Home / รักโบราณ / จอมนางพญามาร / ตอนที่6 องค์รัชทายาท 2

Share

ตอนที่6 องค์รัชทายาท 2

Author: LiHong
last update Last Updated: 2025-02-12 14:51:18

ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน ตัวเขาในวัยสิบเจ็ดปีได้มีโอกาสออกท่องเที่ยวนอกวังหลวงแบบส่วนตัว มิคาดว่าครานั้นจะเป็นกลอุบายให้ผู้ร้ายส่งนักฆ่านับร้อยล่าสังหารเขา ในขณะที่เขามีองครักษ์ติดตามเพียงไม่กี่คน

พวกมันต้อนเขาให้จนมุมไร้หนทางรอด กระทั่งเขาต้องหนีตายเข้าไปในป่าใหญ่รกทึบอันเร้นลับอับชื้น เจอกับฝูงหมาป่าตัวโตเขี้ยวใหญ่

พวกมันได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งของเขาที่ได้รับจากคมดาบฝ่ายศัตรู จึงรุมขย้ำเขาจนเลือดสาด เกือบสิ้นลมหายใจอยู่ใต้ต้นไม้เย็นเยียบ

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ หมิงเฉิงก็ค่อยๆ หลับตา นำพาความมืดมิดเข้าแทนที่แสงสลัวเลือนรางภายในห้องอาบน้ำ

แม้ม่านตาดำถูกเปลือกตาปกคลุมจนสิ้น หากแต่ห้วงคำนึงยังคงเห็นภาพของสตรีนางน้อยในชุดจิ้งจอกขนเงิน

บางทีอาจนางมิใช่สตรีธรรมดา ทั้งยังไม่แน่ว่าอาจจะเป็นหนวี่เสิน[1]

แต่เมื่อได้ไตร่ตรองให้ดี ชายหนุ่มก็แน่ใจว่าเด็กน้อยนางนั้นมิใช่ภูตผี เพราะลมหายใจกรุ่นร้อนที่รินรดยามก้มหน้ามองเขา และฝ่ามืออบอุ่นที่แตะไหล่ของเขา ล้วนบ่งบอกได้ดีว่านางเป็นมนุษย์ผู้หนึ่ง ทว่าพลังลมปราณเหนือสามัญเยี่ยงนั่นคืออันใดเขายังไม่แน่ใจ

หลายวันที่มีชีวิตรอดออกมาจากป่าทึบ หลายปีที่มีชีวิตหลังจากนั้น ระหว่างสืบหาศัตรูที่หมายเอาชีวิตเขาแล้วจัดการกับผู้ต้องสงสัยจนฉิบหายวายวอดหมดตระกูล เขาก็ออกเดินทางกลับไปตามหานาง

เคยได้ยินมาว่าคนจากโพ้นทะเลอีกฝั่งหนึ่งของแผ่นดิน อาจจะมีผมสีทอง นัยน์ตามิใช่สีดำ บ้างเป็นสีฟ้า บ้างเป็นสีเขียว เขาจึงออกเรือไปตามหานาง จนเรือล่มแทบจะจมน้ำตาย ทว่ายังไร้ร่องรอยให้สืบค้นอันใดแม้แต่น้อย แต่กระนั้นตลอดห้าปีก็ยังคงไม่ลดละที่จะตามหานาง

จวบจนกระทั่งเขาอายุได้ยี่สิบสองปี ครั้งนี้หลังจากวุ่นวายกับการเข้ารับตำแหน่งรัชทายาท เสร็จสิ้นงานเฉลิมฉลอง เขาจึงถือโอกาสตามหานางอีกครา แต่ทว่าสิ่งไม่คาดคิดพลันบังเกิด เมื่อรัชทายาทหมาดๆ เช่นเขากลายเป็นเป้าหมายให้พวกผู้ร้ายหมายช่วงชิงตำแหน่งอันหอมหวานอย่างอุกอาจ

พวกมันเห็นเขายังไม่มั่นคงในตำแหน่งจึงหมายมาดว่าจะกำชัย จึงพากันมาหลายร้อยคน ส่วนเขามีราชองครักษ์นับร้อยเช่นกัน

แต่กระนั้น ฝีมือของทั้งสองฝ่ายกลับเท่าเทียม การตามล่าดำเนินไปไกลถึงกลางป่า การสังหารยังเป็นลักษณะของพวกนักฆ่าพลีชีพ เจ้าตายข้าม้วย ตายตกไปตามกัน ยากสืบสาว

หลังจากที่ทุกคนสิ้นชีพกันจนหมด ทั้งฝ่ายศัตรูและฝ่ายองครักษ์ ตัวเขาก็สิ้นไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะหายใจ ทำได้เพียงนอนแน่นิ่งเฝ้ารอความตาย

ทันใดนั้น สิ่งไม่คาดคิดพลันปรากฏเบื้องหน้า พร้อมปลายเท้าน้อยๆ คู่หนึ่ง

เด็กหญิงในวันวาน นางเติบโตขึ้นมาก แต่ยังคงเป็นเพียงดรุณีรุ่นเยาว์ ในวัยราวสิบเอ็ดสิบสองปี

ท่ามกลางแสงจันทรางดงาม เขาเห็นนางผ่านม่านตาพร่าเลือน ไม่อาจรับรู้ได้แจ่มชัด ว่าใบหน้าของนางเป็นเช่นไร ก่อนจะสิ้นสติไป  

ภาพตราตรึงเมื่อความมืดคลี่คลุม คือดวงตาสีเขียวมรกต เส้นผมสีทอง สีผิวเรืองรอง ในห้วงแห่งความฝัน เขายังรู้สึกและรับรู้ได้ ถึงปราณเย็นสายหนึ่ง หลังจากนั้น ก็ไม่รับรู้สิ่งใด

เมื่อตื่นลืมตามาอีกครา จึงได้เห็นองครักษ์ประมาณห้าคนกำลังลากองครักษ์คนหนึ่งมาตามทาง มือของมันกำแส้หนังเอาไว้แน่น และกำลังร่ำไห้เสียขวัญ หลังจากสอบถาม จึงได้รู้ว่าเจ้านั่นถูกเด็กรังแก

ตัวเขาปราศจากวาจาอยู่เนิ่นนาน ก่อนจะสั่งปลดองครักษ์ทั้งหกคนให้ไปเป็นยามเฝ้าประตูวังแทน โทษฐานปล่อยแน่งน้อยของเขาหนีหายไป

ตลอดสามปีให้หลัง เขายังคงอดทนตามหานางไม่ย่อท้อ ด้วยภาพวาดจากปากยามเฝ้าประตูอดีตองครักษ์เหล่านั้น

เนื่องจากเจ้าพวกนั้นมองใบหน้าของนางไม่ชัดเจน รู้เพียงนางมีวรยุทธ์ที่สูงส่ง วิชาตัวเบาเป็นเลิศ ท่วงท่าปราดเปรียวจนน่าตกใจ หายตัวฉับไว และมีดวงตากลมโตแดงก่ำ

ภาพที่วาดออกมาจึงแปลกประหลาดนัก

หาอย่างไรก็ไม่พบ!

จวบจนตอนนี้เขาก็อายุอานามไม่น้อยแล้ว นางเองก็คงเติบโตเป็นสาวสะพรั่งเต็มวัยแล้วเช่นกัน แต่ตัวเขาก็ยังไร้วี่แววได้พบพานกับนาง

หลายวันที่ผ่านมานี้ เขาเองก็ยังไม่ว่างเว้นในการตามหาอย่างโง่งม แต่ทว่าความหวังยังคงริบหรี่เต็มทน

หมิงเฉิงเอื้อมมือขึ้นลูบสันกรามและปลายคางที่สากระคายเพราะหนวดเคราเขียวครึ้ม เนื่องจากเดินทางไกลเข้าป่าใหญ่หลายราตรี แล้วกลับมาพร้อมความว่างเปล่าเหมือนทุกที

ชายหนุ่มถอนหายใจลึกยาวอยู่ในอก ก่อนจะเลื่อนกายแกร่งลงต่ำจมน้ำไป เส้นผมดำขลับแผ่สยายตามแรงกระเพื่อมของม่านน้ำไหว มองคล้ายภูตพรายงามภายใต้กระแสธารกรุ่น

เขาปล่อยตัวปล่อยใจให้อยู่ในห้วงคำนึงเนิ่นนาน ก่อนจะเลิกคิดไปเหมือนเช่นทุกครั้ง แล้วจัดการกับธุระของตนเองจนเสร็จสิ้น โกนหนวดเคราจนเผยใบหน้าหล่อเหลางามสง่าชวนมอง

ร่างสูงที่มีหยดน้ำเกาะเพราไปทั่วในชุดคลุมสีน้ำเงินเข้ม เปี่ยมเสน่ห์แห่งบุรุษเพศเข้มข้น เดินมาหยุดอยู่ที่ชั้นหนังสือนอกห้องอาบน้ำถัดจากห้องนอน ข้างกายเป็นชั้นไม้สลักลวดลายวิจิตรมีช่องลับประณีตช่องหนึ่ง

หมิงเฉิงถอดสร้อยเถาวัลย์เขี้ยวราชสีห์ออกจากลำคอ นำไปใส่กล่องเอาไว้แล้วเก็บเข้าชั้นอย่างดี มิให้เกิดแม้แต่ริ้วรอย กระทั่งเถาวัลย์ยังจัดการหาใยไหมทองคำมาถักทอสอดประสานจนเหนียวแน่นไม่เปราะแตกหรือฉีกขาด เขาจะนำมาสวมเฉพาะยามเข้าป่าไปตามหาสตรีปริศนาก็เท่านั้น

ทว่า...นานมากแล้ว...

นานเหลือเกินที่เขาพบเพียงความว่างเปล่า การกระทำของเขาที่ผ่านมาช่างไร้ความหมาย

บางทีคงถึงเวลาแล้ว ที่เขาควรตัดใจ...

----------

[1]女神 Nǚshén เทพธิดา

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • จอมนางพญามาร   อ๋องนักรบ7

    จนสุดท้ายเฉินหย่งจื้อจึงใช้วิธีต่ำช้า แผนนารีพิฆาตที่มีมาสมัยบรรพบุรุษถูกเลือกใช้อย่างเลือดเย็นเยวี่ยเหรินมีใบหน้างดงามพิลาศล้ำปานล่มบ้านล่มเมืองนางมีกิริยาอ่อนโยน นิสัยอ่อนหวาน กิริยาวาจาล้วนสมเกียรติสูงส่ง ใบหน้าพิสุทธิ์ซื่อสัตย์ มีดวงเนตรงามดั่งวารีทั้งใสกระจ่าง ทั้งเปี่ยมเสน่ห์แห่งสตรีเพศมากล้นนางคือคุณหนูในห้องหอที่เพียบพร้อมทุกสิ่ง คือสตรีของเฉินหย่งจื้อที่ยังไม่ถูกเรียกตัวเข้าวัง มีเดิมพันเป็นตำแหน่งฮองเฮาและคนทั้งตระกูลเยวี่ยเหรินเข้าหาเฉินเหอไท่ที่ยามนั้นเขายังพำนักอยู่ที่วังเจี้ยนอ๋องไม่ไกลจากวังหลวงของเฉินหย่งจื้อเวลาเนิ่นนานทีเดียวที่หญิงสาวใช้เสน่ห์มนต์มารทุกแขนงจนสำเร็จได้ด้วยดี กระทั่งกลายเป็นคนรักของเฉินเหอไท่ อย่างเต็มตัว รอเพียงแต่งงานอย่างเอิกเกริกยิ่งใหญ่ทว่าเมื่อสบโอกาสหลอกล่อเขาออกจากวังเจี้ยนอ๋องได้สำเร็จ เยวี่ยเหรินไม่อาจปล่อยผ่านรอให้เนิ่นนานจนตำแหน่งฮองเฮาหลุดมือใจกลางหุบเขาไค่กู่จึงเหมาะสมที่จะกลายเป็นสุสานของเฉินเหอไท่ ที่นั่นมีทหารนับพันพร้อมอาวุธครบมือซุ่มรออยู่ ในขณะที่เฉินเหอไท่เดินทางพร้อมราชองครักษ์ไม่มากทุกสิ่งล้วนเกินคาดการณ์ตามแผนสังหารที่

  • จอมนางพญามาร   อ๋องนักรบ6

    บ่าวรับใช้ทั้งชายและหญิงที่หน้าประตูห้องต่างพากันลอบมองสบตากันไปมา ก่อนจะแอบชำเลืองไปทางเฉินเหอไท่ด้วยความระมัดระวัง สายตาของพวกเขาล้วนแสดงความยำเกรงต่อเขา บางคนถึงกับตัวสั่นเทิ้มอย่างไม่อาจควบคุมได้ชายผู้นี้นับว่าโหดเหี้ยมอำมหิต ฆ่าคนไม่กะพริบตา หรือต่อให้ไม่ฆ่าใครก็ยังมีวิธีสยบได้อย่างน่าสะพรึงเป็นที่สุดดูอย่างสตรีที่ถูกส่งตัวไปเมื่อครู่นี่ปะไรร่วมรักจนหนำใจ ยังทิ้งคราบหลังเสร็จกิจเอาไว้ แล้วส่งให้คนรักของนางได้ดูชมไม่ต้องคาดเดาก็รู้ได้ว่า ชายคนรักของนางจะมีสีหน้าอย่างไรและข่าวนั้นก็ไวปานไฟไหม้บนหญ้าฟางเมื่อเยวี่ยเหรินถูกส่งตัวไปปรากฏต่อหน้าพระพักตร์ของเฉินหย่งจื้อฮ่องเต้ พระองค์ทรงกริ้วจนเลือดขึ้นตา คว้ากระบี่สังหารเยวี่ยเหรินต่อธารกำนัลในทันทีทุกคนที่ได้เห็นและได้รับรู้ข่าวนี้ ล้วนรู้สึกพรั่นพรึงหวาดผวาต่อการกระทำของบุรุษทั้งสองคนที่ฝ่ายหนึ่งคือชายคนรักและอีกฝ่ายคือชายชู้ และสมเพชเวทนาต่อสตรีนามว่าเยวี่ยเหรินเหลือจะกล่าวข่าวนั้นถูกส่งให้เฉินเหอไท่ด้วยความรวดเร็วเช่นกันชายหนุ่มเพียงแสยะยิ้มสาแก่ใจ ความโหดเหี้ยมเลือดเย็นของเขาฉาบทับบนใบหน้าหล่อเหลาที่แสนจะเย็นชา สายตามีเพีย

  • จอมนางพญามาร   อ๋องนักรบ5

    คฤหาสน์แห่งหนึ่งตั้งตระหง่านอยู่บนพื้นดินอันเป็นชายแดนที่แสนจะทุรกันดารของแคว้นต้าซ่งภายในห้องนอนกว้างขวาง บนเตียงบุนวมขนาดใหญ่ กำลังมีกิจกรรมเคาะจังหวะผสานเสียงหอบครางดังระงมชายหนุ่มร่างใหญ่กำลังคร่อมหญิงสาวร่างเล็กตามอารมณ์กระสัน สองมือหนากอบกุมเอวบางเพื่อสอดใส่กลางลำตัวนาง แล้วกระแทกกระทั้นอย่างแรง ปราศจากความปรานีฝ่ายบุรุษคือเฉินเหอไท่ เจ้าของเรือนกายกร้าวแกร่งทรงพลังเปี่ยมเสน่ห์มากล้น กระทั่งตรึงโสตประสาทของฝ่ายสตรีเอาไว้อย่างหมดจด ทำเอานางสมองขาวโพลนไปหมด ฝ่ามือน้อยๆ กำปิ่นปักผมเอาไว้แน่น หาทางแทงอีกฝ่ายมิได้เสียทีสตรีใต้ร่างของเฉินเหอไท่มีนามว่าเยวี่ยเหริน ในมือนางมีมีดสั้นลักษณะพิเศษทำเลียนแบบปิ่นปักผมได้อย่างแนบเนียนเฉินเหอไท่หาได้สนใจปิ่นปักผมที่มีลักษณะปลายแบนบางเฉียบสาดประกายคมกริบในมือนาง เขายังคงควบจังหวะบนร่างนางอย่างโหดร้าย แววตาคมปลาบเผยเพียงความร้อนแรงแห่งเพลิงอารมณ์อึดใจเยวี่ยเหรินพลันสบโอกาสแทงปิ่นในมือปักฉึกที่หน้าอกด้านซ้ายของเฉินเหอไท่ ลึกเข้าไปยังตำแหน่งหัวใจที่กำลังเต้นแรง เลือดลมกำลังสูบฉีดอย่างบ้าคลั่ง ชั่วพริบตานั้นชายหนุ่มจึงได้สติกลับคืน แววตาคมกริบ

  • จอมนางพญามาร   อ๋องนักรบ4

    เสียงเหล่านี้ดังมากจนกลบเสียงฮึกเหิมของเหล่าทหารหลายร้อย กลบกระทั่งเสียงอาวุธกระทบกันและเสียงเกือกม้าย่ำพื้นดินเพื่อรุมระห่ำมาทางเฉินเหอไท่ทุกผู้คนรู้สึกได้ถึงแรงสะเทือนที่ปลายเท้า ลำตัวของพวกเขาล้วนสั่นไหว ต่อมายังสั่นเทิ้มจนไม่อาจควบคุมได้ทหารทุกคนพากันชะงักนิ่งตะลึงลาน ทันใดนั้นแผ่นดินรอบด้านของพวกมันพลันปริแตกแล้วแยกออกจากกัน“อะ...อะไร?” ทหารหลายคนเริ่มส่งเสียงเซ็งแซ่“อ๊าก!” เริ่มมีเสียงร้องโหยหวนชวนผวา เมื่อจู่ๆ พื้นธรณีใต้ฝ่าเท้าของพวกมันเคลื่อนที่แยกตัวออกจนเป็นวงกว้าง แล้วดูดกลืนทั้งม้าทั้งร่างของทหารทุกคนให้ตกลงไป ไม่ใช่แค่ทีละคน แต่พวกมันตกลงไปทีเดียวทั้งหมด ซากศพกองเท่าภูเขาขนาดย่อมล้วนตกตามกันไปราวกับห้วงมหาสมุทรดูดกลืนทุกสรรพสิ่งไม่ต่างจากวังน้ำวน“ย๊า!”พวกทหารแหกปากผสานเสียงกันทันตาจนดังระงมกึกก้องไปทั่วน่านฟ้า เมื่อจู่ๆ พวกมันก็ถูกพื้นพสุธาทั้งผืนกลืนกินจนร่วงหล่นลงไปยังใต้พิภพพื้นดินแยกตัวออกจนเกิดหลุมขนาดใหญ่ดำลึกกว้างขวางกินพื้นที่ไกลมาก ทหารหลายร้อยคนก็คล้ายถูกสูบลงไปในนั้นจนสิ้นพวกมันทำได้เพียงร่ำร้องโหยหวนไม่เป็นภาษา สองมือแหวกว่ายอากาศอย่างน่าเวทนา นรกกำ

  • จอมนางพญามาร   อ๋องนักรบ3

    “เหล่าพี่น้องทั้งหลาย เบื้องหน้าเราคือกบฏเฉินเหอไท่! จงจับตายสถานเดียว นำหัวของมันไปเสียบประจานหน้าประตูเมืองต้าซ่งถวายแด่องค์จักรพรรดิเฉิน!”ฉับพลันนั้นฟ้าสลัวรางที่มีแสงจันทรานวลเนียนสาดส่องลงมา ราวกับมีเมฆดำทะมึนของห่าฝนกระหน่ำโครมดั่งฟ้ารั่วครอบคลุมเหนือศีรษะของเฉินเหอไท่ เมื่อเหล่าอาชาไนยต่างพากันควบตะบึงยกดาบขึ้นเหนือหัวพุ่งตัวชายหนุ่มแค่นเสียงในลำคอคราหนึ่ง ถ่มโลหิตในปากออกไปอย่างไม่ไยดี ก่อนจะลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูง รอรับการปะทะอย่างยินดี ไร้ท่าทีหวาดหวั่นแม้แต่น้อยบนกองศพหลายร้อยประหนึ่งภูเขาลูกเล็ก กีบม้าศึกหลายร้อยตัวเริ่มขยับเมื่อถูกเจ้าของรองเท้าหนังหนาหนักตะปบสีข้างเหล่าทหารบนหลังม้ากระชับอาวุธในมือพร้อมพุ่งทะยานไปทางเจี้ยนอ๋อง หมายเผด็จศึกอันน่าพรั่นพรึงที่กินเวลาข้ามวันข้ามคืนนี้ให้จงได้ไม่มีการต่อสู้แบบยุติธรรมหนึ่งต่อหนึ่ง หากแต่เป็นการสังหารโหดแบบต่ำช้าที่เรียกว่าหมาหมู่รุมกินโต๊ะเสียงครืนครืนของม้าศึกที่ควบตะบึงอย่างพร้อมเพรียง ผสานเสียงกับการขู่คำรามของทหารหลายร้อยดังกึกก้องไปทั่วธรณี ยังมีเสียงโลหะกระทบกันหมายข่มขวัญยามประจัญบานทว่าการณ์กลับพลิกผัน หมาหมู่พ

  • จอมนางพญามาร   อ๋องนักรบ2

    พื้นพิภพที่อยู่ระหว่างสวรรค์กับนรก อันเป็นที่อยู่อาศัยของภพมนุษย์พวกเขาบูชาเทพทุกองค์ สักการะฟ้าดินมาอย่างยาวนาน แม้จะมีจิตใจยึดเหนี่ยวในสิ่งเดียวกัน ปฏิบัติตามจารีตประเพณีแบบเดียวกันเสมอมา แต่ทว่ากลับชอบแข่งขันแย่งชิงกันเองอย่างโหดร้ายมาโดยตลอดรัชศกผู่เฮ่าปีที่เจ็ดเดือนสิบวันที่ห้าคืนเดือนเพ็ญภายในหุบเขาไค่กู่ ใจกลางมีพื้นที่ราบลุ่มอันกว้างใหญ่ไพศาล ลักษณะเป็นทุ่งหญ้าโล่งกว้างสุดลูกหูลูกตาอันเป็นสมรภูมิรบที่กำลังปะทุดุเดือดร้อนระอุชวนเลือดลมพลุ่งพล่านในยามนี้ รอบด้านมีแต่ซากศพคนตาย รอบทิศเต็มไปด้วยเศษร่างที่กระจัดกระจายของเนื้อหนังมนุษย์นับร้อยอาณาบริเวณแปดทิศมียอดหญ้าที่ควรเขียวขจีชุ่มโชกไปด้วยธารโลหิตสีแดงฉานที่สาดกระเซ็นไหลเป็นทางจนเจิ่งนองพื้นดิน โชยกลิ่นคาวคละคลุ้งตลบอบอวลไปทั่วบริเวณ ชวนสะอิดสะเอียดเหลือจะกล่าวกลิ่นสาบสางชวนคลื่นเหียนเหล่านี้กำลังลอยวนในอากาศ อยู่รอบกายแกร่งทรงพลังของบุรุษผู้หนึ่ง เขาอยู่ในชุดเกราะสีดำสนิทเรือนกายหนาแน่นกำยำที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขา เผยให้เห็นเลือดสีแดงสดไหลทะลัก ตามแนวชุดเกราะที่ปริแตก ตามรอยแยกนั้นมีบาดแผลฉกรรจ์มากมายหลายสายใบหน้าหล

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status