The Green Ribbon Story

“นายจะไปไหนไคเลอร์!” “ผมก็จะออกไปทำงานครับ” บอดี้การ์ดหนุ่มรูปหล่อที่มีใบหน้าเรียบนิ่งเอ่ยออกมาอย่างรู้สถานะกับหญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าเป็นนาย “ นายเป็นของฉัน!” “ ครับ ชีวิตนี้ของผมก็เป็นของคุณหนู คุณหนูจะเอามันคืนผมก็ยินดีครับ” “ นายก็รู้!!! แล้วทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงเข้ามาในชีวิตนาย!! ทั้งที่รู้ว่าฉันไม่ชอบ!” “.............” “ เงียบทำไม ทำไมนายไม่พูดออกมา!! เถียงมาสิว่าฉันเข้าใจผิด!! นายเถียงฉันมาสิว่าทั้งหมดไม่ใช่เรื่องจริง ฉันแค่คิดไปเอง!!” “ ผมไม่มีอะไรจะเถียงคุณหนูครับ” “ไคเลอร์!!” นิยายรุ่นลูกจากเรื่อง กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย และรุ่นน้องของมาเฟีย จากเรื่อง เล่ห์รัก กลร้าย เจ้านายมาเฟีย , หมอมาร์เวล จากเรื่อง กลรัก คุณหมอมาเฟีย เซ็ตครอบครัว บ้านปีกขวา

Bastien marries me only for duty. I reject him and leave for good by faking my death. Yet he goes crazy looking for me. He says he loves me when we meet again. No! I don't buy it. I can't let him steal my child! ** "She's not yours!" The front door was locked and deadbolted, but it only takes Bastien and his Betas a moment to break past those defenses. As Bastien towers in the doorway, his silver eyes glowing with barely contained fury, I realize it's all over. Everything I've worked for these past three years is already lost; every tear I've shed and sacrifice I've made has all been for nothing. I come to stand in front of my ex-husband. Goddess I’d forgotten how handsome he is; how tall. It doesn’t feel right to be so near him without our bodies touching; it takes all my strength not to reach out to him. “Hello Bastien.” Whatever he was expecting, it clearly wasn’t this. His silver eyes stop their hungry head-to-toe scan of my body, settling on my face and blinking in surprise. I can see the gears turning in his head, piecing together the puzzle of my presence here and replacing shock with confusion and anger. “Is that really all you have to say to me?” I cock my head to the side. “What would you have me say?” “I thought you were dead!” He barks, making my wolf tuck her tail between her legs. Unlike my wolf, I have more than enough bad memories and regrets to withstand his ire. “Oh I’m sorry, did my funeral get in the way of your wedding plans?”

“เขต ปล่อยเนียร์นะ เจ็บ!!” “นี่ไง อาณาเขตที่เธออยากได้นักหนา!! นี่ไงซาเนียร์!!!” “เนียร์ ไม่ได้…ฮึก! ปล่อยนะ!!” “วันนั้นเธอเสนอตัวมาให้ฉันเอาถึงห้อง!! ยังบอกว่าไม่ใช่หรือไง!!!” เพียะ!!!!! ฝามือเล็กๆของซาเนียร์ฟาดลงบนหน้าหล่อๆของอาณาเขตเต็มแรง “เขตเคยฟังเนียร์มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น ฮึก!” “คงเกิด!! เกิดอยากได้ฉันจนตัวสั่นไง!” “ว่าไงนะ” “เธอจำไว้ ว่าเธอกล้าทำฉันเจ็บ เธอต้องเจ็บกว่าฉันเป็นร้อยเท่า!” “……” ชายหนุ่มเดินออกจากคอนโดของหญิงสาวไปด้วยความโมโห เขาเจ็บเจียนตายสาเหตุมาจากผู้หญิงคนนี้ เพราะเธอ ความรักของเขาต้องพังลงจนไม่เหลือชิ้นดี

I used to be the perfect daughter for my father, marrying Alpha Alexander for the benefit of my home pack, even though Alexander refused to mark me and insisted our marriage was merely a contract. I then became the perfect Luna for my Alpha husband, still hoping I could win his affection one day and we would be real husband and wife. But everything changed the day I was told that my wolf had gone dormant. The doctor warned me that if I didn’t mark or reject Alexander within a year, I would die. However, neither my husband nor my father cared enough to help me. In my despair, I made the decision to stop being the docile girl they wanted me to be. Soon, everyone called me crazy, but that was exactly what I wanted—rejection and divorce. What I didn’t expect was that my once arrogant husband would one day beg me not to leave…

Laura Walker was forced to marry an old man by her mother so that her bride price could be used for her younger brother's wedding. However, Laura felt that she should be in control of her own life.Her blind date didn't go as planned. Instead, she ended up getting married to a stranger.The two of them had undergone a flash marriage and planned on setting guidelines so that they wouldn't disturb each other's lives. However, Laura didn't expect the man to cook for her, put her to bed and force her to call him "Honey"."Honey, I want a kiss.""Honey, I want a hug."Laura had thought that her husband was just a normal working class, so she had planned out their future in detail.That was until she realized that her husband had a garage full of luxury cars.Not only that, her husband looked identical to the richest man in Empfield!

She spent her life striving to be the perfect Luna for her Alpha husband—sacrificing everything for the pack and his interests, never once saying no. But when her relentless efforts led to her wolf falling ill, and the doctor warned that if it didn’t wake within three months, her life would be forfeit... no one believed her. They thought she was just being dramatic. Now, she’s decided to break free. Before her time runs out, she’ll make sure to confront every person who ever mistreated her—including her husband and his family. They’ll call her crazy. But the once-proud Alpha who stood above her is now chasing after her, begging her not to leave...

“พี่บูม จะไปไหนเหรอคะ?” “มีนัด ถามทำไม” “คือ…หนูมีไปออกค่าย สะ…สองวันคะ” “แล้วฉันจำเป็นต้องให้ไปมั้ย?” “ถ้าไม่ไป…รุ่นพี่ก็จะไม่ให้หนูผ่านกิจกรรม…ค่ะ” “แล้วแต่!” “ขอบคุณค่ะ” “เดี๋ยว! เธอจะไปไหน?” “พอดีพี่ๆที่คณะนัดให้ไปคุยงานค่ะ” “ที่ไหน??” “XX PUBค่ะ” “ว่าไงนะ!” “พี่บูม!!! อื้อออ” ชายหนุ่มรั้งร่างเล็กเข้าไปกดจูบ ก่อนจะขบเม้มลงบนซอกคอเธอจนเกิดรอยแดงราวกับว่าทำความเป็นเจ้าของเธอแบบนั้น “จะได้รู้ตัวไว้ว่าเธอเป็นของฉัน!”

On the day of the Mate ceremony, Zara is devastated when her fated mate, Adrian, rejects her. As a half-blood werewolf, she can only have one mate, and unlike pureblood wolves, she cannot sever the bond. Once rejected, she cannot be claimed by a second chance mate. Zara flees to the pack's border, longing to escape to the human world. Six months later, the Alpha forces her return. She discovers her father has passed, and twin Alphas have taken his place. They are her second chance mates, but if they find out, Zara will never be able to leave...

คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ “รินทำไม่ได้เลย รินไม่เข้าใจ” หญิงสาวเอ่ยงอแงเมื่อเธอไม่สามารถทำตามในงานที่อาจารย์สั่งให้ทำส่งในศุกร์นี้ได้ “ไหนขอพี่ดูหน่อย” ลีวายเอ่ย พรางหยิบงานที่ฟารินงอแงไม่ยอมทำ “พี่ลีวาย ทำให้รินหน่อยนะๆๆ” “ถ้าพี่ทำให้ อาจารย์ก็รู้ซิครับ” ลีวายเอ่ย “อาจารย์จะรู้ได้ยังไงคะ เรารู้กันสองคน”ฟารินเอ่ย “พี่อยู่ปี3 ทำงานส่งอาจารย์จนอาจารย์จำลายเส้นได้หมดแล้วครับ แล้วน้องปีหนึ่งแบบน้องฟารินเนี้ย จะใช้ลายเส้นพี่ปี3ไปส่ง จะรอดได้ยังงไง” “แต่รินทำไม่ได้นี่คะ….” “เฮ้อ งอแงแบบนี่แล้วพี่จะทำยังไง”ลีวายเอ่ย “ไม่รู้ค่ะ” “งอแงไม่เข้าเรื่องเลยเรา” ปากบ่น แต่มือก็ยังคงเริ่มร่างงานที่ฟารินบอกทำไม่ได้ “พี่ลีวายใจดีจัง” “ใจดีแบบนี้ ให้พี่เป็นแฟนได้หรือยังละครับ” “คะ!!….” “เอากลับไปคิดดูก่อนก็ได้” ลีวายเอ่ย

The night my husband, William Costello, was assassinated by his enemies was supposed to be a celebration—our wedding anniversary. I was dressed in his favorite red dress, waiting for him, when the phone rang. "Mr. Costello was shot at the harbor. The bullet went through the back of his head. He died on the spot." I collapsed to the floor. I clung to his belongings, mourning for a week straight. We even lost our unborn child during this time. Everyone said William and I were true love. Even the Don himself came to the funeral, resting a heavy hand on my shoulder with a sigh. He said, "All of Blackhaven knows you were the only woman he ever loved." Grief nearly destroyed me. I stood at the river's edge, ready to follow William into the afterlife. However, I overheard my sister-in-law, Emily Hawkins, leaning into my brother-in-law, Jones Costello, her voice dripping with a twisted affection. She purred, "William, I love you so much. Between Nina and me, who do you think is sexier?" "Of course it's you, babe!" came the husky reply. I stood frozen, my eyes wide and my body trembling. Why was Emily calling my brother-in-law by my husband's name?