บทที่ 4 ทักทาย

Latest chapter

• Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ   บทที่ 6 ลืมของ

  “เฮ้อ วันนี้เราเสี่ยงกันมากเลยนะคะ” นภาภัสทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยล้า“เอาหน่า น่าสนุกดีออก” ราวินเดินมานั่งลงข้างๆ พร้อมจับหัวแฟนสาวให้ซบอิงมาที่ไหล่“สนุกกับผีน่ะสิ ฉันซีเรียสนะคุณ”“งั้นคืนนี้ให้ผมกลับไปนอนที่บ้านมั้ย พรุ่งนี้เราก็แยกย้ายกันเข้าบริษัท”“เอางั้นก็ได้ค่ะ ฉันว่าช่วงนี้เราระวังตัวกันหน่อยดีกว่า”“ได้ครับ งั้นผมกลับเลยดีกว่าคุณจะได้พักผ่อน”“ขอบคุณที่เข้าใจนะคะ”“ผมก็ต้องเข้าใจความรู้สึกแฟนตัวเองสิ”“งั้นวันนี้ฉันไม่ลงไปส่งนะ ปวดข้อเท้ามากเลย”“ไหนขอผมดูหน่อยสิ”“อ๊ะ!” ราวินลงไปนั่งที่พื้นก่อนจะยกเท้าของแฟนสาวขึ้นมาวางไว้บนเข่าและนวดอย่างเบามือ“เจ็บมั้ย”“นิดนึงค่ะ”“ถ้าพรุ่งนี้ไม่ดีขึ้นคุณลาได้นะ”“จะบ้าเหรอคุณ แค่ข้อเท้าพลิก”“นั่นแหละ ถ้าอยากไปหาหมอบอกนะผมพาไป”“ขอบคุณนะคะ”“ขอบคุณผมบ่อยไปแล้วนะ เปลี่ยนเป็นบอกรักแทนได้มั้ย”“พอเลยๆ กลับได้แล้วค่ะจะได้พักผ่อน”นภาภัสดึงเท้ากลับมาก่อนจะพยุงให้ราวินลุกขึ้นและเดินไปส่งที่ประตู ทั้งสองจูบลากันเพราะนี่เป็นคืนแรกที่เขาต้องนอนแยกกันตั้งแต่ที่เริ่มคบกันเป็นแฟน‘ตือ~อ ดึ่งง’ เสียงกดรหัสประตูที่หน้าห้องก่อนจะตามมาด้วยเส

• Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ   บทที่ 5 แฟนท่านประธาน

  “สวัสดีค่ะพี่ฟ้า” เสียงพนักงานในบริษัทเอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นเลขาสาวก้าวออกมาจากลิฟต์“สวัสดีจ้า วันนี้แต่งตัวสวยนะเนี่ย”“แหมพี่ฟ้าก็” พนักงานสาวยิ้มกริ่มอย่างพอใจ“คืนนั้นพี่ฟ้าหายไปไหนเหรอคะ” สาวิกาที่นั่งอยู่อีกฝั่งเอ่ยทักขึ้น“จ้ะ?”“คืนนั้นเหมือนเห็นพี่ฟ้าออกจากงานไปกับใครสักคน แฟนใหม่เหรอคะ?”“เอ่อ..”“นี่ยัยสาแซวอะไรก็เกรงใจพี่เขาหน่อย พี่ฟ้าเขาพึ่งเลิกกับแฟนที่คบมาตั้งนานนะ”“นานนี่กี่ปีเหรอ ห้า หก หรือเจ็ด.. เห็นว่าวันครบรอบด้วยนี่คะ” สาวิกาทำหน้าตาไขสือพร้อมยกยิ้มมุมปาก“ข้อมูลเราก็แน่นเหมือนกันนะ คงดีถ้าตอนทำงานเธอเป๊ะแบบนี้บ้าง” นภาภัสตอบโต้จากรอยยิ้มแปรเปลี่ยนเป็นการชักสีหน้าทันทีเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักดังมาจากโต๊ะรอบข้าง“พี่ขอตัวก่อนนนะ พอดีมีเอกสารต้องจัดการ” นภาภัสยิ้มส่งท้ายก่อนจะเดินถือแฟ้มเอกสารในมือไปทางโต๊ะทำงานของตัวเองที่ถูกจัดวางอยู่ตรงหน้าห้องของประธานทิ้งระยะห่างกันไม่นานประธานหนุ่มที่ขึ้นลิฟต์ตามมาที่หลังก็เดินเข้าไปยังห้องทำงานก่อนจะกดเรียกเลขาส่วนตัวเข้าไปในห้อง“มอนิ่งครับที่รัก”“คุณวินคะวันนั้นที่เรากลับด้วยกันมีพนักงานเห็นด้วยค่ะ เกือบไปแล้วมั้ย

• Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ   บทที่ 4 ทักทาย

  “ผมเซ็นเอกสารหมดแล้วนะที่รัก”“ท่านประธาน! เดี๋ยวก็มีคนมาได้ยินหรอกค่ะ”“ใครจะมาได้ยินในห้องมีแค่ผมกับคุณ”“ฉันบอกว่ายังไงคะ? อยู่บริษัทเราต้องสวมบทบาทเจ้านายกับลูกน้องนะ”“ผมอยากเลิกงานเร็วๆ จัง อยากกอดคุณจะแย่” ราวินตบลงที่ตักของตัวเองก่อนจะอ้าแขนอ้อนนภาภัสเลขาสาวส่ายหัวให้กับความเอาแต่ใจแต่ก็เลือกที่จะเดินเข้าไปนั่งบนตักให้อีกฝ่ายกอดเติมพลัง“แค่นี้ก็มีแรงไปประชุมละ”‘ก๊อกๆๆ’ เสียงเคาะประตูดังขึ้นทั้งคู่สะดุ้งโหยงก่อนจะรีบแยกออกจากกัน“เชิญครับ” ราวินจัดสูทและเนกไทให้เป็นระเบียบก่อนจะพูดอนุญาตให้คนด้านนอกเข้ามา“ขอตัวก่อนนะคะ” เธอสวมบทบาทเลขาสาวหยิบแฟ้มเอกสารบนโต๊ะของราวินเดินออกมาทันที“บอสคะแผนการตลาดของทีมBเหมือนจะมีปัญหานะคะ” สาวิกา รุ่นน้องที่ไม่ค่อยถูกชะตากับนภาภัสตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย แต่ดันได้มาร่วมงานกันเดินถือแฟ้มเอกสารเข้ามาหาประธานหนุ่มในห้องเหมือนรู้จังหวะ“อ๊ะพี่ฟ้า ไม่ทักทายกันเลยนะคะ” พนักงานบัญชีสาวในชุดกระโปรงสั้นรัดรูปหันมาถามเมื่อเห็นหญิงสาวเดินสวนไปอย่างเมินเฉย“ว่าไงจ๊ะน้องสา”“วันนี้สีลิปสติกแก่ไปนิดนะคะ” พูดจบก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะประธานหนุ่ม

• Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ   บทที่ 3 ข้อแลกเปลี่ยน

  เมื่อราวินตื่นขึ้นก็พบว่าคนข้างกายได้หายไปแล้ว เขารีบพรวดพราดออกมาจากห้องในขณะที่ท่อนบนยังเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าขนหนูห่อหุ้มร่างกายท่อนล่างเอาไว้แต่ก็ไม่เจอใครนอกจากป้าจิตที่เตรียมมื้อเช้าอยู่ที่โต๊ะอาหาร“ป้าว่าแล้วว่าคุณผู้หญิงรีบออกไปทำไม ป้าทักเธอก็ทำสีหน้าตกใจด้วยค่ะ”“นภาภัสครับ เธอชื่อนภาภัส”“ค่ะ คุณหนูทำอะไรก็ทำให้มันถูกต้องนะคะ”“ครับ..”เขากลับเข้ามาในห้องพร้อมกดโทรไปหาเลขาสาวแต่ก็ถูกตัดสายทิ้งเป็นคำตอบ ราวินรู้สึกงุนงงนิดหน่อยนึกเสียดายที่วันนี้คือวันหยุดถ้าจะคุยกันคงต้องรอเจอกันที่บริษัทพรุ่งนี้เช้าวันรุ่งขึ้นเขารีบขับรถหรูสีดำโชว์โลโก้ห่วงคล้องกันสี่ห่วงเหยียบจนมิดไมล์เพื่อไปบริษัท ในใจร้อนรุ่มเพราะอยากจะรู้ว่าเหตุใดเธอจึงหายเงียบไป“ฉันขอลาออกค่ะ”“ผมไม่เข้าใจ”“ตามนี้เลยค่ะ” นภาภัสเลื่อนซองจดหมายสีขาวมาให้ประธานหนุ่ม“ทำไมล่ะ?”“ขอไม่ตอบนะคะเหตุผลส่วนตัว ช่วยเซ็นอนุมัติให้ด้วยค่ะ” พูดจบเธอก็ลุกขึ้นเตรียมเดินออกนอกห้อง“เพราะเรื่องคืนนั้นเหรอ?”“คืนไหนคะ?”“นภาภัส”“ขอโทษด้วยนะคะ ฉันแค่เผลอตัวไปไม่ได้ตั้งใจ”“ได้! ถ้าคุณต้องการแบบนี้ผมจะเซ็นใบลาออกให้”“ขอบคุณที่กรุณาค่

• Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ   บทที่ 2 บาร์

  หลังจากนอนคิดมาทั้งวันจนตะวันลับฟ้านภาภัสก็ตระหนักได้ว่าควรจะไปเก็บของของตัวเองในห้องของทิวากรก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายขนมาคืนเธอเองให้เสียเกียรติ เธอสิต้องเป็นคนทิ้งเขา เมื่อคิดได้อย่างนั้นก็รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวด้วยเดรสรัดรูปสีแดงฉ่าและทาปากด้วยสีเฉดเดียวกันก่อนจะลากกระเป๋าเดินทางใบโตไปที่คอนโดหรูอีกครั้ง เธอไม่ได้คิดที่จะกดกริ่งเช่นเคยแต่เลือกจะใช้คีย์การ์ดเปิดเข้าไปเลย ในใจคิดหากเจอนังผู้หญิงคนเมื่อคืนจะขอด่าให้สะใจก่อนกลับแต่สิ่งแรกที่พบคือช่อดอกไม้ที่เธอเลือกเองกับมือถูกทิ้งอยู่ในถังขยะ น้ำตาค่อยๆ ไหลรินอาบแก้ม ต่อให้ในใจแค้นเพียงใดแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าข้างในแตกสลายไม่เหลือชิ้นดี “ฟ้าใหม่” ทิวากรเปิดประตูห้องนอนออกมา เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ที่ห้องเธอรีบดึงสติและเช็ดคราบน้ำตาทันที “ผมว่าแล้วว่าคุณต้องมา” “ฟ้ามาเก็บของ” หญิงสาวลากกระเป๋าเข้าไปที่ห้องแต่งตัวทันที “ไม่เอาหน่า” เขาเดินเข้ามาสวมกอดนภาภัสจากด้านหลังอย่างใจเย็น “กี่ครั้งแล้ว ทำแบบนี้กี่ครั้งแล้ว” เธอถามด้วยเสียงสะอื้น “ครั้งเดียวครับ ผมขอโทษนะฟ้าเมื่อคืนคือครั้งแรกที่พลาดไป ผมเมามากจริงๆ” “เมา?” เธอผละออกทันทีก่อนจ

• Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ   บทที่ 1 ย้อมใจ

  วันหยุดสุดสัปดาห์เช่นนี้สถานที่อย่างร้านบาร์หรูใจกลางเมืองเนืองแน่นไปด้วยหนุ่มสาวนักท่องราตรี ทุกคนต่างเพลิดเพลินไปกับบรรยากาศภายในร้านต่างจากหญิงสาวที่นั่งเหม่อลอยในมือกุมแก้วไวน์อยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ แม้เพลงจะบรรเลงเร้าใจเพียงใดก็ไม่สามารถเย้ายวนใจให้เธอเพลิดเพลินไปกับมันได้ ในใจร้อนรุ่มไปด้วยไฟแค้นและฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงสั่งบาริสต้าให้เสิร์ฟแก้วที่แรงที่สุดในร้านมาให้ เธออยากเมาจนลืมว่าความรู้สึกเสียใจนี้มันเจ็บเพียงใด“มาคนเดียวเหรอครับ”“ค่ะ” นภาภัสใช้นิ้วเรียวปาดน้ำตาที่แก้มออกเมื่อเห็นว่ามีหนุ่มหล่อเดินถือแก้วมานั่งข้างๆ“แฟนไม่มาด้วยเหรอครับ”“อืม..ไม่มีค่ะ” เธอยิ้มก่อนจะหยิบแก้วขึ้นมาดื่มจนหมดแล้วสั่งเพิ่ม“แปลกจัง”“คะ?”“สวยขนาดนี้ไม่มีแฟนได้ไง” ชายหนุ่มในชุดเชิ้ตสีดำสนิทปลดกระดุมเม็ดบนเผยให้เห็นร่องอกที่เกิดจากการออกกำลังกายอย่างหนัก“นั่นน่ะสิคะ” หญิงสาวรู้จุดประสงค์ทันที และเธอเลือกที่จะเล่นด้วย“เช็กบิลเลยมั้ยครับ ไปต่อที่ห้องผมดีกว่ามีไวน์รสเลิศอยากให้คุณลอง” เขาเข้ามากระซิบที่ข้างหูก่อนจะยื่นบัตรเครติดให้บาริสต้าจัดการค่าไวน์ของเธอให้เสร็จสับที่ผ่