Seven X Six

Holy shit. Hell no. Ivette’s brain turned into a puddle as she stared into those bright brown eyes that had wiped her world away on that night weeks ago. She would never forget those eyes that haunted her dreams every night. His knowing smile. His full mouth that had touched every inch of her skin. His dark hair that her fingers had dove into and pulled as she moaned against his tan skin. His scent that made her knees wobble with need. At least, now she knew his name. When Ivette King's long-term boyfriend proposes to her, in a bid to find some semblance of peace, she takes a step in the wrong direction. A one-night stand with a rival. A mistake, she called it. An unforgettable experience, he begged to differ.

แนวเรื่อง: ระบบ มหาวิทยาลัย รักเพื่อน ฟีลกู้ด ไม่มีนอกกายนอกใจ ไม่ใช่ mpreg ไม่ใช่ omegaverse คำโปรย: แค่มีเรื่องกับพวกเด็กภาคไฟนิดเดียว จู่ๆ 'เวลา' ก็ปวดหัวจนสลบไป ฟื้นขึ้นมาก็มี "ระบบเด็กเรียน" ติดตัวเสียแล้ว แถมยังบังคับให้เขาทำภารกิจบ้าๆ อย่างการตั้งใจเรียน ตั้งใจอ่านหนังสือก่อนเรียน หาติวเตอร์เตรียมสอบ และอื่นๆ อีกมากมาย เด็กวิศวะปีสองที่ใกล้จะถูกรีไทร์อย่างเขา จะฝ่าฟันเรื่องแปลกๆ เหล่านี้ไปได้อย่างไรกัน!?

“นายต้องการอะไร?” “นาย?” “ก็นาย…ไง” “เรียกชื่อฉันใหม่อีกที! ถ้ายังเรียกไม่ถูก เพื่อนเธอได้รู้เรื่องของเราแน่ๆ!”

"PAPA SUDAH BILANG JAGA OLIVE! TAPI KAMU TIDAK BISA MEMBUKTIKANNYA! KAMU SELALU MEMBUAT ORANG-ORANG YANG SAYA SAYANGI TERLUKA!" Perlahan Rian mulai membuka ikat pinggangnya. Ia ingat jelas ketika mendiang istrinya—Rindu tertabrak mobil, karena menyelamatkan Sina. Ia juga mengingat Lili meninggal sebab melahirkan Sina. Luka yang Rian alami tak lain dan tak bukan adalah karena Sina—anaknya sendiri. SET! Sina memejamkan kedua matanya kala ikat pinggang itu mencambuk tubuhnya. Gadis malang itu mulai terduduk dengan tubuh gemetar hebat. "Jika Olive mati, papa tidak akan pernah memaafkan kamu!" "Saya bingung, kenapa Tuhan menghadirkan kamu di kehidupan saya!" "Pertama, Lili! Kedua Rindu dan sekarang Olive?" sentak Rian pada anak itu. "Kenapa kamu harus hidup dengan membawa kesialan?!" "KENAPA BUKAN KAMU SAJA YANG MATI!" Mendengar kalimat terakhir tangis Sina pecah. Ulu hatinya tiba-tiba merasa sakit. Dadanya mendadak sesak. PLAK! SEAT! Sina tidak melawan. Ia hanya bisa meringkuk mendapat perlakuan kasar dari ayah kandungnya sendiri itu. Hanya air mata yang bisa menerjemahkan tentang seterluka apa Sina saat ini. "I'm okay." Nyatanya kata-kata itu hanyalah kalimat palsu yang sering Sina tunjukkan. Selama ini Sina tidak baik-baik saja. Ia dihujam ribuan luka dan menyimpannya sendiri. Tak ada yang baik-baik saja kala semua orang membencinya. Tak ada yang baik-baik saja saat semua orang mengharapkan kepergiannya. Sina berharap lukanya berakhir. Namun, nyatanya luka itu terus datang dan membuat luka yang lainnya ikut menganga. Sinar Rembulan redup, sebab sulit bertahan dengan luka di dalam kesendirian. Tak ada tempat baginya untuk bersandar. Tak ada manusia yang memberikannya semangat atau motivasi. Sina kehilangan arah, saat ini gadis itu sudah sampai di puncak keletihan. Lalu harus bagaimana? Mengakhiri hidupn? Atau bertahan dengan luka yang tiada akhir?

ดิสนีย์เเละเซอร์เวย์เเอบคบหากันจนเธอตั้งท้อง!!!พวกเขาทั้งสองคนรักกันมาก จนพบกับจุดที่ทั้งสองต้องพังลงด้วยน้ำมือของเเม่เธอ!!!

ก็คนมันชอบ ก็ไอ้ฉลามดุหัวโจกเเห่งอาชีวะคนนี้มันชอบเธอ จะให้ทำยังไง

เขาเป็นผู้ชายเพรียบพร้อมไปหมดทุกเเละเป็นมาเฟียอันดับหนึ่งของประเทศ!!!ไม่มีใครกล้าล้ำเส้นเป็นอันขาด เพราะเขาโหดเหี้ยมที่สุดในบรรดาเมาเฟีย เขาทั้งหล่อ! รวย! เถื่อน! เย็นชา! โหดสุดๆ เเต่ทว่า...เเต่งงานเเล้ว!!! เนื้อหาในเรื่องบางส่วน "ไปไหนมา โทรไปไม่รับอ่านไลน์ไม่ตอบ" ทันทีที่เจอหน้าฉันน้ำเสียงเรียบเย็นที่เปล่งออกจากริมฝีปากหนาจนคนที่ยืนฟังถึงกับขนลุกชัน ในสมองของฉันตอนนี้หาวิธีพูดยังไงก็ได้ที่ทำให้เขาใจเย็นที่สุด เห็นหน้าเขาก็รู้เเล้วว่าสุดจะทนกับคนอย่างฉันอ่า จะตอบยังไงดี ตอบเเบบเดิมก็เเล้วกันฉันเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมตอบคำถาม "กะก็ไปทำรายงานบ้านเพื่อนหนูไง" ฉันพยามคุมน้ำเสียงให้ปกติที่สุดเเล้วนะเเต่ทำไมมันยังสั่นอยู่ อย่างน้อยๆฉันต้องอ้างทำรายงานก่อนดีกว่าบอกว่าไปผับนิ นี่ฉันคิดดีเเล้วนะทุกคน "ฉันถามเป็นครั้งสุดท้าย ไป..ไหน..มา" เขาพูดเก็บอารมณ์เเบบสุดๆ เเละเน้นคำด้วยน้ำเสียงหนักๆใช่เขารู้เพราะนี้ไม่ใช่ครั้งเเรกที่ฉันเเอบหนีเที่ยว เเต่ก็พลาดอีกตามเคย...

The seventh time Claire Fisher bailed on our marriage license appointment, I finally cut her out of my life—for good. From then on, if she was at a party, I wasn't. When she was scheduled to perform at our college's anniversary celebration, I made sure to leave early. The moment my company announced a collaboration with hers, I resigned without a second thought. Even on Christmas Eve, when she showed up at my parents' house with gifts, I slipped out with a half-hearted excuse about "visiting a friend." I blocked her number. Deleted her from my contacts. Burned every bridge and salted the earth behind me. No calls. No texts. No social media. I didn't reach out. She couldn't reach me. Simple as that. For the better part of my life, I was hopelessly in love with her—waiting on her, caring for her, putting her first in every way that mattered. I gave her all of me without ever holding back. But after the seventh time she left me sitting alone at the City Hall, something inside me broke. I was done. If that meant spending the rest of my life alone, so be it. Better that than sitting in an empty apartment, listening to the silence, holding on to hope for someone who never planned to show up.

ใช่ครับผมท้องกับคุณ แต่ผมไม่ได้อยากให้คุณมาเป็นพ่อของลูกผม

'2 ปี กับการเป็นนางบำเรอของเขา..' "เธอมันก็แค่ผู้หญิงที่เอาตัวเข้าแลก ผู้หญิงอวดเก่งอย่างเธอ นอกจากตัวแล้วก็ไม่มีอะไรดีทั้งนั้น" นี่คือคำพูดเหยียดหยาม ที่ได้ยินมาตลอดปีกว่า และทุกอย่างมันกำลังจะจบแล้ว