Caught In Uncle's Arms

Pinilit ni Araceli na imulat ang mga mata sa kabila ng panlalabo ng mga ito at pinagmasdan ang binatang nagbibigay init sa kanyang katawan. Siguro nga tama ang sabi nila, mas matindi pa sa ligaya ang nararamdaman kapag ang taong minamahal mo ang kasama mo. Ngunit iyon lang ang akala niya. Dahil pagkatapos ng gabing iyon, natuklasan niyang hindi ang lalaking mahal niya ang nasa tabi niya sa kama.

Madilim ang kuwarto kaya hindi niya masyadong maaninag ang mukha ng lalaki. Tanging ang liwanag ng buwan lang ang nagsilbing ilaw niya, pero naging balakid ito, lalo na't malabo pa ang paningin niya dahil sa epekto ng alak.

"Hindi ka ba napapagod?" naitanong niya kahit ramdam na ramdam ang pagod sa katawan dahil sa walang tigil na pag-akit ng lalaki sa kanya.

Kaninang umaga nila ito ginawa, pero tila hindi ito nakararamdam ng kapaguran. Para kay Araceli, para siyang lantang gulay sa sobrang pagod. Parang may balak pang laspagin siya ng lalaki.

Ito ang unang pagkakataon na nakaramdam siya ng ganito. At ito rin ang unang beses na may nangyari sa kanila ng fiance niyang si Jaxon.

"Not yet," malamig ang boses ng lalaki. "I can't get enough of you, honey. Nakipagtalik na ako sa napakaraming babae pero ikaw lang ang nakakapagpa-wild sa akin."

Napanganga si Araceli nang marinig ang boses ng lalaki, malalim ito, kakaiba sa malambing na boses ni Jaxon. Nagtaka siya, pero inisip na siguro dahil lasing ang lalaki kaya nagbago ang tono ng boses. Ganito rin ang nangyayari sa kapatid niyang lalaki kapag kakagising lang.

Hindi naman siya nagalit o naiinis sa pagbabago ng boses niya. Sa totoo lang, mas gusto niya iyon dahil may pagka-manly ng tinig.

Natutuwa siya na sa lahat ng babaeng nakasama ng lalaki, siya lang ang nakasatisfy dito sa kama. Hindi na ito sikreto sa kanya na si Jaxon ay babaero bago pa man sila nagkakilala. Minsan nga ay nagseselos siya sa mga babaeng iyon, pero na-realize niyang ang mahalaga ay siya ang hawak ng present at future ni Jaxon.

Nginitian siya ng lalaki. "Smells so good..."

Muling pinaligaya ng lalaki si Araceli. Napaliwanag siya nang halikan sa leeg habang hinahaplos ang dibdib. Dinilaan ng lalaki ang paa niya pataas sa hita.

"Taste so good..."

Sumiklab ang init sa katawan ni Araceli dahil sa ginagawa nito.

Nang marating ng dila nito ang hita, sinipsip at kinagat ito ng bahagya kaya napasinghap siya. Pinipigil siya ng lalaki.

"Everything in you amuses me..."

Biglang tumigil ang lalaki, at hinagod siya nang may pang-aakit. May kakaiba sa mga mata nito na parang sinusubukan siyang bitagin gamit ang mga kayumangging mata.

"I'll take you again, and again."

Hindi na maalala ni Araceli ang sumunod na nangyari pagkatapos noon. Ang tanging naalala niya ay ang walang tigil na pagpapaligaya ng lalaki buong magdamag.

Dahil sa pagod, kusang nakatulog si Araceli. Hindi na niya alam kung anong oras sila natapos.

Kinabukasan, nagising siya nang marinig ang malakas na pagring ng telepono. Sakit ng katawan at halos hindi niya maigalaw ang kalahati ng katawan para kunin ang phone sa bedside table.

Hindi na niya tiningnan kung sino ang tumatawag, agad niya itong sinagot.

"Hello?"

"Ara! Kagabi pa kitang tinatawagan. Nasaan ka?" ang nag-aalalang boses ni Jaxon.

Sandali siyang nangunot ng noo dahil sa sinabi nito. "Anong ibig mong sabihin? Magkasama nga tayo kagabi, hindi ba—"

Napatingin siya sa ilalim ng kama at nakita ang mga nagkalat na damit niya... at ang damit na panlalaki na alam niyang hindi pag-aari ni Jaxon.

Nagpatuloy si Jaxon sa pagsasalita. "What do you mean? Tinext kita kagabi na hindi ako makakasama dahil may importanteng lakad ako. Ara, araw ito na sobrang importante. Huwag mo akong ipahiya kay Uncle Sixto!"

Unti-unting nagproseso sa utak ni Araceli ang mga nangyari.

Ibig sabihin... hindi si Jaxon ang lalaking nakasama niya kagabi?

Pinagmasdan ni Araceli ang sarili niyang hubad, tanging kumot lang ang tumatakip sa kanya. Hindi siya makapaniwala sa nangyayari. Hindi ito panaginip. Ang dibdib niya ay bumibigat sa reyalasyon na totoo ang lahat. Naipit ang luha sa mga mata niya. Pakiramdam niya ay marumi na siya sa sarili sa pag-aakala niyang si Jaxon ang lalaking kasama niya kagabi, hinayaan niya ang isang estranghero na may mangyari sa kanila.

Hindi niya alam kung ano ang iisipin ni Jaxon kapag nalaman nito ang katangahan niya. Hindi niya matandaan kung sino ang lalaking nakasama niya kagabi. Paano kung may sakit ang lalaking iyon? Malapit na silang ikasal ni Jaxon. Hindi niya kakayanin na masira ang lahat dahil lang sa kanyang pagkakamali.

Hindi niya inakalang hahantong sa ganito ang lahat. Kung alam lang niya na mangyayari ito, hindi sana siya sumama kay Kanata sa pagclubing. Akala niya susunod si Jaxon tulad ng pangako nito kaya napayag siyang inumin ang lahat ng alak na ibinigay sa kanya hanggang sa malasing siya.

Dahil sa sobrang lasing, nagpaalam siya kay Kanata. Tinuro ito ng isang kuwarto at sinabi na doon na lang siya magpahinga habang hinihintay ang pagdating ng nobyo niya. Pumasok siya sa unang silid na nakita niya, at pagkatapos noon, wala na siyang maalala sa mga sumunod na nangyari.

Hindi niya maintindihan kung saan nagkamali at bakit nangyari ang lahat ng ito. Ang tanging alam niya ay napakatanga niya. Nag-iisa siyang umiling. Wala dapat makaalam tungkol dito. Hindi niya kayang mawala si Jaxon dahil lang sa pagkakamali niya, lalo na’t malapit na ang kasal nila. Kung kailangan niyang itago ang lahat, gagawin niya, basta’t mabaon sa lupa ang sikreto.

Biglang napahupa sa kanya ang tinig mula sa telepono. Kinuha niya ang phone na nahulog sa sahig. Napangiwi siya at bahagyang napasakit ang gitna ng mga hita niya. Hindi niya maisip kung tao ba talaga ang nakatalik sa kanya kagabi o isang halimaw.

“Hello,” pilit niyang pinakalma ang boses para hindi mahalata ang nangyari. “Bakit ka tumawag?”

Narinig niya ang buntong-hininga sa kabilang linya. “I told you last time, right? We promised to meet my uncle today.”

Nangilabot siya. Oo nga pala. Nakalimutan niya. Nangako sila ni Jaxon na makikilala nila ang kapatid ng ama nito ngayon.

“Nasan ka na? Magkita na tayo,” sabi ni Jaxon, at ibinigay ang lokasyon.

Nagmadali siyang bumangon at magsuot ng damit. Nang makalabas, naalala niya na nasa hotel siya na malapit lang sa club kagabi. Nag-taxi siya pauwi para maghanda.

Naligo siya at sinigurong malinis ang katawan. Ayaw niyang may makitang marka o laway ng lalaking iyon sa kanya.

Hindi makapaniwala si Araceli na hindi na siya birhen, at hindi man lang niya kilala ang lalaking kumuha ng virginity niya.

Pagkatapos maghanda, nagtungo siya sa sinabing lokasyon. Mabuti na lang ay walang traffic.

“Ara,” sinalubong siya ni Jaxon. “Bakit ang bagal mo?”

Napayuko siya sa galit ng boses nito. Hindi niya alam kung paano sasabihin kung ano ang nangyari. Nanghihinayang siya na baka siya pa ang umatras.

“Halika na,” hinila siya ni Jaxon papasok sa restaurant.

Dahil matangkad si Jaxon ay nauuna siya kaya pinilit ni Araceli na bilisan ang lakad para masabayan ito.

“Aray,” daing niya nang kumirot ang tiyan.

“Anong inaarte mo na naman?” tanong ni Jaxon, halatang inis. “Importanteng araw ito, Ara. Huwag kang magpaka-inarte.”

“Pasensya na, masama lang pakiramdam ko,” sagot niya, halos manginig.

Pagdating sa VIP room, sinalubong siya ng isang lalaki. Abala ito sa pag-inom ng alak kaya hindi agad nakapansin sa kanila.

Kahit nakaside view, napansin ni Araceli na hindi mukhang matanda ang lalaki, bagamat mas matanda ito sa kanya ng anim na taon.

Hindi niya maipaliwanag, pero parang pamilyar ang itsura ng lalaki sa kanya. Sigurado siyang ngayon lang sila nagkakilala, kaya hindi niya maintindihan ang nararamdaman niya. Parang deja vu.

“Uncle,” tawag ni Jaxon para sa atensyon ng lalaki.

Napatingin ang lalaki sa kanila. “Akala ko maghihintay pa ako ng ilang oras,” malamyos ang boses nito. Lumapit ito kay Araceli at pinagmasdan mula ulo hanggang paa, tila kinikilala.

“It's you..." sabi nito nang may pag-aalinlangan.