Ep : 2 - ฉันไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน 2

       เวลาผ่านไปจนบ่ายโมงกว่า กองบินได้ไปเอากระเป๋าเดินทางของคำเอื้องมาไว้บนห้องพักตัวเองแล้ว ดีที่วันนี้เขาไม่ได้มีงานอะไร จึงได้อยู่กับเธอทั้งวัน แต่จนตอนนี้คำเอื้องก็ยังนอนไม่ตื่น เขาได้สั่งอาหารไว้รอหญิงสาวจนเย็นชืดไปหมดแล้วจนต้องเรียกพนักงานมานำไปเก็บแล้วสั่งมาใหม่ แต่เจ้าหล่อนก็ยังนอนหลับ ไม่ยอมตื่นสักที

       “คนอะไรขี้เซาได้น่ารักจริงๆ” เขาพึมพำกับคนนอนหลับสนิทบนเตียงแล้วก้มโน้มหน้าลงไปหาหมายจะจุ๊บแก้มนุ่มนิ่ม แต่เจ้าของแก้มลืมตาตื่นขึ้นมาเสียก่อน

       กรี๊ด!

       คำเอื้องตกใจร้องกรี๊ดผลักหน้าที่ก้มโน้มลงมาใกล้ตัวเองออกห่างพร้อมขยับตัวจะลุกขึ้น แต่ก็ต้องสูดปากร้องครางเจ็บกลางหว่างขาจนต้องเปลี่ยนมากอดตัวเองและผ้าห่มไว้แน่นเมื่อภาพเหตุการณ์เมื่อคืนฉายชัดในหัวของเธอ

       “คนสารเลว!” เธอด่าว่าชายแปลกหน้าที่ข่มเหงพรากพรหมจรรย์ของตนไปเมื่อคืน

       “อะไรกัน เมื่อคืนเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนี่ ผมมีความสุข คุณเองก็มีความสุขนี่คนสวย สุขจนหลับคาอก”

       “ไม่ต้องมาพูด คุณข่มขืนฉัน” เธอชี้หน้าของคนที่ขยับมานั่งปลายเตียงที่ตนนอนอยู่

       “เฮ้! ข่มขืนยังไงกัน จริงอยู่ผมผิดที่ฉุดกระชากดึงลากคุณมาปล้ำในห้องของผม ผมก็ขอโทษแล้วไงเมื่อคืน แต่มองข้ามเรื่องนั้นไปได้ไหม เราต่างก็มีความสุขนี่”

       “ความสุขของคุณคนเดียวน่ะสิ คนต่ำทราม!”

       “โอว์...ด่าเก่งเป็นบ้า เก็บปากไว้ร้องครางตอนโดนผม ‘เอา’ ดีกว่าไหมเอื้อง”

       “อย่ามาเรียกชื่อฉัน เราไม่ได้สนิทกัน”

       “สนิทจนแยกไม่ออกเชียวล่ะเมื่อคืน” กองบินรู้สึกสนุกแล้วสิ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเจอเขาแล้วจะด่าและแสดงท่าทางเกลียดชังตนเหมือนเธอ เพราะพวกหล่อนต่างวิ่งเปลื้องผ้าเข้าหา แต่กับคำเอื้อง เธอหาได้มีสายตาเชิญชวนยั่วยวนเสนอตัวหาตัวเองไม่

       “เลวที่สุด คุณก็เป็นคนไทยเหมือนกันทำไมทำกับฉันแบบนี้ แล้วตอนนี้กี่โมงแล้ว”

       “ไม่คิดว่าเป็นพรหมลิขิตของเรารึไง ขนาดมาฝรั่งเศสยังมาเจอกัน ตอนนี้บ่ายโมงเด็กน้อย”

       “ฮะ! บ่ายโมง ป่านนี้เพื่อนๆ ของฉันคงตามหาฉันแย่แล้ว และวันนี้ฉันต้องเดินทางกลับไทยด้วย”

       “ไม่ต้องห่วง เพื่อนของคุณกลับไปเรียบร้อยแล้ว เมื่อเช้าผมปลุกคุณแล้วนะ แต่คุณไม่ตื่นเอง ส่วนกระเป๋าเดินทางของคุณ ผมก็ไปเอามาให้แล้ว รอกลับพร้อมกับผมก็ได้ ผมจะอยู่ที่นี่อีกหลายวัน” กองบินมองไปทางกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สีเทาของหญิงสาว

       “เพราะคุณคนเดียว ฉันจะกลับบ้าน” แล้วเธอก็กัดฟันลุกขึ้นจากเตียงกอดห่มผ้าห่มห่อตัวเองไว้แน่นด้วยรู้ตัวว่าตัวเองนั้นเปลือยเปล่าไร้อาภรณ์ปกปิดกายสาว แต่พอลุกขึ้นยืนยังไม่ทันเต็มตัวก็เซล้มทับคนที่นั่งอยู่ปลายเตียง

       ตุ้บ!

       “อ่า...อยาก ‘เอา’ กับผมอีกก็ไม่บอก ได้นะ ผมพร้อม ว่าแต่คุณไหวรึเปล่าเอื้อง”

       “ทุเรศที่สุด!” เธอดันตัวเองลุกขึ้น แต่ถูกแขนแข็งแรงของบุรุษต่ำทรามโอบกอดรัดไว้แน่น

       “ปล่อยฉันนะคุณ”

       “เหม ผมชื่อเหม เมื่อคืนก็บอกคุณแล้วนี่เอื้อง”

       “จะชื่ออะไรก็เรื่องของคุณ ปล่อยฉัน ฉันจะกลับบ้าน”

       “คุณกลับไม่ได้หรอก พวกบัตรหนังสือเดินทางของคุณ ผมเก็บไว้แล้ว คุณจะกลับได้ก็ต่อเมื่อผมกลับเท่านั้น ระหว่างนี้ก็อยู่เป็นตุ๊กตาคลายเหงาให้ผมที่ฝรั่งเศสก็แล้วกันคนสวย” แล้วเขาก็กดหัวเธอก้มลงมาหาตัวเองแล้วเขาก็ยกหัวตัวเองจุ๊บปากจิ้มลิ้มต่อล้อต่อเถียงของหญิงสาว

       “คนถ่อย!”

       “ชูว์...ผมปฏิบัติกับคุณดีขนาดนี้ยังว่าผมถ่อย พักผ่อนเถอะ เป็นเด็กดี เชื่อฟังผมเข้าใจไหม หรือจะเรียกร้องเงินค่าเสียหายกับผมก็ได้นะ”

       “ฉันไม่ได้ขายตัว!”

       “ผมรู้ แต่ผมก็อยากให้”

       “ฉันไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน” เธอตอบกลับทันควัน

       หึหึ

       กองบินไม่พูดตอบ เขาปล่อยเธอให้เป็นอิสระ แล้วตัวเองก็ลุกขึ้นเดินไปนั่งยังโต๊ะรับประทานอาหารแล้วกวักมือเรียกคนตัวเล็กน่ารัก ผิวขาวอมชมพูที่ตามตัวมีแต่รอยขบเม้มของตัวเองไปนั่งทานมื้อเที่ยงในยามบ่ายโมงกับตน

       “มาทานข้าวสิ ทานแล้วจะได้นอนพักผ่อนต่อ เพราะคืนนี้ผมยังต้องการร่างกายของคุณอยู่นะคนสวย”

       “ไปตายซะ! ตุ้บ!” แล้วหมอนใบใหญ่ก็ถูกหยิบมาขว้างปาใส่คนที่นั่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ตนเอง

       “ผมคงตายตั้งแต่เมื่อคืน เพราะเมื่อคืนผมได้ขึ้นสวรรค์กับสาวน้อยอย่างคุณ” กองบินตอบกลับพร้อมก้มลงหยิบหมอนมากอดจูบแล้วโยนกลับไปหาคนบนเตียงและนั่นยิ่งทำให้เธอโกรธเขา

       “คนลามก!” คำเอื้องได้แต่ทุบมือตีหมอนที่ถูกโยนกลับมาหาตัวเองระบายความโกรธแล้วล้มตัวลงนอนเลิกผ้าห่มคลุมหัวหนีสายตาเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่าย

       หึหึ

       กองบินแค่นขำในลำคอเมื่อสาวเจ้าแสดงท่าทางโกรธชังตัวเองได้น่าเอ็นดู ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครแสดงท่าทางเคืองแค้นและโกรธตัวเองแบบนี้ แต่สาวน้อยที่เขาเพิ่งกระชากลากเข้าห้องมายังไม่ถึงวันกลับทำให้หัวใจที่ไร้ความรู้สึกมีชีวิตชีวาเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ

       กองบินมองคนตัวเล็กที่ซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มแล้วหันมาสนใจอาหารที่ตนสั่งมาตรงหน้าตัวเองแล้วก็นึกย้อนไปถึงค่ำคืนที่ผ่านมา เขายังคงจำความหวานหอมของร่างกายคำเอื้องได้ดีและตอนนี้ก็ปรารถนาในตัวหล่อน แต่อดใจไว้ก่อน คืนนี้ไม่พลาดแน่ และเรื่องเมื่อคืนนี้เขารู้แล้วว่าโดนยาปลุกเซ็กซ์ตอนไหน คงเป็นตอนที่เลขาของสตีฟ เพื่อนสนิทของตัวเองเดินผ่าน เพราะเจ้าหล่อนนั้นพยายามเชิญชวนตัวเองหลายรอบ แต่เขาไม่สนใจ เพราะเขาเป็นพวกไม่ชอบกินอะไรเดิมๆ ซ้ำๆ และหล่อนคงคิดว่าเอายาปลุกเซ็กซ์มาป้ายที่เสื้อของเขาแล้วเขาจะเรียกหาตัวเอง แต่ผิดคาดเขารีบกลับมายังโรงแรมและก็เกิดเรื่องขึ้นอย่างตอนนี้ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาประทับใจมาก ก็คำเอื้องช่างหอมหวานและบริสุทธิ์ไร้เดียงสา

       “ผมกินคนเดียวไม่หมดนะ” เขาร้องตะโกนถามคนที่นอนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม

       เงียบ!

       ไม่มีเสียงตอบกลับมา แต่ผ้าห่มขยับไปมาเพราะคนที่ซุกอยู่ใต้ผ้าห่มนั้นเคลื่อนไหว

       “อยู่เป็นเพื่อนผมไม่นานหรอก กลับถึงไทย ผมจะคืนทุกอย่างให้ แล้วอิสระจะเป็นของคุณเหมือนเดิมเบบี้” กองบินยังคงเอ่ย แต่ก็เหมือนเดิมไร้เสียงตอบสนองกลับมามีเพียงความเงียบ

       “งั้นผมกินแล้วนะ กินหมดอย่าว่ากันนะ และผมไม่สั่งมาให้แล้วนะ” มันได้ผลเมื่อเธอลุกขึ้นนั่ง แต่ยังกอดผ้าห่มแน่นเหมือนเดิม

       “ฉันจะกิน แต่คุณหันไปก่อน ฉันจะใส่เสื้อผ้า”

       “ก็ใส่สิ จะอายอะไรผมล่ะเอื้อง ผมเห็นมาหมดและไม่ใช่แค่เห็นอย่างเดียว ได้จับ กอด จูบ ลูบ คลำ ขยุ้มขยำแล้วด้วย และยัง...”

       “ไม่ต้องพูด! ฉันไม่อยากฟังคำพูดของคุณคนเลว!” เธอรีบพูดห้ามคนตัวโตเมื่อรู้ว่าเขาจะพูดอะไรต่อ

       หึหึ

       “งั้นเดี๋ยวผมเอาเสื้อผ้าให้” แล้วกองบินก็ลุกจากเก้าอี้ที่เพิ่งนั่งก้นยังไม่ทันร้อนไปเดินเก็บเสื้อผ้าชุดเก่าของคำเอื้องที่ใส่เมื่อวานและเขาเองที่เป็นคนถอดมัน เดินเก็บเสื้อผ้าและชุดชั้นในสีชมพูหวานเข้าชุดกันไปให้เจ้าของที่นั่งอยู่บนเตียง

       คำเอื้องมองมือใหญ่ที่กำชุดชั้นในสีชมพูหวานตัวเองในมือเดินมาหยุดตรงหน้าแล้วก็เบือนหน้ามองไปด้านข้างด้วยรู้สึกเขินอาย สองแก้มนวลแดงปลั่ง

       กองบินอมยิ้มน้อยๆ มองดูท่าทางของคนตัวเล็กน่ารักที่กำลังเขินตัวเอง และก็รู้ว่าคำเอื้องเขินตัวเองเพราะอะไร ก็ในมือของเขามีชุดชั้นในของเธออยู่

       “เขินผมเหรอ แต่อยากบอกว่าชุดชั้นในเข้ากับเอื้องนะ มันน่ารักเหมือนคุณ” เขาพูดพร้อมกับยกมือที่กำชุดชั้นในขึ้นมาก้มหน้าลงดอมดมและจังหวะนั้นเองที่คำเอื้องหันมาเห็นพอดี

       กรี๊ด!

       “คนทะลึ่งลามก!” คำเอื้องร้องกรี๊ดแล้วยื่นมือไปแย่งชุดชั้นในตัวเองออกจากมือหนา แต่พอมือทั้งสองปล่อยผ้าห่มที่กอดห่มตัวเองไว้นั้นก็หลุดไปกองที่ตักเปิดเผยทรวงอกอวบอูมเปลือยเปล่าให้คนหื่นกามได้เห็น

       “อยากเปิดอกคุยก็ไม่บอก” แล้วเขาก็โยนชุดชั้นในและเสื้อผ้าในมืออีกข้างที่ถือมาด้วยไปยังเตียงแล้วก็ก้มโน้มหน้าลงหาคนที่นั่งโชว์อกบนเตียง แต่เธอก็รีบคว้าดึงผ้าห่มมาห่มไว้เหมือนเดิม

       “ไปให้พ้นคนเลว!”

       “เดี๋ยวก็คนเลว เดี๋ยวก็คนถ่อย แล้วต่อไปจะเป็นอะไรอีกล่ะ พูดมาให้หมด ยังไงตอนนี้ผมก็เป็น ‘ผัว’ คนแรกของคุณเอื้อง” แล้วเขาก็ดึงผ้าห่มออกจากอกเธอแล้วก้มโน้มหน้าเข้าไปซบกลางหว่างอก ไม่สนใจมือน้อยทั้งสองที่ทุบตีหัวตัวเอง ถึงจะเจ็บแต่มันก็คุ้มที่ได้ซุกซบไซ้ดูดเลียอกของคำเอื้อง

       “อะ...คนสารเลว!”

       “ชูว์...พูดมาเถอะ ผมไม่โกรธ รู้ไหมตั้งแต่เกิดมาจนตอนนี้มีแค่เบบี้คนเดียวที่ด่าผมแบบนี้ และผมเองก็ชอบที่จะได้ยินมัน อื้ม...” เขาคว้าจับมือน้อยทั้งสองบังคับมากอดคล้องคอหนาตัวเองแล้วก็ดันร่างหญิงสาวล้มนอนไปกับเตียงโดยมีตัวเองคร่อมทับเหนือร่าง

       “คะ...คุณจะทำอะไรคุณเหม”

       “ในที่สุดก็เรียกชื่อผมแล้ว เป็นเด็กดีนะแล้วทุกอย่างจะดี เชื่อ ‘ผัว’ เด็กน้อย อะ...อื้อ” แล้วเขาก็กดบดจูบปากช่างเจรจาของสาวน้อยพร้อมดุนดันปลายลิ้นสากเข้าไปในโพรงปากคำเอื้อง กอดเกี่ยวฟัดคลึงลิ้นเธอหนักหน่วงก่อนจะถอนจูบออกมาจุมพิตที่กลางหว่างคิ้วสวย

       “เชื่อฟังผม แล้วผมจะตามใจคุณทุกอย่าง อยากได้อะไร ผมก็จะซื้อให้”

       “ฉันไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน และฉันก็ไม่ต้องการเงินหรือของอะไรจากคนถ่อยอย่างคุณ ถุย!” พูดจบเธอก็ถุยน้ำลายใส่หน้าคนที่คร่อมทับตัวเอง

       กรอด!

       กองบินขบกรามแน่นด้วยความเดือดดาล เขาคงใจดีอ่อนโยนกับคำเอื้องเกินไป เธอถึงถุยน้ำลายใส่หน้าตนเองแบบนี้

       “เมื่อผมดีด้วยแล้วคุณไม่ชอบงั้นก็ไม่ต้องกินข้าวและชดใช้สิ่งที่คุณทำมันเมื่อกี้ให้กับผมตอนนี้ อะ...อื้อ” แล้วปากหนาก็ก้มลงบดกระแทกจูบเต็มแรงโทสะ เขาให้เธอด่าว่าได้ แต่จะมาถุยน้ำลายใส่หน้าของเขาไม่ได้

       “อะ...อื้อ” คำเอื้องรับรู้ได้ถึงความโกรธของอีกฝ่ายจากความดุดันจากรสจูบรอบนี้ เธอดิ้นต่อต้านขัดขืนพยายามจะผลักไสแต่ก็ไม่เป็นผล ผ้าห่มของเธอถูกมือใหญ่กระชากโยนทิ้งไปกองข้างเตียงพร้อมกับเขาเริ่มขบเม้มริมฝีปากของเธอแล้วดูดกลืนกินลิ้นน้อยของเธอด้วยความป่าเถื่อน

       “อ่า...อื้อ” เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากที่บดขยี้กันของทั้งสอง กองบินบดจูบเอาแต่ใจไม่ได้สนใจว่าคำเอื้องจะยินยอมและชอบความป่าเถื่อนของตัวเอง เพราะอยากสั่งสอนคนตัวเล็กว่าไม่ควรทำกับตนแบบเมื่อกี้ เขายอมให้ด่าว่าก็มากพอแล้ว แต่เรื่องอะไรมา ‘ถุย’ น้ำลายใส่หน้า เขายอมไม่ได้

       “อือ...มะ...ไม่นะ ปล่อยฉันคนเลว!” พอปากเป็นอิสระก็รีบสั่งอีกฝ่ายให้ปล่อยตัวเองด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ

       “โอกาสไม่มีแล้วเด็กน้อย อ่า...” แล้วเขาก็จับมือน้อยทั้งสองของเธอขึงไว้เหนือหัวแล้วก็แสดงความป่าเถื่อนของตัวเอง ขบเม้มฝากฝังรอยเขี้ยวฟันไว้ตามไหล่เปราะบางจนเธอเจ็บ

       “ฉันเจ็บ!”

       “กัดให้เจ็บ” เขาบอกเสียงเข้มห้วนแล้วก็เริ่มขบเม้มเนินอกของคำเอื้องต่อและก็เหมือนเดิมเขาตั้งใจกัดให้เกิดรอยและให้เธอเจ็บ

       “อะ...บอกว่าเจ็บไงเล่าคนถ่อย!”

       “สมควรเจ็บ อ่า...อื้ม”

แล้วปากหนาก็ตวัดดูดกลืนกินยอดอกสีชมพูระเรื่อที่แข็งตึงของเจ้าหล่อน มือใหญ่จับข้อมือน้อยทั้งสองพาดไขว้เหนือหัวไว้แน่นจนเธอเจ็บข้อมือ และนั่นคือสิ่งที่กองบินต้องการอยากให้สาวน้อยเจ็บปวดและอยากให้เธอรู้ว่าไม่ควรท้าทายคนอย่างตนเอง

       “อ่า...อื้ม” เมื่อคืนได้ดูดกลืนกินยอดอก แต่ไม่ได้เห็นว่ามันสวยงามแค่ไหนยามมันเต่งตึงชูชันตอบสนองตัวเอง ปากหนาดูดกลืนพร้อมขบเม้มและลากลิ้นไล้เลียยอดอกทั้งสองเต้าสลับกันไปมา อีกมือก็กอดเอวเล็กคอดยกรั้งขึ้นหาตัวเอง

       “อ่า...ฉันผิดไปแล้ว อื้อ...ปล่อยฉันไปเถอะได้โปรด...” คำเอื้องขอร้องเสียงสั่นเครือ ตอนนี้เธอเจ็บทั้งข้อมือและยอดอกทั้งสองที่ถูกเขาดูดกัดเอาแต่ใจ

       “มันสายไปแล้วเด็กน้อย เธอควรจะถนอมน้ำใจฉันก่อนหน้านี้ไม่ใช่ดูถูกมันด้วยการถ่มน้ำลายใส่หน้าฉัน อื้ม...” กองบินผละเงยหน้าจากอกอวบอูมมาพูดกับคนตัวเล็กที่ตอนนี้น้ำตาไหลอาบออกทางหางตา และนั่นมันก็ทำให้เขาเจ็บปวดไม่ต่างกันเมื่อได้เห็นเธอร้องไห้ แต่ก็แค่ความรู้สึกชั่วขณะเท่านั้นแล้วก็เปลี่ยนดวงตาที่อ่อนไหวตัวเองกลับมาแข็งกร้าวดังเดิม

       “ฉันเกลียดคุณ!”

       “แล้วฉันต้องแคร์เหรอ อื้ม...หอมเหลือเกิน เมื่อคืนเนี่ยฉันอ่อนโยนกับเธอเกินไป ตอนนี้ฉันจะทำตามใจของฉันเด็กน้อย อ่า...เสียว” ตอนนี้กองบินเสียวไปทั้งลำกายอวบใหญ่ที่ซ่อนอยู่ภายใต้กางเกง และเขาก็ต้องการปรารถนาคนตัวเล็กแสนหวานใต้ร่างตอนนี้