บทที่ 7 CK

Latest chapter

• กรงสวาทรักมาเฟีย (โรมินิก X พริมพริตา) มี E-BOOK   บทที่ 18 ไร้หัวใจ

  พริมพริตาตื่นขึ้นมาอีกทีในช่วงสายของอีกวัน ร่างกายเหนื่อยอ่อนเมื่อยขบไปทั้งร่าง ปวดจุกจนต้องยกมือขึ้นกุมหน้าท้องพร้อมกับขดตัวงอเป็นกุ้ง รู้สึกหนักอึ้งขยับขาทั้งสองของตัวเองไม่ได้เหมือนมีอะไรบางอย่างพาดทับไว้จนต้องหันไปมองที่มาของมัน ท่อนขาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อกำลังพาดก่ายอยู่บนตัวของเจ้าหล่อนจากคนที่นอนหลับอยู่ด้านข้างดวงตากลมเบิกโพลงด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าตัวเองถูกกอดก่ายนอนหลับร่วมกับคนที่ไม่อยากจะเห็นหน้ามาแทบทั้งคืน ความทรงจำเมื่อคืนแล่นพล่านเข้ามาเป็นฉากๆ ตั้งแต่ในโซนผับด้านล่าง ในห้องน้ำ บนเตียง และข้างระเบียงหน้าต่างนั่นใบหน้าหวานร้อนเห่อแดงก่ำ จำไม่ได้ว่าทำไมตัวเองถึงยินยอมให้เขาทำอย่างนั้นไปได้ มิหนำซ้ำเธอยังเป็นคนที่ขึ้นขย่มบรรเลงเพลงสวาทให้เขาจนเกือบจะเสร็จสมอีกด้วย

• กรงสวาทรักมาเฟีย (โรมินิก X พริมพริตา) มี E-BOOK   บทที่ 17 ไม่รู้จักอิ่ม [NC+++]

  มาเฟียหนุ่มอุ้มร่างอรชรออกมาจากห้องน้ำมุ่งตรงไปยังเตียงกว้างภายในห้องนอน ไม่ได้สนใจว่าหยดน้ำพราวจากเนื้อตัวของคนทั้งสองจะทำให้ห้องเปียกแฉะมากแค่ไหนโรมินิกวางร่างบอบบางลงนอนบนเตียงกว้างพร้อมกับเอาหมอนข้างมารองสะโพกมนไว้เพื่อให้โพรงสวาทเปิดอ้ารับตัวตนของเขาได้เต็มที่ ก่อนจะสวบใส่ลำกายอันใหญ่ที่ยังคงแข็งค้างอยู่อย่างนั้นเข้าไปทีเดียวจนเกือบสุดลำ“..อ๊ะ…อ๊าาา…เจ็บ…ซี้ด”เสียงหวานหลุดร้องไม่เป็นภาษา เมื่อมาเฟียหนุ่มสอดใส่อาวุธร้ายของตัวเองเข้ามาภายในคราวเดียว แม้ว่าทั้งสองเพิ่งจะผ่านการร่วมรักกันมาก่อนแล้วหนึ่งยก แต่ด้วยขนาดความคับแน่นของโพรงสวาทและขนาดลำกายใหญ่ยักษ์ก็ทำให้เจ้าหล่อนรู้สึกแสบขัดอยู่ดี&nb

• กรงสวาทรักมาเฟีย (โรมินิก X พริมพริตา) มี E-BOOK   บทที่ 16 ขอร้องฉันสิ [NC+++]

  มาเฟียหนุ่มย่อตัวนั่งลงบนส้นเท้าของตัวเองข้างขอบอ่างด้านนอกพลางดึงรั้งร่างบางเข้ามารับรสจูบบดขยี้ด้วยริมฝีปากหนา กลิ่นหอมอ่อนของวิสกี้ยังติดตรึงอยู่ในปากของเจ้าหล่อน ลิ้นสากร้อนเกี่ยวกระหวัดไปทั่วทั้งโพรงปากชิมความหอมหวานที่ยังคงหลงเหลืออยู่ หยอกล้อกวัดไกวลิ้นเรียวเล็กที่เงอะงะไม่เป็นงานมือหนาประคองท้ายทอยของหญิงสาวไม่ให้เคลื่อนตัวหนีรสจูบดุดันของตัวเองออกไปได้ หากแต่มืออีกข้างก็ถือวิสาสะล้วงผ่านเข้าไปภายใต้กระโปรงและชั้นในตัวจิ๋วที่อยู่ใต้น้ำเย็นจัดอีกทีฝ่ามือแกร่งไล้ไปตามปลีขา หว่างขาเรียว และหยอกล้อเนินอวบอูม เฉียดกลางกายสาวไปมา จนคนตัวเล็กสะดุ้งสะท้านเพราะความวาบหวิว มือเรียวเล็กกำสาบเสื้อของอีกฝ่ายไว้แน่นจนมันยับยู่ยี่ไม่เป็นทรงเดิมเพราะต้องการระบายความเสียวซ่านที่ได้รับ&

• กรงสวาทรักมาเฟีย (โรมินิก X พริมพริตา) มี E-BOOK   บทที่ 15 อย่าแตะ

  กลิ่นหอมอ่อนๆบนเนื้อกายสาวที่เอียงซบขนาบข้างกายอยู่ทำให้เขาเริ่มที่จะสกัดกั้นอารมณ์หื่นกระหายของตัวเองไม่ไหว มือสากไล้ไปตามเรียวขาอ่อน ปากก็พยายามที่จะซุกไซ้ดอมดมซอกคอเนียนระหงตามหาแหล่งที่มาของกลิ่นหอมเย้ายวนนี้เคร้ง!กระสุนปืนที่วิ่งตัดกระทบกับแก้วไวน์ทรงสูงบนโต๊ะจนมันแตกละเอียดเป็นเสี่ยงๆเรียกความสนใจจากคนทั้งหมดในอาณาบริเวณนั้นได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะคนบนโต๊ะที่วิถีของกระสุนนั้นห่างไปเพียงไม่ถึงคืบเสียงหวีดร้องตกใจดังระงมไปทั่วเมื่อไม่รู้ต้นตอที่มาของเสียง หลายคนก็ต่างพากันลุกหนีออกไป กลัวจะโดนลูกหลงเข้า แต่หลายคนก็ยังอยู่ประจำที่โต๊ะขอตัวเองเงียบๆเพื่อรอดูเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้

• กรงสวาทรักมาเฟีย (โรมินิก X พริมพริตา) มี E-BOOK   บทที่ 14 มอมยา

  ผ่านไปเพียงไม่กี่วันบาดแผลที่ฝ่าเท้าของพริมพริตาก็เริ่มหายดี กลับมาสวมรองเท้าเดินเองได้ และกลับมาทำงานเป็นปกติได้ แม้ช่วงแรกๆจะส่งผลต่อการทรงตัวบนรองเท้าส้นสูงกว่าสามนิ้วอยู่บ้าง แต่ไม่นานอาการเหล่านั้นก็ทุเลาลงและเธอไม่อยากที่จะนั่งๆนอนๆอยู่ในห้องเพียงอย่างเดียว อยากออกมาทำงานหาเงินใช้หนี้ให้หลุดพ้นไปจากที่นี่ไวๆเสียยังจะดีกว่ายิ่งหยุดนานก็ยิ่งเท่ากับระยะเวลาที่ต้องหายใจอยู่ภายใต้ชายคาของที่นี่ไปอีกนานเท่านั้นด้วยเช่นกันพริมพริตามาเริ่มงานที่ผับโซนปกติเป็นเวลากว่าสามวันแล้ว วันนี้เป็นวันที่สามที่เธอมาเริ่มทำงานที่นี่ในฐานะพนักงานเสิร์ฟเครื่องดื่มต้องยอมรับว่าร

• กรงสวาทรักมาเฟีย (โรมินิก X พริมพริตา) มี E-BOOK   บทที่ 12 วันใหม่ในกรงเดิม

  แสงแดดยามเช้าของอีกวันถัดมาส่องแสงเรืองรองมาจากระเบียงหน้าต่างกระจกใสบานใหญ่ผ่านผ้าม่านชั้นในสีขาวบางเข้ามาปลุกให้พริมพริตาที่นอนสลบไสลจากความเหนื่อยอ่อนมาทั้งคืนลืมตาตื่นขึ้นร่างบอบบางปวดระบมไปทุกสัดส่วน ทั้งเหนื่อยล้าจากการทำงานวันแรกและทั้งร้าวระบมเพราะความรุนแรงที่ต้องจำใจยอมรับแทบทั้งคืนหญิงสาวเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งปรือตามองไปยังหน้าต่างบานใหญ่อันเป็นที่มาของแสงยามเช้าที่ส่องผ่านเข้ามา ปกติแล้วมันจะถูกปิดทึบด้วยผ้าม่านสีเทาเข้มผืนหนาจนแสงแทบจะลอดเข้ามาไม่ได้ด้วยซ้ำ“ตื่นแล้วเหรอคะ ดิฉันมารีย์ค่ะคุณพริม”เป็นหญิงวัยกลางคนท่าทางใจ