Vương Miện Viridescent

Nalaman ko na buntis ako kasabay ng childhood sweetheart ng asawa ko na si Rosa. Para protektahan ang kanyang anak mula sa pagpapaabort, sinabi ng asawa ko na anak niya iyon. Sa anak ko? Pinagaan niya ang loob ko, sinabi niya na aangkinin lang niya ang bata kapag isinalang na ito. Kinumpronta ko siya, gusto ko malaman kung bakit niya ito ginagawa sa akin. Malamig at walang alinlangan ang sagot niya: “Ang angkinin ang baby ang tanging paraan para protektahan sila pareho. Hindi ko hahayaan na may mangyari sa kanya o sa baby niya.” Sa oras na iyon, habang nakatingin ako sa lalaki na minahal ko ng sampung taon, napagtanto ko na namatay na ang pag-ibig ko para sa kanya. Hindi nagtagal, kinundena ako ng pamilya ko, tinatawag akong pokpok dahil nagkaanak ako ng wala itong ama at pinressure ako na magpa-abort. Samantala, nasa ibang lungsod naman ang asawa ko, kasama ang sweetheart niya, tinutulungan siya sa kanyang pagdadalantao. Sa oras na nakabalik siya, nakaalis na ako.

Isang kasambahay na walang pake sa pag-ibig. Isang bilyonaryong sanay sa kontrol. At isang gabing ‘di nila inaasahan... na hahantong sa kasalan?! Si Roxane Hermenez ay simpleng babae: trabaho, uwi, tulog, ulit. Ang pangarap niya? Makaipon, makaalis sa pagiging katulong, at mabigyan ng maayos na buhay ang pamilya. Walang oras sa landi-landi lalo na’t ang amo niya ay si Dark Nathaniel Villamonte — mayaman, suplado, at ubod ng arte. Pero isang gabi, dahil sa kakaibang pagkakataon, isang basong alak, at isang sira ang elevator… may nangyari. At noong malaman ni Dark Nathaniel na may “posibleng bunga” ang gabing iyon, hindi siya nagtago— Siya pa ang nagpumilit magpakasal! “Hindi puwedeng wala akong responsibilidad. Puwede na ang kasal sa Huwes!” Ngayon, si Roxane ang natataranta. Sino ba’ng babae ang pinipikot ng sariling amo?! Pero teka… kung responsibilidad lang ang dahilan, bakit parang nagiging possessive, sweet, at seloso si Dark? May pag-ibig na ba talagang nabubuo? O baka naman… trip lang talaga siya ng bilyonaryo? Saan hahantong ang damdamin ni Roxane sa kanyang gwapong apo kung patuloy siyang susuyin nito kahit alam niyang may mga kontra barata sa ginagawang iyon ni Dark Nathaniel?!!!!

Si Bellerien, isang kasambahay na lihim na umiibig sa kanyang amo, si Damien—isang makisig at makapangyarihang lalaki—ay nakaranas ng gabing tuluyang nagbago ang kanyang buhay. Isang hindi inaasahang sandali, sa gitna ng kanyang manipis na pangtulog, ang nagtulak kay Damien sa tukso. Ang matagal nang nakatagong pagnanasa ay tuluyang sumiklab. Bagama’t una siyang nagpumiglas, hindi maikakaila ni Bellerien ang katotohanan—ang pagkakataong maranasan kung paano maging si Sofia, ang babaeng iniibig ni Damien, ay hindi niya matanggihan. Ngunit sa likod ng matinding pagnanasa, may kirot, pag-aalinlangan, at pagsuko. Para kay Bellerien, ang gabing iyon ay magiging isang matamis ngunit mapait na alaala na hindi niya malilimutan. Para naman kay Damien, isa itong kasalanang mananatiling multo sa kanyang konsensya.

Biyenan:“Layuan mo na ang anak ko! Hindi siya karapat dapat para sa isang basurang katulad mo!”Makalipas ang tatlong araw, bumalik ang manugang nito sakay ng isang mamahaling sasakyan.Biyenan:“Parang awa mo na iho, huwag mong iwan ang anak ko.”

Sa dalawa taong mag kaiba ang katayuan, may pag ibig kaya mabubuo sa kanila. Paano sa umpisa palang ay sinubok na nang tadhana ang pag mamahalan nila mananatili ba ang isa o hahayaan na lang na mawala ito. samahan ninyo po ako sa kwento ni William at Belyn

Carine ne pouvait pas donner d'enfant à son époux. Les silences de Bryan, son regard triste et résigné qu'il posait sur elle, le désespoir de n'en être jamais capable, pousseront malheureusement cette union à une rupture. Mais des années plus tard, la réalité de la mort les séparera à tout jamais jusqu'au jour, qu'une boîte contenant des lettres fera ressurgir des secrets auxquels Bryan n'aurait jamais pu s'attendre et qui auraient peut-être tout changé...

Utang ang dahilan kaya napapayag ni Dr. Storm Davis si Judith Dimaculangan na magpanggap na fiancee niya. Ang Lola Anastacia kasi niya gusto siyang mag-asawa na gayung hindi siya naniniwala sa pag-ibig kaya't para matigil na ang pangungulit sa kanya ng kanyang lola, naisipan niyang ipakilala rito si Judith bilang soon to be mapapangasawa niya. Ngunit, hindi niya goal na magustuhan ng lola niya si Judith kundi para sabihin ng lola niya ba 'ayoko sa kanya para sa'yo'. Ngunit, kabaligtaran ang nangyari. "I like you, iha," wika ng kanyang Lola Anastacia. Pero, hindi pa doon nagtapos ang pagkabigla niya. "I like you para sa apo kong si Jiwan." "No way," mariin niyang sabi nang marinig ang pangalan ng kapatid sa ina. Hinding-hindi makukuha ni Jiwan sa kanya si Judith, papakasalan na niya ito ASAP.

Il y a eu une altercation à l'hôpital. Un proche du patient a brandi un couteau et, par réflexe, j'ai poussé mon mari Alex Martin pour l'écarter. Mais il m'a saisi la main et m'a placée devant sa camarade d'université. Alors, le coup de couteau m'a transpercé le ventre. Il a tué mon enfant qui venait à peine de se former. Quand mes collègues, en larmes, m'ont transportée vers les soins intensifs, mon mari m'a brutalement tirée hors du brancard. Il a crié d'une voix dure : « Sauvez d'abord ma camarade ! S'il lui arrive quoi que ce soit, je vous renvoie tous ! » Mes collègues, stupéfaits et furieux, ont protesté : « Alex, tu es fou ? Ta camarade n'a qu'une égratignure, c'est ta femme qui est dans un état critique ! » En pressant mon ventre qui saignait sans cesse, j'ai lentement hoché la tête, « Faites comme il le demande. » « Alex, en t'offrant cela, je n'ai plus rien à te devoir. »

Mon fiancé Didier Gardet, héritier d'une famille mafieuse parisienne, m'aimait éperdument. Pourtant, un mois avant notre mariage, sous prétexte d'obligations familiales, il m'a annoncé qu'il devait avoir un enfant avec son premier amour. J'ai refusé, mais il n'a cessé de me harceler, jour après jour, insistant lourdement. Quinze jours avant notre mariage, j'ai reçu un rapport médical : cette femme était déjà enceinte de près d'un mois... À quoi bon, alors, feindre de demander mon accord ? À cet instant, j'ai compris : nos années de prétendue passion n'étaient que fragilité et illusion. J'ai annulé le mariage et ai brûlé chaque cadeau qu'il m'avait offert. Le jour même de notre mariage, je suis partie pour l'Italie. Je m'y suis plongée dans des études de médecine clinique, tout en prenant officiellement en charge une mission pour Médecins Sans Frontières. J'ai coupé tout contact avec lui. Dès lors, entre lui et moi : plus rien.

Après vingt ans passés à connaître et à aimer mon compagnon destiné, l'Alpha Martin, nous étions enfin sur le point de nous marier. La veille du mariage, il a choisi avec une précision troublante la teinte exacte de rouge à lèvres que je voulais, directement dans ma trousse de maquillage. C'était à ce moment-là que j'ai compris : l'Alpha Martin avait déjà quelqu'un d'autre. Cette fille portait la robe de soirée sur mesure que j'avais préparée pour le banquet de noces, et elle trinquait avec lui dans un toast de compagnon. Nos amis l'entouraient, l'appelant respectueusement « Luna ». Je n'ai pas fait de scandale. J'ai simplement appelé l'hôpital. « Docteur Fabien, veuillez disposer des ovules que j'avais fait congeler. » Puis j'ai envoyé un message à cette fille. « Yvonne Jimenez, aimeriez-vous épouser Martin Daniels à ma place ? »