ไม่รู้ใจตัวเอง

Latest chapter

• ทัณฑ์สวาทอเวจี   จบ

  ไวท์หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมา หล่อนก็เห็นพ่อกับแม่ของชัชชวีร์นั่งเฝ้าหล่อนอยู่ข้างเตียงคนไข้"คุณท่าน คุณหญิง" ไวท์เรียก น้ำเสียงสั่น จะร้องไห้"หนูไวท์ฟื้นแล้ว เป็นยังไงบ้างลูก เจ็บตรงไหนไหม?" คุณหญิงถามด้วยความเป็นห่วงไวท์ได้ยินประโยคที่อ่อนโยนและแสดงความเป็นห่วง น้ำตาก็ไหลเพราะรู้สึกผิดที่ตัวเองทำให้พี่ชัชต้องเจ็บหนัก"หนูขอโทษค่ะ หนูไม่ได้ตั้งใจทำให้พี่ชัชต้องเจ็บตัวแบบนี้" ไวท์พูดพร้อมกับพยายามยกมือไหว้ท่านทั้งสอง"มันเป็นอุบัติเหตุลูก อย่าคิดแบบนั้นเลย มันจะไม่ดีกับลูกในท้องนะ" แม่ชัชกล่าวพร้อมทั้งลูบหัวหญิงสาวด้วยความสงสารเอ็นดู"แล้ว... พี่ชัชเป็นยังไงบ้างคะ ออกจากห้องผ่าตัดหรือยัง หนูจะไปดูพี่ชัชค่ะ" ไวท์พยายามจะลุกขึ้น แต่ถูกพ่อแม่ของชายหนุ่มห้ามไว้ก่อน"หนูไวท์รักตาชัชไหม ใจของหนูพร้อมกลับมาไหม แม่สงสารลูกทั้งสองคน ตาชัชเองก็ทุกข์ทรมานใจกลัวว่าจะต้องเสียหนูกับลูกไป จึงยอมทำทุกอย่าง แม้แต่ชีวิต เขาก็ให้หนูได้"คุณหญิงวิภาวีพยายามพูดเกลี้ยกล่อมสาวน้อยตรงหน้า ไวท์ยังคงก้มหน้ามองมือตัวเอง"ไวท์รักพี่ชัชค่ะ รักมาก รักเสมอ ไม่เคยหยุดรักเลยสักวัน พี่ชัชคือพ่อขอ

• ทัณฑ์สวาทอเวจี   สุดท้ายของใจ

  เช้าวันนี้ไวท์มองออกไปหน้าประตูก็พบแค่ความว่างเปล่า ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองเหมือนกัน ว่าจะสบายใจดีหรือเศร้าดี เอาเถอะ! ในเมื่อตัดสินใจไปแล้วก็ให้มันจบแบบนี้แหละ แต่ชัชชวีร์ก็ยังคงไม่ไปไหน แอบอยู่ในบ้าน แอบมองลอดผ่านช่องรั้ว เขาเป็นห่วงไวท์กับลูก แต่ก็ไม่อยากทำให้ไวท์อึดอัดใจหรือโมโห เพราะกลัวส่งส่งผลต่อลูก เขาจึงเลือกที่จะแอบมองอยู่ตรงนี้ เขาทำได้แค่นี้จริงๆ ชัชชวีร์เศร้า แต่พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล เขาบอกตัวเองว่าต้องเข้มแข็งด้านไวท์เองก็พยายามไม่คิดถึงพี่ชัช หล่อนพยายามหากิจกรรมที่หลากหลายทำเพื่อจะได้ไม่ฟุ้งซ่านถึงชัชวันนี้ชัชชวีร์เข้าบริษัท ตอนขากลับเขาให้คนขับรถมาส่งหน้าบ้าน พอดีกับที่ไวท์เดินออกมาจากบ้าน จึงเจอเข้ากับชายหนุ่มพอดี หล่อนเลยถึงบ้างอ้อ ว่าที่ผ่านมาชัชไม่เคยไปไหนไกลเลย หล่อนรู้สึกโกรธ โกรธแบบไม่มีเหตุผล เหมือนโดนหลอกว่าจะไปแต่จริงๆแล้วยังอยู่ นี่ชัชแอบมองหล่อน สังเกตอยู่ตลอดเวลาสินะ ชัชสบสายตาเข้ากับไวท์พอดี เขารู้สึกผิด คิดว่าไวท์ต้องโกรธเขาแน่ๆ รู้สึกร้อนรนใจ เห้อ! จากที่จะค่อยๆดีขึ้น ก็กลัวว่าอาจจะแย่ลง กลัวหล่อนจะหนีหายจากเขาไป ชัชจึงเดินคอตกเข้าบ้าน เก็บตัวเ

• ทัณฑ์สวาทอเวจี   บททดสอบหัวใจ(ต่อ)

  วันนี้ไวท์ตื่นแต่เช้า เพราะมีนัดกับคุณหมอ เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จออกมาจากบ้าน ก็เจอชัชรออยู่ที่หน้าประตู เป็นการเผชิญหน้าแบบใกล้ชิดมากๆในรอบเดือน ใบหน้าห่างกันไม่ถึงคืบชัชยังคงดูซูบ หน้าตอบจนเห็นได้ชัด หนวดเคราเริ่มเฟิ้ม แววตาละห้อยเศร้า แต่ก็ยังดูหล่อมาก และเท่ห์เสมอในสายตาของไวท์ ชายในวัยเกือบสี่สิบปี ที่ร่ำรวยมีเงินทองมากมาย แต่สิ่งที่เขาอยากได้ตอนนี้คือ หญิงสาวตรงหน้าและลูกในท้องของหล่อน เงินทองที่มีของเขาไม่สามารถซื้อได้ ต้องใช้ความรัก ความพยายาม ความตั้งใจ และความจริงใจเท่านั้นถึงจะได้กลับคืนมา ซึ่งเขาจะทำอย่างเต็มที่"ไวท์จะไปไหนหรอวันนี้ ให้พี่ช่วยขับรถให้ไหม" ชัชถามพร้อมทั้งยิ้มกว้างตลอดหนึ่งเดือนมานี้ ลักษณะ และการกระทำของชายหนุ่มเปลี่ยนไปมาก จากคนนิ่งขรึม พูดน้อย ไม่ค่อยยิ้ม กลายเป็นคน ยิ้มบ่อย พูดเยอะขึ้น ก็อย่างว่าแหละ คนอย่างเขาน่ะเมื่อต้องการอะไรก็ต้องลงทุนทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ไป แต่พอได้ไปแล้วก็คงไม่คิดจะรักษาหรอก คิดได้แบบนั้นก็หน้าบึ้งตึงใส่ชัชทันที แต่ชัชยังคงยิ้มสู้"จะไปหาหมอ" ไวท์ตอบห้วนๆ"อืม! งั้นเดี๋ยวพี่ขับรถให้ดีกว่านะ ไวท์ท้องโตแล้ว ขับรถเอง มันอันตราย ให้

• ทัณฑ์สวาทอเวจี   บททดสอบหัวใจ

  "คุณชัชพูดแบบนี้ทำไมคะ? มันไม่ดีเลย คุณอาจจะเสียใจเรื่องคุณพราวฟ้า ก็เลยเสียสติไปหรอคะ" ไวท์ไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาคิดอย่างที่พูด"ทำไมล่ะ เธอไม่เชื่อที่ฉันพูดหรอ?" ทำเสียงเศร้า ทำหน้าเศร้า"ค่ะ ฉันไม่เชื่อ ฉันจะโทรให้รถมารับคุณ เพราะฉันไม่อยากให้คุณอยู่ที่บ้านฉันนานเกินไป มันจะเป็นตราบาป"พูดจบก็เดินหนีไป"เดี๋ยวสิไวท์! ฟังฉันก่อนได้ไหม ฉันพร้อมยอมรับผิดทุกอย่าง อะไรก็ตามที่ฉันทำไป โดยไม่คิด ให้โอกาสฉันนะ" ชัชชวีร์วิงวอน"ปล่อยค่ะ! อย่ามาจับฉัน เราสองคนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน อย่ามาทำแบบนี้" ไวท์ขึ้นเสียงใส่ เอาล่ะไวท์ ทำใจให้เข้มแข็ง คิดถึงความใจร้ายที่เขาทำเราก่อน ห้ามใจอ่อน และห้ามกลับไป ห้ามกลับไปเป็นสุนัขรับใช้ผู้ซื่อสัตย์ของเขาอีกต่อไป"ไวท์ ฉันผิดที่รู้ตัวช้า แต่เธอจะไม่ให้โอกาสฉันเลยหรอ ในท้องของเธอก็ลูกฉัน เธอจะปล่อยให้ลูกเกิดมาไม่มีพ่อได้หรอ" ชัชคิดว่าไวท์น่าจะห่วงตรงเรื่องนี้จึงยกขึ้นมาอ้าง"ฉันเคยถามคุณแล้วเรื่องลูก เคยให้โอกาสเป็นพ่อตั้งหลายครั้ง แต่ทุกครั้งคุณปฏิเสธมันเอง แล้ววันนี้คุณจะมาเรียกร้องหาสวรรค์วิมานอะไร" ไวท์พูดอย่างเหลืออด ซึ่งมันก็จริงอย่างที่ไวท์พูดแหละ ตอนน

• ทัณฑ์สวาทอเวจี   ความจริงเปิดเผย (ต่อ)

  "แปลว่า ยูคือคนที่คุณพราวฟ้าทิ้งพี่ชัชไปแต่งงานด้วย" ไวท์ถามด้วยความอยากรู้แต่ไมเคิลกลับทำหน้างง จะไม่งงได้ยังไง ในเมื่อตอนที่พราวฟ้าแต่งงานกับเขา หล่อนบอกว่าโสด ไม่มีแฟน"ไอไม่เข้าใจ" ไมเคิลทำหน้านิ่วคิ้วขมวด"ไอเข้าใจทุกอย่างแล้ว พอเถอะ!" คำท้ายชัชบอกไวท์"ยูมาตามภรรยากลับใช่ไหม" ชัชถาม"เยส ใช่ๆ ฟ้าโกรธแล้วหนีกลับมา ไอต้องมาตาม".... "แล้วฟ้าบอกว่าจะแต่งงานกับยูด้วยนะ" ไมเคิลได้ทีก็ถามชัชให้หายแคลงใจ เพื่อจะได้มั่นใจว่า พราวฟ้ายังคงเป็นของเขา รักเขาตอนนี้ชัชมั่นใจว่าเข้าใจถูกต้อง ว่าไมเคิลเป็นสามีของพราวฟ้า"ไม่มีทาง เพราะไอกำลังจะมีลูกกับไวท์" ชัชตอบออกไปแล้วหันไปมองหน้าไวท์"คุณพราวฟ้าจะไม่พูดอะไรหน่อยหรอครับ? ถ้าไม่พูด ผมจะถือว่าผมเข้าใจถูกต้อง" ชัชถามย้ำ แต่กลับไม่มีเสียงใดๆเล็ดลอดออกมาจากปากพราวฟ้า"ฟ้า ยูควรต้องพูดกับชัช" ไมเคิลกล่าวเห้อ! พราวฟ้าถอนหายใจเฮือกใหญ่"ไม่มีอะไรจะพูด" สั้น ห้วน แข็ง จบ แล้วพราวฟ้าก็วิ่งออกไป ก่อนที่มิสเตอร์ไมเคิลจะวิ่งตามภรรยาออกไป เขาปล่อยให้ชัชชวีร์อยู่กับไวท์ในบ้านเขาสองคนไวท์เห็นดังนั้นจึงเดินออกเพื่อกลับบ้านตัวเอง"เอ้า! ไวท์ เดี๋ยวก่อน รอ

• ทัณฑ์สวาทอเวจี   ความจริงเปิดเผย

  "ทำไมยูถึงต้องไปบ้านหลังนั้นด้วย?" เมื่อไมเคิลเดินเข้ามาก็โดนพราวฟ้ายิงคำถามใส่ทันที"วอทส?" ไมเคิลทำหน้างง เพราะเขาไม่เข้าใจประโยคภาษาไทยที่พราวฟ้าพูดรัวๆใส่พราวฟ้าจึงถามไมเคิลเป็นภาษาอังกฤษ พร้อมกับอาการไม่พอใจเป็นอย่างมากที่เห็นไมเคิลเดินออกมาจากบ้านหลังข้างๆ"เป็นบ้านของไวท์ เลขาชัชไง ยูจำได้ไหม?ไวท์จะทำอาหารไทยให้ฉันกับยูกิน" ไมเคิลตอบกลับเป็นภาษาไทยพราวฟ้าตัวแข็งทื่อเมื่อรู้ว่าเป็นบ้านของไวท์ แปลว่าที่หล่อนมาหาไมเคิลที่นี่ เลขาของชัชก็ต้องรู้สิ เมื่อคิดได้แบบนั้นก็ยิ่งกลัว กลัวว่าไวท์จะเอาไปบอกชัชชวีร์ ชายหนุ่มที่พราวฟ้าหมายมั่นต้องการมาครอบครอง พราวฟ้าไม่รู้ว่าไวท์ลาออกมาแล้ว แต่ทำไมแม่เลขานั่นถึงต้องทำอาหารให้ไมเคิลกินด้วยล่ะ คิดจะอ่อยไมเคิลอีกคนล่ะสิ จะจับปลาสองมือเลยทีเดียว หึ! ไม่มีทางซะหรอก"แล้วทำไมไวท์ต้องทำอาหารให้ยูกิน ไอไม่เข้าใจ" พราวฟ้าถามต่อ"และฉันก็ไม่อยากกินอาหารที่ยายนั่นทำ แอม นอท โอเค " พูดเสร็จก็เบือนหน้าหนี ไมเคิลรู้ว่าพราวฟ้าเป็นคนงี่เง่าเอาแต่ใจตัวเองมาก เขารีบเข้าไปกอด ปลอบ เพื่อให้หญิงสาวคลายความโกรธ"โอะ! ขอโทษค่ะ" ไวท์พูดแทรกขึ้น เมื่อเห็นทั้งสองกอด