รอ(รัก)ฉบับนายรุ่นพี่

กูฆ่ามึงไม่ได้แต่กูทรมานให้มึงเจ็บได้ จำไว้....อย่าริอาจจะหนีไปไหนเพราะกูจะไปตามทบต้นทบดอกที่แม่กับพี่มึง แต่ถ้าคนที่เขากำลังแก้แค้นอยู่เป็นพี่ชายฝาแฝดของคนที่เขาแค้นล่ะ ขอโทษแล้วมันจะหายกันไหม

วินทร์รักลูก...แต่เขาเกลียดเธอซึ่งเป็นแม่ของลูก “เธอเลี้ยงลูกคนเดียวได้?” “น่าจะได้นะคะ” ณิชาบอกอย่างไม่แน่ใจ เพราะลึก ๆ แล้วเธอก็แอบรู้สึกหวั่น ๆ อยู่เหมือนกัน “ถ้ามีปัญหาอะไรให้รีบโทร. หาฉัน เข้าใจไหม” “ค่ะ พี่วินทร์ไม่ต้องเป็นห่วง” หญิงสาวรีบรับคำด้วยรอยยิ้มดีใจ ทว่าวินาทีต่อมารอยยิ้มนั้นก็พลันหายไปจากใบหน้างาม เมื่อได้ยินเขาพูดประโยคต่อมา... “ฉันเป็นห่วงลูก อย่าเข้าใจผิดว่าฉันจะเป็นห่วงเธอ”

เมื่อเจ้าพ่อให้เลขแม่นจนชาวบ้านพากันถูกหวยทำให้เจ๊ศรีเจ้ามือหวยประจำอำเภอต้องไปกู้เงินจากมาเฟียเพื่อมาจ่ายคนที่ถูกหวย จนเงินต้นทบดอกเป็นเงินหลายล้าน ลูกสาวเลยต้องใช้หนี้แทน ไม่รู้ไปใช้หนี้กันอีท่าไหนเจ้าหนี้ถึงอยากได้ลูกหนี้มาเป็นเมีย

“ห่างกันสักพักมันเหมือนคำบอกเลิกเลยนะ” “มันอาจจะเหมือนคำบอกเลิก แต่สำหรับบางคนเขาก็แค่ต้องการเวลาจริงๆค่ะ” “ก็ได้ครับ ห่างกันสักพักก็ได้” “ขอบคุณนะคะที่เข้าใจโย” “แต่รู้เอาไว้ด้วย” ชายหนุ่มพูดแล้วหยุดเอาไว้แค่นั้นก่อนจะยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้กับใบหน้าหวานแล้วพูดต่อ “พี่ไม่มีวันเลิกกับโย”

องศา หนุ่มหล่อ พ่อรวย ที่ครองตำแหน่งประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ที่สุดในประเทศ เขาครองความโสดความซิงมายาวนาน30ปี จนวันนึงที่เขาต้องเสียความบริสุทธิ์ให้กับน้องสาวเพื่อนสนิทของเขาอย่างพราวฟ้า หญิงสาวรุ่นน้องที่อายุห่างกับเขาถึง8ปี เขาถามหาความรับผัดชอบจากเธอ โดยการขอคบเธอเป็นแฟน หลังจากความสัมพันธ์ในคืนนั้น ทั้งตัวและหัวใจขององศาก็ถูกพราวฟ้าครอบครองจนหมด ไม่เหลือที่ว่างให้ใครได้อีกเลย

"คุณเพทาย..." "ต่อไปไม่ต้องมาหาฉันอีก" "ค...คะ?" "อยู่ในที่ของเธอไป ไม่ต้องมานั่งรอหรือพยายามยุ่งเกี่ยวอะไรกับฉัน เธอไม่ใช่นางบำเรอของฉันอีกต่อไป ฉันไม่ต้องการร่างกายของเธอแล้ว จากนี้ไปเธอก็เป็นแค่เด็กในมูลนิธิที่ฉันสงสาร เก็บเอามาเลี้ยงดู" ปากหนาขยับบอกด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเย็นชา แววตาไม่ได้มีความเอ็นดูอลินญาอีกต่อไป เพียงแค่คำพูดของเขาก็ทำเอาหัวใจของคนตัวเล็กแทบแหลกสลาย ทว่ายิ่งต้องมาเจอน้ำเสียงกับท่าทีเฉยชาอีกคนก็ทำเอาอลินญารู้สึกเจ็บปวดตัวชาไปทั่วทั้งร่างกายและจิตใจ เธอเจ็บ...เจ็บจนแทบยืนไม่ไหว "จำไว้ อยู่ในที่ของเธอ"

⚠️Trigger Warning​ / คำเตือน⚠️​ ฉากข่มขืน​ -​ ไม่สมยอม​ -​ ใช้ความ​รุนแรง​ -​ ทำร้ายจิตใจ​ -​ ข่มขู่​ -​ แท้ง​ -​ถ้อยคำ​หยาบคาย​ ​​​​รัก°เจ็บ​°ลึก​ (เพื่อนพี่ชาย) ครูซ เขาไม่ชอบเด็กที่พูดไม่รู้เรื่อง​ แต่เป็นเธอเองที่วิ่งเข้าหาเขาก่อน​ เสนอมาเขาก็สนองกลับ แค่นั้นเอง..  ​​​​​​ฮันน่า เธอแค่ผู้หญิงธรรมดา​คน​หนึ่ง​ที่ต้องการความรักจากใครบางคน​ แต่เขากลับมองข้ามมันตลอด "พะ..พอได้แล้วหนูเจ็บ​ ฮึก!"  "หุบปาก​"  "ฮึก~"  "ไสหัวออกไปก่อนแฟนฉันมาเจอ" "ฮะ..ฮึก" "ถ้ามันจะตายก็รีบตายไปซะ" "...."   นิยาย​เรื่อง​นี้เกิดขึ้นจากจินตนาการ​ของนักเขียนที่อยากเขียน​ ไม่มีเจตนา​จะพาดพิงถึง​สถานที่​หรือผู้อื่นแต่อย่างใด​ นิยาย​ไม่ได้อิงจากความเป็​นจริงทั้งหมด​ อ่านเพื่อความบันเทิง​เท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาน​ใน​การ​อ่าน​

เบื้องหลังรอยยิ้มอันแสนหวาน ซ่อนเร้นความมืดมิดที่น่าสะพรึงกลัว เมื่อความรักกลายเป็นอาวุธ และเวทมนตร์ดำเข้าครอบงำทุกสิ่ง เสน่ห์มรณะที่พันธนาการหัวใจ เมื่อความรักและความแค้นปะทะกัน เกิดเป็นเกมอันตรายที่ไม่มีใครรอด ในโลกที่ความสวยงามคือหน้ากาก ความลับดำมืดกำลังจะถูกเปิดเผย และความรักที่แท้จริงจะยังคงอยู่หรือไม่? ชัญญา เลขาสาวสวยผู้ใฝ่สูง ญาณวดี เซลล์สาวผู้หลงตัวเอง กานต์รวี สาวเลสเบี้ยนผู้แอบรัก และอาคิรา หญิงสาวผู้บริสุทธิ์ ต่างต้องเผชิญหน้ากับความลับที่ซ่อนอยู่ภายในใจ เมื่อความรัก ความอิจฉาริษยา และความโลภมาบรรจบกัน พวกเขาจะต้องเลือกเส้นทางของตัวเอง และเผชิญหน้ากับผลลัพธ์ที่ตามมา ความรักที่บิดเบี้ยว ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อน และการทรยศหักหลัง เมื่อความลับถูกเปิดเผย ใครจะเป็นผู้เสียใจที่สุด? ในโลกที่เต็มไปด้วยการแข่งขันเพื่อความสำเร็จ ความรักที่แท้จริงยังคงมีอยู่หรือไม่? หรือมันถูกกลืนกินไปด้วยความอิจฉาริษยาและความโลภ เมื่อความรักกลายเป็นยาพิษ ความริษยาคือดาบสองคม และเสน่ห์ยาแฝดคืออาวุธสังหาร ใครกันแน่ที่อยู่เบื้องหลังเกมการล้างแค้นอันโหดร้าย? ค้นหาคำตอบได้ในนิยาย "รัก ลวง ร้าย เสน่ห์มรณะ”

"อย่าเข้ามานะ นี่แน่ะๆ"หญิงสาวทั้งตีน้ำ ทั้งวักน้ำสาดใส่ จนชายหนุ่มเริ่มหมดความอดทน ร่างสูงไม่พูดพร่ำทำเพลง ตรงเข้าไปหาคนร่างบาง ก่อนจะรวบตัวเธอ แล้วแบกขึ้นบ่า เดินขึ้นฝั่งไปเร็วๆ ลุงพงษ์ส่ายหัว เมื่อเห็นการกระทำของนายหัวหนุ่ม "ลำบากลำบนแท้"บ่นพร้อมกับส่ายหัวไปมา ไม่เข้าใจว่าเจ้านายจะดั้นด้นพาคุณคนสวยมาที่นี่ทำไม จะมาหาแต่ละครั้งก็แสนจะลำบาก "ลุงวางของแล้วก็กลับไปได้เลยนะ คืนนี้ผมจะนอนที่นี่"ธนากรหันมาบอกคนงาน ก่อนจะแบกคนบนบ่าเดินต่อไปเร็วๆ ในท่านี้อารดาเวียนหัวจนแทบอาเจียน แค่เมาเรือก็แย่พอแล้ว ยังจะมาถูกจับห้อยหัวอีก "กรี๊ดดด! ช่วยด้วย!"ส่งเสียงร้องไปอย่างนั้น ทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีประโยชน์ "จะแหกปากทำไมวะ!"ธนากรตวาด ก่อนจะโยนคนบนบ่าลงพื้นอย่างแรง "โอ้ย!"อารดาเจ็บจนร้องไม่ออก ร่างบางตัวงอ ก่อนจะยกมือกุมท้อง "อย่าสำออย ลุกขึ้น!" หญิงสาวไม่ตอบ แต่ยังคงนอนเอามือกุมท้องอยู่แบบนั้น ตาคมเข้มกวาดมองไปทั่วตัว คนที่อยู่ตรงหน้า

หลินชิงชิงนักศึกษาสาว หลังเธอประสบอุบัติเหตุทำให้เธอทะลุมิติมาในนิยายที่เธออ่าน เธอมาอยู่ในร่างนางร้าย ไปๆมาๆทำไมพระเอกถึงได้มาติดหนึบเธอแถมเธอยังโดนนางเอกหมายหัว แล้วเธอจะเอาชีวิตรอดในยุคนียังไง