Wag Kang Maniwala Dyan Lyrics

Menikah adalah suatu yang sakral dan hanya sekali dalam seumur hidupku. Namun bisakah bertahan jika ada rahasia diantara pasangan suami istri? Rahasia apakah yang disimpan oleh Kang Yana?

Patapon ang buhay ni Trisha. Dahil sa bigat ng mga pinagdaanan at malupet na kapalaran ay halos ayaw ng maniwala ng dalaga sa suwerte. Pero isang pangyayari ang halos hindi niya nakayanan at tinangka niyang takasan na lamang. At isang kasinungalingan ang kailangan niyang panindigan makamit lamang ang bagong buhay na inaasam. Pero hindi niya akalaing makikilala niya ang isang milyonaryong magbubukas ng bagong buhay sa kanya.Yun nga lamang bagong kalbaryo pala at hindi magandang buhay ang dulot nito sa kanya.

"Sino ka para pigilan akong pumasok sa gusaling ito?" sabi nung babae. “Wala kang karapatang pumasok dito, patay ka sa isip ng asawa mo. Ako na ang mahal niya ngayon.” Sagot ng babae. “Babawiin ko ang akin. Hindi ako papayag na kunin mo lahat ng meron ang asawa ko.” Galit na sabi ng babae. Masaya ang mag-asawang Taylor. Isang araw ay nagbakasyon sila sa isang isla kasama ang kanilang magandang anak. Sumakay sila sa yate kasama ang kanilang Yaya. Sa hindi inaasahang pagkakataon bago sila makarating sa isla ay may masamang panahon, bumuhos ang malakas na ulan at humampas ang malalakas na alon. Sinubukan ng mister na iligtas ang kanyang asawa at ang kanyang anak ngunit dahil sa alon ay nabitiwan niya sila. Habang ang kanyang asawa at anak ay agad na tinulungan ng kanilang Yaya. Ngunit dahil sa malalakas na alon ay bumagsak silang dalawa ng kanyang anak. Nahulog ang mag-ina, ngunit kumapit ang babae. Tinulungan siya ng Yaya na bumangon ngunit sinamantala ng kanyang Yaya ang sitwasyon dahil sa kanyang masamang intensyon. Sa halip na ipagpatuloy ang pagtulong sa kanyang amo na asawa, inalis niya ang kamay ng kanyang amo na asawa sa pamamagitan ng paghawak nito sa tubo hanggang sa mawala ito at tuluyang nahulog sa dagat ang mag-ina. Makalipas ang ilang araw, natagpuan ng isang estranghero na mangingisda ang bata na umiiyak. Inakala ng lalaki na nag-iisang anak ang nandoon, kinuha niya ang bata ngunit paglingon niya ay nakita niyang walang malay ang ina ng bata ay nilapitan niya ito at tinulungan. Nang magising ang babae ay wala siyang naalala, hanggang sa naisipan ng dayuhang mangingisda na bigyan siya ng pangalan at sinabing asawa niya ito at anak nila ang bata. Paano niya maipaghihiganti ang kanyang karapatan bilang isang legal na asawa?

Tahimik ang mansyon. Tahimik… maliban sa mahinang iyak ni Princess sa bisig ko—isang buwang gulang, walang alam, walang kasalanan. Pero siya ang unang nasaktan sa lahat ng ‘to. Siya ang naiipit sa pagitan ng dalawang taong hindi na alam kung paano magmahal nang sabay. Nakaluhod ako sa harap ni Elise. Mahigpit ang hawak ko sa laylayan ng bestida niya, parang batang takot na maiwan sa dilim. Nanginginig ang labi ko, pinipigilan ang mga luhang ayaw na sanang lumabas—pero hindi ko na kayang kontrolin. “Please, Elise…” garalgal kong pakiusap. “’Wag mo kaming iwan. Hindi ko alam kung paano palalakihin si Princess nang wala ka. Hindi ko alam kung paano mamuhay kung wala kayo…” Pero wala. Wala siyang emosyon. Wala siyang luha. Matigas ang titig niya, parang ako pa ang mali. Bitbit niya ang maleta niya—hindi lang punô ng damit, kundi punô ng lahat ng alaala namin. Lahat ng pangarap. Lahat ng ‘akala ko tayo.’ “Hindi ko ‘to pinlano, Levi,” mahina niyang sagot. “Pero kailangan kong piliin ang sarili ko. Pagod na akong umasa. Pagod na akong maging pangalawa sa trabaho mo, sa mundo mo. Hindi ko kayang maging ina habang ako mismo’y hindi buo.” Gumuho ako. Literal. Napayuko ako habang yakap ko si Princess, habang nararamdaman ko ang init ng iyak niya sa dibdib ko. Halik ako nang halik sa noo niya, para bang kaya kong takpan ng pagmamahal ang kawalan ng ina niya. “Anak mo ‘to, Elise. Anak natin…” pabulong kong daing. “Kung hindi mo na ako kayang mahalin… kahit siya na lang. Kahit siya. ‘Wag mong iwan ang anak mo…” Pero wala. Ni hindi siya lumapit. Ni hindi siya tumingin. Tumalikod siya, dala ang katahimikang mas malakas pa sa kahit anong sigaw ng pagtanggi. "Ayoko na" mahina niyang sabi at hinila ang maleta palabas ng mansion.

I didn't hide your daughter, you're the one who hide from your daughter, Karic. "Oo nga at di kita masyadong kinilala p-pero pinapasok kita sa buhay ko kahit di ako sigurado, nagtake ako ng risk dahil ang sabi mo mahal mo ako! Gusto kong maranasan magmahal pero binigo mo ako. Nasira ang lahat sa akin, ang pag-aaral ko, ang pangarap ko! Kaya wag mokong sumbatan na para bang kasalanan ko!"

Hindi matanggap ni Syler ang harap-harapang pagtataksil na ginawa sa kanya ng lalaki na una niyang minahal. Of course, she wanted to get even with her ex-boyfriend. Hindi siya makapapayag na hindi ito magantihan matapos siya nitong huthutan ng malaking salapi. Isa sa naisip niyang paraan para makaganti ay siraan ito sa mga nobelang sinusulat niya. Magpakalunod sa alak ang naging solusyon niya sa unang kabiguan sa pag-ibig, ngunit nang mahimasmasan ay doon lang niya napagtanto na nasa ibang kuwarto na siya. It was Rusty Vergara's unit for holy heaven sake! Hindi niya akalain na sa katauhan nito ay madali niyang maipapamukha sa kanyang ex-boyfriend na sa isang kisapmata lang ay kayang-kaya niya itong ipagpalit. Pero sabi nga nila magaling maglaro ang tadhana. Kaya kung makikipaglaro ka rito, siguraduhin mong matalino ka para hindi ka uuwing luhaan sa huli. "We won't fall in love to each other." Ito pa ang natatandaan niyang sinambit niya nang buong tapang. Ano'ng nangyari? Kinain niya lahat nang sinabi niya, dahil isang araw nagising na lang si Syler na gusto na niya ang binata. It was not a part of their deal. Wala man iyon sa plano niya ay handa na siyang sumubok magmahal muli. 'Yon nga lang ay hindi siya naging handa sa panibagong kamalasan na darating. Yes, she's a romance writer. Umiikot sa usaping pag-ibig ang mga sinusulat niya. Pero dahil sa kabiguan din sa pag-ibig ay ayaw na niyang maniwala na nag-eexist pa ang happy ending, kung hindi rin naman siya ang magiging heroine ni Rusty sa totoong buhay.

"Gustuhin ko man ipaubaya sa'yo ang asawa ko, ngunit hindi p'wede.... Hindi p'wede dahil..." Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko bago nagsalita muli upang pigilan ang pagkamuhi sa babaeng kaharap ko! "Marahil ay hindi mo pa maiintindihan ang salitang hindi p'wede dahil wala ka pang anak. Anak na handa kang magsakripisyo maibigay lang ang nararapat para sakanya! Kaya kong tiisin na marami akong kahati sa asawa ko at isa kana ron! Ngunit wag lang ang anak ko...ibang usapan 'yon! Dahil ilalagay ko kayo sa tamang paglalagyan nyo." -Dina Sedest Sa isang relasyon, may isang haligi at may isang ilaw. Paano kung ang haligi ay bumigay at hindi na nakayanan pang tumayo ng matatag. Hanggang saan kaya kayang ilawan ng ating ilaw ng tahanan ang isang madilim na parte ng buhay nila? Ngunit makakaya kaya n'yang harap harapan na syang ginagago ng kaniyang asawa? Ito na ba ang senyales na hinihingi n'ya mula sa itaas upang sumuko na..

“Yes, I can be your husband Tracy, pero huwag kang umasa na mamahalin pa rin kita kagaya noon.” Isang malaking panlulumo ang naramdaman ni Tracy nang marinig ang mga mabibigat na katagang iyon ni Fien. Patuloy siyang nasasaktan sa pagiging cold at pagkagalit nito sa kanya. Dati, isang malaking balakid sa pagmamahalan nila noon ang malayong agwat ng pamumuhay nila sa isa’t isa. At ngayong nakaapak na rin ang paa niya sa alapaap na kinaroroonan nito, isang malaking hamon sa kanya kung paano niya ito mapapaibig muli. Sa bagong mundo na mayroon siya, makakamtam pa rin kaya niya ang inaasam na totoong pag-ibig? O mananatiling pangarap pa rin kagaya noong hindi pa nagbabago ang takbo ng buhay niya?

Sa loob ng pitong taong pagsasama nila at pagiging kasal sa asawang si Shiro fulvuente. He never treated her with warm and she just get from him was icy and indifferences, pero— Reeve Carzen, just face those indifferences with a smile dahil sobrang mahal na mahal nya si Shiro at masyado siyang naging tanga para maniwala na darating pa ang araw kung saan makakaya nyang palambutin ang puso neto. Ngunit, mukhang mapaglaro talaga ag tadhana. Sa pitong taong paghihintay, sakit lamang ang tangi niyang nakuha. Reeve just get to witness how the man she loves so much fall in love with someone, they said it was love at first sight— he shower her with all his love and care, mga bagay na di natanggap ni Reeve. Pero kahit ganun ay nanatilli pa rin sya sa kanilang kasal, nagmatigas si Reeve. Not until, it was her birthday. Lumipad sya mula Pilipinas papuntang California upang puntahan ang asawa't anak nya, only to find her husband and very own daughter laughing so sweetly accompanying his husbands mistress or should I say, her step-sister— leaving her alone in their empty villa. Watching her daughter, na halos sya na ang nagpalaki at nag-alaga, about and wished to have a new mother. mukhang namamanhid na ang buong pagkatao ni Reeve, She no longer felt any pain. She just drafted the divorce agreement, gave up custody for her daughter and left. Slowly detaching her presence to her family. After Leaving her family, What will Reeve do? Will she get her divorce and leave happily finding herself again? But what if her cold hearted man who is cold and indifferent to her suddenly clings to her? not granting the divorce she wants.

"Marry me, Audhrey. And your problem will be solved." Kung ikaw ang nasa katayuan ni Audhrey Solace, pakakasal ka ba sa taong hindi mo kilala? Higit sa lahat.. sa isang babae? You are damn straight as a pole.. How could you give your yes to someone na kahit sa panaginip ay hindi mo naisip na makakasama mo forever? Sa kagaya mo ng kasarian?? "May boyfriend ako, for god's sake. Kahit na ano wag lang yan. Please, Miss.." Nagkibit balikat lang ang CEO ng company na pinagta trabauhan niya. "I can be your maid or even slave, but.. y-your wife??" Tila nadidiring bigkas nito sa dulo.