Share

บทที่3 ภรรยาแม่ทัพ

last update Last Updated: 2025-03-03 02:05:40

ฉีอิงถือโอกาสสำรวจบ้านหลังใหม่ของเธอ สองนายบ่าวเดินเล่นไปทั่วสวนอันกว้างใหญ่ จนไปหยุดอยู่ประตูทางเข้าลานฝึก ฉีอิงจำได้ว่าเมื่อชีวิตเก่า เธอเคยถูกรับเชิญไปร่วมแสดง ในหนังแนวย้อนยุค เธออยากจะรู้ว่าของจริง กับฉากในหนังนั้น มันจะเหมือนกันรึเปล่า

เท้าบางกำลังจะก้าวตรงไปยังประตู เพื่อที่จะเข้าไปด้านใน ทว่าแขนกลมกลึงกลับถูกรั้งเอาไว้ ฉีอิงมองตามมือไป จนสบเข้ากับตาเสี่ยวเจี้ยน ก่อนจะเห็นใบหน้าซีดเซียวของสาวใช้ พร้อมกับอาการส่ายหน้าน้อย ๆ ของเสี่ยวเจี้ยน

“ทำไม ข้าจำได้ว่าไม่มีกฎห้ามเข้า หรือช่วงที่ข้าเจ็บป่วยมีการตั้งมันขึ้นมาใหม่” ฉีอิงถามด้วยความสงสัย ทว่าน้ำเสียงนั้นเหมือนกำลังพยายามกดดัน ให้เสี่ยวเจี้ยนยอมจำนน

“มิใช่เช่นนั้นเจ้าค่ะ แต่ฮูหยินเคยบอกว่า...ไม่ชอบลานฝึกนี่เจ้าค่ะ” เสี่ยวเจี้ยนตอบด้วยน้ำเสียงติดขัด ยิ่งเป็นการเพิ่มความอยากรู้ให้แก่ฉีอิง

“ใช่! ข้ามิชอบ แต่วันนี้ ข้าแค่อยากออกกำลังสักหน่อย ไปกันเถอะ”

แม้ว่าฉีอิงจะเห็นภาพเกี่ยวกับเจ้าของร่าง แต่ก็ใช่ว่าจะทั้งหมดเสียเมื่อไหร่กัน เธอไม่รู้ว่าทำไมเสี่ยวเจี้ยน จึงดูหวาดกลัวลานฝึกขนาดนั้น แต่ก็นะสามีของเธอในตอนนี้คือแม่ทัพ เขามักจะทำให้ผู้คนหวาดกลัวอยู่เป็นประจำ ก็ไม่แปลกอันใด หากเสี่ยวเจี้ยนที่เป็นคนของภรรยา ซึ่งเจ้าของบ้านไม่ได้รัก จะเกรงกลัวชายผู้นั้น

ฉีอิงก้าวเข้าไปอย่างใจเย็น พร้อมคิดหาหนทาง ว่าต่อไปนี้เพื่อไม่ให้เผลอแสดงความเป็นตัวเองออกมา แม้แต่ความคิดก็ต้องเปลี่ยน ไม่เช่นนั้น สักวันอาจเผลอหลุดออกมาแน่นอน และมันย่อมจะตามมาด้วยปัญหาอีกมากมาย

หญิงสาวหยุดมองลานฝึกอันกว้างขวาง ‘อืมคนสมัยก่อนต้องรวยขนาดไหนกัน จึงสามารถมีบ้านหลังใหญ่ ที่ดินกว้างขวางได้ขนาดนี้’ เสียงพูดคุยกันเบา ๆ ดังขึ้นยังส่วนที่อยู่หลังต้นไม้ ฉีอิงจดจำเสียงนั้นได้ดี แม้ว่าจะเคยได้ยินเพียงครั้งเดียว

‘เสียงผู้หญิงอย่างนั้นรึ อ่าฉันคิดแบบเธอได้แล้วหลี่ฉีอิง ต่อไปฉันจะคิดแบบคนในโลกนี้’ ฉีอิงหันไปพยักหน้าให้แก่สาวใช้ ที่ตอนนี้ใบหน้าแทบไร้สีเลือด นางไม่เข้าใจเลยว่าเสี่ยวเจี้ยนกลัวอะไร

ตึก! ตึก! เสียงฝีเท้าของใครบางคน ทำให้จ้านซือถงชะงักค้าง ก่อนจะยืนนิ่งมองไปยังทิศทางของเสียง โดยมีหญิงสาวที่กำลังสนทนาอยู่กับชายหนุ่ม มองตามไปเช่นเดียวกัน

ฉีอิงก้าวเข้าไปหยุดยืนมองชายหญิง ที่กำลังจ้องมาที่นางด้วยแววตาอันหลากหลาย หญิงสาวคลี่ยิ้มกว้างอย่างเข้าใจ ในแบบของคนจากยุคที่เรียกว่าอนาคต นางไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ของสามี และหญิงสาวข้างกายเขา แต่ใจที่กระตุกวูบเมื่อครู่ บอกได้เป็นอย่างดี ว่าเจ้าของร่างต้องรู้สิ่งใดมาอย่างแน่นอน

“ฉีอิง เจ้าหายดีแล้วรึ”

หญิงสาวหน้าตางดงาม เอ่ยถามภรรยาเจ้าของจวน ก่อนจะลอบสบตากับชายหนุ่ม

โอ๊ะ! ฉีอิงรู้สึกปวดหัวอย่างแรง ก่อนจะหลับตาลงครู่หนึ่ง ภาพบางอย่างก็ฉายเข้ามาในหัว ‘อ่า! พี่สะใภ้กับน้องสามีสินะ’

“เจ้าค่ะ ฉีอิงรู้สึกอุดอู้เลยออกมาเดินรับลม เพื่อให้สดชื่นขึ้นบ้างเจ้าค่ะ พี่สะใภ้”

คำเรียกขานของฉีอิง ทำให้หลิวหลิงหน้าม่านไปชั่วขณะ เป็นที่รู้กันดีว่านางคือภรรยาพี่ชายของแม่ทัพหนุ่ม ที่รั้งตำแหน่งสำคัญในราชสำนัก

“หายก็ดีแล้ว ซือถงจะได้มีคนดูแล” หลิวหลิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน หากทว่าคนฟัง มิได้คิดเช่นนั้นเลยแม้แต่น้อย

“เจ้าค่ะ อันที่จริงท่านพี่ก็โตแล้ว ทั้งยังเป็นถึงแม่ทัพ ย่อมสามารถดูแลตนเองได้ ไม่จำเป็นต้องมีคนคอยป้อนข้าว ป้อนน้ำกระมังเจ้าคะ”

หลิวหลิง ทำได้เพียงยิ้มเจื่อน ๆ เมื่อมองดูบนโต๊ะน้ำชา ซึ่งในตอนนี้ มีอาหารหลายอย่างวางอยู่ ฉีอิงเดาได้ไม่อยาก ว่าอาการเจ็บป่วยของนาง คือข้ออ้างให้พี่สะใภ้ คอยมาเยี่ยมเยียนดูแล แต่มิใช่นาง ทว่าเป็นสามีของนางต่างหากเล่า ที่พี่สะใภ้คนงามมาดูแล

“ฉีอิง ไยจึงออกมาเดินเล่นไกลถึงที่นี่ เจ้าควรพักผ่อนให้มาก หากเกิดล้มเจ็บมาอีก ผู้คนจะมองข้าเช่นไร คิดให้มากสักหน่อยก็ดี”

ในที่สุดแม่ทัพหนุ่มก็หาคำพูดของตนเองเจอ ด้วยคราแรกนั้น เขายังรู้สึกตกใจ ที่อยู่ ๆ ภรรยาก็เข้ามายังลานฝึก ซึ่งเขาจำได้ดีว่าเมื่อเช้าได้เดินไปดูนางยังเรือน ฉีอิงยังไร้ซึ่งสติอยู่เลย

‘แพศยา! แสร้งเจ็บป่วยเพื่อเรียกร้องความสนใจ’ หลิวหลิงได้แต่คิดอยู่ภายในใจ ไม่กล้าที่จะเอ่ยออกมา นอกจากยิ้มละมุนส่งให้แก่ภรรยาของแม่ทัพหนุ่ม

“ท่านพี่โปรดวางใจ หากข้าเจ็บป่วยลงอีกครั้งนี้ รับรองจะไม่มีคนนอกรับรู้มันอีกเป็นอันขาด ท่านพี่จะได้มิต้องเสื่อมเสียชื่อเสียง ว่าภรรยาเช่นข้า...บกพร่องต่อหน้าที่ จนทำให้สามีลำบากไร้คนดูแล”

ฉีอิงเว้นคำเอาไว้ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียง เอื่อยเฉื่อยต่อท้าย พร้อมส่งสายตาอย่างมีจริตให้แก่สามี ที่เวลานี้ยืนทำหน้านิ่ง เหมือนน้ำแข็งในฤดูหนาวอยู่ข้างพี่สะใภ้คนงามของเขา

“ก็ดี...ที่เจ้าคิดได้ ย่อมเป็นสิ่งที่ควรกระทำ”

ชายหนุ่มเอ่ยได้ไม่เต็มคำนัก ด้วยยังตั้งรับกับการยอกย้อนของภรรยามิทัน ซึ่งปกติแล้วฉีอิงจะไม่มีทางพูดเช่นนี้กับเขาหรือผู้ใด

“เจ้าค่ะ ข้ารู้ว่าสิ่งใดควรและมิควรกระทำ ข้าขอตัวนะเจ้าคะ”

ฉีอิงไม่รั้งรอคำตอบจากสามี หญิงสาวหมุนกายจากมา ด้วยท่วงท่าประหนึ่งนางพญา เห็นทีนางต้องทำให้เจ้าของร่างสมหวังเสียแล้ว

นี่คือชีวิตจริงมิใช่ในละครหรือนิยาย ที่นางเอกเก่งกาจหย่าสามีแล้วสร้างตัวจนร่ำรวย ทว่านี่คือเรื่องจริง และเป็นยุคแห่งการแย่งชิง ผู้ใดมีอำนาจย่อมกำชัยไว้ในมือ มิว่าบุรุษหรือสตรี

อำนาจในมือของสตรีคือการครองเรือน โดยไม่ทำให้มันลุกเป็นไฟ ส่วนบุรุษนั้น อำนาจคือเงินตราและชื่อเสียง

ฉีอิงเดินไปเรื่อยเปื่อย โดยสมองน้อย ๆ ของนาง กำลังคิดหาวิธีสร้างทางรอดให้แก่ตนเอง ทุกอย่างต้องมีแผนสำรองเสมอ หากวันใดสิ้นคำว่าสามีภรรยาขึ้นมา นางต้องไม่ลำบากจนเกินไป หรือถ้ายังต้องอยู่กับตำแหน่งนี้ต่อไป นางก็ต้องมั่นใจว่าจะไม่มีผู้หญิงอื่น มาสอดแทรกทำลายมันลงเช่นกัน

“ฮูหยินเจ้าคะ” เสี่ยวเจี้ยนเรียกผู้เป็นนาย เมื่อเห็นว่าเวลานี้ ใกล้จะมืดแล้ว ทว่าผู้นายไม่มีท่าทีจะกลับเรือน นางจึงได้เอ่ยท้วงขึ้น

“หือ! มีอะไรรึเสี่ยวเจี้ยน”

ฉีอิงตื่นจากภวังค์ เมื่อได้ยินเสียงสาวใช้เรียกจากทางด้านหลัง หญิงสาวจำต้องหยุดความคิดทั้งหมดลง

“พระอาทิตย์กำลังจะตกแล้วนะเจ้าคะ บ่าวคิดว่าฮูหยินอาจจะอยากกลับไปพักผ่อนเจ้าคะ” เสี่ยวเจี้ยนเอ่ยด้วยน้ำเสียงห่วงใย ทว่าก็เกรงผู้เป็นนาย จะคิดว่านางวุ่นวายจนเกินไปด้วยเช่นกัน

“อืม...ไปสิ ข้าก็รู้สึกเมื่อยขาแล้ว”

สองนายบ่าวกับสู่เรือน โดยแสร้งเป็นมองไม่เห็นแม่ทัพหนุ่ม ที่กำลังเดินไปส่งแขกของบ้าน ฉีอิงหาได้ใส่ใจสามีของนางไม่ ด้วยเวลานี้สมองของนาง มีเพียงเรื่องการเอาชีวิตรอด ในบ้านเมืองที่ร้อนประหนึ่งไฟนรก ภายนอกงดงาม แต่นี่คือยุคแห่งการฆ่าฟัน นางที่มาจากยุคที่ล้ำหน้า ย่อมต้องคิดให้มากสักหน่อย

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ยุทธการรักของเหล่าภรรยา   ตอนที่167 กล่องไม้

    “เฝ้านางเอาไว้ให้ดี”“เจ้าค่ะ”เสียงประติดลงไปครู่หนึ่ง ร่างบนเตียงแสร้งพลิกตัว ก่อนจะเปิดเปลือกตาเพียงเล็กน้อย เพื่อดูว่ามีใครอยู่ในห้องหรือไม่ คนพวกนี้กำลังคิดไม่ซื่ออย่างที่นางกังวลจริงๆ ขนาดต้าเว่ยยังพลาดพลั้ง แต่เอ๊ะ! เขามีฝีมือระดับนั้นจะพลาดได้อย่างไรกันหญิงสาวหลับตาลงอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามาอย่างแผ่วเบา กลิ่นนี้นางจดจำได้ เพราะมันคือยาที่นางเพิ่งใช้กับต้าเว่ย เขาเข้ามาที่นี่ได้ง่ายดายขนาดนั้นเลยหรือ!“นางดื่มยาแล้วใช่ไหม”“เรียบร้อยแล้ว แต่ก็ไม่อยากจะเชื่อว่านางจะหลบหนีไปช่วยเจ้าได้”“หากข้าไม่เห็นนางเข้าเสียก่อน ก็คงแสร้งสิ้นสติไม่ทัน แต่จะเก่งกาจแค่ไหนก็สู้ยาของท่านกวงไม่ได้ เจ้าเฝ้านางให้ดี ข้าจะออกไปจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย”“ทำไมไม่กำจัดนางเสีย!”“นางคือตัวประกัน ที่จะทำให้องค์รัชทายาทชีอันยอมสิโรราบ”“ทำไมเขาถึงจะยอมเสียงเพื่อนาง”“ชีอันแสร้งไม่ใยดีนาง ก็เพราะไม่อยากให้หยวนใช้นางต่อรองใดๆ ทั้งสิ้น แต่เมื่อเรารู้แล้วว่านางสำคัญ นายท่านจึงเลือกเก็บนางเอาไว้ แต่ต้องกำจัดสามีของนางทิ้งก่อน อย่าถามให้มากความ ที่ข้าบอกไปก็เกินพอแล้ว”ลมหายใจอันสม่ำเสมอของคนบ

  • ยุทธการรักของเหล่าภรรยา   ตอนที่166 ไม่มีสาวใช้

    “พระชายาไม่มีสาวใช้หรือเจ้าคะ” ยังคงเป็นหญิงสาวคนเดิมที่เอ่ยถาม“ท่านอ๋องมิได้ให้ติดตามมา”จ้าวหลันถิงสบถอยู่ภายในใจ ว่าจะสอดรู้เรื่องของนางไปทำไม นางเข้าใจนะ! ว่าสามีนั้นรูปงาม เป็นที่ต้องตาของสตรีมากมาย แต่พวกนางรักเขาจริงหรือ รึ! แค่ว่าเขาคือท่านอ๋อง ลองเขาเป็นเพียงแค่คนธรรมดา หญิงสาวมากหน้าหลายตาเหล่านี้ คงไม่แม้แต่จะชายตามอง“ไยท่านอ๋องไม่รู้ใส่ใจพระชายาเช่นนี้นะ!”“ท่านอ๋องคิดเสมอว่าการที่ให้พระชายารออยู่ที่นี่ ย่อมจะทำให้นางปลอดภัยและสบายใจ อีกทั้งองค์รัชทายาทแห่งชีอันก็ทรงวางพระทัย ว่าพระขนิษฐาจะสำราญกับการได้ออกมาท่องเที่ยวนอกจวน”คำบอกเล่าเดียวของต้าเว่ย สยบทุกคำถามได้อย่างราบคราบ นี่กระมังที่ท่านอ๋องเบื่อหน่ายอิสตรี พวกนางไม่รู้ว่าไปสรรหาคำถามจากที่ใดมาเจรจาได้ทั้งวัน ชนิดที่เรียกว่านกแก้วยังต้องสิโรราบให้กับพวกนางการสนทนาเริ่มเป็นเรื่องโดยทั่วไป ก่อนที่จะมีหญิงชราคนหนึ่งเดินออกมาขอแรงขององครักษ์หนุ่ม ให้ไปชั่วยกหม้อแกงในครัวออกมาที่ลานด้านหน้า“ข้าอยู่ได้”จ้าวหลันถิงบอกแก่ต้าเว่ย ก่อนที่ชายหนุ่มจะยื่นส่งกล่องไม้ในมือให้แก่นายสาว แล้วถือกระบี่เดินตามหญิงชราไป จ้าวหลันถิงร

  • ยุทธการรักของเหล่าภรรยา   ตอนที่165 ตบตา

    “ถวายบังคมองค์รัชทายาทชีอัน องค์ชายเก้าพ่ะย่ะค่ะ คารวะท่านอ๋อง” “เชิญใต้เท้าตามสบาย” “ขอบพระทัย” ใต้เท้ากวงเดินขึ้นมานั่งร่วมโต๊ะกับคนทั้งสี่ ก่อนจะเหลอบมองไปที่สตรีเพียงหนึ่งเดียว “ไม่คิดว่าพระชายาจะอยู่ด้วย” ชายสูงวัยพูดด้วยน้ำเสียงติดกระด้าง แม้ด้วยตำแหน่งของเขาจะน้อยกว่าหญิงสาว แต่หากนับตามอาวุโสและอำนาจในมือ เขาเหนือกว่านางในทุกด้านอยู่ดี “ข้าเพิ่งรู้ตัว ว่าการอยู่ในบ้านตนเอง ต้องรายงานคนนอกด้วย เช่นนั้นข้าต้องขออภัย ที่อาจหาญนั่งอยู่กับสามีและพี่ชายตนเองเยี่ยงนี้” หญิงสาวช้อนสายตามอง พร้อมกับที่เรียวปากอิ่มบิดขึ้นเล็กน้อย นางหรือจะไม่คุ้นชินกับสายตาและท่าทางยโสของชนรุ่นเก่า ที่คิดว่าตนเองเกิดก่อนและมากประสบการณ์ อายุในเพียงเลขห้า เพิ่งครึ่งคนเท่านั้น คนเก่งจริงจะรู้ประเมินคู่ต่อสู้ ไม่ใช่เบ่งกล้ามอันมโหฬารใส่ท่าเดียว “ใต้เท้ากวงมีสิ่งใด โปรดว่ามาเถิด” สวี่ฟงเอ่ยแทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงคงเดิม ทว่าแววตานั้นหาได้เป็นเช่นดวงตาที่ส่งผ่านออกมาไม่ “เอ่อ...” ใต

  • ยุทธการรักของเหล่าภรรยา   ตอนที่164 ชายา

    “ข้าพลาดสิ่งใดเกี่ยวกับเจ้าบ้างนะ จ้าวหลันถิง” ร่างกำยำลุกขึ้นก้าวลงจากเตียง เรือนร่างไร้อาภรณ์หากสตรีใดได้ยล คงยากจะถอนสายตาออกจากความสมบูรณ์แบบนั้นได้ ทว่าน่าเสียดายที่ตอนนี้มันมีผู้ครอบครองแล้ว และเจ้าของดุราวนางเสือ สวี่ฟงก้มลงเก็บชุดของภรรยา เดินหายไปยังห้องอาบน้ำ เขาไม่ต้องการให้ใครได้แตะต้องมัน ซึ่งความรู้สึกเช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิด ในเมื่อนางเป็นของเขาแล้ว ยามบ่ายอ๋องหนุ่มพร้อมแขกทั้งสอง กำลังนั่งจิบชากันที่ศาลาชมบัว ซึ่งพวกเขายังมีเวลาอีกครึ่งเดือน สำหรับออกเดินทางสู่เมืองหลวง ส่วนเรือนของจ้าวหลันถิงนั้น อ๋องหนุ่มได้สั่งการให้เรียกช่างมาปรับปรุงต่อเติม ให้กว้างขวางกว่าเดิมอีกเท่าตัว“ข้าอยากให้เจ้าพาน้องหญิงไปด้วย อย่างไรเสียนางก็เป็นสายเลือดชีอัน ตั้งแต่นางแต่งมาที่หยวน ก็ยังไม่เคยเข้าเฝ้าเลยมิใช่รึ! ถือเสียว่าเป็นการท่องเที่ยวหลังแต่งงานของพวกเจ้าด้วย”“พ่ะย่ะค่ะ”สองสหายหันสบตากัน ก่อนจะหันกลับมาจ้องเจ้าของบ้าน ว่าพวกเขาหูไม่ได้เพี้ยนไป คนเยี่ยงสวี่ฟงน่ะหรือ! ที่จะยินยอมให้สตรีติดตามเดินทางไกล แค่เข้าใกล้ยังไม่

  • ยุทธการรักของเหล่าภรรยา   ตอนที่163 ข้ารับผิดชอบเรื่องนี้เอง

    “เจ้าเมาแล้วนอนเถอะ” “สามี...ข้าร้อนยิ่งนัก” “เจ้ากำลังบีบบังคับข้า” “ข้ามิได้พูดเล่นร้อนเหลือเกิน อาบน้ำให้ข้าที” น้ำเสียงอ้อแอยังดังชิดลำคอของชายหนุ่ม ท่อนแขนกลมกลึงตรึงร่างนั้นให้แนบอยู่กับความอวบอิ่ม ที่เขาหวงแหนยามมีคนลอบมอง ใช่ว่านางไร้ศักดิ์ศรีจนคิดใช้ร่างกายมัดใจสามีแต่ตรงกันข้ามนางรักในศักดิ์ศรียิ่งนัก จึงจำเป็นที่จะต้องตรีตราและประกาศความเป็นภรรยา ให้สตรีอื่นรู้จุดยืนของตนเอง นางจะไม่ยอมเป็นเมียที่ถูกมองข้ามราวอากาศธาตุอีกต่อไป “อื้อ...” หญิงสาวครางเบาๆ เพื่อเพิ่มความปรารถนาให้แก่สามี เมื่อสะโพกงามแสร้งยกเบียดกับแก่นกายของเขา สวี่ฟงข่มกลั้นความต้องการอย่างสุดความสามารถ ก่อนจะพ่ายแพ้เมื่อความเจ็บร้าว ที่เขาเคยควบมันมาได้เป็นอย่างดีตลอดหลายปี กลับไม่สามารถต้านทานคนใต้ร่างได้ ไม่มีคำพูดใดจากชายหนุ่ม แต่เป็นการกระทำที่หญิงสาวต้องการให้มันเป็นเช่นนั้น การปรนเปรอของสามีทำให้จ้าวหลันถิง แทบจะลืมเลือน ว่านี้อาจเป็นเพียงฝันชั่วระยะหนึ่ง ซึ่งเขาอาจตื่นขึ้นยังอีกโลกในสักวันก็เป็นได้ เสียงคร

  • ยุทธการรักของเหล่าภรรยา   ตอนที่162 เมามาย

    จ้าวหลันถิงพยายามเป็นที่สุด กับการมองทุกคนให้ไม่บิดเบี้ยว นางมั่นใจว่าตอนใช้ชีวิตในอีกโลก นางไม่เคยล้มให้กับสุรารสแรงตัวใดเลย อ๋องหนุ่มที่ยากจะมีรอยยิ้มให้ใครเห็น ตอนนี้มุมปากกลับเหยียดกระตุก เมื่อเห็นอาการของภรรยา ความรั้นของนางกำลังออกฤทธิ์แล้วสินะ! “จะกลับเรือนหรือยัง” “ข้ากลับตอนไหนก็ได้ ไม่ลำบากท่านหรอก” หญิงสาวเริ่มหันหาญาติผู้พี่ ที่ตอนนี้สภาพแทบไม่ต่างกัน สองพี่น้องสบตาแล้วหัวเราะเสียงดัง ด้วยพวกเขาไม่เคยพบเจอสุราที่นุ่มลึก ทว่าเมามายง่ายอะไรขนาดนี้มาก่อน “ข้าลืมบอกเจ้าไป ว่าอย่าได้หลงในรสสุราของสกุลสวี่” องค์ชายเก้าเอ่ยกับองค์รัชทายาทชีอัน ที่ตอนนี้มีใบหน้าแดงก่ำ ดวงตาฉ่ำหวานราวอิสตรี รอยยิ้มกว้างและเสียงหัวเราะนั้น เป็นการยืนยันว่าองค์รัชทายาทชีอันเมามายอย่างหนัก “ข้ารึ! จะพ่ายแค่สุราต่างแคว้น เจ้าทำเหมือนข้าไม่เคยเดิ่มสุราจากแคว้นของเจ้า” คำพูดราวลิ้นพันกันขององค์รัชทายาทชีอัน เรียกรอยยิ้มจากแขกในงาน ที่ตอนนี้ก็มีสภาพไม่ค่อยต่างกันเท่าใดนัก คุณหนูหลายสกุลที่ไม่เคยลิ้มลองสุราสกุลส

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status