รอ(รัก)ฉบับนายรุ่นพี่

"อย่าเข้ามานะ นี่แน่ะๆ"หญิงสาวทั้งตีน้ำ ทั้งวักน้ำสาดใส่ จนชายหนุ่มเริ่มหมดความอดทน ร่างสูงไม่พูดพร่ำทำเพลง ตรงเข้าไปหาคนร่างบาง ก่อนจะรวบตัวเธอ แล้วแบกขึ้นบ่า เดินขึ้นฝั่งไปเร็วๆ ลุงพงษ์ส่ายหัว เมื่อเห็นการกระทำของนายหัวหนุ่ม "ลำบากลำบนแท้"บ่นพร้อมกับส่ายหัวไปมา ไม่เข้าใจว่าเจ้านายจะดั้นด้นพาคุณคนสวยมาที่นี่ทำไม จะมาหาแต่ละครั้งก็แสนจะลำบาก "ลุงวางของแล้วก็กลับไปได้เลยนะ คืนนี้ผมจะนอนที่นี่"ธนากรหันมาบอกคนงาน ก่อนจะแบกคนบนบ่าเดินต่อไปเร็วๆ ในท่านี้อารดาเวียนหัวจนแทบอาเจียน แค่เมาเรือก็แย่พอแล้ว ยังจะมาถูกจับห้อยหัวอีก "กรี๊ดดด! ช่วยด้วย!"ส่งเสียงร้องไปอย่างนั้น ทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีประโยชน์ "จะแหกปากทำไมวะ!"ธนากรตวาด ก่อนจะโยนคนบนบ่าลงพื้นอย่างแรง "โอ้ย!"อารดาเจ็บจนร้องไม่ออก ร่างบางตัวงอ ก่อนจะยกมือกุมท้อง "อย่าสำออย ลุกขึ้น!" หญิงสาวไม่ตอบ แต่ยังคงนอนเอามือกุมท้องอยู่แบบนั้น ตาคมเข้มกวาดมองไปทั่วตัว คนที่อยู่ตรงหน้า

เขาที่เคยเจ็บปวดกับความรักมาก่อนกับเธอผู้ที่ไม่เคยมีความรักมาก่อน ทั้งชีวิตเธอรักแค่ยายของเธอเท่านั้น เธอจึงยอมทำทุกวิธีที่จะหาเงินมารักษายายผู้เป็นที่รัก ยอมแม้กระทั่งเอาตัวเข้าแลก

การแต่งงานที่เธอไม่เคยคิดฝัน… กลับต้องยอมรับเพราะเงื่อนไขบางอย่างจาก “บอสตัวร้าย” ทว่าความใกล้ชิดที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง กลับทำให้หัวใจดื้อ ๆ ของเธอเริ่มสั่นไหวทีละน้อย จากความจำใจกลายเป็นความผูกพัน และจากคนแปลกหน้ากลายเป็นคนสำคัญที่ไม่อาจขาดกันได้ ความรักครั้งนี้อาจเริ่มจากการบังคับ… แต่จบลงด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นที่ไม่คาดคิด

คบกันมาจนจะแต่งงานกันแต่แล้วจู่ ๆ พีรภัทรก็ดันมาบอกเลิกกันอย่างง่ายดาย ด้วยเหตุผลควาย ๆ ของผู้ชายมักง่ายคนหนึ่ง “เราเลิกกันเหอะว่ะ เฮียเบื่อเธอเต็มทนแล้ว” เขาบอกเหตุผลที่ไม่ไปต่อกับเธอด้วยคำพูดง่าย ๆ ว่า ‘เบื่อ’ “เธอเป็นเมียเฮียนะกันตา” หนึ่งปีให้หลังต่อมาจู่ ๆ เขาก็กลับมาทวงเธอคืน…….

มีแฟนแล้วยังไง? ในเมื่อมันทำเธอเสียใจ แล้วทำไมเขาต้องยอม! "เลิกกับมันสิ อยากได้อะไรจะยกให้ทุกอย่าง"

เพราะเธอคือน้องสาวของศัตรูเขาที่ต้องห้ามรัก รัก (ไม่) ต้องห้าม •|เซเธน-วีนัส|• เซเธน : อายุ22ปี เรียนคณะสถาปัตย์ปี4 เป็นศัตรูของกลุ่ม เวกัส(พี่ชายของวีนัส) นิสัยภายนอกดูหยิ่ง เข้าถึงยาก ดูร้าย เย็นชา แต่จริงไปแล้ว ใจดี อบอุ่น ติดแฟนมาก "เพราะหนูคือน้องสาวของศัตรูพี่" วีนัส : อายุ 20ปี เรียนคณะบริหาร น้องสาวของเวกัส เป็นแฟนลับๆของเซเธนที่ไม่มีใครรู้เลย นิสัย ซื่อๆ ใจดี เฟรนลี่ บอบบาง อ่อนไหวง่าย "วีเกลียดพี่เซเธนที่สุดเลย" //ขอบอกโหน่ยจิ~~ **บุคคลในภาพไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับนิยายเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อยและต้องขออนุญาตด้วยนะคะ **นิยายเรื่องนี้เป็นส่วนหนึ่งที่มาจากจินตนาการของพีชที่พีชได้สร้างขึ้นเองและไม่ได้ไปคัดลอกมาจากที่ใดเลยแม้แต่น้อย พีชไม่ได้มีเจตนาที่จะทำให้ใครเสียหายเลยนะคะและไม่ได้มีเจตนาที่จะหาผลประโยชน์จากช่องทางใดเลยที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมาเพราะอยากเผยแพร่ให้คนได้อ่านและแบ่งปันเนื้อหาให้คนได้อ่าน ถ้าผิดพลาดตรงไหนต้องขออภัยด้วยนะคะ **โปรดพิจารณาก่อนที่จะเข้าไปอ่านขอบคุณค่ะ**

หมวย ชวน แมน เพื่อนสนิทมากินเหล้าที่ห้อง พอกรึ่มๆหมวยก็พูดออกมาว่าอยากลองทำเรื่องเกินเลยสักครั้ง และขอให้เขาช่วย "มึงแน่ใจนะหมวย?" แต่ถึงปากจะถาม แมนเองก็แอบรักหมวยมาตลอด แล้วแบบนี้มันจะหยุดยังไงได้?

"ฉันไม่น่าเลือกแต่งงานกับคนแบบพี่เลยจริงๆ" "ทำไม...หรือว่าเธออยากจะแต่งกับน้องฉัน?" "หึ!...ใช่ อย่างน้อยมันก็ดีกว่าคนเลวๆ แบบพี่"

“หมอไฮน์” หมอหนุ่มไฟแรง สุภาพ อ่อนโยน เฉพราะบางคน เฉพาะบางเวลา เมื่ออยู่ในชุดกราวน์ หมอไฮน์คือแพทย์หนุ่มมากฝีมือในขณะที่อายุยังน้อย แต่เมื่อไหร่ที่อยู่นอกชุดกราวน์ หมอไฮน์คือ “เสือ” เมื่อตัวตนที่แสนน่ากลัวต้องปิดซ่อนเอาไว้ แม้ใจจะรักแต่กลับต้องผลักเธอออกจากชีวิต นั่นคือสิ่งที่เขาทำพลาด

กว่าจะรู้ตัวว่ารักก็เมื่อสาย สุดท้ายจึงได้รู้ว่า... สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าความตาย คือการอยู่อย่างเดียวดายใน "โลกที่ไม่มีเธอ" ****************************************** คำโปรย “สามีที่ดีงั้นเหรอ?” คนใจร้ายทวนคำด้วยสีหน้าเหยียดหยัน ดวงตาคมจัดที่เธอเคยหลงใหลมาตลอดกวาดมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของคนที่กำลังเรียกร้องสิทธิ์ในฐานะภรรยาที่เขาไม่ต้องการอย่างเลือดเย็น จนคนถูกมองใจหาย รู้สึกหนาวยะเยือกในอก “ใช่ค่ะ เป็นสามีที่ดี พี่ทำเป็นไหม” คนถูกถามแค่นยิ้มเหี้ยม พลางใช้ลิ้นเดาะกระพุ้งแก้มตัวเองแบบกวนๆ “ก็คงทำเป็นมั้ง ถ้าเมียของฉันเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ” หญิงสาวหน้าเสีย ความขมขื่นแล่นขึ้นมาจุกที่คอหอย “เสียใจด้วยนะ ที่มันใช่ ไม่ว่าพี่จะคิดยังไง แต่ปูนก็เป็นเมียพี่...” “หึ ก็แค่เมียในนามไหม แต่เอาเถอะ ในเมื่อร่านอยากเป็นเมียฉันนัก ก็ทำหน้าที่ของเธอซะปูน ต่อไปนี้ฉันจะเอาเธอเป็นเมียให้หนำใจ เอา...จนเธอต้องร้องขอชีวิต!”