Share

ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูตัวประกอบพ่วงระบบหลีกหนีกั๋วกงตัวร้าย
ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูตัวประกอบพ่วงระบบหลีกหนีกั๋วกงตัวร้าย
Author: เทียนสื่อ

บทที่ 1 ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูตัวประกอบ (1)

last update Last Updated: 2025-06-02 16:40:24

รูปปั้นพระโพธิสัตว์กวนอิมสีทองอร่ามปางประทานบุตรองค์ใหญ่โตตั้งตระหง่านอยู่ด้านในโถงกราบไหว้ของวัดเจาเจิน เสียงสวดภาวนาดังกระฉ่อนไปทั่วสารทิศ ควันสีขาวพวยพุ่งดั่งหมอกหนาจากธูปหอมลอยตลบอบอวล บ่งบอกว่าวัดแห่งนี้มีผู้คนหลั่งไหลมากราบไว้อย่างไม่ขาดสาย 

"พระแม่ได้โปรดประทานบุตรแก่พวกเราทีเถิดเจ้าค่ะ" 

สองสามีภรรยากราบไหว้วิงวอน ต่อรูปปั้นศักดิ์สิทธิ์ พลางโขกคำนับด้วยความศรัทธา ส่วนใหญ่ผู้ที่มาขอพรจะเป็นบรรดาเศรษฐีมีเงินทั้งสิ้น ทว่าคนยากจนนั้นไม่อยากมีบุตรกลับมีอย่างง่ายดาย เพราะเช่นนี้ใครก็ต่างเอ่ยเป็นเสียงเดียวกันว่า ผู้มีบุญวาสนาย่อมถือกำเนิดยากเสมอ 

แค่ก แค่ก 

เสียงเล็กกระแอมดังมาจากหลังรูปปั้น สองสามีภรรยามองหน้ากันหลุกหลิก ยามนี้อาทิตย์ก็เริ่มอัสดงแล้วเสียด้วย ผู้คนบางตาลงไปมาก ภายในโถงกราบไหว้จึงดูวังเวงชอบกล 

"ท่านพี่ ท่านได้ยินเหมือนกันหรือไม่เจ้าคะ" 

สามีพยักหน้าเป็นการตอบกลับ เขาเหลือบซ้ายแลขวาเพื่อมองดูว่ายังมีผู้คนอยู่บริเวณนี้หรือไม่ หลังจากสำรวจก็พบว่ายังหลงเหลือสองสามคนที่กำลังแขวนผ้าแดงศักดิ์สิทธิ์กับต้นไม้อยู่ด้านหน้า ส่วนข้างในมีเพียงเขาและภรรยาสองคนเท่านั้น เพราะเส้นทางมาวัดเจาเจินแสนเปลี่ยว ยามนี้ผู้คนจึงต่างเตรียมตัวทยอยกลับเรือนเกือบหมด  

"บางทีเราอาจจะหูฝาดก็ได้" 

แค่ก แค่ก 

เสียงไอโขลกดังขึ้นอีกระลอก สองสามีภรรยาสะดุ้งโหยง โผเข้ากอดกันกลม

"ท่านพี่เจ้าคะ ข้าว่าองค์โพธิสัตว์คงศักดิ์สิทธิ์ไม่น้อย บางทีเราอาจได้บุตรในไม่ช้า" ภรรยาเอ่ยตะกุกตะกัก 

สามีพยักหน้ารัวเร็ว ยามนี้ภายในใจของคนทั้งสองกำลังเต้นระส่ำด้วยความหวาดกลัว "ชะ...เช่นนั้นเรากลับกันเลยดีกว่า นี่ตะวันจะลับขอบฟ้าอยู่แล้วด้วย" 

ผู้เป็นภรรยาพยักหน้าตอบ จากนั้นคนทั้งสองก็โขกศีรษะเพื่อคำนับรูปปั้นองค์โตสามครั้งด้วยใจไหวระทึก

สามีค่อย ๆ ประคองภรรยาตนลุกยืน ยังไม่ทันหมุนกายกลับ ก็มีมือขาวซีดโผล่ขึ้นมาจากเบื้องล่างโต๊ะเซ่นไหว้  

ปึง!

เสียงฝ่ามือกระทบแผ่นไม้ดังสนั่น กายคนทั้งสองสั่นระริกอยู่เหนือการควบคุม สีหน้าแตกตื่นหวาดผวา

สองสามีภรรยาเหลือบมองมือปริศนาช้า ๆ บริเวณลำแขนมีรอยเขียวเป็นจ้ำ ฟกช้ำน่ากลัวยิ่ง ขาทั้งสองข้างจึงพร้อมใจสั่นผับผับ อยากก้าวเท้าออกจากบริเวณนี้เดี๋ยวนั้น แต่ขาเจ้ากรรมดันก้าวไม่ออก 

"ทะ...ท่านพี่ นะ...นั่น นั่น คนหรือเจ้าคะ" 

สามีกลืนน้ำลายหนืดเหนียวลงคอ เขาพยายามข่มอาการหวาดหวั่นเอาไว้ "ต่อหน้าองค์โพธิสัตว์ คงไม่มีผีปีศาจใดหรอกกระมัง เช่นนั้นเจ้ารอข้าตรงนี้นะ" 

"เจ้าค่ะ ท่านพี่ระวังตัวด้วย" 

สามีปล่อยมือที่โอบประคองภรรยาออก เท้าทั้งสองเยื้องย่างเข้าใกล้โต๊ะไม้สักซึ่งห่างจากตนไม่มากนักด้วยท่าทีดุจแมวขโมย หยาดเหงื่อเม็ดละเอียดเริ่มผุดพราวขึ้นเต็มหน้าผาก แผ่นหลังเปียกโซมราววิ่งอ้อมวัดมานับสิบรอบ

"ผะ...ผู้ใด" เสียงทุ้มสั่นเครือ

ยามนี้อากาศด้านนอกก็ช่างหนาวเย็น ประตูไม้บานใหญ่ที่แง้มอยู่ถูกลมโกรกเข้ามาเป็นเหตุให้ขนบนกายพร้อมใจลุกชัน 

มือปริศนาอีกด้านถูกยกขึ้นวางเสียงดัง

ปึง!

คนทั้งสองสะดุ้งโหยง 

"...ท่านพี่ กลับเถิดเจ้าค่ะ บางทีอาจเป็นพวกไม่ประสงค์ดี" 

ผู้เป็นสามีก็ชักไม่อยากสอดรู้เสียแล้ว เขาพยักหน้าระรัว แล้วจึงถอยห่างพลางถลันเข้าประคองภรรยาเอาไว้อีกครั้ง 

"เช่นนั้นเรากลับกันดีกว่า" 

คนทั้งสองตั้งท่าหมุนกายกลับ ทว่าหางตาดันเหลือบเห็นคนผู้หนึ่งโผล่ศีรษะขึ้นมาก่อน เหตุใดคนผู้นี้ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงนัก ซ้ำยังสวมอาภรณ์สีขาวซีดขาดกะรุ่งกะริ่งไปหมด

ผู้เป็นภรรยากรีดร้องเสียงหลง 

กรี๊ด...

ขาที่แข็งทื่อจู่ ๆ ก็ติดไฟขึ้นมาเสียอย่างนั้น ส่วนสามียังคงยืนตัวค้างเฉกเช่นหุ่นไล่กา กระทั่งเขาเผลอสบดวงตาของอีกฝ่ายก็แทบเกิดลมจับ 

"ผะ...ผะ...ผี" 

ผู้เป็นสามีวิ่งตามภรรยาอย่างไม่คิดชีวิต แม่ชีห่มขาวที่กำลังเข้ามาสำรวจความเรียบร้อยเช่นเคยมองตามแผ่นหลังคนทั้งสองด้วยความงุนงง 

"เกิดอันใดขึ้น" 

จากนั้นแม่ชีชุดขาวก็เดินถือโคมไฟมุ่งตรงไปยังโถงกราบไหว้ทันใด 

"ฮื่อ...หนาวจัง ทำไมถึงหนาวอย่างนี้เนี่ย"

ร่างปริศนาที่โผล่ขึ้นจากโต๊ะบูชาเปล่งวาจาเป็นครั้งแรก นัยน์ตากลมโตมองตามหนึ่งสตรีหนึ่งบุรุษด้วยอาการฉงน ทว่านางไม่มีเวลาใส่ใจท่าทีประหลาดของคนเมื่อครู่อีก เพราะยามนี้หญิงสาวรู้สึกว่าตนหนาวเหลือเกิน มันช่างเย็นเยียบราวกับถูกปลายมีดน้ำแข็งเสียบลึกลงยันแก่นวิญญาณ  

แขนทั้งสองถูกยกขึ้นทีละฝั่ง หญิงสาวย้ายสายตากวาดมองสลับไปมา "นี่เกิดอะไรขึ้นกัน ทำไมแขนเรามีแต่รอยเขียวช้ำแบบนี้ล่ะ" 

ครั้นลองสัมผัสดูหนึ่งจุด เสียงเล็กก็ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด

"โอ๊ย เจ็บ เจ็บ" เท้าเปลือยเปล่าค่อย ๆ ขยับเชื่องช้า เปลือกตาบางหลุบลงเบื้องล่าง "เอ๋...รองเท้าก็ไม่ใส่ บ้าไปแล้ว เท้าแข็งจนเกือบหักได้" 

เท้าเล็กเคลื่อนไหวไปเบื้องหน้า แต่ดูเหมือนว่าการขยับเขยื้อนช่างไม่ได้ดั่งใจเอาเสียเลย ก้าวหนึ่งครั้งก็ราวกับว่ากระดูกกำลังจะแหลกละเอียดอย่างไรชอบกล "โอ๊ย...เดิน...ไม่ไหว เจ็บจัง...นี่เราไปถูกใครทารุณมาเนี่ย"

นัยน์ตากลมโตช้อนขึ้น จากนั้นหญิงสาวจึงตั้งสติ พยายามประมวลความคิดและกวาดสายตาเพื่อสำรวจโดยรอบ

ด้านในมีเพียงแสงจากเปลวเทียนที่ยังวูบไหวส่องสว่าง ดูเหมือนยามนี้กำลังเข้าสู่ช่วงหัวค่ำ อกด้านซ้ายเริ่มกระเพื่อมถี่ด้วยอาการประหวั่น 

"นี่มัน น่ากลัวชะมัด วัดร้างหรือไงทำไมมันดูโบราณมาก อย่าบอกนะว่าอ่านนิยายจีนโบราณมากไปจนเก็บมาฝันเป็นตุเป็นตะ"  

คิ้วสวยขมวดแน่นแทบผูกได้ปมหนึ่ง จากนั้นค่อย ๆ ปะติดปะต่อเรื่องราวที่ยังพอหลงเหลือในโซนสมอง

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูตัวประกอบพ่วงระบบหลีกหนีกั๋วกงตัวร้าย   บทที่ 24 เห็นเพียงหน้าเจ้า (2)

    "กั๋วกง ท่านว่านี่มันประหลาดเกินไปหรือไม่"หลิวซือเหว่ยเหลียวมองอดีตศัตรูหัวใจ แต่ยามนี้เขารู้สึกว่าตนได้ปล่อยวางเรื่องของคุณหนูลี่อย่างสนิทใจไปโดยไม่ทันรู้ตัว "แปลกมาก หลังเลิกประชุม เราคงต้องตรวจสอบบัญชีสกุลเมิ่งอีกครั้ง ส่วนของสกุลมู่ และสกุลลี่ ข้าเห็นยังมีจุดบกพร่องเล็กน้อย"องค์ชายสี่พยักหน้า "อ้อ...เมื่อครู่ใต้เท้าเมิ่งบอกว่าบุตรีของเขาช่วยดูแลบัญชีอีกแรง นี่พวกนางก็มีพรสวรรค์เฉกเช่นลี่เอ๋อร์หรอกหรือ เท่าที่ข้าเคยทราบคุณหนูใหญ่เมิ่งนางชมชอบบุปผาความงาม ส่วนคุณหนูรองเมิ่งเกิดป่วยจนพูดไม่ได้""องค์ชาย ท่านล้าหลังไปหน่อยกระมัง ยามนี้คุณหนูรองเมิ่ง นางอาการดีขึ้นแล้ว งานเลี้ยงน้ำชาท่านเอาแต่ใส่ใจลี่เอ๋อร์เสียจนมิสนหน้าไหนเลยสินะ"องค์ชายสี่กระแอมแก้เก้อ เขาเอาแต่สนใจคุณหนูลี่เพียงผู้เดียวจริงดังกั๋วกงว่า "หือ..."เสียงทุ้มที่กระซิบกระซาบสงบลงแล้วเมิ่งเว่ยเอ่ยต่อ "ทูลฝ่าบาทเป็นบุตรสาวคนรองของกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ นางเป็นผู้ช่วยตรวจสอบบัญชีทั้งหมด""หืม...ประเสริฐ ประเสริฐจริงแท้ ใต้เท้าเมิ่ง เมื่อก่อนข้าได้ยินมาว่าบุตรสาวคนรองของท่านป่

  • ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูตัวประกอบพ่วงระบบหลีกหนีกั๋วกงตัวร้าย   บทที่ 24 เห็นเพียงหน้าเจ้า (1)

    "ฮื่อ...ท่านพ่อ นี่ท่านทำอะไรเจ้าคะ เหตุใดต้องเอาของเหล่านี้ไปบริจาคจนแทบหมดจวน" เมิ่งลี่น่ามองตามหีบสมบัติตาละห้อยอยู่ ๆ บิดาของนางก็รื้อเอาทรัพย์สินในคลังออกไปเกินกว่าครึ่ง "น่าเอ๋อร์ ร้องไห้เป็นเด็ก พ่อบริจาคไปครึ่งเดียว ใช่ว่าทั้งหมดเสียหน่อย เราก็ยังมีกินมีใช้ไม่ใช่หรือ"คำว่ามีกินมีใช้ของเมิ่งเว่ยทำให้เมิ่งลี่น่ายิ่งแผดเสียงร้อง เริ่นอี้หร่านเห็นเช่นนั้นก็เข้ามาปลอบใจบุตรสาว "น่าเอ๋อร์ใจเย็น ๆ""ท่านแม่ดูสิเจ้าคะ ไข่มุกราตรีนั่น ล้ำค่าเพียงใด ท่านพ่อก็ยังจะ ฮึก ยังจะบริจาค"เริ่นอี้หร่านก็จนใจ ถึงนางจะเป็นบุตรีขุนนางสกุลใหญ่ ครั้นออกเรือนแล้วก็นับเป็นคนนอก สามีตัดสินใจหรือคิดอ่านเช่นใดนางก็คร้านจะปราม ใช่ว่านางไม่เสียดายสมบัติเหล่านั้น กว่าจะมั่งมีได้ถึงทุกวันนี้มิใช่จากน้ำพักน้ำแรงของเมิ่งเว่ยหรอกหรือ ด้วยเหตุนี้นางจึงไม่อาจขัดแย้งยามที่เขาตัดสินใจจะนำทรัพย์สินไปบริจาคเมิ่งเหยียนซินยืนมองลี่น่าการละครอยู่นานก็รู้สึกเอือมระอา ร่างระหงลุกยืนเต็มความสูง "นี่... พี่สาว ทรัพย์สมบัติของนอกกาย ไม่ตายหาใหม่ได้ แต่ถ้าต

  • ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูตัวประกอบพ่วงระบบหลีกหนีกั๋วกงตัวร้าย   บทที่ 23 แผนการพลิกชะตาสกุลเมิ่ง

    ณ จวนกั๋วกงหลังเกิดเรื่องในคืนนั้นหลิวซือเหว่ยไม่อาจสงบใจได้เลย คุณหนูรองเมิ่งนางช่วยคลายกำหนัดให้เขาจริง ทว่านางใช้วิธีการดูดเลียประหนึ่งกำลังทานของหวานแสนอร่อย ยิ่งหวนนึกถึงก็ยิ่งใจเต้นระส่ำ ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำดั่งป่วยไข้"นายท่าน""...""นายท่านขอรับ""...""ท่านกั๋วกง"หลิวซือเหว่ยหลุดจากภวัง เขากระแอมเล็กน้อยเพื่อคลายความเก้อกระดาก"มีอะไร""เอ่อ...นายท่านยังรู้สึกไม่สบายตัวหรือขอรับ" โจวฉีเองก็ประดักประเดิดไม่ต่างกัน เขาไม่รู้ว่าภายในห้องเกิดสิ่งใดขึ้นบาง ต่อให้คุณหนูรองบอกว่านางไม่คิดว่าเสื่อมเสียใด และยังไม่ได้มอบความบริสุทธิ์ให้กั๋วกง โจวฉีกลับไม่ปักใจเชื่อเสียทีเดียวหนำซ้ำตั้งแต่นายของเขาหายจากอาการคลุ้มคลั่งใคร่อยากจนขาดสติก็ทำตัวประหลาดไปราวกับคนละคน"ข้าหายดีแล้ว""...นี่เป็นหยกของท่านขอรับ" โจวฉียื่นหยกลายวิจิตรไปเบื้องหน้า"อืม" หลิวซือเหว่ยรับอย่างขอไปที เขาหย่อนมันลงลิ้นชักใต้โต๊ะทำงานโจวฉีงุนงง เดิมทีนายของเ

  • ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูตัวประกอบพ่วงระบบหลีกหนีกั๋วกงตัวร้าย   บทที่ 22 คุณหนูตัวแสบ

    "ท่านพ่อหากท่านไม่เชื่อท่านก็มาดูให้เห็นกับตาเลยเจ้าค่ะ"เมิ่งลี่น่าพาบรรดาบ่าวไพร่ พร้อมบิดาและมารดาของตนแห่แหนมายังเรือนเล็ก เลี่ยงหรงเห็นเมิ่งเว่ยก็เบิกตาโต"เอ่อ นายท่าน คุณหนูยังไม่ตื่นเลยเจ้าค่ะ""หึ ก็แหงล่ะ นังเด็กบ้านั่นกำลังจะทำตระกูลเมิ่งเสื่อมเสีย" เมิ่งลี่น่ายังไม่หยุดปากตั้งแต่ขามาเลี่ยงหรงนิ่วหน้า "คุณหนูใหญ่หมายความว่าอย่างไรเจ้า""เจ้าก็อย่ามาทำเป็นไขสือ คุณหนูของเจ้ากำลังกกอยู่กับพวกนายโลมโคมเขียว เจ้าเองก็รู้เห็นไม่ใช่หรือไง""ไม่จริงนะเจ้าคะ""เอาล่ะน่าเอ๋อร์ เจ้าก็พอได้แล้ว น้องทำหรือไม่เดี๋ยวก็รู้เอง" เมิ่งเว่ยเหลียวมองเบื้องหลัง เอ่ยต่อด้วยความละเหี่ยใจ "แล้วนั่น ไยต้องให้บ่าวไพร่ยกโขยงกันมาด้วยเล่า""ทุกคนจะได้เห็นกระจะตาไงเจ้าคะ ว่าคุณหนูรองทำงามหน้าเพียงใด บุตรสาวไม่ทำตัวให้อยู่ในกรอบ ท่านพ่อว่าควรลงโทษหรือไม่ หรือว่าท่านก็จะลำเอียงอีก"เหตุการณ์ครั้งนี้หาใช่เรื่องบังเอิญ เมื่อคืนนางลอบเห็นเมิ่งเว่ยตั้งหน้าตั้งตาทำน้ำแกงรากบัวด้วยสีหน้าแช่มชื่น กระทั่งสอบถามบ

  • ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูตัวประกอบพ่วงระบบหลีกหนีกั๋วกงตัวร้าย   บทที่ 21 บททดสอบแสนวิปริต (2)

    "ไม่ต้องร่ำไรแล้ว เอาเขานอนลง" เมิ่งเหยียนซินตะเบ็งเสียงโจวฉีพยักหน้า เลี่ยงหรงมาช่วยยื้อยุดร่างกำยำอีกแรง แขนล่ำสันถูกกางออกทั้งสองฝั่ง โจวฉีกดแขนนายของตนติดเสาหัวเตียงด้านขวา ส่วนเลี่ยงหรงพยายามจับไว้ทางด้านซ้าย ใบหน้าของนางแดงก่ำน้ำตาพานจะไหลอยู่รอมร่อ"ฮื่อ...คุณหนู ข้าจะไม่ไหวแล้ว"เมิ่งเหยียนซินคลี่เชือกที่พันกันเสร็จก็เร่งเข้ามัดแขนของหลิวซือเหว่ยทางด้านซ้ายก่อน จากนั้นเร่งย้ายไปทางด้านขวา หลิวซือเหว่ยดิ้นรนขลุกขลัก กายของเขาราวถูกเพลิงโลกันตร์แผดเผาก็ไม่ปาน"ปล่อยข้า โจวฉี นี่เจ้าก็กล้าทำกับข้าอย่างนี้รึ""นายท่าน อภัยข้าน้อยด้วย หากท่านหายแล้วจะลงทัณฑ์ข้าอย่างไรก็ได้ ขอเพียงท่านปลอดภัยเป็นพอ"เมิ่งเหยียนซินจิ๊ปาก คนที่ไม่ปลอดภัยคือนางต่างหาก นางเกือบถูกหลิวซือเหว่ยปู้ยี่ปู้ยำแล้วไม่เห็นหรืออย่างไร"กั๋วกง ท่านไม่ตายง่าย ๆ หรอกน่า"หลิวซือเหว่ยขบฟันแน่นเสียจนสันกรามนูนเด่น เขาพยายามควบคุมสติ ลมหายใจของเขาหอบถี่ดังฟึดฟัด "ข้าต้องตายแน่แท้ นี่เป็นแผนการของเจ้าใช่หรือไม่""เอ๊ะ ท่านนี่อย่างไร ยังจะกล่

  • ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูตัวประกอบพ่วงระบบหลีกหนีกั๋วกงตัวร้าย   บทที่ 21 บททดสอบแสนวิปริต (1)

    เสียงโครมครามดังอยู่ภายในห้องคุณหนูรองเมิ่ง เลี่ยงหรงและโจวฉีไม่มีเวลาให้คิดหน้าคิดหลังแล้ว พวกเขาจึงช่วยกันพังประตูเข้าไปปัง!เมิ่งเหยียนซินผงะ มืออีกด้านก็ผลักใบหน้าหล่อเหลาออกห่างจากตน ทั้งยังต้องเบี่ยงหลบจมูกโด่งเป็นสันจ้าละหวั่น หนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีดึงดันประหนึ่งเกิดสงครามขนาดย่อมเสียจนเหงื่อโทรมกายด้วยกันทั้งคู่"เสียงอะไร!?กั๋วกง นี่ท่าน ข้าบอกให้ใจเย็น ๆ อย่างไรเล่า ออกไปนะ"เมิ่งเหยียนซินอยากตีเขาให้สลบตอนนี้เสียจริง ติดตรงที่เรือนร่างของนางและเขาช่างต่างกันลิบลับ แค่อีกฝ่ายโอบรัดกายของนางก็จมเข้าไปยังแผงอกหนั่นแน่นแทบรวมร่างกันอยู่แล้ว"ข้าไม่ไหวแล้ว ข้าร้อน"อร๊าย...หมอนี่เป็นสุนัขจอมตะกละหรือยังไง เสี่ยวทู่จื่อ ช่วยด้วย...เมิ่งเหยียนซินกู่ก้องร้องตะโกนขอความช่วยเหลืออยู่ในใจ ประหนึ่งว่าระบบที่ตนเรียกหาจะปรากฏ แต่แล้วเสี่ยวทู่จื่อก็โผล่พรวดขึ้นมาจริง ๆ ทุกอย่างหยุดนิ่ง ทว่าเมิ่งเหยียนซินไม่อาจคลายอ้อมกอดของหลิวซือเหว่ยได้"เสี่ยวทู่จื่อเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status