Wala Akong Pakialam

Akala ni Donna ay pagiging isang kasambahay lang ang magiging trabaho niya ngunit hindi pala. Kailangan niyang bigyan ng anak ang amo niyang lalaki na si Dave kaya pumayag naman kaagad siya sa kagustuhan nito. Wala siyang ibang choice kundi ang pumayag. Crush niya rin ito. May nobya ito na pakakasalan nito sa mga susunod na buwan ngunit dahil sa hindi na ito puwedeng magbuntis ay nagdesisyon ang nobyo nito na si Dave na gumawa ng paraan upang magkaroon ng anak sila at 'yon nga ang naging desisyon niya—ang makipagsex kay Donna para magkaroon siya ng anak. Hindi naman niya puwedeng hiwalayan ang nobya niya dahil pagagalitan siya ng daddy niya. Habang ginagawa nilang dalawa ni Donna ang bagay na 'yon ay unti-unti silang napapalapit sa isa't isa hanggang sa nagkaroon sila ng relasyon. 'Pag ba nabigyan na ni Donna ng anak ang lalaking amo niya na si Dave ay tapos na rin ba ang namamagitan sa kanilang 'yon? Paano kung ayaw niya na itigil 'yon? Paano kung ayaw na rin ng lalaking amo niya na si Dave? Paano ang babaeng umaasa na pakakasalan ito? Ano'ng gagawin nila sa resultang 'yon?

Akala ko dati ay masaya maging Private Investigator, na magiging bongga ang buhay mo at makakapag suot ka ng magagarang damit. Pero nagkamali ako dahil gaya ngayon, daig ko pa ang babaeng nagbebenta ng laman sa suot ko para lang makahuli ng mga lalaking may asawa na pero nambababae pa din. Pero dahil isa akong single mom, wala akong magagawa kundi -pagtiyagaan ang trabahong ito para mabuhay kaming mag ina. Nang umupo ako sa mataas na upuan sa bar, I saw him. This hot stranger. Kakaiba ito sa lahat, charming, at parang akala mo lumabas ito sa isang movie at lalapit sayo para mag-pakilala. I can’t resist his charms, wala sa ugali ko ang hindi makapag pigil pero hindi ko kayang labanan ang atraksyon ko sa kanya and it led to a passionate night. Wala akong balak na makita pa siyang muli, pero, mukhang ang tadhana ay may ibang plano para sa amin. He turned out to be my child’s pedia. At nalaman ko ring anak ito ng isa sa mga makapangyarihang tao na isa sa mga iniimbestigahan ko. Everything seemed so fast that it became hot and complicated all at the same time.

For matured readers only (TAGLISH) "Akala ko sapat na ang salitang I love you para umabot tayo hanggang dulo..." Galing sa sawing pag-ibig si Marion. Kinse palang siya nang unang umibig. Naging masalimuot ang buhay niya sa murang edad dahil sa kapusukan at katigasan ng ulo. Nagresulta para matakot siyang magmahal dahil naging sugatan ang puso niya. Pero makalipas ang ilang taon heto at nagbabalik ang sumugat sa puso niya. Si Shin Dela Vega. "Oo nagkamali ako, nasaktan kita. Hindi rin kita naipaglaban noon, pero gusto kong malaman mo na ikaw pa rin ang mahal ko hanggang ngayon at gusto kong itama ang lahat, all I need is a second chance Marion..." pakiusap ni Shin. Pero may isang humihingi ng pagkakataon na lingunin niya. "Wala akong pakialam sa sasabihin ng iba. Manhid ka ba? Hindi mo ba nakikita na palagi akong nasa tabi mo kahit noon pa. Hindi kita iniiwan at kaya kitang ipaglaban kanino man. Hinihintay ko lang na bigyan mo ako ng pagkakataon na mahalin ka para maramdaman mong karapat-dapat din ako sa puso mo," pag-amin ni Grant Tyler sa kanya. Nalilito ang puso niya. Sino ang dapat niyang piliin? Magbibigay ba siya ng ikalawang pagkakataon para kay Shin, ang taong minahal niya o susubukan niyang muling buksan ang puso para kay Grant Tyler?

He went blank in an instance. Seeing her walk towards his table makes him gone crazy. He wants to deny it but, he misses her. The exact same feeling he has for her six years ago. All kinds of emotions were crawling inside him, hatred, longing and fear, all mixed in one. She’s still the same exact person I used to know, the person I used to love. “Please be seated” she said, as she helps herself to sit. “… it’s been a while, how have you been A-chi?” she asks casually. “ Well as you can see, I’m all good until you come back… Tell me, kaya ka ba bumalik kasi wala ka na namang choice.” I can’t suppress sarcasm. “I may be that special to you, but I suggest you forget about the past, that would be better.” she said, as she sips from her glass. “Tell me, how am I suppose to forget when it was actually part of the reason why we were here, right now. Wow! I didn’t know you have the guts.” I said mockingly. “It was just a formality…” “O’o para sayo, kasi hindi ka nasaktan, hindi ka naiwan, hindi ikaw ang naka-miss limang taon sa buhay ng anak mo! And just so you know, I already have a fiancé.” I said in anger. “Do you love her?” I ask seriously. “Were you asking me that, because you were still confident na may feelings parin ako sayo?” I ask, because I found her unbelievable. “ If you were confident about yourself, you will give me an answer not a question. The fact that you ask me that, means you were shaken.” She said with a straight eye. “ You were still heartless!” I can not help to comment.

Nang malaman ni Christelle Alessandra Galvez na s'ya ay nagdadalang tao ay excited s'yang ibalita ito sa kanya nobyo, kay Mir Leonel Alejandro, she wanted to surprise him on their fourth year anniversary but fate twisted when she caught her boyfriend cheating on her with her school mate, Sabrina. Nakipag hiwalay si Leonel kay Christelle at dahil nga buntis si Christelle ay nagmakaawa ito kay Leonel na wag itong ipagpatuloy, ngunit kahit sinabi na ni Christelle na buntis ito ay tuluyan  pa ding nakipag hiwalay si Leonel matapos ang masasakit na salitang binitawan nito kay Christelle. ------- Walong taon matapos ang nangyari at muling nagkita sina Christelle at Leonel sa isang coffee at dahil gustong makabawi ni Christelle ay nagkunwari itong hindi kilala si Leonel. Leonel couldn't accept the fact that Christelle denied him so, he did something unbelievable ---- He kidnapped Christelle and brought her in the middle of the sea where they are the only people there. Christelle got mad at him and to ease Christelle's anger Leonel brought up an agreement, they will stay together on the yatch for a week nang hindi nag-aaway and after that, the agreement was off and Christelle can go back to her old life. Pumayag si Christelle sa paniniwalang wala namang ibang pwedeng mangyari sa loob ng isang linggo. but the question is... What could possibly happen for week? Can she really hold her anger towards him until the end of their agreement?

Tahimik ang mansyon. Tahimik… maliban sa mahinang iyak ni Princess sa bisig ko—isang buwang gulang, walang alam, walang kasalanan. Pero siya ang unang nasaktan sa lahat ng ‘to. Siya ang naiipit sa pagitan ng dalawang taong hindi na alam kung paano magmahal nang sabay. Nakaluhod ako sa harap ni Elise. Mahigpit ang hawak ko sa laylayan ng bestida niya, parang batang takot na maiwan sa dilim. Nanginginig ang labi ko, pinipigilan ang mga luhang ayaw na sanang lumabas—pero hindi ko na kayang kontrolin. “Please, Elise…” garalgal kong pakiusap. “’Wag mo kaming iwan. Hindi ko alam kung paano palalakihin si Princess nang wala ka. Hindi ko alam kung paano mamuhay kung wala kayo…” Pero wala. Wala siyang emosyon. Wala siyang luha. Matigas ang titig niya, parang ako pa ang mali. Bitbit niya ang maleta niya—hindi lang punô ng damit, kundi punô ng lahat ng alaala namin. Lahat ng pangarap. Lahat ng ‘akala ko tayo.’ “Hindi ko ‘to pinlano, Levi,” mahina niyang sagot. “Pero kailangan kong piliin ang sarili ko. Pagod na akong umasa. Pagod na akong maging pangalawa sa trabaho mo, sa mundo mo. Hindi ko kayang maging ina habang ako mismo’y hindi buo.” Gumuho ako. Literal. Napayuko ako habang yakap ko si Princess, habang nararamdaman ko ang init ng iyak niya sa dibdib ko. Halik ako nang halik sa noo niya, para bang kaya kong takpan ng pagmamahal ang kawalan ng ina niya. “Anak mo ‘to, Elise. Anak natin…” pabulong kong daing. “Kung hindi mo na ako kayang mahalin… kahit siya na lang. Kahit siya. ‘Wag mong iwan ang anak mo…” Pero wala. Ni hindi siya lumapit. Ni hindi siya tumingin. Tumalikod siya, dala ang katahimikang mas malakas pa sa kahit anong sigaw ng pagtanggi. "Ayoko na" mahina niyang sabi at hinila ang maleta palabas ng mansion.

GINAWANG PAMBAYAD sa utang si Yza ng kanyang ama. Masamang-masama ang kanyang loob, kaya nilunod niya ang sarili sa alak. Sa sobrang kalasingan ay natumba siya ngunit bago pakinabangan ng matigas na simento ang malambot niyang katawan ay nasalo siya ng lalaking estranghero. Kinabukasan ng magising siya ay nagimbal si Yza sa kanyang natuklasan. Wala siya sa sariling kwarto. Higit sa lahat hubo’t hubad din siya. Naramdaman niya rin ang munting kirot sa pagitan ng kanyang mga hita. She’s lost her virginity… Sa lalaking hindi man lang niya namukhaan. Ang isang gabing pagkakamali ay nagbunga. Paano na siya? Gayon naglayas siya sa kanila at pagala-gala na lamang siya sa kalsada… She’s meet Manuel ang lalaking hindi yata marunong ngumiti at ubod ng suplado. Naging Knight and shining armor niya ang binata... Nakahanda akuin ni Manuel, ang anghel nasa sinapupunan ni Yza. nakatakda na ang pag-iisang dibdib nina Manuel at Yza. Pero dahil sa natuklasan ni Yza ay hindi natuloy ang kasal. At pagkalipas lamang ng ilang linggo ay nagpakasal si Yza sa ama ng binata,kay Don Hector...

Nagsimula ang lahat sa isang taya, isang pustahan na ginawa ni Stanford Guzman sa kanyang dating kasintahan, isang pustahan na nagpapahintulot kay Veronica Montenegro na pakasalan ang kanyang lihim na pag-ibig. Naisip ni Stanford na palagi siyang mananalo ngunit hindi inaasahan, na ang pagkawala ni Veronica ang magiging pinakamalaking pagsisisi niya. Nakahiga pa rin ako sa kama, hubo't hubad, na may mga marka sa buong katawan ko, nang binitawan niya ang malamig na mga salitang iyon, "Melissa Johnson is back. I want a divorce." Nagulat ako kung gaano siya ka-callus. Hindi ko pa nasasabi sa kanya ang tungkol sa pagbubuntis ko. Ano ang dapat kong gawin ngayon? Makakalimutan ba niya si Melissa at ipagpapatuloy ang kasal na ito kung sasabihin ko sa kanya? "Malinaw na nakasaad sa kontrata na maaari nating tapusin ang kasal na ito kung hindi tayo magmamahalan sa isa't isa sa loob ng isang taon. Hindi kita mahal, Veronica. You failed to win my heart." Walang emosyon niyang sinabi ang mga salitang iyon, nakatingin sa mga mata ko. Naiintindihan ko na hinding-hindi ko mapapalitan si Melissa sa puso niya, kaya nagpasiya akong ilihim sa kanya ang pagbubuntis ko. "Maghiwalay na tayo," sabi ko Naisip ni Veronica na mabubuhay siya nang masaya kasama ang kanyang sanggol na malayo kay Stanford at sa kanyang malamig at walang pusong mundo. Ngunit gumawa na ng ibang plano ang tadhana para sa kanya. Sa huli ay tumawid siya sa kanyang landas. "Naglakas-loob kang itago sa akin ang anak ko. Ngayon humanda ka sa mga kahihinatnan." Nang muling lumitaw si Stanford sa buhay ni Veronica, naging buhawi ng kaguluhan ang lahat. Paano niya ilalayo ang kanyang sarili at ang kanyang anak sa kanya? Maililigtas kaya niya ang sarili na hindi na muling masaktan?

In life, you don't know if you're always on top. Hindi mo alam kung kailan ka mananalo o matatalo-kung kailan ka paglalaruan ng tadhana. Destiny is our greatest enemy. Parang lahat kasi ng mangyayari sa buhay natin, nakatadha na-at wala kang magagawa kundi tanggapin ito. I have always been on top. All the people I know are proud of me-look up at me because I am good at everything. Pero tama nga silang hindi ka laging nasa taas. Sino bang mag-aakala na isang beses lang akong babagsak pero sobra iyon? Sobra-sobrang nahatak ako sa baba ng malaking trahedya sa buhay ko at hindi ko alam kung paano ako aahon. Mabuti na lang, bumalik siya. Siya ulit. Siya lang ang nag-iisang taong nagmamahal sa akin nang lubos kahit iniwan ko. It's always him. Walang iba.

Noah's Pov: "Ready ka na, iho?" tanong sa'kin ni mama nang makababa ako sa hagdanan ng bahay namin. "Uh..huh!" sagot ko agad. Isasama niya daw ako sa party ng kaibigan niya at ipapakilala ako sa mga kaibigan nito na matagal niya nang gustong gawin. Bihira lang kasi ako dito sa Pilipinas. Madalas ay pinagbabakasyon lang ako ni papa kaya ako narito sa Pilipinas. Kadarating pa lang namin sa party when i saw this girl, she had a very adorable and innocent look. I was only ten pero pakiramdam ko ay bumilis ang tibok ng puso ko pagkakita ko pa lamang sa kan'ya. "Karina Villafuerte," tawag ng isang batang babaeng nagbeso sa kan'ya. She had a distinctive and unique appearance even at a young age with her genuine smile and a playfull expression, which i found endearing. She's wearing a white long gown with a big ribbon on the back of her gown. She's like a princess with that flower crown on her hair. Nagpatiim-bagang ako nang makitang ngumiti siya sa batang lalakeng lumapit sa kan'ya. Tss! mas gwapo ako d'yan! I was about to walk away nang makaisip ng paraan para mapansin niya ako. Mabilis akong naglakad papunta sa likod niya. Patay malisya kong inapakan ang nakalaylay niyang gown na ikinalingon niya bigla. Damn! Did i hear a ripping sound? Lagot na! ang balak ko lang ay apakan ang gown niya para mapansin niya ako. Pero hindi ko gustong mapunit iyon. "Oh my God! What did you do?" halos mamutla ako sa tanong niya. Oh, great! You really did a great job! You've got her attention: now what? Akala ko ay hahampasin ako nito ngunit bigla na lang itong naupo sa harap ko at tahimik na umiyak.