Share

ตอนที่ 13

last update Last Updated: 2025-06-13 17:44:44

คิ้วหนาขมวดเข้าหากันด้วยความไม่พอใจที่เธอมาหาเขาที่นี่ ไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมผู้หญิงคนนี้ช่างหน้าด้านหน้าทนเสียจริง เขาไม่ชอบแล้วยังจะโผล่หน้ามาให้เขาเห็นอีก

“ว้าว ดีใจจัง ที่คุณสิบยังไม่ลืมผิง”

น้ำเสียงสดใสเอ่ยด้วยใบหน้าที่อิ่มเอมไปด้วยความสุข ร่างบางระหงเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงข้าม เอามือคร่อมโต๊ะทำงานของชายหนุ่มผู้เป็นที่รัก

“เลขาผมปล่อยให้คุณเข้ามาได้ยังไงกัน คุณลี ๆ เข้ามาหาผมหน่อย”

สิบทิศทำหน้าไม่สบอารมณ์ ตะโกนเรียกเลขานุการหน้าห้อง

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายของเจ้านายหนุ่ม ลินลณีก็รีบเร่งฝีเท้าวิ่งเข้ามาในห้องท่านประธานด้วยความตื่นตระหนก

“ท่านประธาน มีอะไรให้ดิฉันรับใช้เหรอคะ”

เสียงหอบหายใจรัวเพราะเหนื่อยจากการวิ่งเข้ามาเมื่อครู่ เอ่ยถามเจ้านายหนุ่มรูปหล่อ

“คุณทำงานประสาอะไร ถึงปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้เข้ามาในห้องผมโดยไม่ได้รับอนุญาตอย่างนี้ฮะ”

เสียงเข้มตวาดใส่เลขานุการสาวอย่างหัวเสีย จนลินลณีสะดุ้งตกใจ แขกที่ไม่ได้รับเชิญก็ตกใจไปตามกัน ไม่คิดเลยว่าการมาของเธอ จะทำให้เขาโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงขนาดนี้

“เอ่อ คือว่าเป็นคำสั่งของคุณหญิงสิรินดาค่ะท่านประธาน”

ลินลณีก้มหน้าก้มตาตอบ ด้วยกลัวเวลาที่ชายหนุ่มโกรธ

ใคร ๆ ในบริษัทต่างก็รู้กันดี ยามที่ท่านประธานหนุ่มสุดหล่อบทจะใจดีก็ดีอย่างน่าใจหาย แต่ยามโกรธขึ้นมาคราใด เหมือนกับเสือร้ายที่ใครต่างก็หวาดผวาไม่กล้าเข้าใกล้เลยสักคน

“คุณแม่เหรอ แม่ผมมาเกี่ยวอะไรด้วย”  

“เอ่อ คุณหญิงสิรินดามีคำสั่งไว้ว่า ถ้าคุณผิงมาหาท่านประธานเมื่อไหร่ ให้เธอเข้ามาพบท่านประธานได้เลย โดยไม่ต้องรอคำอนุญาตจากท่านประธานค่ะ”

คำตอบติด ๆ ขัด ๆ ของเลขานุการสาว ทำเอาสิบทิศควันออกหู หน้าถมึงทึงทันควัน

คุณแม่นะคุณแม่ ทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย คิดจะจับคู่ให้เขาถึงขนาดต้องออกคำสั่งให้ตรีชฎาเข้ามาพบเขา โดยไม่ต้องรอคำอนุญาตจากเขาเลยเหรอ มันเกินไปแล้ว ฮึ่ย! คิดแล้วก็ยิ่งโมโห

“กลับไปทำงานเถอะคุณลี”

เสียงเข้มดุเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นเสียงทุ้ม ออกคำสั่งให้เธอกลับไปทำงานเสียดื้อ ๆ ลินลณีถอนหายใจโล่งอกไปที

เฮ้อ นึกว่าจะโดนซะแล้วเรา

“เอ่อ คุณผิงจะดื่มอะไรดีคะ พี่จะได้เอามาให้”

ลินลณีหันมาถามแขกคนสำคัญ ดวงตาขมึงจึงตวัดมองเลขานุการ

“คุณลี ผมบอกให้กลับไปทำงานต่อไง”

เสียงห้วนบอกแกมไล่ ลินลณีผินหน้ามองเจ้านายหนุ่มด้วยความเหลอหลา

“อ้าว ดิฉันก็กำลังทำงานอยู่นี่ไงคะท่านประธาน” 

เธอเถียงเจ้านายหนุ่มสุดหล่อหน้าตาเฉย ก็นี่ไงงานของเธอคือการดูแลแขกของเจ้านาย แล้วเธอผิดตรงไหน

คำตอบพาซื่อของเลขานุการสาว เล่นเอาสิบทิศหน้าเหวอไปถนัดตา แต่ก็วางฟอร์มไว้เพื่อรักษาภาพพจน์ของการเป็นประธานบริษัท ธาราธรณ์ กรุ๊ป

“จะทำอะไรก็ไปทำสิ” สิบทิศพูดกลบเกลื่อน

“ค่ะ ๆ”

เลขานุการสาวรับคำ รีบเดินออกจากห้อง เพื่อไปเอาน้ำมาเสิร์ฟให้สาวสวย

ทันทีที่ลินลณีปิดประตูลง สิบทิศก็ตวัดสายตาคมจ้องมาที่หญิงสาวร่างบางที่กำลังส่งยิ้มยั่วยวนเขาอย่างไม่เกรงกลัว ยิ่งเห็นเขาก็ยิ่งไม่ชอบหน้าสวย ๆ นี้เต็มทน ผู้หญิงอะไรน่าเกลียดจริง ๆ ชายหนุ่มนิ่งคิดชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยถามออกไป

“คุณมาที่นี่ทำไม ตรีชฎา”

แม้น้ำเสียงของเขาจะห้วนไม่น่าฟัง แต่ก็ไม่ได้ทำให้ตรีชฎาห่อเหี่ยวใจเลยแม้แต่น้อย เธอกลับยิ้มหวานท้าทายหน้าดุของเขาอย่างไม่หวาดหวั่น  

“ก็มาหาคุณไงคะคุณสิบขา ทำไมคะ ผิงมาไม่ได้เหรอ” 

ร่างบางเดินเข้ามาหาร่างสูงสง่า สอดแขนเรียวเสลาคล้องเข้ากับท่อนแขนแกร่งภายใต้สูทสีดำของชายหนุ่ม พร้อมกับเอนศีรษะพิงไหล่กว้างอย่างถือวิสาสะ

“ตรีชฎา คุณฟังไม่รู้เรื่องหรือยังไงที่ผมบอกคุณเมื่อคืน หรือว่าต้องให้ผมย้ำอีกฮะ ว่าผมไม่อยากเจอคนหน้าไม่อายอย่างคุณ”

ทั้งที่เขาบอกชัดถ้อยชัดคำ เธอก็ทำเป็นหูทวนลมไม่รู้ไม่ชี้ มือหนาพยายามแกะแขนเรียวออกจากแขนของเขา แต่ก็ไม่ได้ดั่งที่ใจปรารถนาสักที เพราะเธอเล่นเกาะเขาไว้อย่างเหนียวแน่น ยิ่งกว่าตุ๊กแกเสียอีก

“ฟังรู้เรื่องค่ะ ว่าคุณสิบไม่อยากเจอผิง คุณสิบนั่นแหละที่ฟังไม่รู้เรื่อง จำไม่ได้เหรอคะ ว่าเมื่อคืนผิงบอกว่ายังไง ผิงบอกว่านับตั้งแต่วันนี้ไป เราจะได้เจอกันทุกวันไงคะ คุณสิบอย่าใจร้ายใจดำกับผิงสิคะที่รัก รู้ไหมว่าผิงคิดถึงคุณสิบมากแค่ไหน”

แขนเรียวกลมกลึงกระชับกอดแขนเขาแน่นมากขึ้น เกาะติดแจไม่ยอมปล่อย จนสิบทิศชักจะหมดความอดทนเต็มที

“กลับไปได้แล้วตรีชฎา คุณจะมาป่วนอะไรผมอีก ผมจะทำงาน อย่าให้ผมต้องไล่คุณนะตรีชฎา”

นี่ขนาดเขายังไม่ได้ไล่เธอนะ แล้วถ้าไล่จะขนาดไหนกันเนี่ย

“ไม่!” 

ตรีชฎาปฏิเสธเสียงแข็ง พร้อมกับสะบัดแขนออกจากเขาอย่างแสนงอน ร่างบอบบางเดินปึงปังไปนั่งบนเก้าอี้นวมนุ่มนิ่มของเขาอย่างถือวิสาสะ ชายหนุ่มถึงกับถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายคนที่ยึดเก้าอี้ของเขา ถ้าเธอไม่ยอมกลับไป เขาจะได้ทำงานทำการหรือนี่

สิบทิศหลับตาลงชั่วครู่ ก่อนจะลืมตาขึ้น แล้วสูดลมหายใจเข้าเพื่อระงับอารมณ์ที่กำลังจะเดือด

“ผมว่าคุณกลับไปดีกว่านะ ผมจะทำงาน ถือว่าผมขอร้องล่ะนะตรีชฎา”

สิบทิศพยายามประนีประนอมเท่าที่เขาจะทำได้ ขนาดไล่แล้วเธอก็ยังไม่ยอมไป เอาแต่ดื้อดึงท่าเดียว เหลือก็แต่วิธีนี้วิธีเดียวนี่แหละ

เฮ้อ ตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยขอร้องผู้หญิงคนไหนเลย เธอเป็นคนแรก! ที่เขาจำใจต้องยอมทำ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ทะเบียนร้ายเล่ห์รัก   ตอนที่ 172

    จมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากบางเฉียบ ซุกไซ้ซอกคอขาวเนียน สูดดมความหอมละมุนจากกลิ่นกายของภรรยาสาว ยิ่งได้กลิ่นก็ยิ่งคลั่งไคล้ในตัวเธอ ลิ้นอุ่นชื้นไล้เลียละเลียดไปตามผิวเนื้อนวลลออราวกับกำลังกินเค้กหน้านิ่มก็ไม่ปาน“เมียผมหอมจังเลย”เขาค่อย ๆ แทะเล็มขบเม้มทั่วลำคอระหง ใช้ปากร้อนงับติ่งหูของเธอสลับกับไล้ปลายลิ้นไปตามใบหูช้า ๆ จนตรีชฎาต้องหลับตาพริ้ม เบี่ยงหน้าไปอีกทาง เพราะความสยิวลามไปทั่วกลางหลัง ก่อนที่เขาจะจูบพรมไล่ตามซอกคอลงมาถึงเนินอกอวบอิ่มสิบทิศดึงเชือกคล้องคอชุดของขวัญวาบหวิว จับรั้งโบตรงช่วงอกลงมาให้เต้าทรวงหลุดออกจากพันธนาการฝ่ามือหนากอบกุมข้างหนึ่ง เคล้นคลึงเบา ๆ ก่อนใช้ปลายนิ้วสะกิดยอดอก อีกข้างก็ใช้ริมฝีปากครอบครอง ดูดดื่มปทุมถันอย่างหิวกระหาย“นมผิงอร่อยที่สุดเลย”เสียงทุ้มพร่าเอ่ยชม ลิ้นหนาตวัดเลียเม็ดบัวสีหวาน ซึ่งเป็นจุดกระตุ้นอารมณ์ของเมียรักได้เป็นอย่างดี“คุณสิบขา”ดวงตากลมโตหยาดเยิ้มปรือมองดูสามีกำลังดูดเลียปลายถันที่แข่งกันชูชันทั้งสองข้างของเธออย่างเมามัน เขาปลุกเร้าเธอจนเสียวซ่าน เสียงหวานครางเบา ๆ แอ่นอกประเคนตัวเองอยากให้เขาใช้ปากอันร้อนรุ่มสัมผัสปทุมถันของเธอซ้

  • ทะเบียนร้ายเล่ห์รัก   ตอนที่ 171

    ‘อย่าลืมนะครับ คืนนี้เรามีนัดแกะของขวัญกัน’ตรีชฎานึกถึงประโยคที่สามีย้ำเตือน ก่อนที่เธอจะเข้ามาอาบน้ำ หญิงสาวมองดูตัวเองในกระจกแล้วก็ต้องอมยิ้มให้กับชุดของตัวเองของขวัญที่สิบทิศพูดถึงหมายถึงตัวเธอ เป็นของขวัญวาเลนไทน์ที่เขาควรจะได้เมื่อวานแต่ก็ไม่ได้ เพราะติดที่ลูก ๆ มานอนด้วย เธอเลยต้องเลื่อนวันมาให้เขาในคืนนี้แทน“ผลัวะ” เสียงเปิดประตูห้องน้ำ ทำให้ร่างสูงที่สวมชุดนอนกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงกว้างต้องหันมามองโดยอัตโนมัติภาพที่ปรากฏในดวงตาคมกริบ สิบทิศถึงกับคำรามในลำคอทันที ร่างบางระหงในชุดผูกคอ ช่วงอกแต่งเป็นโบขนาดใหญ่ทำด้วยผ้าสีแดง ปล่อยห้อยชายผ้าลงมาตรงหน้าท้องแบนราบ มีสายเส้นเล็กสองเส้นแนบขนาบลำตัว เชื่อมโยงกับกางเกงชั้นในที่เป็นแค่ผ้าสามเหลี่ยมเล็ก ๆ ปกปิดจุดสงวน กำลังเยื้องกรายมาหาเขาแค่เห็นเลือดในกายก็พุ่งพล่าน ปลุกให้ความเป็นชายแข็งผงาด ทั้งที่ยังไม่ได้สัมผัสร่างกายกันด้วยซ้ำ ให้ตายเถอะนี่เขากำลังจะได้เมียผูกโบของแท้“ชุดอะไรของผิงเนี่ย”สิบทิศดีดตัวลุกนั่งทันทีที่ภรรยาสาวก้าวขึ้นเตียงมานั่งใกล้ ๆ ไล่มองชุดตั้งแต่บนลงล่างไม่วางตา ก่อนจะรั้งตัวเธอให้มานั่งคร่อมตักแกร่ง“ก็

  • ทะเบียนร้ายเล่ห์รัก   ตอนที่ 170

    “คุณสิบจะแกะเส้นนี้ออกทำไมคะ” เสียงหวานท้วง“อ้าว ก็นี่มันแค่สร้อยลูกปัดธรรมดา เอาออกเถอะครับ เดี๋ยวผมจะใส่เส้นนี้ให้แทน”“ไม่เอาค่ะ กำไลเส้นนี้เป็นเส้นแรกที่คุณสิบซื้อให้ผิง มันเป็นความประทับใจนะคะ”เขาปลาบปลื้มใจในคำตอบของเธอ จนอยากมอบจูบหวาน ๆ สักจูบสองจูบเพื่อเป็นรางวัล กำไลลูกปัดเส้นนี้ เขาซื้อให้เธอเมื่อครั้งไปฮันนีมูนครั้งแรก แม้เวลาจะผ่านมาหกปีแล้ว เธอก็ยังใส่ติดตัวไว้ตลอด แถมยังรักษาไว้เป็นอย่างดีอีกด้วย“ก็ได้ครับ ไม่ถอดก็ได้ งั้นผมใส่เส้นนี้ให้เลยแล้วกันนะครับที่รัก”ว่าแล้วสิบทิศก็สวมกำไลข้อมือราคาแพงให้ภรรยาคนสวย แล้วยกมือบางขึ้นจูบแผ่วเบา“ขอบคุณค่ะ ผิงก็มีของขวัญให้สามีของผิงเหมือนกันค่ะ เดี๋ยวนะคะ ขอผิงหยิบก่อน”ตรีชฎาวางช่อดอกกุหลาบ เดินไปหยิบของขวัญที่เตรียมไว้ให้สามีสุดที่รัก ซึ่งเป็นปากกาด้ามทอง สลักชื่อเธอกับเขาไว้ด้วยกัน“ปากกาด้ามนี้ คุณสิบต้องเอาติดตัวตลอดนะคะ ผิงรักสามีที่สุดเลยค่ะ”เธอยื่นปากกาสวยหรูให้เขา โถมตัวกอดเขาด้วยความรักสุดหัวใจ แล้วจูบปลายคางอย่างออดอ้อน“ขอบคุณนะครับที่รัก เอ ผมให้ของขวัญผิงตั้งสองอย่าง แต่ผิงให้ผมแค่อย่างเดียวเองนะครับ”“อ้าว ผิงม

  • ทะเบียนร้ายเล่ห์รัก   ตอนที่ 169

    “ฮือ ๆ ฮือ ๆ”ไอ้เสือน้อยที่กำลังยื่นลูกโป่งให้น้องสาว หันไปตามเสียงสะอึกสะอื้น นัยน์ตาสุกใสเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่บนพื้น ร้องไห้งอแงไม่ยอมหยุด แถมที่หัวเข่าก็ถลอกแดงเหมือนหกล้ม เด็กชายสรวิศจึงรีบเดินเข้าไปหา ซึ่งเด็กหญิงสิราวรรณก็เดินตามไปด้วย“น้องหกล้มเหรอครับ เป็นอะไรมากไหม ขอพี่ผลดูหน่อยนะครับ”มือเล็กของไอ้เสือน้อยจับหัวเข่าของเด็กหญิงเพื่อสำรวจดู แต่ร่างเล็กก็สะดุ้งชักขาออกทันที“เจ็บ ฮือ ๆ ฮือ ๆ”เสียงเล็กใสสะอึกสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บ “พี่ผล เราจะทำยังไงกันดี น้องหกล้มจนหัวเข่าถลอกเลย อ้อ น้องผักบุ้งนึกออกแล้ว เดี๋ยวน้องผักบุ้งไปตามคุณพ่อคุณแม่มาดูน้องนะคะ”ริมฝีปากจิ้มลิ้มเจื้อยแจ้วบอกพี่ชาย ก่อนจะรีบวิ่งไปตามบิดามารดาที่อยู่ในร้านไอศกรีม“ไม่ร้องนะครับคนเก่ง เดี๋ยวก็หายเจ็บแล้วครับ”เด็กชายสรวิศปลอบประโลมเด็กหญิง เหมือนที่คุณพ่อกับคุณแม่ชอบปลอบเวลาเขาหกล้มเสมอ เมื่อเห็นน้ำตาที่เปรอะเปื้อนใบหน้าเล็ก มือน้อยจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋าเสื้อนักเรียน มาเช็ดน้ำตาให้เด็กหญิง“พี่ผล คุณพ่อกับคุณแม่มาแล้วค่ะ”น้องผักบุ้งวิ่

  • ทะเบียนร้ายเล่ห์รัก   ตอนที่ 168

    “รักเหรอครับ เหมือนที่น้องผลกับน้องผักบุ้ง รักคุณพ่อกับคุณแม่ใช่ไหมครับ”ริมฝีปากสีแดงสดคลี่ยิ้มให้บิดามารดาอย่างน่ารัก มือหนาจึงเอื้อมมาลูบศีรษะทุยของลูกชายเบา ๆ“ไม่ใช่ครับลูก มันไม่เหมือนกัน รักของน้องมินที่มีให้น้องผล ก็เหมือนกับที่พ่อมีให้คุณแม่ไงครับ อืม เอาไว้น้องผลโตขึ้น เดี๋ยวน้องผลก็จะเข้าใจเอง หมดข้อสงสัยหรือยังเจ้าตัวแสบ ไปกินไอศกรีมกันดีกว่านะลูก”สิบทิศอุ้มเจ้าตัวแสบที่ยังคงทำหน้าสงสัยขึ้นรถ ตามด้วยลูกสาวคนสวย ก่อนจะเปิดประตูให้ภรรยาสาว ส่วนตัวเขาก็เดินอ้อมไปขึ้นรถทางฝั่งคนขับ แล้วขับรถออกจากโรงเรียนไปยังห้างสรรพสินค้าทันทีครอบครัวธาราธรณ์พากันมาร้านไอศกรีมที่ตกแต่งด้วยสีสันน่ารัก สิบทิศเลือกที่นั่งด้านใน ซึ่งเป็นโต๊ะโซฟายาว น้องผลนั่งฝั่งเดียวกับคุณพ่อสุดหล่อ ส่วนน้องผักบุ้งก็นั่งฝั่งเดียวกับคุณแม่คนสวย“พี่สาวคนสวยครับ น้องผลเอารสช็อกโกแลตนะครับ เอาแบบรูปนี้เลยครับ”เมื่อพนักงานในร้านมารับออร์เดอร์ เด็กชายสรวิศก็สั่งไอศกรีม พร้อมกับชี้รูปในเมนูให้ดู“น้องผักบุ้งจะทานไอศกรีมรสสตรอว์เบอร์รีค่ะ เอาแบบเดียวกับพี่ผลด้วย”นางฟ้าน้อยบอกพนักงานเสิร์ฟเจื้อยแจ้ว“คุณแม่จะทานรสอ

  • ทะเบียนร้ายเล่ห์รัก   ตอนที่ 167

    “พี่ผล”เสียงเล็กใสของใครคนหนึ่งเรียกชื่อไอ้เสือน้อย เจ้าตัวเลยต้องหันไปตามเสียง แล้วส่งยิ้มให้คนที่ยืนเหนียมอายอยู่ตรงประตูห้องเรียน“อ้าว น้องมิน ยังไม่เข้าเรียนอีกเหรอ”เสียงเจื้อยแจ้วเอ่ยถามน้องมินที่เรียนอยู่คนละชั้นปีกับตน ก่อนจะเดินไปหาร่างเล็กในชุดกระโปรงแบบเดียวกับน้องสาว เด็กน้อยหางเปียติดกิ๊บรูปกระต่ายสีชมพู ยื่นดอกกุหลาบให้เด็กชายสรวิศ ก้มหน้าก้มตาไม่กล้ามองหน้าเด็กชาย“น้องมินให้พี่ผลค่ะ”ไอ้เสือน้อยเจ้าเสน่ห์ยื่นมือมารับดอกกุหลาบจากมือเล็ก เพียงเท่านั้นเด็กหญิงตัวเล็กก็รีบวิ่งหนีไปอย่างเขินอาย นัยน์ตาสีนิลมองตามหลังเด็กหญิงด้วยความไม่เข้าใจ ว่าทำไมจะต้องวิ่งหนีเขาด้วยเวลาบ่ายสามโมง สิบทิศกับตรีชฎาก็มารับลูกชายลูกสาวเฉกเช่นทุกวัน ทั้งสองจะมารับลูกด้วยตัวเองเสมอ นอกเสียจากว่าวันไหนติดธุระไม่สามารถมารับลูก ๆ ได้ สิบทิศถึงจะส่งบอดี้การ์ดของเขามารับลูก ๆ แทนเจ้าหนูน้อยทั้งสองวิ่งมาหาคุณพ่อคุณแม่พร้อมด้วยของพะรุงพะรัง ไอ้เสือน้อยกับนางฟ้าน้อยหอมแก้มผู้เป็นบิดามารดา ก่อนจะถูกคุณพ่อยังหนุ่มกับคุณแม่ยังสาวหอมแก้มนุ่มนิ่มกลับคืน“น้องผล ของอะไรน่ะลูก ทำไมถือมาเต็มมือไปหมดอย่างนี

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status