Yokosawa Y Kirishima

PAG-IBIG Animo'y naubusan ng dugo sa putla si Mia nang ipakilala ng mag-asawang Fuchs si Phineas. Ang estrangherong kaniyang sinuntok at tinadyakan thirty minutes ago sa loob ng airport. Hindi naging maganda ang nagdaang araw ni Mia sa mansiyon simula nang dumating si Phineas. Inis na inis siya sa ginawa nitong pagkuha ng litrato habang magkatabi silang natutulog. Nawindang pa siya nang bigla nalang nagbakasyon si Miss Ivy at ibinilin nito sa kaniyang gumawa ng paraan para hindi umuwi ng Germany ang kaniyang mainiping unico hijo. Hindi alam ni Mia kung ano ang gagawin kay Phineas na palagi nalang siyang iniinis at hindi siya sineseryoso. Sabi pa nito’y she effortlessly beguiled him with her cute curves on her lips na mas lalo pa niyang ikina bwesit ang tono nitong sarkastiko. Sa pagdaan ng mga araw ay nagamay din ni Mia kung paano pakisamahan si Phineas. Hindi niya akalaing aabot sa puntong hindi niya naasahan ang pusong pigilan ang nararamdaman at naisuko ang lahat sa lalaki. Akala ni Mia ay maayos ang lahat hanggang sa isang umaga’y naabutan niya si Phineas na nagmimilagro sa sariling kuwarto kasama ang isang babae. TRAHEDYA Pinatay ni Mia ang kaniyang sarili sa mata ng lahat ng nakakakilala sa kaniya. Sinabayan niya ang isang trahedya na kinasangkutan niya at ng kaniyang pamilya. Upang paghandaan ang paghihiganti sa walang awang umubos ng buhay ng kaniyang pamilya ay umalis si Mia ng San Martin dala ang nakakakilabot na karanasan at ang sakit ng pag-ibig na kaniyang labis na pinagsisisihan. Paano kung sa pagkalipas ng tatlong taon ay dalahin si Mia ng kaniyang paghihiganti pabalik sa San Martin at makitang muli si Phineas? Mapanindigan kaya niya ang binuong bagong mukha at pagkatao? O tuluyan ng susuko ang kaniyang puso?

Ils ont échappé aux recherches et ont trouvé refuge au Paraguay, Tess et Harald y mène une vie sereine depuis plusieurs années. Etre tranquille ne veut hélas pas dire, oubliés. Les hommes ont renoncé, pas les dieux et en particulier l’un d’eux : Loki. Il n’admet pas qu’une femme du XXIème siècle ait transformé un Viking en homme moderne. Bouleverser l’harmonie entre eux, quel plaisir ! Plus encore si l’un d’eux venait à perdre la mémoire. Qui pourrait aider l’autre à faire renaître cette mémoire perdue ? Saasil la prêtresse Amérindienne, ou Bera la Danoise ? Du Paraguay au Nordland, des Flandres à Toulouse, tant de lieux où leur quête de recherche de l’autre et des souvenirs passés les ménera. Un viking peut-il être victorieux d’un dieu ? Ont-ils eux aussi un fi l de vie à trancher. Parfois les Vikings sont victorieux. Parfois...

Ang dati’y mataba at pangit na asawa ng isa sa pinaka mayaman na businessman ay biglang nagbalik bilang sexy at napakagandang secretary ng isang Axle Lee. Dahil sa pagtataksil ng asawa niya ay umalis si Natty upang bigyan ng oras na mahalin ang sarili niya. Pagkatapos ng ilan’g taon ay muli siyang nagbabalik bilang isang sexy at fierce na secretary ng isa sa pinaka kinatatakutang businessman sa buong mundo. Upang makaganti sa dating asawa ay binigyan ni Natty ng offer ang nakakatakot na businessman. She will help him bring Reese down, if he will only accept her as his Secretary.

After the big downfall of The Cervantes Group Of Companies, Daniella Vianna ‘Davina’ Cervantes was forced to marry the richest bachelor in Asia, the ruthless Roscoe Davidson. Walang choice si Davina kundi sundin ang utos ng magulang niya. Kahit na ayaw niyang ipakasal— hindi lang ipakasal, kundi’y binenta siya ng sariling magulang para masalba ang kanilang kompanya. Kapatid niya dapat ang ipapakasal kay Roscoe, ngunit dahil mahal ng magulang niya ang nakakatandang kapatid at ayaw nitong masaktan ang kapatid sa kamay ng isang Roscoe Davidson. The ruthless and heartless billionaire that no woman can tame. Siya ang pinakasal sa binata. She wanted to cry during her wedding day because she knew her life would become more miserable with Roscoe. Ngunit hindi. Dahil sa araw ng kasal nila’y hindi niya aakalain na si Roscoe Davidson ay ang lalaking hindi niya makalimutan. Hindi siya makapaniwala. Magulo ang utak at puso ni Davina sa muling pagkikita nila ng lalaking minsan na niyang minahal, ngunit nasira lang. Pero ito siya ngayon, ikakasal na dito. Gusto ba nitong maghiganti sa kanya dahil sa pang-iiwan niya sa binata noon? Lalo na’t sobrang yaman na ito ngayon? Mas lalo siyang natakot lalo na sa mga binitawang salita nito nang makasal na sila. “Finally… you’re mine again, Davina.”

Tahimik ang mansyon. Tahimik… maliban sa mahinang iyak ni Princess sa bisig ko—isang buwang gulang, walang alam, walang kasalanan. Pero siya ang unang nasaktan sa lahat ng ‘to. Siya ang naiipit sa pagitan ng dalawang taong hindi na alam kung paano magmahal nang sabay. Nakaluhod ako sa harap ni Elise. Mahigpit ang hawak ko sa laylayan ng bestida niya, parang batang takot na maiwan sa dilim. Nanginginig ang labi ko, pinipigilan ang mga luhang ayaw na sanang lumabas—pero hindi ko na kayang kontrolin. “Please, Elise…” garalgal kong pakiusap. “’Wag mo kaming iwan. Hindi ko alam kung paano palalakihin si Princess nang wala ka. Hindi ko alam kung paano mamuhay kung wala kayo…” Pero wala. Wala siyang emosyon. Wala siyang luha. Matigas ang titig niya, parang ako pa ang mali. Bitbit niya ang maleta niya—hindi lang punô ng damit, kundi punô ng lahat ng alaala namin. Lahat ng pangarap. Lahat ng ‘akala ko tayo.’ “Hindi ko ‘to pinlano, Levi,” mahina niyang sagot. “Pero kailangan kong piliin ang sarili ko. Pagod na akong umasa. Pagod na akong maging pangalawa sa trabaho mo, sa mundo mo. Hindi ko kayang maging ina habang ako mismo’y hindi buo.” Gumuho ako. Literal. Napayuko ako habang yakap ko si Princess, habang nararamdaman ko ang init ng iyak niya sa dibdib ko. Halik ako nang halik sa noo niya, para bang kaya kong takpan ng pagmamahal ang kawalan ng ina niya. “Anak mo ‘to, Elise. Anak natin…” pabulong kong daing. “Kung hindi mo na ako kayang mahalin… kahit siya na lang. Kahit siya. ‘Wag mong iwan ang anak mo…” Pero wala. Ni hindi siya lumapit. Ni hindi siya tumingin. Tumalikod siya, dala ang katahimikang mas malakas pa sa kahit anong sigaw ng pagtanggi. "Ayoko na" mahina niyang sabi at hinila ang maleta palabas ng mansion.

Betrothed by her grandparents, Zoey, despite her opposition has no way but to agree and accept her despicable fate. Pikit-mata niya itong tinanggap kahit pa man ay isang taong nakatadhang buong buhay na yata niya kamumuhian. Francis, Anak ng maimpluwensyadong pamilya sa kanilang lugar. Lahat ng katangian nito ay kinakainisan niya na. Pinaka-aayaw man nila'y ito naman ang pinakahihintay ng nakararami. To be able to finally tie the knot between two influential families would be one, great event in the history in their town that everyone has long been waiting.Isang matagal ng pangako na pinangarap ng dalawang pamilya na pilit tinutupad sa henerasyon nila. Sa araw-araw ng kanilang pagsasama, walang panahon na hindi nila ipinakita sa isa’t-isa ang lantarang pagkadisguto. Ngunit sa likod ng kaniyang di maintindihang ‘di pagkakaunawaan ay nakakubli ang isang damdaming di maipaliwanag. Damdamin na lumukob sa kanyang buong pagkatao na kailanman ay hindi matutugunan. Sapagkat, pinagmamay-ari niya man ang buong pagkatao nito, hindi naman ang puso. Sa dumaang panahon ay tuluyan na ring nagbago at naglaho ang dating Francis na kilala niya- total opposite na ito ngayun lalo pat magkakaanak na sila. Ngunit, sadya yatang mailap sa kanya ang tadhana. Ang dagling kaligayahan ay naglaho ng bumalik sa buhay nila ang babaeng iniirog, hanggang sa nakunan siya. Ang minsay naging maalab na damdamin ay napalitan na ng ga-lawak na nagyeyelong lawa. Ang minsa’y matamis na mga salita ay naging isang parang nakalalasong damu na namiminsala sa gitna ng nangingintong hardin. Nakaya pa kaya niyang panindigan ang kasabihang “Love pulls stronger than of pain and hatred”? Paanu nga ba iyon kung sukdulang sakit na ang iyong naranasan, pikit mata na lang ba? Tunghayan natin ang kwentong magpapa-iyak at magpapaibig sa atin, kwento ng makabagong henerasyun na nagapos sa napaglumaan nang pangako ng kahapon.

Masipag at matiyaga si Vivian sa pagtatrabaho, kahit mag-isa na lang sa buhay ay kumakayod siya upang may maipang-kain para sa sarili. Marami siyang trabaho at isa na rin dito ang pangingisda. Isang araw, habang siya'y nangingisda, natagpuan niya ang isang lalaking palutang-lutang sa karagatan. Kaniya itong kinupkop at napag-alamang nawalan ito ng alaala. Ito na kaya ang pagkakataon niya para makapag-asawa?

Disi-sais pa lamang si Assy no'ng nagkagusto siya kay Clavier Buenaventura na kaniyang boy best friend. Bago namatay ang ina ng binata ay ipinagkasundo itong ikasal sa ibang babae ngunit tumanggi si Clavier. Sa pamamagitan ng laro, ay nagpakasal silang dalawa upang bigyan ng katuparan ang hiling ng inang may sakit. Ngunit sa halos dalawang taon nilang kasal ay puro kalungkutan lamang ang natatamo ni Assy. Nag-file siya ng annulment at kaagad naman iyong pinirmahan ng asawa. Lumipad siya papuntang Canada at doon makikilala ang lalaking magpapatahan sa malungkot niyang puso. Makakamtan na kaya ni Assy ang tunay na saya sa kaniyang pag-alis? Paano kung sa kaniyang muling pagbalik ay naghihintay ang tao na tulad niya'y nasasaktan at nahihirapan? Kaya pa bang pagdugtungin ang naputol nang relasyon? Paano kung malaman niya ang dahilan ng pasakit na dinanas niya? Matuto kaya siyang magpatawad? O habangbuhay dadalhin ang pagkamuhi.

Hanggang saan ka dadalhin ng mga pangarap mo sa buhay? Si Gianna Camia Lopez o kilala bilang si Mia ay isang 21 years old 3rd year college student na nakipagsapalaran sa syudad upang makapaghanap ng trabaho at mapaaral ang kanyang sarili. Sa kagustuhang maabot ang kanyang mga pangarap at matulungan ang kanyang pamilya sa parehas na pagkakataon, ay pinasok ni Mia ang ika nga nila'y butas ng karayom. Naging dancer ito ng isang sikat na club, Alhambra kung tawagin. At kung saan ay makikilala niya ang lalaking magpapabago sa buhay niya. Isang naiibang lalaki ang makakaagaw sa atensyon ng dilag. The search for that one man begins after that one night in Alhambra.

Lorsque mon père m'a demandé quel homme je choisirais pour un mariage arrangé, dans cette nouvelle vie, je n'ai pas choisi Léonardo. J'ai opté pour son frère aîné : Ivan Vittorio. Mon père a été étonné de ma réponse. Après tout, tout Chicago savait que Léonardo et moi étions des amis d'enfance et que je l'avais poursuivi pendant dix ans. En tant que fille aînée de la famille Leavitt, mon nom figurait déjà à côté du sien sur la liste des mariages arrangés entre les familles. Tout le monde était persuadé que notre union était écrite dans le destin. J'ai souri tristement en repensant à ma vie précédente : j'avais en effet épousé Léonardo comme je l'avais toujours voulu, mais après notre mariage, il ne m'a jamais touchée. Je pensais qu'il avait une maladie honteuse et j'avais tout fait pour la dissimuler. Jusqu'au jour de notre sixième anniversaire de mariage, où, par hasard, j'ai ouvert le coffre-fort de son bureau et découvert qu'il y avait des photos de lui avec ma sœur adoptive, celle que j'avais fait adopter par mon père. Ils avaient même un enfant illégitime de deux ans. Leur photo de famille ressemblait à celle d'un foyer heureux. Ce jour-là, j'avais compris qu'il n'avait aucune maladie honteuse, mais qu'il ne m'avait jamais considérée comme sa femme. Plus tard, pour se débarrasser de moi, il s'était allié avec ma sœur et m'avait fait tuer. Maintenant que je suis revenue dans cette nouvelle vie, j'ai choisi de les laisser vivre leur bonheur. Mais lorsque je suis entrée dans l'église, vêtue de ma robe de mariée, et que je tenais la main d'Ivan, Léonardo est arrivé en courant, armé d'un pistolet. Il m'a crié comme un fou : « Mélanie ! » Sa voix était rauque, presque déchirée, « Tu oses l'épouser ? »