ตอนที่ 9 เตียงโยก Nc25

(PHAYU PART)

“โอ๊ย..!!! พะ พี่พายุ ซีรีนเจ็บ”

“ชิป..!!! ยังซิง!!! ทำไมอ่อยขนาดนั้นว่ะ”

ผมดันเข้าไปยังไม่เท่าไหร่เลย ไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ ซีรีนก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บ และใช้มือดันหน้าขาผมไว้

แม่ง..!!!! อ่อยอย่างกับผ่านผู้ชายมาแล้วเป็นสิบ ที่ไหนได้ยังซิงอยู่เลย จบเรื่องคงต้องคุยกันหน่อย

“พะ...พี่พายุ เอาออกก่อนได้ไหม ซีรีนเจ็บ เจ็บมาก”

ซีรีนดันหน้าขาผมไว้ไม่ปล่อย และไอ้ขนาดของผมมันก็ไม่ธรรมดา สงสารก็สงสารแต่ผมถอยไม่ได้แล้ว

“อดทนซีรีน ซีรีนเจ็บพี่ก็เจ็บ”

ผมพยายามปลอบพร้อมกับก้มลงไปดูดนมซีรีน นี่ไม่ใช่แค่ครั้งแรกของเธอ แต่เป็นครั้งแรกของผมเหมือนกัน ครั้งแรกก็ต้องมาเจอร่องฟิตขนาดนี้ ปวดแท่งสุดๆ

“มะ...มันเข้ามาขนาดไหนแล้ว”ซีรีนถาม

“ผ่านเข้าไปแค่หัวเท่านั้นครับ”

ผมลุ้นกลัวซีรีนจะให้เอาออกอีก

“เอาเข้ามาทีเดียวหมดเลยได้ไหมคะ ซีรีนจะอดทน”

ตอนแรกอยากให้ผมเอาออก ทีนี้กลับมาอยากให้ใส่หมด เอายังไงของเธอกันนะ แต่ถ้าผมดันทีเดียวซีรีนจะทนไหวหรอ

และระหว่างที่ผมกำลังคิดอยู่นั้นซีรีนก็ทำสิ่งที่ผมไม่คาดคิด คือดันผมให้นอนลงและซีรีนขึ้นไปอยู่ข้างบนแทน ซีรีนจับแก่นกายผมจ่อที่ร่อง แล้วมองผมเหมือนกล้าๆกลัวๆ

“มันเจ็บจริงๆนะซีรีน”ผมเตือน ทำแบบนี้ซีรีนจะควบคุมได้ แต่ก็เจ็บอยู่ดี ผมทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่นอนมองให้กำลังใจ

“ฟู่ววว...!!!”

ซีรีนเป่าปากและค่อยๆนั่งลงช้าๆ แก่นกายผมหายเข้าไปในร่องเธอทีละนิด ละนิด

“โอ๊ยยยย จะ เจ็บ อื้อ ออ”

พอรู้ว่าซีรีนเจ็บผมเอื้อมมือไปบีบนม เผื่อมันจะช่วยได้ อย่างน้อยก็ไม่เจ็บโดดๆ

“บะ..เบาๆนะ ซีรีน อื้มมมม”

ครึ่งนึงแล้ว อีกแค่นิดเดียวเท่านั้น

ตับ .!!!!!

“อ๊ะส์ ซี๊ดดดดด เจ็บ....”

“พี่บอกแล้วไงให้ทำเบาๆ”

ซีรีนนั่งลงทีเดียว จนแก่นกายผมหายเข้าไปทั้งลำ ก่อนจะนั่งนิ่งไม่กล้าขยับ แต่ร่องกับตอดไม่หยุด

“ซี๊ดดด ซะ ซีรีน”

“ยังขยับไม่ได้ ซีรีนเจ็บ”

ซีรีนไม่ยอมขยับ จนผมต้องพลิกตัวให้ซีรีนลงมานอนข้างล่าง เพราะถ้าปล่อยให้เธอตอดอยู่แบบนั้นผมแตกทั้งๆที่ยังไม่ได้ซอยแน่ๆ

“เดี๋ยวพี่ทำเอง พี่จะทำเบาๆ ซีรีนเชื่อพี่นะ”

ซีรีนพยักหน้า ผมไล่จูบตามกรอบหน้า แล้วมาอ้อยอิ่งที่ปากแดง พอได้มามองใกล้ๆแบบนี้พึ่งรู้ว่าความเจ็บนั้น ทำให้ยัยขี้อ่อยของผมถึงกับมีน้ำตา

“พะ...พี่พายุ อย่าขยับสิ”

“บอกพี่ไม่ให้ขยับ แต่เรากลับตอด จะเอาเปรียบกันเกินไปไหมครับ”

ผมพยายามขยับอย่างเชื่องช้า เพราะรู้ว่าซีรีนยังเจ็บอยู่ ทุกอย่างเนิบนาบจนเสียงตนใต้ร่างเปลี่ยนไป

“อ๊าาา อื้อ”

“พี่ขยับได้แล้วใช่ไหมครับ”

ผมก้มลงไปพูดใกล้ๆ พร้อมงับติ่งหูซีรีนเล่น

“...”ซีรีนพยักหน้า และปล่อยมือจากขาของผม

พั่บ พั่บ พั่บ

พอซีรีนเริ่มปรับตัวได้ ผมก็เร่งความเร็วขึ้น แต่พยายามไม่ให้มันเร็วไปเพราะเรายังใหม่

“อ๊ะส์ พะ พี่พายุ”

“ครับ เจ็บหรอ!!”

ผมถามคนใต้ร่าง เพราะกลัวจะเร่งความเร็วเกินไป

“ซี๊ดดด ปล่าวค่ะ ซีรีนเสียว”

“คะ ครับ”

ผมไม่รู้จะพูดยังไงกับท่าทางของซีรีนเมื่อกี้เลย มันเซ็กซี่โดยที่เธอไม่ต้องพยายาม

“งั้นพี่เร่งแล้วนะ”

“อ๊ะ ๆ ๆ ๆ พะ พี่พายุ”

ผมยกตัวซีรีนขึ้นมา เพื่อจูบ เราเอากันโดยที่ผมแทบไม่ได้ช่วยอะไรเธอเลย

“อื้อ พี่พายุ อ๊ะส์ ดะ เดี๋ยวเป็นรอย”ซีรีนจิกที่หลังผมเบาๆ เมื่อผมก้มลงไปดูดที่คอ

เป็นสิดี ทุกคนจะได้รู้ว่าซีรีนมีเจ้าของแล้ว

ตับ ตับ ตับ

เสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้อง พร้อมเสียงครางของเราสองคน

“ซี๊ดดด โครตแน่น อู้ยยย”

“พะ พี่พายุ เบาๆหน่อย”

“ไม่ไหวแล้ว เบาไม่ได้แล้ว”

ผมกดสะโพกซีรีนแล้วตอกแก่นกายเข้าไปรัวๆ บอกให้เบาตอนนี้คงไม่ทันแล้ว

พั่บ พั่บ พั่บ

“พี่พายุ ซะ ซีรีนไม่ไหวแล้ว จะ เสร็จแล้ว เสร็จแล้ว อ๊าาา”ซีรีนเกร็งกระตุก และตอดแก่นกายผมถี่ๆเป็นสัญญาณบอกว่าเธอเสร็จแล้ว ผมเลยเร่งตามเพื่อไม่ให้เสียเวลา

“ทำไมไม่รอกันเลย หืม.. เด็กดื้อ อู้วว”

ผมโถมซอยเต็มที่ เพราะรู้สึกอยากตอน้ำสองแล้ว

“ซีรีน พี่จะแตก แตกแล้วอร๊าาาาส์”

ไม่นานผมก็แตกตามซีรีนไป ผมกระตุกแล้วกดแก่นกายแช่ไว้แบบนั้น จนทุกอย่างสงบ

“ฟู่ววว อื้มมม”

ผมฟุบลงที่หน้าอกซีรีน ผมเกร็งตัวไว้ไม่ได้ทับเธอไปทั้งหมด เพราะรู้ว่าตัวเองตัวใหญ่ซีรีนคงรับไม่ไหว

“พะ พี่พายุ”

“หืมมม”

ผมขานรับ แต่ไม่ขยับตัว เพราะรู้สึกหมดแรงจริงๆ

“ลุกได้แล้วไหมคะ ซีรีนหนักนะ”

ผมมองหน้าซีรีนก่อนจะจูบหนักๆที่ปากบางไปหนึ่งที ผมค่อยๆถอนตัวออกช้าๆ เพราะกลัวซีรีนเจ็บ

“อ๊ะส์ อื้อออ”

“เจ็บหรอ”

“เปล่าค่ะ มันเสียวๆแล้วก็เย็นๆ”

ซีรีนต้องเย็นแหละ เพราะขนาดผมแช่ไว้ซักพักแล้ว แต่พอถอนแก่นกายออก น้ำกามผมยังตามออกมาเยอะเลย ก็นะ ครั้งแรกในรอบเกือบครึ่งปี

ผมจัดการทำความสะอาดให้ซีรีน แล้วจัดการใส่เสื้อผ้าทั้งของตัวเองและของซีรีน

“เราต้องคุยกันหน่อย”

“ไว้คุยตอนเช้าได้ไหมคะ ซีรีนเหนื่อยม๊าก มาก”

ซีรีนรู้ว่าผมจะพูดอะไร ก็ขยับตัวหนีและหลับตา เราทำอะไรที่เกินเรื่องกันไปมาก ต้องตกลงให้รู้เรื่อง

“ไม่ได้!!”ผมดึงตัวซีรีนขึ้นนั่ง

“รีบๆพูดนะคะ ซีรีนง่วงนอน”

“เรื่องที่เราทำวันนี้พี่อยากให้เก็บเป็นความลับ”

“ลับขนาดไหนคะ”

ซีรีนหันมามองและยกมือขึ้นกอดอก

“ก็...”

“พี่พายุจะไม่รับผิดชอบกับสิ่งที่ทำหรอ”

“ไม่ใช่แบบนั้น แต่เรื่องของเรามันเร็วมาก จู่ๆพรุ่งนี้จะให้พี่ไปบอกป้านิวกับลุงโน่หรอ ว่าคืนนี้เกิดอะไรขึ้น ไอ้ซีนได้เอาปืนมายิงพี่ทิ้งแน่ๆ”

ไม่ใช่ว่าผมอยากปิดหรอกนะ แต่ผมกับซีรีนเรายังไม่ได้เริ่มคบกันเลย อยู่ๆจะให้มาประกาศว่าเรามีอะไรกันแล้ว ผมได้โดนผู้ชายบ้านนั้นกระทืบพอดี

“ก็ได้..!! ซีรีนยอมเก็บเป็นความลับก็ได้ แต่แค่ต่อหน้าครอบครัวของเรากับคนที่ทำงานเท่านั้นนะคะ ต่อหน้ายัยป้าคนนั้นซีรีนไม่ยอม”

“ป้า...???”

“ค่ะ...คู่ขาของพี่พายุที่ตอนนี้อยู่ฝรั่งเศสไงคะ”

“อ๋อ...มีนา”

“ทีนี้จำได้เลยนะคะ”

“เขาเป็นแค่ลูกค้าของบริษัท”

“รู้ค่ะ แต่ป้าคนนั้นคิดเหมือนที่พี่พายุคิดไหมล่ะ มาคุยงานแต่ล่ะที แต่งตัวอย่างกับจะมาเผด็จศึกพี่พายุ”

ปรรโยคหลังซีรีนพูดเสียงเบา แต่ผมก็พอฟังรู้เรื่อง เพราะมีนาแต่งตัวมาหาผมที่บริษัทแต่ล่ะที ไม่เคยธรรมดาเลย ผมรู้ว่ามีนาคิดอะไรกับผม แต่ผมไม่ได้คิดกับเธอแบบนั้นไง แล้วยิ่งมาเกิดเรื่องคืนนี้แล้วด้วย

เรื่องของผมกับผู้หญิงอีกหลายๆคนในอนาคตก็คงไม่เกิดขึ้นแน่นอน

“อย่าให้ซีรีนรู้นะคะ ว่าพี่พายุพายัยป้านั่นไปกินข้าว ตามที่คุยกันไว้ ไม่งั้น..!!!”

“แต่พี่พูดไปแล้ว จะผิดคำพูดได้ยังไง”

“พี่พายุ...!!”ซีรีนยกมือขึ้นกอดอกและเรียกชื่อผมเสียงดัง

“จะนอนไหม พรุ่งนี้พี่มีประชุมเช้า”

ผมทำเมินกับท่าทีของซีรีนแล้วล้มตัวลงนอน ตลกดีเหมือนกัน ปกติชีวิตผมแทบจะไม่มีใครมาออกคำสั่งเลย

เพราะทุกคนรู้ว่าถ้ายิ่งออกคำสั่งผมก็จะยิ่งไม่ทำตาม หรือทำตรงกันข้ามไปเลย...

.

.

.

.

NEXT EPISODE.