Novels by รินทราย

“ไอ้คาล์กมันกลับไปแล้วครับนาย” วิลล์รายงานกับคนร่างสูงกำยำที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ริมกำแพงฝั่งด้านนอกของส่วนบาร์เครื่องดื่มในโซนวีไอพีมาเฟียหนุ่มยังคงอยู่ในทุกช่วงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับพริมพริตา เขาไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำถึงขนาดที่จะปล่อยให้เจ้าหล่อนโดนถึงเนื้อถึงตัวขนาดนั้น ยิ่งเป็นของของเขาแล้ว ไม่ว่าเขาจะใช้ต่อหรือไม่ เขาก็ไม่ชอบให้ใครมายุ่งย่ามวุ่นวายทั้งนั้นแต่จะให้เขาลงไปช่วยเจ้าหล่อนจากแขกคนอื่นแบบนั้นมันก็ดูจะเป็นการให้ค่าให้ราคากับผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ได้ชื่อว่าเป็นตัวประกันของตัวเองมากเกินไปหน่อย เขาจึงเลือกที่จะเดินหนีไป และให้วิลล์มือขวาคนสนิทของตัวเองเป็นคนไปจัดการเรื่องนี้แทน&n

หยาดน้ำตาใสรื้นขึ้นที่ขอบดวงตาอีกครั้งเมื่อผิดหวังในสิ่งที่ตัวเองพยายามจะอ้อนวอนขอร้องให้เขาเห็นใจ พริมพริตาพยายามแข็งขืนไม่ถอยทั้งที่รู้ว่าเริ่มจะอ่อนแรงเพราะสู้แรงผู้ชายที่ตัวใหญ่กว่าไม่ไหว“กรุณาปล่อยมือโสโครกๆของจากผู้หญิงคนนี้ด้วยครับ”เสียงนุ่มทุ้มของชายหนุ่มแปลกหน้าคนใหม่ดังขึ้นมาจากด้านหลังของคนที่พยายามจะรุกรานพริมพริตา ชายคนนั้นหันไปมองทางต้นเสียงด้านหลังด้วยท่าทางหัวเสียรำคาญใจ ใครที่มันกล้าขัดใจเขาได้คงจะไม่รู้ว่าเขามีอิทธิพลใหญ่คับคั่งแค่ไหน“แล้วมึงมาเสือกอะไรด้วยวะ”“

พริมพริตามองจ้องเข้าไปในดวงตาดุดันเขม็ง“ปล่อยฉันไปได้หรือยัง…”โรมินิกยิ้มเย้ย เขานึกอะไรดีๆที่มันมากกว่าการจับน้องสาวของคนที่กำลังตามล่ามาไว้เป็นตัวประกันในเมื่อเจ้าหล่อนเล่นเป็นงานเสียขนาดนี้แล้วทำไมไม่ให้เธอทำในสิ่งที่เธอถนัดไปเสียเลยล่ะ“สิบล้าน” โรมินิกว่าและเงียบไปครู่หนึ่ง “เธอจะต้องทำงานที่นี่ชดใช้หนี้ก้อนนี้ทั้งหมดจนครบทุกบาททุกสตางค์ ส่วนเรื่องบนเตียงเมื่อกี้ฉันก็จะถือว่าค่าตัวเธอเป็นค่าดอกเบี้ยที่จะต้องจ่าย”ฝ่ามือเรียวเล็กกำเข้าห

“ช่วยด้วย!” ทั้งที่รู้ดีว่าต่อให้ตะโกนไปก็ไร้ความช่วยเหลือแต่พริมพริตาก็เลือกที่จะขัดขืนมากกว่าสมยอมให้เขาทำอะไรต่อมิอะไรกับตัวเองก็ได้ตามใจชอบ หญิงสาวใช้จังหวะที่เขาเผลอในขณะที่กำลังสวมเครื่องป้องกันตะโกนร้องขอความช่วยเหลือและผุดลุกขึ้นจากเตียง หากแต่ยังไม่ทันที่จะได้วิ่งหนีไปไกลก็ถูกวงแขนกำยำคว้ารอบเอวคอดของเจ้าหล่อนไว้แล้วคว้ากลับไปนอนราบลงกับเตียงกว้างเหมือนเดิม ไร้ความปรานีจากมาเฟียหนุ่มอีกต่อไป เขาเหลืออดเกินกว่าจะทนฟังเสียงของเจ้าหล่อนได้อีก ร่างกายใหญ่โน้มตัวลงมาทาบทับร่างอรชร เนื้อตัวที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามร้อนผ่าวไปทั่วทั้งตัว ฝ่ามือหนาจับปลีขาเรียวงามแยกออกจากกันเผยให้เห็นกลีบดอกไม้สีหวานที่เริ่มเปียกชื้นไปด้วยน้ำเกสรชโลม โรมินิกบดขยี้ริมฝีปากเรียวเล็กจนเลือดไหลซิบคละเคล้าไปกับรสจูบร้อนแรง ลิ้นร้อนตวัดเข้าชิมความหอมหวานทั่วทั้งโพรงปากอย่างช่ำชองในขณะที่คนใต้ร่างแทบขาดอากาศหายใจ เอวสอบขยับเข้ามาบดเบียดกลางกายสาว ความร้อนผ่าวจากร่างกายกำยำแผ่ซ่านไปถึงคนตัวเล็กที่ดีดดิ้นไม่หยุด “อึก…อ๊าา! เจ็บ!” ความคับแน่นที่ไม่เคยได้ล

“...คะ” พริมพริตาถามอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง เงินมากมายขนาดนั้นหาทั้งชีวิตยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าจะได้ถึงครึ่งหรือเปล่า ชีวิตพนักงานออฟฟิศโลจิสติกส์ธรรมดาๆอย่างเธอ จะหาเงินมากมายขนาดนั้นมาจากที่ไหนได้ กู้ธนาคารตั้งแต่ล้านแรกอาจจะยังไม่ได้เลยด้วยซ้ำ แถมไม่ได้ไปทำงานนานเกือบอาทิตย์ขนาดนี้ เธอคงโดนเด้งไปแล้วเรียบร้อย สมัยนี้งานยิ่งหายากๆอยู่ด้วย “ไม่มีปัญญาล่ะสิ” มือหนายกก้านบุหรี่ขึ้นจุดติดไฟสูดเอาควันสีเทาเข้าปากและปลดปล่อยออกมาพร้อมกับลมหายใจหนัก โดยไม่ได้สนใจว่าในห้องจะมีคนนอนป่วยอยู่รวมด้วย “ฉันหาได้ค่ะ…ฉันจะหามาให้ได้ ขอแค่คุณปล่อยฉันไป ฉันสัญญาว่าฉันจะจ่ายเงินคืนให้คุณทุกเดือนจนครบทุกบาททุกสตางค์แน่นอน” หญิงสาวอ้อนวอนมาเฟียหนุ่ม พยายามพูดดีด้วยสุดชีวิต แม้จะไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะหาเงินมากมายขนาดนั้นมากจากไหนก็เถอะ แต่นั่นกลับทำให้มาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มออกมากับความโลกสวยของเจ้าหล่อน โรมินิกโน้มตัวเข้ามาใกล้ร่างเล็กที่อยู่บนเตียงนอน สองนิ้วคีบก้านบุหรี่ไว้ในมือ ลมหายใจเข้าออกของเขามันเต็มไปด้วยกลิ่นบุหรี่อ่อนๆชวนให้ขนล

“ร่างกายอ่อนเพลียจากการขาดน้ำอย่างรุนแรง และมีไข้ต่ำๆด้วยครับ คงจะต้องพักอย่างน้อยสักสองสามวันร่างกายถึงจะดีขึ้นครับ” วิลล์บอกกับคนเป็นนายตามที่ได้รับรายงานจากแพทย์ประจำของโรงแรมที่มาทำการรักษาพริมพริตา ซึ่งขณะนี้กำลังนอนพักฟื้นไม่ได้สติอยู่ในห้องเพนท์เฮาส์ชั้นบนสุดของโรงแรม “ผมให้คนของเราไปเช็คประวัติอีเมลและข้อมูลการใช้โทรศัพท์ทั้งหมดมาแล้ว ไอ้พีทมันไม่ได้ติดต่อมาเป็นอาทิตย์แล้วจริงๆครับ ดูเหมือนเธอเองก็น่าจะไม่รู้ว่าพี่ชายตัวเองหายไปไหนเหมือนกัน” การ์ดหนุ่มว่าพร้อมกับส่งรายงานที่เพิ่งได้รับมาให้กับเจ้านายของตัวเอง มือหนารับเอกสารมาดูอย่างลวกๆ เขาพอจะเดาได้อยู่ก่อนหน้าแล้วว่าคนหัวหมออย่างนั้นคงจะไม่ทิ้งหลักฐานเอาไว้ให้สาวไปถึงตัวได้แน่ เพียงแต่ว่ามันคงยังไม่รู้ว่ามันเล่นอยู่กับใคร “แล้วเรื่องไอ้พีทไปถึงไหนแล้ว” “มันข้ามชายแดนเข้าฝั่งมาเลย์ไปแล้วครับ มันระวังตัวมาก ไม่มีการติดต่อกับใคร บัญชีก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลย ในกลุ่มแข่งรถใต้ดินที่มันโกงเขาไปทั่วตอนนี้ก็เริ่มมีการตั้งค่าหัวมันกันแล้ว ผมให้คนกระจายกำลังกัน