และยังวันนี้ แม่ก็คงให้วิภาวางยาเขาอีกเป็นแน่ ไม่อย่างนั้นจะนั่งรอจนถึงเที่ยงคืนหรือ เขาเองที่หลงกลมารดาอีกครั้ง
ความต้องการของชายหนุ่มที่อยากจะเสพสุขกับร่างนวลของอินทุภา แสดงตัวตนแข็งหยัด เขาบดเบียดมันไปกับร่างนุ่ม ๆ แค่ได้กลิ่นอายความอ่อนหวานที่ไร้เครื่องปรุงแต่ง ต่างกับมายาวีราวฟ้ากับดิน
“ไม่ผิด เธอเป็นเมียฉัน” เขาพูดก่อนจะทิ่มใบหน้าลงไปตรงหว่างกายงาม และฉกปลายลิ้นหยอกเย้าเล้าโลม
ธีรุตม์ไม่อยากให้เธอเจ็บ และไม่สนุกกับการมีอะไรกับเขา ร่องสาวส่งสารบางอย่างออกมามากมาย การกระตุ้นอย่างคนชำนาญ อินทุภากรีดร้องเสียงเบาตอนที่เขาส่งเธอไปถึงสวรรค์ น้ำตาแห่งความเสียวไหลรวมออกมาปะปนกับความน้อยอกน้อยใจ
“ฉันจะทำละนะ” เขาเอ่ยบอกด้วยเสียงที่ปะปนออกมากระเส่าแรง ธีรุตม์แยกขาของเธอออกกว้าง แล้วจรดจ่อแกนบุรุษเข้าไปในช่องทางน้อย ๆ ที่มีสายธารชุ่มฉ่ำ
เขากดตอกแท่งแข็งแรงที่เหยียดหยัดเข้าไปในช่องคับแคบของเธอ อินทุภาได้แต่ผลักไส ร่างน้อย ๆ สั่นเทา น้ำตาไหลพราก ๆ ด้วยความเจ็บปวด ครั้งแรกกับครั้งที่สองมันห่างกันนานเกินไป ก็ไม่ต่างจากวันที่เขาทำกับเธอ แต่ครั้งนี้มีประสบการณ์ หญิงสาวพยายามควบคุมลมหายใจ แม้อยากจะขยับร่างถอยหนี แต่ธีรุตม์ยิ่งกดกระแทกตัวเข้าไปแรง ๆ
“อื้อ... เจ็บนะ อ้า” เธอเปล่งเสียงบอกเขา
“เดี๋ยวก็หายเจ็บ” เขาเองก็ขบกรามจนแน่น ร่องสาวบีบอัดท่อนเนื้อของเขาจนแทบระเบิด
“โอ้” เขาเปล่งเสียง และครางกระเส่าออกมาจากลำคอ สองมือของเขารั้งท่อนขาของเธอให้อ้ากว้างและยกขึ้นสูงข้างหนึ่ง ก่อนจะออกแรงโยกตัว อินทุภาได้แต่ร้องร่ำ ๆ ไปตามจังหวะสนุกของธีรุตม์
ชายหนุ่มกระดกสะโพกตอกอัดเหมือนเพิ่งเคยเจอของดี เขาสูดปากส่งเสียงดังผสานกับเสียงของอินทุภาที่ไม่อาจจะหักห้ามเสียงไม่ให้เล็ดลอดได้ พระเจ้าสร้างอดัมมาคู่กับอีฟ ให้สืบสายพันธุ์มนุษย์ต่อไป
ธีรุตม์ได้ยินแต่เสียงของแม่ที่ลอยกรอกหูเขาทุกวัน
‘แม่อยากอุ้มหลาน’
‘ได้ลูก แล้วค่อยเขี่ยทิ้ง’ เป็นความคิดที่ร้ายกาจเหลือเกิน
หลานที่คุณแม่จะรักเสียยิ่งกว่าตัวเขา หลานที่เกิดจากผู้หญิงที่แม่เลือก ทางเดียวก็แค่ตามใจแม่
“อื้อ ไม่ อะ อะ อะ” เสียงของอินทุภา ทุกดอกที่โดนเน้น หนักจนทำให้น้ำตาไหลซึม เธอได้แต่กอดเขายึดร่างเอาไว้แน่น และลากเล็บลงไปบนเนื้อหนังของธีรุตม์ แต่เขาก็ไม่ได้แสดงความเจ็บออกมา
ธีรุตม์ตักตวงหาความสุข และสนุกกับร่างกายของอินทุภา ก่อนจะถึงสุดทางแห่งสุข ชายหนุ่มคำรามส่งแรงกระแทกถี่ แล้วเสือกท่อนแข็งไปจนลึกสุด ธีรุตม์ฉีดส่งความสุขของเขาเข้าไปในตัวของเธอ พร้อม ๆ กับอินทุภาที่กรีดร้องอย่างไม่อายออกมาเช่นกัน
ไม่นาน... เสียงบานประตูปิดลง อินทุภากลืนน้ำตาลงไปในข้างใน เขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนเป็นอีตัวอย่างที่เขาบอก น้ำแตกแล้วก็แยกกลับไปนอนห้องของตัวเอง
เมื่อเธอแน่ใจแล้วว่าชายหนุ่มไม่หวนกลับมาอีกแน่ ๆ ในคืนนี้ อินทุภาจึงเดินไปล็อกประตูห้อง เธอกลับมาทรุดกายลงนั่งที่เตียง น้ำตาร่วงหล่นแทบเป็นสายเลือด ร้องไห้เพราะหัวใจที่บอบช้ำจนกลัดหนอง เธอเจ็บที่รักเขา และเจ็บที่เขาไม่รักเธอ
เช้าวันต่อมา
มายาวีโทรศัพท์ปลุกธีรุตม์ตั้งแต่เช้าตรู่ ทั้งสองมีนัดกันเพื่อไปเที่ยวภูเก็ตด้วยกัน ธีรุตม์ทราบดีว่าถ้ามารดารู้เข้าท่านจะต้องไม่ยอมให้เขาได้ไปกับมายาวีแน่ ๆ
ดังนั้นหากเขาจะไปได้อย่างอิสระ ทางเดียวที่จะทำให้แม่อนุญาต ก็คือใช้อินทุภา
“คุณแม่ครับ บริษัทเราเพิ่งได้ทำสัญญากับคุณเฟย เงินก้อนใหญ่ที่ได้รับจากสัญญาครั้งนี้ถือเป็นความดีความชอบของผมได้ไหมครับ”
นานปีไม่เคยได้ยินบุตรชายพูดจาอย่างออดอ้อนเช่นนี้ นับตั้งแต่จับให้คลุมถุงชนกับอินทุภา คุณหญิงทับทิมทั้งดีใจและตื่นเต้น
“ใช่สิ ถ้าไม่ใช่ความดีของพ่อรุตจะเป็นของใครกัน เอาแบบนี้แม่ให้รางวัลลูกดีไหม ซูเปอร์คาร์สักคันดีไหมลูก”
“อย่าดีกว่าครับ รถสะสมผมเยอะแล้ว แต่ถ้าคุณแม่จะให้รางวัลกับผมละก็ ผมขออนุญาตพาน้องอินไปเที่ยวภูเก็ตสักสี่ห้าวันได้ไหมครับ ผมคุยกับอินเมื่อคืนแล้ว”
อินทุภาที่นั่งร่วมโต๊ะทานอาหารสะอึก เมื่อคืนเขายังด่าว่าเธอไปต่าง ๆ นานาและยังทำมิดีมิร้ายกับเธออีก แต่เช้าวันนี้เขากลับพูดจาอ่อนหวาน อีกทั้งจะพาเธอไปเที่ยวอีก จากที่คุณหญิงทับทิมคะยั้นคะยอให้พาเธอไปฮันนีมูนหลังแต่งงาน แต่เขาก็ปฏิเสธเสียงแข็ง และไม่ยอมพาเธอไปฮันนีมูน
มายาวีคุ้ยตัก “อันนี้หรือคะเรียกโซน แล้วภาคกลางเรียกอะไรคะ วีจำไม่ได้”“ถ้าผมจำไม่ผิดน่าจะเรียกว่าคูน ส่วนภาคเหนือเรียกว่าตูน น่ะครับ”“คุณศีลรอบรู้จักนะคะ วีขอชมเลย ว่าแต่แกงส้มนี่ คุณศีลทำเป็นหรือเปล่า รสชาติและจัดจ้านแบบนี้ วันหน้าสอนวีบ้างนะคะ วีอยากจะทำเป็นบ้างน่ะ”“ได้สิครับ ผมยินดี”มีเพียงธีรุตม์ที่กินข้าวไปอย่างเงียบ ๆ“ไอ้รุต คืนนี้จะก๊งกันอีกไหม อากาศแบบนี้ด้วย ถ้าไม่ก๊ง ก็ไม่รู้จะทำอะไรกันดี”“เอาสิ ได้สิ เริ่มเลยไหม”“อุบ๊ะ ได้เลย ๆ” ศีลกระดิกนิ้วเรียกลูกตาลให้ไปเอาเหล้ามาให้ มายาวีไม่อาจฝืนนั่งกินกับหนุ่ม ๆ ได้ เธอมีเรื่องที่จะต้องให้ครุ่นคิดอีก เพราะในตอนที่เธอขอตัวไปเข้าห้องน้ำ มีข้อความจากคุณหญิงทับทิมส่งมาถึงมายาวี(ฉันมีข้อเสนอให้เธอมายาวี ถ้าเธอเลิกกับลูกชายของฉัน ฉันจะคืนงานให้เธอ และให้เงินเธออีกสามล้าน)‘คุณหญิงทับทิมคะ เงินของคุณจะซื้อได้ทุกสิ่งจริง ๆ หรือคะ’ มายาวีสมเพชเวทนาตัวเองยิ่งนัก ทำไมเธอถึงได้โชคร้าย เจอแต่คนที่เหยียบย่ำซ้ำเติม“เป็นอะไรวะไอ้รุต ดูมึงเงียบไป หรือว่าเป็นห่วงคุณอิน”“อินดีขึ้นแล้ว กินข้าวอิ่ม แล้วได้ยาดี ก็หลับสบาย” ยิ้มเยาะศีลอยู่ในที แ
อีกห้องหนึ่งอดรนทนไม่ไหว หลังจากที่จิ้มมือถือจนไม่มีอะไรจะดู แถมสัญญาณมือถือก็ยังขาด ๆ หาย ๆ เธอไม่มีกะจิตกะใจอะไรใด ๆ อีกทั้งนั้น‘รุตคุณทำกับวีเกินไปแล้วค่ะ วีไม่มีค่าในสายตาของคุณอีกแล้วใช่ไหม คุณหมดรักวีแล้ว’ จากที่รักมากกลายเป็นความขุ่นเคืองที่เริ่มก่อเกิดขึ้นมาในหัวใจเสียงฟ้าผ่าดังเปรี้ยงทำให้มายาวีสะดุ้งสุดตัว ตอนนี้เธอไม่มีธีรุตม์คอยอยู่ข้างกาย เขาคงจะกกกอดกับเมียตัวจริง“รุตคะรุต คุณทำกับวีเกินไปแล้วจริง ๆ” มายาวีอดกลั้นน้ำตาอีกต่อไปไม่ไหว ความชอกช้ำเริ่มบ่มเพาะในจิตใจ เธอปล่อยเสียงสะอื้นออกมาอย่างน่าเวทนา‘วี… เธอจะไปต่อหรือว่าพอแค่นี้’ มายาวีถามตัวเองเวลาล่วงเลยไปจนถึงเย็น มายาวีวางมือถือ เซ็งมาก ๆ ลมพายุที่โหมกระหน่ำทำให้สัญญาณเครือข่ายไม่เสถียรทันใดนั้นประตูห้องนอนของเธอถูกเปิดออก พร้อมร่างของธีรุตม์ที่เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเคร่งเครียด“รุต คุณหายไปไหนมาคะ” แม้จะรู้อยู่เต็มหัวอก แต่เธอก็ถาม ธีรุตม์ไม่ตอบคำถาม แต่เอ่ยอย่างอื่น“ผมมาชวนคุณไปกินข้าว”“เมียของคุณดีขึ้นแล้วหรือคะ คงจะออดอ้อนทำสำออยมากล่ะสิ วีก็ไม่เคยคิดนะคะว่าเมียของคุณก็ขุดเอามารยาหญิงที่มีเอามาใช้จนหมด” มาย
“ก็ทำเหมือนที่เธอไปบอกกับคุณแม่ อยากให้ฉันทำให้เธอท้องอย่างไงล่ะ”“ไม่ค่ะ อินไม่เคยทำแบบนั้น ไม่เคยพูดแบบนั้น อินไม่ได้พิศวาสคุณ”“พูดได้เต็มปากเต็มคำว่าไม่เคยพิศวาสผัว แต่กับผู้ชายอื่นแทบจะถวายตัว”“จิ๋มไม่ได้อยู่ที่หน้าแข้งหรือหัวเข่านะคะ ผู้หญิงคนอื่นอาจจะง่าย แต่ไม่ใช่อิน อยากทำอะไรแบบผัว ๆ เมีย ๆ โน่นไปทำกับคุณวี”“บอกแล้วว่าอย่าดึงวีมาเกี่ยวข้อง นี่มันเรื่องของเรา”“เรื่องของคุณคนเดียวนะสิ อินจะหาทางหย่ากับคุณให้ได้”“คำก็หย่า สองคำก็หย่า อยากอย่าหรือ ไม่มีวันนั้นหรอก เชิญคิด เชิญฝันไปนะ แต่จะไม่มีวันเป็นจริง ในเมื่อคุณแม่เลือกเธอให้มาผลิตลูก ฉันจะจัดให้ตามคำขอ”“ไม่นะ อย่าคุณรุต ฉันไม่สบายอยู่นะ ไม่... อื้อ อุบ...” กลีบปากของอินทุภาถูกปิดลงแล้ว‘ปากที่เคยจูบกับคุณวี ยี้...’ ในใจของอินทุภาตอนนี้เธอทำได้แต่นอนน้ำตาไหล ปล่อยให้ธีรุตม์ทำตามอำเภอใจ ใบหน้าของธีรุตม์คลุกลงไป พร้อมกับจัดการกระชากเสื้อผ้าที่อินทุภาสวมใส่จนขาดวิ่น และเขาเองก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองไปด้วยให้ตกอยู่ในสภาพเดียวกันฟ้าฝนด้านนอกก็คำรามเลือนลั่นเหมือนพิโรธใครมา กลบเสียงของสองหนุ่มสาวที่กำลังสอดประสานเป็นหน
ในห้องของอินทุภา เมื่อเธอเปิดประตูห้องน้ำออกมาก็เจอ กับธีรุตม์ที่ยืนรออยู่“เข้าไปนานเกินไปแล้วนะ”“ทำไมล่ะคะ อินตัวร้อน ก็เลยคิดว่าอาบน้ำดีกว่าตัวจะได้เย็นลง”“เดี๋ยวไข้ก็กลับมาอีกหรอก” พูดอย่างเป็นห่วง แต่สีหน้ายังคงออกเฉยเมย“ท่าทางจะป่วยการเมือง” ทั้งที่รู้ว่าไม่จริง แต่ธีรุตม์ก็อยากพูดแบบนี้ เล่นเอาคนที่ได้ยินถึงกับอึ้ง ขอบตาเริ่มร้อนออกผ่าว ๆ อินทุภาจับมือของเขาที่ประคองตัวเองอยู่ให้ออกห่าง“นี่... ทีกับนายศีลที่ไม่ใช่ผัวนั้น แทบจะให้ประคองขึ้นลงเตียง เล่นหูเล่นตา พูดจาอ่อนหวานออเซาะ” พูดไปก็จับร่างของเธอให้หมุนตัวเข้ามาหา แววตาแห่งความชิงชังรังเกียจฉายออกมาจากอินทุภา“ทำไม ทำไมต้องจ้องผัวตัวเองแบบนี้”“คำก็ผัว สองคำก็ผัว อย่าลืมว่าอีกห้องมีคุณวีอยู่”“ฉันก็บอกแล้วว่าวีไม่เกี่ยว”“ไม่เกี่ยวยังไง ทริปนี้คุณเป็นคนโยงพวกเราให้มาเกี่ยวข้องกันเอง ถ้ากลับไปจากทริปนี้ ฉันจะไปคุยกับครอบครัว ฉันจะหย่ากับคุณ” อินทุภาหมดความอดทน ถึงแม้เธอจะเสียเปรียบเขาเต็มประตู แต่เธอจะไม่ยอมให้ธีรุตม์ มาข่มเหงจิตใจอีกแล้ว“อ้อ สงสัยจะมีที่พึ่งใหม่ นายหัวศีลให้ความสนใจเธอ และเขาก็รวยล้นฟ้า เงินไม่กี่ล้านบ
“คุณรุตคะป้อนอินเถอะค่ะ อินหิว และกินอิ่มจะได้กินยา” ธีรุตม์ถึงกับผ่อนลมหายใจออกมา เขาจับถ้วยข้าวต้มที่เย็นชืด และตักป้อนให้อินทุภาเธอก็กินมันอย่างว่าง่าย ไม่ได้เรื่องมากอะไร กินอย่างเอร็ดอร่อย เหมือนรู้ว่าต้องทำเป็นหน้าที่ ตอนนี้ตัวเองไม่สบายก็ต้องกินข้าว เพื่อจะได้กินยา แล้วจะได้รีบหายธีรุตม์ทำสายตาพอใจตอนที่เห็นเธอกินข้าวต้มจนหมดชาม อินทุภาชี้ให้ธีรุตม์ดูถุงยา เขาจึงหยิบมาอ่าน ก่อนจะจัดยาให้ตามที่คุณหมอเขียนกำกับเอาไว้ ชายหนุ่มป้อนยา และรินน้ำให้ดื่มตาม เธอก็ทำตามอย่างไม่อิดออด“นั่งสักพักก่อนนะ ให้อาหารย่อยก่อนค่อยนอน”ธีรุตม์สั่ง แล้วเก็บทุกอย่างให้ห่างออกไปจากเตียง จากนั้นเขาก็เดินไปที่ในห้องน้ำ และหาผ้าผืนเล็กชุบน้ำ ก่อนจะตรงมาที่อินทุภา ธีรุตม์จัดการเช็ดหน้า และเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้กับหญิงสาว เพื่อช่วยทำให้ไข้ลดอีกแรง“คุณรุตไม่ต้องทำก็ได้ค่ะ อินจะทำเอง คุณรุตไม่ต้องมาแสร้งทำดีกับอิน”พอได้ยินคำหลัง ธีรุตม์ชะงักมือ“ใครว่าฉันแสร้งทำ นี่คือสิ่งที่ฉันต้องทำต่างหาก ฉันบอกใครต่อใครว่าเธอเป็นเด็กในบ้าน ฉะนั้นถ้าฉันไม่ดูแลเธอ ไม่ว่าจะเป็นใคร ๆ ก็ต้องตำหนิ โดยเฉพาะคุณแม่ท่านจะว่าเอาไ
กลุ่มเมฆร้ายตั้งเค้าอย่างชัดเจน“น่ากลัวจังค่ะ”“นั่นสิครับ คุณวีกลับขึ้นห้องไปเถอะ”สีหน้าของมายาวีสลดลงอย่างชัดเจน เธอหมุนตัวกลับมายังบ้านตามที่ศีลบอกเมื่อมาถึง มายาวีก็เดินขึ้นไปบนชั้นสอง พอเธอเปิดประตูห้องนอนเข้าไป ก็ไม่เห็นธีรุตม์ ‘เขายังอยู่ในห้องโน้น’ หัวใจเจ็บจี๊ด ความพ่ายแพ้ปรากฏตรงหน้าอีกครั้ง เธอหมุนตัวหมายจะกลับมาเคาะที่ห้องของอินทุภา แต่เสียงหนึ่งในหัวก็ดังขึ้น‘อย่าทำแบบนั้น อย่าทำ’น้ำตาของมายาวีรื้นขึ้นมา เธอรีบปิดประตูห้องจนเสียงดังหวังจะให้ทั้งสองคนที่กำลังป้อและพะเน้าพะนอกันอยู่ได้ยิน และกลับไปล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างเดียวดายโครม... อินทุภาสะดุ้งตื่น ธีรุตม์ที่ผล็อยหลับลงไปเพราะเมื่อคืนเขาก็เมาหนักเช่นกัน เนื่องจากดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปเยอะ“เสียงอะไรคะ”“ไม่ต้องสนใจหรอกน่า”แต่พอตะแคงหูฟัง ก็ได้ยินเสียงลมที่ลู่ผ่านฝาผนังจนเกิดเสียง “ลมแรงนะ”“ทำไมลมแรงล่ะคะ”“พายุเข้ามั้ง แถวนี้ฝนแปด แดดสี่อยู่แล้ว เมฆฝนก่อตัว ก็ก่อเกิดเป็นพายุเล็ก ๆ ได้ ยิ่งใกล้ทะเล”อินทุภานึกภาพตาม เธอเคยเห็นแต่ในข่าว มันก็น่ากลัวมือหนาของธีรุตม์ที่แตะตัวของอินทุภาอยู่ เนื้อตัวของเธอร้อนดังกับท่อ