Wala Akong Magagawa In English

Ang boyfriend ko ay itinuturing na prince charming sa aming social circle, ngunit sa selebrasyon ng kaarawan ko sa isang yate, tinulak niya ako sa dagat para lang magpakitang-gilas sa isa pang babae mula sa aming university, pinagtawanan nila ang takot ko sa tubig. Lingid sa kaalaman niya, mayroon akong aquaphobia. Dahil dito, sinugod ako sa ICU habang nagawa naman niyang makuha ang puso ng campus belle. Noong nagising ako, nasa tabi ko siya at humihingi ng kapatawaran, ngunit wala akong ideya kung sino siya. “Pasensya na, kilala ba kita?” Tanong ko, takang-taka ako. Pinaliwanag ng doktor na nawala ang ibang alaala ko. Subalit, patuloy niyang ipinagpilitan na siya ang boyfriend ko. Hindi ko napigilang makipagtalo sa kanya. “Imposible! Si Raleigh Landon ang boyfriend ko!” Alam ng lahat na si Raleigh Landon ang pinakamumuhian niyang kaaway.

“Alright, thank you. Mrs. Andres… Or should I call you, Ms. Santos?” Anim na taon silang kasal, ngunit kahit minsan ay hindi naramdaman ni Lorain na minahal siya ng lalaki. Ngayon na napirmahan na niya ang divorce paper na nais ng asawa, pinili niyang lumayo. Pero paano kung sa pagbalik niya sa pilipinas ay muli silang magkita? “How dare you to touch my wife?” Mariin na sabi ni Jake sa lalaking kahalikan ni Lorain sa bar. Pagak na napatawa si Lorain,asawa… Wala akong asawa.

Tahimik ang mansyon. Tahimik… maliban sa mahinang iyak ni Princess sa bisig ko—isang buwang gulang, walang alam, walang kasalanan. Pero siya ang unang nasaktan sa lahat ng ‘to. Siya ang naiipit sa pagitan ng dalawang taong hindi na alam kung paano magmahal nang sabay. Nakaluhod ako sa harap ni Elise. Mahigpit ang hawak ko sa laylayan ng bestida niya, parang batang takot na maiwan sa dilim. Nanginginig ang labi ko, pinipigilan ang mga luhang ayaw na sanang lumabas—pero hindi ko na kayang kontrolin. “Please, Elise…” garalgal kong pakiusap. “’Wag mo kaming iwan. Hindi ko alam kung paano palalakihin si Princess nang wala ka. Hindi ko alam kung paano mamuhay kung wala kayo…” Pero wala. Wala siyang emosyon. Wala siyang luha. Matigas ang titig niya, parang ako pa ang mali. Bitbit niya ang maleta niya—hindi lang punô ng damit, kundi punô ng lahat ng alaala namin. Lahat ng pangarap. Lahat ng ‘akala ko tayo.’ “Hindi ko ‘to pinlano, Levi,” mahina niyang sagot. “Pero kailangan kong piliin ang sarili ko. Pagod na akong umasa. Pagod na akong maging pangalawa sa trabaho mo, sa mundo mo. Hindi ko kayang maging ina habang ako mismo’y hindi buo.” Gumuho ako. Literal. Napayuko ako habang yakap ko si Princess, habang nararamdaman ko ang init ng iyak niya sa dibdib ko. Halik ako nang halik sa noo niya, para bang kaya kong takpan ng pagmamahal ang kawalan ng ina niya. “Anak mo ‘to, Elise. Anak natin…” pabulong kong daing. “Kung hindi mo na ako kayang mahalin… kahit siya na lang. Kahit siya. ‘Wag mong iwan ang anak mo…” Pero wala. Ni hindi siya lumapit. Ni hindi siya tumingin. Tumalikod siya, dala ang katahimikang mas malakas pa sa kahit anong sigaw ng pagtanggi. "Ayoko na" mahina niyang sabi at hinila ang maleta palabas ng mansion.

"Hector, totoo ang sinabi ko sayo. Gusto kong magka-in love-an tayo, at magkasama nang seryoso, tulad ng magkasintahan, mula sa pagiging estranghero hanggang sa magkaintindihan tayo. Gusto kong maranasan yung pakiramdam na pantay tayo. Ikaw si Hector, bilang si Hector na asawa ko at hindi tiyuhin ng ibang tao, at ako si Anne bilang si Anne na asawa mo at hindi kasintahan ng ibang tao. Mag-ipon tayo ng mga alaala, isang taon, dalawang taon, tatlong taon, sampung taon, kung okay lang sayo?" Inabot ako ni Hector at hinila para umupo sa kanyang kandungan, at sinabi nang mahinahon "Okay, pero, love, wala akong karanasan, kailangan mo akong turuan pa. Pero..." Hindi ko alam kung sinasadya ni Hector na biglang huminto at hinaplos ang kaniyang maiinit na labi sa gilid ng aking mukha "Pero... Pagdating sa pagkahulog, dapat ang lalaki ang mag-initiate. Maghintay ka lang, susuyuin kita."

SIS (Social Issue Series) #2: StereotypingPiercing, Tattoo, Dyed Hair. Usual indications of a badass. Kapag babae ka at meron ka nito ay malamang fuck girl, adik, slut, o wala ka raw patutunguhan sa buhay.Lia Kennedy grew up doing whatever she likes. Wala siyang nakitang rason para pigilan ang sarili sa kung ano man ang mga nakapagpapasaya sa kaniya. Ngunit nang mamulat ay nagising siya sa mapait na katotohanang hindi mo magagawa lahat ng gusto mo sa mundo. Madali para sa iba ang manghusga base lang sa kung ano ang nakikita nila sayo.Ridge Terrence is no exception. A serious guy who had things plan ahead for his life. He's one of those who believe that what you see is what you get. He gives no time for bullshits.As Lia gets stuck between being herself and changing to be accepted, she faced several conflicts in her teenage years that brought their fate together.Will it be a good thing? Or a bad thing?

Sa kaarawan ng anak ko, ang asawa ko ay hiniling sa kanyang first love na sunduin ang anak namin sa bahay. Noong nagpupumilit akong tumanggi na payagan siyang umalis, nagkaroon ng malaking sunog sa hallway habang nag-aaway kami. Tinamaan ako ng mga bumabagsak na piraso ng nasusunog na kahoy, at nagsimulang tumulo ang dugo mula sa ulo ko. Pero, ang anak ko ay ligtas habang nakahiga sa ilalim ko. Ang asawa ko, na bumbero, ay iniligtas kami. Pero ang binigyan niya ang nag-iisang gas mask sa kanyang first love. “Mahina ang pangangatawan ni Miss Leia. Ama, pakiusap ilabas mo muna siya. Ma, hintayin mo na iligtas ka ng ibang mga bumbero!” Pinanood ko silang umalis habang nakangiti ako ng ng mapait. Mukhang pareho na nilang nakalimutan na may matinding asthma ako at ang katotohanang mamamatay ako dahil wala akong gas mask.

Dalawang taon matapos ang kaniyang perpektong kasal, akala ni Chloe Valdez ay natagpuan na niya ang lalaking mamahalin niya habambuhay. Pero isang papel ang tuluyang gumiba sa lahat ng iyon. The marriage certificate she once cherished… was fake. Gulat at sakit ang naramdaman ni Chloe, lalo na nang malamang ang lalaking minahal niya ng anim na taon, si James Alcantara, ay matagal na palang may ibang asawa. Ang mas masakit pa, ang asawa nito ay ang kanilang guro na anim na taon ang tanda sa kanya. What’s worse? The child she thought they’d lost? It wasn’t Chloe’s to begin with. Hindi lang pala siya naging panakip-butas, kundi napagbintangan pa siyang baog at inangkin pa ang anak ng tunay na mag-asawa. “Wala akong asawa. Wala akong anak. At ako ang magmamana ng lahat,” malamig na wika ni Chloe habang pinuputol ang huling tali sa pusong minsang ibinigay niya nang buo. Everyone thought she’d run away. But Chloe stayed. Quietly, strategically, with revenge wrapped in her grace. Akala ni James, babalik si Chloe. Akala niya, mapipilit pa niyang ayusin ang nasirang kasal. Hanggang isang araw, nakita niya si Chloe sa balita. Ngunit hindi na siya ang babaeng iniwan at sinaktan niya noon. Siya na ngayon ang babaeng pinagkakaguluhan ng buong bansa. Mayaman, makapangyarihan, at nakatayo sa tabi ng isang lalaking nasa tuktok ng kapangyarihan.

It happened inside a well-known campus owned by the Patterson family. A brave young lady in grade 11 faced all the hardship and pain just to protect her friend and classmates in a bullying group led by Edith. And everything she went through blamed it on Lucas who is a son of Patterson and a sociopath that also got interested in Luna’s personality.

Lumaking magkahiwalay si Dane at ang kakambal niyang si Dianne nang magkahiwalay ang mga magulang nila. Siya ay lumaki sa hirap habang ang kakambal ay lumaki sa marangyang buhay. Wala ng ibang hiling si Dane kundi ang mapayapa at tahimik lang na buhay, pero isang araw, may dumating na isang lalaki, at ibinalita nito sa kanya ang tunay niyang pagkatao kasama na dun ang pagkawala ng kakambal niyang kapatid. Then a man wearing a black mask came, and his name is Dark. Tama ang sinabi ni Calil na aakalainin nito na siya ang babaeng hinahanap nito! Dahil naiipit na siya sa sitwasyon ay pumayag siyang sumama rito at para mabigyan ng hustisya ang pagamatay ng kakambal niya. Pero hanggang kailan niya kayang magpanggap? Magagawa ba niyang pigilan ang pusong umibig kay Dark? Gayong kaya siyang ipagkalulu ng kanyang sarili sa bawat halik at yakap nito. O ang tamang tanong, magagawa ba niyang paibigin ang isang Dark De'Longhi? "This isn't romance. You're not a damsel in distress and I'm not the handsome prince who comes to save you."

Namulat si Clea sa kahirapan ng buhay. Sa murang edad natuto itong magtrabaho para buhayin ang sarili at para buhayin ang mga taong nagpalaki sa kanya. Nalayo sa mga magulang at walang maalala. Lumaki sa pamilyang walang pagmamahal sa kanya. Pinagmamalupitan sa kabila ng mga sakripisyo niya. Araw-araw humaraharap at lumalaban sa hamon ng buhay. Walang reklamo, walang angal. Pero isang pangyayari ang magpapabago ng lahat. Kailangan niyang tumakas sa mga taong nagpalaki sa kanya. Masakit man para sa kanya pero wala siyang magagawa dahil sariling kaligtasan niya ang nakasasalalay. Hanggang kailan ang mga paghihirap ni Clea? Darating pa ba ang araw na matatagpuan niya ang totoong pamilya? Mahahanap niya ba ang lalaking magbibigay ng tunay na pagmamahal sa kanya? Pero paano ba magmahal kung ang taong minamahal mo ay nakatali pa rin sa nakaraan niya? Kaya bang pangatawanan nang puso mo ang pag-ibig na alam mong wala namang kapalit?