ตอนที่ 4 ตอก ๆ ย้ำ ๆ ให้จำขึ้นใจ
แม้จะเป็นเพียงเช้าวันเสาร์ธรรมดา แต่บรรยากาศในบ้านของแคทกลับเต็มไปด้วยความอึดอัด เธอรับรู้ได้จากน้ำเสียงของแม่ที่เริ่มถามโน่นถามนี่มากขึ้นเรื่อย ๆ ทุกครั้งที่เธอแต่งตัวดีเกินไป หรือกลับบ้านช้ากว่าปกติ “แคท ช่วงนี้ลูกไปไหนบ่อยเหรอ” “ไปบ้านเพื่อนค่ะแม่” “เพื่อนชื่ออะไร อยู่แถวไหนเหรอ” แคทกลืนน้ำลายเล็กน้อย ใจเต้นแรง ไม่ใช่เพราะกลัวถูกจับได้เรื่องโกหก แต่เพราะเธอไม่พร้อมจะพูดความจริง เธอไม่พร้อมจะบอกว่าทุกคืนที่พ่อแม่หลับ เธอแอบมุดรั้วไปยังบ้านหลังข้าง ๆ เพื่อไปนอนกอดผู้ชายที่อ่อนกว่าพ่อเธอเล็กน้อย แต่กลับทำให้หัวใจเธอเต้นแรงทุกครั้งที่อยู่ใกล้ บ้านของอีธานเหมือนโลกอีกใบสำหรับแคท เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของกาแฟ กำแพงไม้สีเข้ม และแมวสายพันธุ์ต่างประเทศที่น่ารักเกินบรรยาย โดยเฉพาะเจ้าโซระ ที่ดูเหมือนจะติดเธอจนกระโดดขึ้นตักทุกครั้งที่เห็นหน้า เช้านั้นเธอแอบเดินเข้าบ้านอีธานตามปกติ แคทชอบเวลานั่งอยู่ในสวน เงียบๆ มีเสียงอ้อนและเดินไปมา แล้วมีอีธานนั่งอ่านหนังสือข้างๆ เธอ แต่แล้วจู่ ๆ เสียงเรียกจากหน้าบ้านก็ดังขึ้น “ขอโทษนะคะ...แมวของคุณหลงเข้ามาบ้านฉันค่ะ” เสียงที่เธอจำได้ดีว่าเป็น แม่ ของเธอ หัวใจแคทแทบหยุดเต้น เธอหันควับไปตรงทางเดินสวนและแน่นอน แม่ของเธอยืนอยู่ตรงนั้น พร้อมกับอุ้มเจ้าออสตินไว้ในอ้อมแขน แคททำอะไรไม่ถูก เธอลุกขึ้นทันที ถอยออกห่างจากอีธานที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ พยายามเก็บสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด “เอ่อ ขอบคุณมากครับ” อีธานลุกขึ้นรับแมวตัวสีขาวเสียงเรียบ “แคท ลูกมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” แม่ถามอย่างสงสัย “หนูแวะมาเล่นกับแมวค่ะ...แมวของคุณลุงน่านักขี้อ้อน หนูเลยมาดู” อีธานชะงัก หันมามองเธอทันที สีหน้าที่เมื่อครู่ยังเรียบนิ่งเริ่มเปลี่ยนเป็นแข็งขึ้นเล็กน้อย “ลุงเหรอ...” เขาพึมพำเบาๆ แคทเม้มริมฝีปากแน่น ไม่กล้าสบตาเขา “ขอบคุณนะคะที่ให้แคทแวะมาเล่นกับแมว เด็กคนนี้คลั่งแมวมาตั้งแต่เล็ก ๆ แล้ว” แม่ของเธอยังคงยิ้มสุภาพ ก่อนจะเอ่ย “ยินดีครับ” อีธานตอบเสียงเรียบ ไม่ได้หันมามองแคทอีกเลย หลังจากแม่กลับไป อีธานก็เดินเข้าไปในบ้านโดยไม่พูดอะไร แคทเดินตามเขาไปเงียบๆ แต่ก็รู้ดีว่าเขากำลังโกรธ หรืออย่างน้อย ก็เสียใจ “อีธาน หนู” “เมื่อกี้นี้เราดูห่างเหินกันมากเลยนะ” เขาพูดโดยไม่หันมา “หนู..ขอโทษ ก็แม่อยู่ตรงนั้น หนูไม่รู้จะทำยังไง” “เธออายที่จะบอกว่าเราเป็นอะไรกันใช่ไหม” คำพูดนั้นเหมือนใบมีดกรีดใจเธอ เธอรีบเดินไปคว้ามือเขาไว้แน่น “ไม่ใช่นะ...หนูแค่ยังไม่พร้อมจะเจอกับคำถามของพ่อกับแม่” “แต่เธอพร้อมจะมุดรั้วมาเล่นกับฉันทุกคืน” “หนู...ไม่ได้คิดว่าเรื่องของเราจะต้องบอกใครตอนนี้” เธอพยายามอธิบาย น้ำเสียงเริ่มสั่น อีธานหลบตา แล้วเดินเลี่ยงไปทำอย่างอื่น แคททำตัวไม่ถูกจึงได้เดินกลับบ้านมาก่อน เสียงจักจั่นร้องระงมอยู่ในความเงียบของค่ำคืน แคทยืนลังเลอยู่หลังพุ่มไม้ข้างรั้วบ้านของอีธาน หัวใจเต้นแรงแทบทะลุอก เธอรู้ว่าเขาน้อยใจ เรื่องที่เธอเรียกเขาว่า “คุณลุง” ต่อหน้าแม่ ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่การแสดง แต่สายตาที่เขามองเธอก่อนจะเดินหนีไป มันเจ็บลึกจนเธอทนไม่ไหว เท้าเปล่าของเธอเหยียบลงบนพื้นหญ้าเย็นเฉียบ กลิ่นดินหลังฝนตกอ่อน ๆ ลอยคลุ้งอยู่ในอากาศ แคทย่องผ่านสนามหญ้าข้างบ้านตรงไปยังประตูหลังบ้านซึ่งรู้ดีว่าไม่ได้ล็อก แสงไฟสลัวจากห้องรับแขกสาดออกมา เธอผลักประตูเบา ๆ แล้วเดินเข้าไปช้า ๆ ชายหนุ่มวัยกลางคนในชุดนอนสีเทาและยืนอยู่หน้ากระจก กำลังจิบวิสกี้ช้า ๆ เขาหันมาเมื่อได้ยินเสียง แล้วสบตากับเธอ แววตาของเขาแข็งกระด้างนิ่ง เหมือนน้ำแข็งที่เกาะตัวแน่น “มาอีกแล้วเหรอ” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยออกมาเรียบ ๆ “เธอเรียกฉันว่าลุงต่อหน้าแม่ของเธอได้ แต่พอค่ำคืนเงียบเหงาก็แอบมาหาแบบนี้เหรอ” แคทเม้มริมฝีปากแน่น เดินเข้าไปใกล้โดยไม่พูดอะไร เธอรู้ว่าเขากำลังน้อยใจ “วันนี้แม่หนูมา” เธอเริ่มพูดเบา ๆ แต่เขาตัดบท “ฉันเห็นแล้ว” เขาหัวเราะในลำคอ ดวงตาหยั่งลึกสะท้อนความผิดหวัง “เห็นเธอทำเป็นไม่รู้จักฉัน เหมือนฉันไม่ใช่คนสำคัญอะไรเลย” “ไม่จริง...” แคทพูดเสียงสั่น ก่อนจะก้าวเข้าไปหาเขา “อีธาน... หนูไม่ได้คิดแบบนั้นเลย หนูแค่ยังไม่กล้าบอกแม่ หนูกลัวว่าแม่จะไม่เข้าใจ” “แล้วเธอคิดว่าฉันไม่เจ็บเหรอ” เขาตอบกลับเสียงต่ำ “หนูขอโทษ” แคทเงยหน้าขึ้น ดวงตาใสแจ๋วสั่นระริก เธอยกมือแตะแผ่นอกเขาเบา ๆ แต่อีธานจับข้อมือเธอไว้แน่น “อย่ามาเล่น ๆ กับความรู้สึกของฉัน” เขาพูดชิดใบหู เสียงแหบพร่าทำให้หัวใจเธอสั่นสะท้าน “หนูไม่ได้เล่น... หนูมาง้อคุณจริง ๆ อีธาน หนูชอบคุณ” แคทพูดเสียงเบา คำพูดนั้นเหมือนทำให้อีธานชะงักเล็กน้อย ดวงตาของเขาหยั่งลึกเข้าไปในใจเธออย่างตั้งใจ ก่อนที่มือใหญ่จะยื่นมาโอบเอวเธอแล้วดึงเข้าไปแนบอก “ถ้างั้นก็พิสูจน์สิ” เขาพูดด้วยเสียงที่เคร่งขรึม “พิสูจน์ว่าเธอไม่ได้ล้อเล่นกับความรู้สึกของฉัน” แคทไม่พูดอะไร เธอจ้องตาเขา ขยับเข้าไปใกล้อีกนิด ก่อนจะเขย่งจูบริมฝีปากเขาเบา ๆ ไม่ใช่จูบหวาน ไม่ใช่จูบที่เรียบร้อย แต่มันเต็มไปด้วยความรู้สึกอัดแน่นในใจที่เธอเก็บมาตลอดทั้งวัน ริมฝีปากของเขาตอบกลับอย่างรุนแรง ราวกับต้องการลงโทษเธอในที แต่แคทก็ไม่ถอย เธอรู้ดีว่าคืนนี้ เธอจะต้องปลอบใจเขาให้ได้ไม่ใช่แค่ด้วยคำพูดแต่ต้องใช้หัวใจ เขาตอบจูบของเธออย่างกระหาย เหมือนรอเวลานี้มานานเกินอดกลั้น มือหนาข้างหนึ่งกระชากต้นแขนเธอแน่น ก่อนจะพลิกตัวเธอชนกับผนังเย็นเฉียบ ร่างของเขาประชิดติดเธอจนแทบไม่มีช่องว่าง “อยากให้ฉันเชื่อใช่ไหมว่าเธอไม่ได้เห็นฉันเป็นลุงข้างบ้านที่เธอจะแวะมาหาเวลาเหงา...” เสียงของเขาแหบต่ำ ตาแวววาวเหมือนสัตว์นักล่าที่ขังเหยื่อไว้ในมุมมืด ยังไม่ทันที่เธอจะตอบอะไร เสื้อยืดของเธอก็ถูกดึงขึ้นพรวดเดียวจนหลุดพ้นตัว ปลายนิ้วหยาบลากไล้ผิวเธออย่างไม่ปรานี ริมฝีปากร้อนจัดขบเม้มตรงเนินอกอย่างแรงจนเธอสะดุ้ง แต่กลับไม่ได้หลบหนี... มีเพียงเสียงหอบเบา ๆ ที่หลุดจากริมฝีปาก เขาผละหน้าออกเพียงเสี้ยววินาที ดึงผ้าห่มจากโซฟาโยนลงพื้นแล้วผลักร่างเธอลงไปตามแรง น้ำหนักของเขาทาบทับลงมาทั้งตัว มือข้างหนึ่งจับข้อเท้าเธอแล้วลากให้เขาอยู่ตรงกลางระหว่างขา ขณะที่อีกมือฉีกเสื้อชั้นในเธอออกจนเสียงดัง “คืนนี้ไม่มีคำว่าเบา ไม่มีคำว่าอ้อนวอน แค่อยู่เฉย ๆ แล้วปล่อยให้ฉันลงโทษเธอให้สาสมกับที่ทำให้ฉันต้องเจ็บใจ แล้วจำเอาไว้ว่าอย่างเรียกผัวว่าลุง!” เสียงเขาเข้มจัด ราวกับกำลังสั่งให้เธอยอมจำนน และแคทก็ยอมจำนน... ทั้งกายและใจ เขาลากลิ้นไปตามแนวท้องน้อยอย่างเชื่องช้าแต่เต็มไปด้วยเจตนา ทุกสัมผัสรุนแรงและจงใจจะทำให้เธอจำ ไม่ใช่แค่คืนนี้ แต่ให้ฝังอยู่ในตัวเธอไปตลอด เมื่อเขารั้งสะโพกเธอขึ้นจนเธอเผลอคราง มือหนาก็จัดการรูดกางเกงนอนของตัวเองลงอย่างรวดเร็ว ไม่ให้เวลาหายใจแม้แต่วินาทีเดียว ไม่มีการเตรียมตัว ไม่มีการไต่ระดับ เขากระแทกเข้ามาเต็มแรงจนเธอร้องเสียงหลง เสียงเนื้อกระทบกันดังสลับกับเสียงหอบหายใจหนักหน่วงของเขา มือของอีธานตะปบสะโพกเธอไว้แน่น บังคับจังหวะทุกจังหวะด้วยแรงดิบ บางครั้งก็เอียงสะโพกเธอขึ้น บางครั้งก็ยกขาเธอพาดไหล่ บังคับให้ลึกยิ่งขึ้น... แรงยิ่งขึ้น “ยังกล้าเรียกฉันว่าลุงอยู่อีกมั้ย...” เขาคำรามใส่ใบหูเธอ ขณะซอยไม่ยั้ง แคทส่ายหน้าพลางเสียงครางปนกันไปหมด “ม…ไม่แล้ว... อีธาน ได้โปรด” แต่เขาไม่ฟัง เขายังกระแทกเข้ามาอย่างไม่หยุดยั้ง ดวงตาคมกริบจับจ้องแค่เธอเพียงคนเดียว “ฉันจะทำให้เธอจำไว้ ว่าคนที่อยู่บนตัวเธอ ไม่ใช่ลุง แต่เป็นผัว” เขากระแทกแรงขึ้น เร็วขึ้น จนร่างของเธอสั่นสะท้าน น้ำเสียงครางที่หลุดออกมาไม่มีแม้แต่จะกั้นไว้ได้อีก เธอจิกเล็บลงกับแขนเขาแน่นอย่างบ้าคลั่ง ร่างกายแทบแหลกคามือเขา แล้วในจังหวะที่เขากดตัวเข้ามาลึกสุดแรง ร่างของเธอก็เกร็งกระตุกสุดปลายปล่อย เธอครางชื่อเขาเสียงหลง ขณะเขาก้มลงขบซอกคอเธออย่างหิวกระหาย ก่อนจะปล่อยความร้อนจัดเข้าไปในตัวเธอในที่สุด อีธานถอนหายใจหนัก ๆ ก่อนจะทิ้งตัวทาบลงมา ใช้มือเกลี่ยเส้นผมที่ติดเหงื่อออกจากใบหน้าเธอ “เธอจะไม่เรียกฉันว่าลุงอีก... เข้าใจไหม” แคทหอบหายใจ หน้าแดงจัดเหมือนจะร้องไห้ แต่ก็พยักหน้าเบา ๆ “อือ... อีธาน...” เขาก้มลงจูบริมฝีปากเธออีกครั้ง คราวนี้อ่อนโยนลงกว่าเดิมเล็กน้อย ก่อนกระซิบชิดหูว่า... “คืนนี้ยังไม่จบหรอก... ฉันยังลงโทษเธอไม่พอเลย” ร่างกายของแคทยังไม่ทันได้พักหายใจดี อีธานก็พลิกตัวขึ้นนั่ง ดวงตาคมนั้นจ้องมองเธอราวกับเสือที่ยังไม่อิ่มเหยื่อ มือหนาเอื้อมมาโอบเอวเธอดึงให้ขึ้นคร่อมบนตัวเขา “คิดว่าจะจบแค่นั้นเหรอ” เสียงของเขาต่ำลึก มีทั้งแววท้าทายและความกระหายปะปนกันอยู่ “อ อีธาน...” เธอเรียกชื่อเขาเสียงแผ่ว หอบหายใจถี่ ร่างทั้งร่างยังสั่นจากรอบก่อน แต่ไม่มีเวลาคัดค้าน เขายกสะโพกเธอขึ้นแล้วกดลงทันทีโดยไม่ให้ตั้งตัว ความลึกที่พุ่งเข้ามาในช็อตเดียวทำเอาเธอกัดปากแน่น ร้องครางออกมาโดยไม่ทันได้กั้น อีธานแสยะยิ้มก่อนจะจับสะโพกเธอแน่น บังคับให้ขยับตามจังหวะของเขา มืออีกข้างเอื้อมขึ้นบีบหน้าอกเธออย่างดุดัน สัมผัสทุกจุดรุนแรงราวเยี่ยงการลงโทษ เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั่วห้อง แคทหมดแรงจะขยับเองแล้ว แต่เขายังไม่หยุด เธอได้แต่เกาะไหล่เขาแน่น ปล่อยให้เขาควบคุมทุกอย่างอีกครั้ง ร่างทั้งร่างกระตุกถี่ขึ้นเรื่อย ๆ จนเธอทรุดตัวเข้ากับอกเขา เขาอุ้มเธอขึ้นทั้งอย่างนั้นแล้ววางลงกับเตียงอีกครั้ง ไม่พูดพร่ำเขาเริ่มรอบใหม่ทันที คราวนี้อีธานกดเธอกับเตียง ขาเธออ้าออกจนกว้างปลายเท้าชี้เพดาน มือทั้งสองข้างของเธอถูกตรึงไว้เหนือศีรษะ เสียงร้องของเธอเบาบางลงเรื่อย ๆ เหลือเพียงเสียงหอบถี่ ร่างเล็ก ๆ สั่นสะท้านใต้เขา มือบางกำผ้าปูแน่นจนข้อนิ้วซีด ขณะที่เขายังกระแทกไม่หยุดยั้ง และในจังหวะที่เธอปล่อยตัวหมดแรง หัวใจเต้นถี่เหมือนจะหลุดออกมา เขาก็กดตัวเข้ามาแน่นลึกสุด จิกสะโพกเธอไว้แน่นแล้วปลดปล่อยอารมณ์เฮือกสุดท้ายเข้าใส่เธออีกครั้ง “อ๊า…อีธาน” แคทร้องเสียงแผ่วก่อนสติจะดับวูบ หลับไปในสภาพหมดแรงทั้งตัว อีธานถอนหายใจแรง ๆ นอนลงข้างเธอ ดึงร่างเล็กมากอดไว้แน่น ผ้าห่มถูกดึงขึ้นคลุมพวกเขาทั้งคู่ ทิ้งไว้เพียงลมหายใจเนิบนาบและกลิ่นอายของค่ำคืนที่เร่าร้อน เช้าตรู่ แสงแดดอ่อนส่องผ่านผ้าม่านเบา ๆ แคทยังนอนนิ่งในอ้อมแขนเขา ขณะที่อีธานหลับสนิทเหมือนคนเพิ่งหมดแรงไปพร้อมกัน ทันใดนั้นประตูหน้าบ้านก็ดัง ก๊อกๆๆ “อีธาน! อยู่มั้ย” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเรียกอย่างเร่งรีบ ก่อนจะลองหมุนลูกบิดเข้าไป แม่ของแคท หน้าตาเต็มไปด้วยความกังวล เธอไม่เห็นลูกสาวนอนอยู่ในห้อง ทั้งที่ล็อกบ้านอย่างดี แต่ก็ไม่มีร่องรอยแคทอยู่ในบ้าน เธอเอะใจจนเดินมาหาที่บ้านของอีธานในเช้าตรู่ เสียงฝีเท้าของเธอเดินขึ้นบันไดในบ้านหลังใหญ่ไปอย่างรวดเร็ว เปิดประตูห้องนอนเขาอย่างไม่ได้รับอนุญาต แล้วภาพที่เห็นก็ทำให้เธอแทบกรีดร้อง ทั้งอีธานและแคทนอนเปลือยเปล่ากอดกันอยู่บนเตียง ผ้าห่มร่นลงจนเห็นไหล่เปลือยของลูกสาวกับแผงอกของชายหนุ่มวัยเดียวกับเธอเอง แม่ของแคทยืนอึ้ง เหงื่อซึมเต็มหน้าผาก... ดวงตาเบิกกว้างกับสิ่งที่เห็น... เสียงหลุดจากริมฝีปากเบา ๆ อย่างตกตะลึง... “แคท!”บทที่ 2อ่าส์..ซี้ด..หมอ..หมอชาแล้วกัน คุณช่วยเปลื้องเสื้อผ้าออกให้ผมดูหน่อย”“ได้..ลองดูค่ะ” หมอสาวถอนปากออกจากแท่งร้อนที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำลายและน้ำเมือกใส เธอถอดชุดกาวน์ออกกองไว้พื้น มือเรียวปลดกระดุมเสื้อออก ตามด้วยชุดชั้นในสีดำขับผิวขาวเด่น และสองชิ้นสุดท้ายกระโปรงทรงแคบกับกางเกงในตัวจิ๋วที่เธอรูดออกแล้วเขี่ยทิ้งให้พ้นทาง “โอ้ว…ร่างกายคุณเซ็กซี่มากเลย ผมขอสัมผัส…”ร่างบางก้าวขึ้นเตียงไปนั่งทับที่ท่อนเนื้อของชายหนุ่มไว้ ก่อนจะถอดเสื้อเชิ้ตเขาออกโดยที่อาร์เตอร์ให้ความร่วมมืออย่างดี“อืมมม” เสียงครางเบา ๆ ออกมาจากปากของอาร์เตอร์ เมื่อชามาเอื้อมมือไปจับท่อนรักของเขารูดขึ้นลงตามอารมณ์ปรารถนา “ซี้ด…หมอชาคุณเก่งจัง” “แบบนี้คุณเสียวมากไหมคะ”“อ่าส์….เสียว” มือเล็กของเธอก็จับที่ข้อมือเขามาสัมผัสที่หน้าอกเธอแอ่นอกสวยให้เขาได้นวดเคล้น “ลองดูดสิคะ ดูดเน้น ๆ ที่หัวนมชาค่ะ” เสียงหวานเอ่ยกระเส่า ร่องสวาทก็ผลิตน้ำหวานออกมาไม่หยุดจนฉ่ำแฉะจ๊วบ ๆ จ๊วบ ๆ“ซี้ด…ลิ้นคุณอุ่นดีจัง เสียวหัวนมไปหมด” ร่างเล็กเชิดหน้าครางกระเส่า หวังจะช่วยปลุกอารมณ์ให้เขา กลายเป็นตนเองที่อารมณ์สวาทเดือดดาล"อ่าส์..ดีม
“คุณลองถอดกางเกงให้หมอดูหน่อยได้ไหมคะ” ชามา จิตแพทย์สาวสวยหุ่นดีอายุสามสิบปี เธอกำลังเปิดดูประวัติของคนไข้รายหนึ่งที่นัดพบเธอเย็นนี้ “เพศชายอายุสามสิบเจ็ด ปรึกษาปัญหาไม่สามารถสำเร็จความใคร่ได้ไม่ว่าจะวิธีไหน อืม…” จิตแพทย์สาวนั่งไขว่ห้าง นิ้วมือเรียวกดปากกาไปมาอย่างใช้ความคิด “พี่ปลา..คนไข้ให้ข้อมูลมาแค่นี้หรือคะ” เสียงหวานเอ่ยถามผู้ช่วยสาวรุ่นพี่“ใช่ค่ะ คนนี้เคสสุดท้ายของวันนี้แล้วด้วย ถ้าไม่มีอะไรพี่ขอกลับบ้านไปรับลูกก่อนนะคะ” “ได้ค่ะ เดี๋ยววันนี้ชาปิดคลินิกเองค่ะ”จนใกล้ถึงเวลานัดหมาย คนไข้ชายรายนั้นก็เดินเข้ามา ยืนอยู่เบื้องหน้าเธอที่กำลังก้มเขียวโน๊ตบางอย่างอยู่“ผมมาพบคุณหมอชามาครับ” “ค่ะเชิญ…. เชิญทางนี้ค่ะ” ชามาเงยหน้าขึ้นมองคนไข้รายนี้ เขาใส่ชุดสูทหรูราคาแพง ใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาแต่ดวงตาสีฟ้านั้นทำเอาเธอมองอย่างหลงใหลเหมือนถูกสะกด ไม่ให้ละสายตาไปจากเขาได้ และทรงผมสีน้ำตาลอ่อนที่เซทมาอย่างดีเขาคงเป็นคนต่างชาติ ไม่สิน่าจะลูกครึ่งถึงได้พูดไทยชัดขนาดนี้ร่างบางเดินนำชายหนุ่มเข้ามาภายในห้องที่ให้คนไข้ใช้ปรึกษาส่วนตัว“สวัสดีค่ะ หมอชื่อชามานะคะ เรียกหมอชาเฉย ๆ ก็ได้” เธอแนะน
บทที่ 4ร่างสูงก็เปิดไฟจนสว่าง ส่วนหญิงสาวยังคงนั่งอยู่ที่เดิมแล้วมองตรงมาที่เขา นัยตาของเธอแดงระเรื่อเหมือนกับจะร้องไห้ออกมา “วันนั้นที่กูเจอพ่อของกัสจังที่ร้านอาหาร กูแค่เข้าไปด่ามัน ไม่ได้กะจะไปสานสัมพันธ์อะไรทั้งนั้นกูตัดขาดกับมันแล้ว” ร่างบางเอ่ยพูดก่อน เธอมองใบหน้าของเพื่อนสนิทที่มีหนวดเคราครึ้มช่างหล่อบาดใจ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้เดย์คงไม่มีทางเลิกเป็นเกย์แล้วมาชอบเธอ“เออ..เรื่องนั้นกูรู้แล้ว ส่วน..เรื่อง..” ร่างหนาอึกอักพูดไม่ออก“เรื่องคืนนั้น..กูเข้าใจมามึงไม่ได้ตั้งใจ และเป็นกูเองที่ผิดมึงไม่ต้องคิดมากช่างมันเถอะ” เธอเอ่ยพูดขึ้นมาก่อน เพราะรู้ว่าเดย์คงไม่กล้าพูด “ช่างมันเหรอ…นี้กูคิดมากตั้งหลายวันนึกถึงแต่มึง มึงกับบอกช่างมันเหมือนมึงไม่รู้สึกอะไร” ร่างใหญ่พูดตัดพ้อ“ทำไมกูจะไม่รู้สึก แต่ความรู้สึกกูมันคงเป็นไปไม่ได้” หญิงสาวก็ตัดพ้อเช่นกัน“มึงรู้สึกอะไรเกล” เขาเค้นถาม ขยับเข้ามานั่งข้าง ๆ เธอ“ช่างมันเถอะกูไม่อยากคิดแล้ว” เธอเบือนหน้าหนีพร้อมกับน้ำตาที่หยดเผาะลงที่ตัก “เกล…หันหน้ามา” เขาจับไหล่บางให้หันกลับมาเผชิญหน้า “เกลมึงรู้ไหมหลายวันที่ผ่านมา กูคิดทบทวนอยู่หลายรอบ
มองหน้ากันไม่ติด “อืมมม” ร่างสวยบิดกายไปด้วยความเมื่อยขบ เธอค่อย ๆ ลืมตาขึ้นขนตายาวเรียงเป็นแพกะพริบขึ้นลงปรับแสงแดดที่มันเล็ดลอดเข้ามากระทบใบหน้าเธอ “อืมม” หญิงสาวยันกายลุกขึ้นมานั่ง รู้สึกช่วงล่างของเธอระบม จากนั้นภาพฉากการร่วมรักของเธอกับเพื่อนเกย์ก็ฉายเวียนอยู่ในหัวจนเธอเสียวแปลบเผลอขมิบรูรักอย่างห้ามไม่ได้ เธอจำได้ว่าภาพตัดไปทั้งที่ยังถูกเดย์ตอกท่อนเนื้อรัวใส่ไม่หยุด แต่ตอนนี้กับไร้เงาของเขา หรือเดย์จะเสียใจหรือยังทำใจไม่ได้ที่มีอะไรกับผู้หญิง “ซี้ดดด” เธอถึงกับซี้ดปากเมื่อนึกถึงแท่งเนื้อขนาดใหญ่ของเขา เป็นเพื่อนกันมาตั้งนานก็พึงจะรู้ จากนั้นจึงได้ลุกออกมาจากที่นอน พอเดินมาถึงห้องน้ำจึงเห็นโน๊ตที่แปะอยู่ “กูไปทำงานก่อน เย็นนี้ค่อยคุยกัน” เธออ่านโน้ตที่แปะอยู่ จากนั้นจึงอาบน้ำแต่งตัวออกไปหาสมัครงาน และแวะไปหาน้องกัสจังที่บ้านของเดย์ก่อน จากนั้นจึงได้เริ่มไปกรอกใบสมัครทิ้งไว้หลาย ๆ ที่ จนกระทั่งเวลาเที่ยง หญิงสาวแวะทานข้าวที่ร้านแห่งหนึ่งคิดว่าจากนี้จะไปสมัครไว้อีกสองบริษัทแล้วค่อยกับบ้าน ระหว่างที่นั่งรออาหารมาเสิร์ฟ เธอก็เหลือบไปเห็นพ่อของกัสจังกำลังเดินเข้ามา
บทที่ 2“อู้ววว ซี้ด..เดย์ เลียเก่งแบบนี้เลิกเป็นเกย์เถอะมึง” หญิงสาวเอ่ยเสียงกระเซ่า เธอลืมไปเสียสนิทว่าตนเองกำลังรอผัวอยู่ แต่มันคงไม่กลับมาแล้ว“อืมม กูห้ามตัวเองไม่ได้มึงก็รู้” ปากหนาผละออกจากเต้านม ใช้สันจมูกไซร์ไปทั่ว“อ่าส์…ร่างกายมึงหอมมากเลยเกล..ซี้ด” ร่างหนาสูดดมอย่างเคลิบเคลิ้ม “ก็น้ำหอมฟีโรโมนที่มึงให้กูฉีดไง”“ซี้ดกลิ่นแม่งโคตรยั่ว” ร่างหนาครางกระเส่าพร้อมขบเบา ๆ ที่หัวไหล่อย่างมันเขี้ยว“อ๊ะ..เจ็บนะ” “โถโว้ย…นี้กูกำลังทำอะไรอยู่ว่ะ” ร่างหนาตะโกนอย่างหัวเสีย เขาผละออกจากร่างสวยกลับไปนั่งที่โซฟากำมือแน่น พยายามกลั้นความกำหนัดอย่างทรมาน“มึงกลั้นไม่ไว้หรอกเดย์ให้กูช่วยมึงเอง” เธอไม่พูดเปล่ายังยื่นมือไปปลดตะขอกางเกงด้วย“แต่กู ..”“มึงช่วยกูมาเยอะ ให้กูช่วยมึงบ้าง” “มึงช่วยกูหรือมึงช่วยตัวเอง เกลกูดูก็รู้ว่ามึงเงี่ยน”“เออ..กูเงี่ยนพอใจไหมพ่อเกย์สุดหล่อ”“อี้…ขนลุก”“กูว่าไม่ใช่ขนที่ลุก ดุ้นมึงก็แข็งจะทะลุกางเกงออกมาแล้ว” “อ่าาา…ซี้ด เกลมึงสัญญากับกูก่อน” ร่างหนาถึงกับครางลั่นเมื่อสองมือของเธอลวงเอาท่อนเนื้อของออกมา“ซี้ด..ใหญ่ฉิบหายเสียดายของ สัญญาอะไร” เธอตะลึงกับของ
บทที่ 1“ฮือ ๆ เดชา มึงมาหากูหน่อย” “เดี๋ยวเถอะ นางเกลเดี๋ยวตบปากฉีก เรียกชื่อกูใหม่ไม่งั้นกูไม่ไป”“ฮือ ๆ เดย์ เพื่อนรักมาหากูหน่อย” “เออ…รอแป๊บ”เกล กานต์แก้ว หญิงสาวอดีตดาวมหาลัย หลังจากเรียนจบ เธอก็แต่งงานกลายเป็นแม่บ้านเต็มตัว เกลอยู่บ้านคอยเลี้ยงดูลูกสาวน้องกัสจังที่มีอายุเพียงขวบเศษ และหลังจากที่เธอคลอดลูกเธอก็กลายเป็นคุณแม่สุดโทรมที่ไม่ค่อยได้ดูแลตัวเองเลย ทำให้สามีที่เคยรักตีตัวออกห่างและติดต่อไม่ได้ เธอจึงได้ขอร้องเพื่อนสนิท เดชา หรือ เดย์ ที่มันบังคับให้เธอเรียกแบบนั้นมาหาเธอในวันนี้เดย์ คือเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอ แต่นางดันเป็นเกย์ร่างใหญ่แถมยังหน้าตาหล่อ ตอนเรียนนางก็เป็นเดือนมหาลัยคู่กับกานต์แก้วด้วย“ต๊ายยย นี้ใช่เกลไหมฮ่ะ” เดย์ถึงกับเอามือทาบอกมาเขาเห็นเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอแค่อาทิตย์กว่า โทรมลงถึงขนาดนี้“เออกูเอง” ร่างบางอุ้มลูกเข้าข้างเอวผมยุ่งกระเซิงขอบตาดำคล้ำริมฝีปากแห้งแตกแถมยังใส่ชุดนอนทั้งนี้ตอนนี้เวลาบ่าย“ไม่ใช่ มึงไม่ใช่เพื่อนกู มึงใครผีอีป้าที่ไหนเข้าสิง” “ฮึก..ฮึก” หญิงสาวเริ่มเบะปากสะอื้น เกย์ร่างใหญ่จึงได้กางแขนออกกอดเพื่อนและลูกสาวของนางไว้