Uulit Ulitin Ko Sayo Lyrics

Unti unti kong iminulat yung mata ko..isang nakakasilaw na liwanag mula sa ilaw ang unang tumambad sakin.. Masyadong masakit sa mata kaya diko mapigilang di mapakurap.. Napahawak ako sa ulo ko ng may kung anong sakit na naramdama dito.. Teka..nasan ako??... Bumangon ako bigla kasabay ng pag hiyaw dahil sa sakit ng ulo ko.. Argggg..where im i "Finally..you're awake" napatingin ako sa pinanggalingan ng boretong boses.at nakita ang isang lalaki Napa atras ako ng tumayo sya.at parang kung sinong makapangyarihang tao kung gumalaw.naka lagay yung isang kamay nya sa isang bulsa ng pantalon nya Nagulat nalang ako ng tuluyan na syang nakalapit sakin Napaubo ako ng bugahan nya ako ng usok ng sigarilyo sa mukha pero iba yung amoy nya sa literal na yosi na nabibili lang sa tindahan. "What the.why im i here.and who are you!?" Tumawid sya ng pagkakatayo.at matalim akong tiningnan "You have no rights to ask who i am young lady." Napa atras ako ng hulihin nya yung pisngi ko.he traced my jawline "Your beautiful..you have no idea how much i want you" Itinulak nya ako pahiga.babangon sana ako pero agad na syang kumababaw sakin.sht "Wag mo kong hawakan..hayop ka!!.bitawan mo ako!" Inalis nya yung mga buhok na nakaharang sa mukha ko "Kahit anong sigaw mo..walang makakarinig sayo" Sasampalin ko sana sya..pero hinawakan nya yung dalawang kamay ko pinantay sa ulo ko..sht "Bitawan mo sabi ako...sino ka ba!?" He clenched his jaw..and smirk "Tinatanong mo kong sino ako..i own you..i own every inch of you" "Your mine.since you enter in this world.your mine just mine"nagulat ako ng untiunti nyang tinatngal ang pagkakabutnes ng pulo nya "And i claim you now"

Ginawang parahusan,binuntis ,saka iniwan nang walang pasabi-sabi! Tapos babalik ka ngayong wala na ang anak natin!" Wala kang kwentang ama! Pinabayaan mo kami nang ating anak!Paano pa ako magtitiwala sayo muli!Kaya nakikiusap ako sayo! lubayan mo na ako! Dahil kahit kaylan hindi mo na ma-ibabalik pa ang buhay nang ating anak! "Maghihiganti ako ! ' Hanggang humihinga pa ako!

Si Vance Haidezo, isang friendly, hard working and charismatic Journalist. Naatasan siya para sa isang private project ng TV Station na pinapasukan niya. He will make a documentary film for the daily life of a billionaire heir. Hindi niya inaasahan na ang tinutukoy na tagapagmana ay si Steven Kiazxon. Si Steven Kiazxon na heartthrob, bad boy ay boyfriend niya Vance noong nasa college sila na hanggang ngayon ay mahal na mahal niya. Vance waited him after Steven promised to come back but suddenly disappeared three years ago. Now that they meet again. Akala ni Vance tapos na ang paghihintay niya pero hindi pala dahil hindi na siya kilala ni Steven na nagka-amnesia. Ano ang dapat gawin ni Vance para maalala siya ng nobyo? Paano niya gagawin 'yon kung nakalimutan na din ni Steven ang tunay nitong pagkatao? Na ang kaya din nitong ibigin at pangarapin ay isang lalakeng kagaya niya... "Steven, kung hindi ako maalala ng isip mo, ipapaalala ko 'yon sa puso mo. Ramdam kong alam mong mahalaga ako sayo kaya maghihintay ako hanggang sa maalala mo ako. Nababasa ko sa mga mata mong mahal mo pa rin ako kaya hindi ako susuko." - Vance. Anong misteryo ang matutuklasan ni Vance sa pangyayari tatlong taon na ang nakakaraan na dahilan ng pagkawala ng alaala ni Steven?

Music brings joy,music calms the nerves but can a song bring led to death…… a music box with diabolical setting,words of the box,lyrics of the music,if you want to die listen to their rhythm. Victoria is seventeen-year-old that lives with her parents, being born in a family that loved her and cared for her, never had she felt left alone. But after the death of her father, her mom married again to a wealthy high-class man whose reputation is all that he cares about.

"Katty" ang pangalang gustong-gusto ko noon pero simula ng makilala ko si Ryan at malaman ko ang katotohanan ay kinamuhian ko ang pangalang iyan. Katotohanang hindi ko inaasahan. Katotohanang sisira sa buhay ko. Katotohanang hindi ko na sana nalaman pa. KATTY? Ano ba'ng mayroon sa'yo?

Naalimpungatan ako dahil, sa sinag ng araw na tumatama sa muka. "Shit!" Mura ko dahil pakiramdam ko parang binugbog ang katawan ko sa sobrang sakit. Tamang babangon ako ng ma pansin Ko na hindi ko ito kwarto. Bumaba ang tingin ko sa katawan Ko na hubad at tanging kumot lang ang naka takip. "Mygod my virginity." naiiyak na bulong ko sa sarili ko. "Bwiset sino to?" Naguguluhang tanong ko sa katabi Ko na mahimbing na natutulog Kita sa muka nito na gwapo siya kahit pa nakapikit siya. Paika ika akong tumayo at sinuot ang puting polo niya. Wala ko sa sariling lumabas ng condo at deretsyong lumabas ng entrance para makasakay pauwi. Nandidiri ako sa sarili ko ibinigay ko ang pinakainingatan ko sa lalaking hindi ko naman kilala. Hanggang sa maka uwi ako ng condo ko wala parin ako sa sarili. Pumunta ako ang banyo at nanghihinang binuksan ang shower. Sunod sunod ang pagpatak ng luha ko wala na naisuko kona pano Kong mag bunga yon anong gagawin ko? Kasalanan to ng demonyo kong ex at kaibigan ko. Kong Hindi nila ko niloko Hindi hahantong sa ganto na makakarating ako ng bar at ma isusuko ang pinaka iingatan ko sa hindi ko kilala. Sobra ang ginawa Kong pag hilod sa katawan ko dahil sa pandidiring nararamdaman ko Natigilan ako ng maalala ang isang bagay. Pano Kong mag bunga ang gabing isang pagkakamali lang naman?

Handa akong tumakbo sa kahit saan maitago ko lamang ang katotohanan na nagkaanak ako at ang ama ay walang iba kundi ang boss ko. Ginawa ko ang lahat maitago lamang ang anak ko sa mga katrabaho ko hanggang sa manganak ako. Nagresign ako sa trabaho upang maalagaan ang anak ko at nang makalaki na ito ay agad akong nag-aplay ng trabaho. Sinong mag-aakala na babalik din pala ako kung saan ako nagsimula at muli kaming magkita. Umakto ako na paranng hindi kami magkakilala noon at nanatiling nakadistansiya rito. Hanggang kailan ko maitatago ang katotohanan tungkol sa pagkatao ng anak ko? Handa ba akong lunukin ang takot ko para ipagtapat ang katotohanan? O Magpapadaig na lamang ako sa takot ko at hahayaan na ang tadhana na lamang ang magdikta ng aming kapalaran? Paano kung dumating ang araw na kailanagan ko ng tulong sa ama ng anak ko upang maisalba ang buhay nito. Handa ko bang guluhin ang tahimik nitong buhay kasama ang bago nitong minahal at magulo ang tahimik na buhay na nais ko para sa anak.

Nalaman ko na buntis ako kasabay ng childhood sweetheart ng asawa ko na si Rosa. Para protektahan ang kanyang anak mula sa pagpapaabort, sinabi ng asawa ko na anak niya iyon. Sa anak ko? Pinagaan niya ang loob ko, sinabi niya na aangkinin lang niya ang bata kapag isinalang na ito. Kinumpronta ko siya, gusto ko malaman kung bakit niya ito ginagawa sa akin. Malamig at walang alinlangan ang sagot niya: “Ang angkinin ang baby ang tanging paraan para protektahan sila pareho. Hindi ko hahayaan na may mangyari sa kanya o sa baby niya.” Sa oras na iyon, habang nakatingin ako sa lalaki na minahal ko ng sampung taon, napagtanto ko na namatay na ang pag-ibig ko para sa kanya. Hindi nagtagal, kinundena ako ng pamilya ko, tinatawag akong pokpok dahil nagkaanak ako ng wala itong ama at pinressure ako na magpa-abort. Samantala, nasa ibang lungsod naman ang asawa ko, kasama ang sweetheart niya, tinutulungan siya sa kanyang pagdadalantao. Sa oras na nakabalik siya, nakaalis na ako.

Lagi akong ikinukunsidera ng pamilya ko na tagapagdala ng kamalasan. Dahil ito sa nakikita ko ang countdown bago mamatay ang mga kamag-anak ko. Sinabi ko sa kanila kung kailan mamamatay si lolo, ama, at ina. Nagkakatotoo ito dahil sa iba’t ibang mga aksidente. Ang tatlong mga kapatid ko ay kinamumuhian ako mula sa kaibuturan nila dahil sa tingin nila isinumpa ko ang mga magulang ko at lolo. Ang nanay ko ay namatay matapos iluwal ang nakababata kong kapatid na babae, pero ang mga kapatid ko ay walang tigil siyang iniispoil. Sinasabi nila na siya ang suwerte nila dahil nagiging okay ang lahat para sa pamilya sa oras na iluwal siya. Pero hindi ba’t namatay si Ina noong iniluwal siya? Sa ika-18th kong kaarawan, nakikita ko ang death countdown kapag tinitignan ko ang sarili ko sa salamin. Bumili ako ng urn at naghanda ng pagkain. Gusto ko kumain ng huling beses kasama ang mga kapatid ko, pero walang nagpakita sa kanila noong nag zero na ang timer...

Warning: Please be advised that this story contains TRIGGER WARNINGS, and POTENTIALLY OFFENSIVE LANGUAGE, VIOLENCE, SEXUAL HARASSMENT, SENSITIVE LANGUAGE ang MATURED THEMES, that not suitable for young audiences. _________ Akala ko ang pagkamatay ni mama at papa ang pinakamasakit na nangyari sa buhay ko hindi pa pala dahil may mas lalong masakit pa na nanaisin ko na lang ding mamatay para makasama si mama at papa. Ang hirap at sakit na dinanas ko sa poder ng tiyahin ko.Ang pagmalupet niga sa akin. Ang pagtalikod sa akin ng mga kaibigan ko noong kailangan ko sila. Ang ipagtabuyan ako ng taong mahal ko at ang pagkamuhi niya sa anak namin dahil isa akong biktima ng panggahasa. Imbis na tulungan,pinili nilang ako ay talikuran at pabayaan. Ngunit sa kabila ng lahat ng pinagdaanan ko may taong taos-pusong tumulong sa akin at inako ang lahat ng responsibilad na hindi niya dapat gawin sa akin. Ngunit ang hindi ko inasahan na ang taong tumulong pala sa akin ay siya pala yong taong sumira ng buhay ko ng buong pagkatao. Ang taong tumulong sa akin siya rin pala ang taong gumahasa sa akin. Gusto ko siyang maparusahan sa ginawa niya sa akin, ngunit sa anong paraan? Ipagkatiwala ko ba iyon sa batas o ako mismo ang gagawa? Ngunit, paano? Gayong sa puntong ito natutunan ko na siyang mahalin. Bakit sa ganitong paraan ako pinaglaruan ng tadhana? Makayanan ko bang ipakulong ang taong mahal ko? Maibigay ko pa ba ang hustisya para sa sarili ko kung ang taong iyon ay parte na ng buhay ko?