, ang lakas ng loob mo na lokohin ako. Hindi ako magpapalaki ng anak ng ibang lalaki, alam mo ‘yon. Go to hell!" Nang maglaon ay nalaman niya ang katotohanan at nakiusap sa aking patay na anak na bumalik.

Siete años juntos con Carlos, siete años de rumores nunca confirmados.​​ Él me dejaba revisar su celular sin objeciones, reportaba cada viaje de negocios con detalles. Nunca encontré una sola prueba de infidelidad. Hasta el día de nuestra boda. Después de que el presentador narró cómo Carlos voló desde el extranjero mis rosas blancas favoritas, la pantalla gigante que debía mostrar nuestro video de siete años, de repente transmitió el llanto desgarrador de un bebé. ​​En el video, Carlos sostenía a un bebé recién nacido en una sala de hospital. Su secretaria, Serena, recostada en su hombro, usando un anillo de diamantes idéntico al mío.​​ Serena corrió hacia mí con lágrimas que era solo un malentendido, y Carlos, con tono frío: —Es una madre soltera, la ayudé por compasión como su jefe, ¿vas a hacer escándalo por esto? El silencio en el salón fue absoluto, todos esperaban mi explosión. Luego me quité tranquilamente el anillo de compromiso y se lo devolví: —Por supuesto que no. Les deseo felicidad.

Frente a la entrada del hospital, mientras una hemorragia me bañaba las piernas durante el embarazo, Leandro Rivera me dejó sola para llevar a casa a su clienta... la misma a quien le estaba tramitando el divorcio. No importó que suplicara con la mirada. No miró atrás. Solo se fue. Esa misma noche, en lugar de estar a mi lado, apareció en la publicación de la clienta en Facebook. «Qué suerte tener a mi gran abogado... ¿quién dijo que no hay sopa para la resaca? Oh, cierto... ¡yo sí la tengo!» No dormí en toda la noche. A la mañana siguiente, con una calma que no sentía, marqué el número de mi padre. —Papá, ya lo decidí. En tres días vuelvo a casa... a hacerme cargo de la empresa.

Nang dumating ang college admission notice, bigla akong nagkaroon ng mataas na lagnat at napilitan akong manatili sa kama. Ang aking kapatid na babae ay sangkot sa isang kidnapping habang nasa daan upang tulungan akong kunin ang notice, at ang kanyang buhay ay hindi tiyak. Galit na galit sa akin ang mga magulang ko. Matapos punitin ang aking admission notice, pinilit nila akong talikuran ang aking pag-aaral at magtrabaho sa isang pabrika. Nang maglaon, nakaranas din ako ng kidnapping. Pagkatapos makatakas, nagtago ako sa isang abandonadong pabrika at nagpadala ng mensahe para sa tulong. Tinawagan ako ng tatay ko at walang pigil na sinigawan ako, “Lena, tao ka ba? Paano mo nagawang magbiro sa amin sa memorial day ni Jessica!” "May ideya ka ba kung gaano namin hinihiling ng nanay mo na ikaw ang namatay noon?" Sa mga huling sandali ko bago mamatay, umalingawngaw sa aking pandinig ang kanilang mga pang-iinsulto. Ako ay tinorture at pinatay, naging isang halimaw, at ang aking katawan ay itinapon sa isang mabahong kanal sa loob ng tatlong buong araw. Kahit na ang aking ama, ang pinaka experienced na forensic expert, ay hindi ako nakilala. Nang umuwi ang aking kapatid na babae kasama ang lalaking kasama niya ilang taon na ang nakalilipas, pinanumbalik ng aking ama ang aking hitsura sa pamamagitan ng teknolohiya. Lumuhod sila sa harapan ng naaagnas kong bangkay at umiyak hanggang sa mawalan ng malay.

Há seis anos eu estava ao lado de Rogério Monteiro quando, certa tarde, falei sem rodeios: — Rogério, vou me casar. Ele estremeceu, e pude ver que retornava apressado de algum devaneio enquanto, um tanto embaraçado, tentava se justificar: — Aurora, você sabe que a empresa está num momento crucial de captação de recursos. Agora não tenho cabeça para... Mantive meu sorriso, ainda que fosse um tanto contido, e respondeu: — Não tem problema. Mas Rogério entendeu tudo errado. Sim, eu pretendia mesmo me casar. Só que não seria com ele.

Nelvie “Nels” Salsado grew up with her Lolo Niel and Lola Salvie. She’s not their real granddaughter since they found her in the midst of typhoon when she was a baby. They take care of her since then and decided to take the full responsibility of Nelvie. When Nelvie finished college, she immediately find a job not for herself but for the people who helped her. She wanted to gave them a peaceful life as a payment for taking care of her. Though her Lola Salvie always reminded her that she doesn’t need to do that. Since she was seven years old, the two explained to her that they are not her parents nor grandparents. Knowing that fact, Nelvie still wanted to give them a good life. When the job came to her, she grabbed it wholeheartedly. But when she didn’t she will met the heartless man named Chivan Diaz— her boss.