“ครับ ไปที่อื่นกัน…” ก่อนที่เฉินเฟิงจะได้เสนอโรงงานอื่นขึ้นมาอีก พลันใบหูก็กระตุกสองสามครั้ง เนื่องจากได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวบางอย่าง ซึ่งคิดว่าคุณหมอเองก็น่าจะได้ยินเช่นกัน
เพล้ง!!
เสียงกระจกแตกดังสนั่นไปทั่วบริเวณ นิโคลัสรีบหันไปมองทางต้นเสียงซึ่งเป็นอาคารขนาดเล็กข้าง ๆ กับโกดังเก็บสินค้า
“ชะ ช่วยด้วย! “ เป็นชายคนหนึ่งในชุดพนักงานของโรงงานแห่งนี้ที่พุ่งตัวออกมาจากอาคารนั้นทางหน้าต่าง ใบหน้ามีร่องรอยหวาดกลัวชัดเจน สายตามองสอดส่องซ้ายขวาทันเห็นชายหนุ่มสองคนอยู่ไม่ไกลและคงไม่ใช่ซอมบี้
“ช่วยด้วย! “ ครั้งนี้เป็นเสียงตะโกน พนักงานโรงงานรีบวิ่งมาทางชายหนุ่มทั้งสองทันที
นิโคลัสเอื้อมมือไปรั้งให้เจ้ากระต่ายมาหลบด้านหลังตน
ยิ่งระยะทางระหว่างพวกเขาใกล้กันมากเท่าไร ใบหน้าที่เคยหวาดกลัวก็เริ่มมีรอยยิ้ม
“ได้โปรดช่วยผมด้วย! “ ทั้งหูสัตว์บนศีรษะและเสื้อผ้าทหาร
รอดแล้ว!
คนพวกนี้ต้องเป็นทีมช่วยเหลือที่ทางการส่งมาแน่ ๆ เขารอดจากเจ้าสัตว์ประหลาดนั่นแล…
ฉับ!
เสียงโลหะหนักแทงลึกเข้าไปในผิวหนังดังสะท้อนให้มนุษย์ทั้งสามคนได้ยินอย่างชัดเจน โดยเฉพาะชายในชุดพนักงานโรงงาน
ดวงตาที่เคยฉายแววยินดีเบิกค้าง กว่าจะรู้ตัวว่าศีรษะของตนไม่ได้ตั้งอยู่บนบ่าอีกก็คงหลังจากกลายเป็นวิญญาณไปแล้ว
เฉินเฟิงมองภาพนั้นอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา เขาได้ยินเพียงเสียงลมหวีดหวิว รู้ตัวอีกทีชายผู้โชคร้ายคนนั้นก็ไร้ลมหายใจไปต่อหน้าต่อตาโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่…
ในขณะที่เจ้ากระต่ายยังประมวลไม่ทัน สัญชาตญาณสัตว์นักล่าในตัวของแพทย์หนุ่มก็เตือนภัยไม่หยุด มันร้องบอกให้เขาหนีออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด
กรรซ์
เสียงคำรามในลำคอเฉกเช่นเดียวกับซอมบี้ดังขึ้นด้านหลังศพของพนักงานชาย
“เด็ก! “ เฉินเฟิงยกมือปิดปากไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตาเห็น
ตรงหน้าของพวกเขาคือซอมบี้เด็ก คะเนจากความสูงแล้วคงอายุ 1-2 ขวบเท่านั้น ร่างกายไม่มีบาดแผลจากการถูกทำร้าย ถ้าอย่างนั้นก็คงกลายพันธุ์เป็นซอมบี้ด้วยตนเอง
เสื้อผ้าที่ใส่ยังคงเป็นชุดลายการ์ตูนยอดฮิตสำหรับเด็กที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดสีดำ ดวงตาขึ้นฝ้าขาวซีดจ้องเขม็งมาที่พวกเขาไม่วางตา แต่มือเล็กคู่นั้นก็ยังคงไม่หยุดควักเนื้อจากชายผู้โชคร้ายใส่เข้าปากทำให้ริมฝีปากถูกย้อมไปด้วยสีแดงฉาน จับจ้องราวกับว่าพวกเขาจะกลายเป็นมื้ออาหารถัดไป
เขารู้ว่ามันมองไม่เห็นแต่คงสัมผัสจากกลิ่นในอากาศได้ว่าพวกเขาอยู่ทิศทางนี้ แม้ว่าจะไม่มีเสียงการเคลื่อนไหวเลยก็ตาม
“ถ้าผมให้สัญญาณแล้วเตรียมวิ่งเลยนะ” นิโคลัสกระซิบบอกคนด้านหลัง
“...” เฉินเฟิงพยักหน้า เขาเองก็รู้สึกไม่ต่างกันว่าซอมบี้ตรงหน้าจัดการไม่ง่ายเหมือนที่ผ่านมา ขนาดชายคนนั้นวิ่งห่างจากโกดังมาตั้งหลายสิบเมตรยังโดนฆ่าโดยที่พวกเขาไม่ทันรู้ตัว
ศพซอมบี้หน้าโกดังก็คงเป็นเจ้าหนูคนนี้ที่กัดกินเป็นอาหารจนวิวัฒนาการมาไกลเกินกว่าที่พวกเขาจะรับมือได้
นิโคลัสค่อย ๆ ก้าวถอยหลังไม่ให้ซอมบี้เด็กรู้ตัว กระต่ายหนุ่มเองก็พยายามก้าวเท้าให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่การกระทำของทั้งสองคนกลับกลายเป็นการระบุตำแหน่งที่ชัดเจนให้กับผู้ล่า
ซอมบี้เด็กผละออกจากอาหารมื้อหลัก จากนั้นก้มตัวลงย่อขาหลังจนติดพื้นแล้วกระโดดสุดแรง
“ชิ!”
แพทย์ทหารสบถ ตัดสินใจยกตัวเฉินเฟิงแบกขึ้นบ่าพาวิ่งกลับไปทางเดิมทันที ยังดีที่มันต้องกระโดดเพิ่มอีกสองครั้งจึงจะมาถึงจุดที่พวกเขาเคยยืนอยู่ ทำให้ระยะห่างระหว่างซอมบี้และพวกเขาไกลกันพอสมควร
“มันใกล้เข้ามาแล้ว” เจ้ากระต่ายผงกศีรษะขึ้นมาเป็นตาหลังให้ เห็นซอมบี้ตัวเล็กแต่แรงกระโดดกลับมหาศาล
การวิวัฒนาการน่ากลัวเกินไปแล้ว!!
เฉินเฟิงอยากจะน้ำตาตกในให้กับดวงของตนเองยิ่งนัก เมื่อวานก็เจอซอมบี้วิวัฒนาการ มาวันนี้ก็เจออีก!! อยากจะร้องถามสวรรค์เหลือเกิน
คือไม่อยากให้เขามีชีวิตรอดแล้วใช่หรือไม่?
เสียงฝีเท้ากำลังห่างไกลออกไป ซอมบี้เด็กเริ่มไม่ได้กลิ่นอันหอมหวานของเนื้อหนังแล้ว คิ้วเล็กขมวดเข้าหากัน การกระโดดของมันหยุดชะงัก เฉินเฟิงที่เห็นเช่นนั้นก็เผลอคิดไปว่ามันถอดใจกลับไปหาอาหารเดิมที่ยังกินไม่หมด
รอดแล้วหรือ?
“ทำไมเสียงมันเงียบไป” นิโคลัสยังคงวิ่งไม่หยุด อีกนิดเดียวก็จะถึงประตูทางเข้าของโรงงาน บริเวณนั้นมีซอมบี้อยู่ด้วยจำนวนหนึ่ง ถ้าเขาหลบหลีกให้พ้นแทนการฆ่าทิ้งอาจจะพอทำให้การเคลื่อนไหวของซอมบี้เด็กด้านหลังล่าช้าลงบ้าง แต่อยู่ ๆ เขาก็ไม่ได้ยินเสียงกระโดดของมันอีก
“มันหยุดอยู่กับที่” เฉินเฟิงบอก สายตายังคงไม่ละจากร่างเล็ก ซอมบี้เด็กตนนั้นค่อย ๆ ย่อตัวลงคล้ายกับตอนกระโดด แต่กลับนิ่งอยู่ในท่านั้นนานผิดปกติ
ลางสังหรณ์เขากำลังกู่ร้อง หัวใจเต้นตุบตับด้วยความตระหนก
บางอย่างกำลังมา
กำลังจะมีบางอย่างเกิดขึ้น!
คนที่ถูกติ๊กผ่านด้วยปากกาสีน้ำเงินคือคนธรรมดา แต่ถ้าถูกติ๊กช่องผ่านด้วยปากกาสีแดงหมายความว่าเป็นคนที่องค์กรนั้นทำการโคลนนิ่งมาแทนที่คนเก่าที่ต้องแบ่งแยกสีก็เพื่อไม่ให้ผิดสังเกตเกินไป ถ้าหนอนบ่อนไส้ตกรอบกันหมด พวกองค์กรนั้นต้องบุกโจมตีพวกเขาอีก ดังนั้นจึงต้องคละ ๆ กันไป แต่คนที่ถูกติ๊กด้วยปากกาสีน้ำเงินจะถูกพิจารณาคัดเลือกไปเป็นหนึ่งในกองกำลังพิเศษเมื่อครบกำหนดการฝึกฝนร่างกายส่วนพวกหนอนก็ปล่อยให้ทำงานจิปาถะในค่าย หรือไม่ก็พาไปทำภารกิจแล้วถือโอกาสเก็บกวาดเสียตรงนั้น กลับมาก็ค่อยแจ้งว่าตายในหน้าที่แผนการนี้ถูกคิดอย่างรอบคอบโดยท่านนายพลอธิและโจเซฟ ต้องทำให้พวกมันตายใจให้มากที่สุด งานเบื้องหลังจะได้ราบรื่นนอกจากงานคัดเลือกทหารประจำการแล้ว สำนักงานภารกิจยังออกภารกิจใหม่ให้กับผู้ที่มีพลังพิเศษสายโลหะและพลังกายโดยเฉพาะ นั่นก็คือการก่อสร้างเส้นทางรถไฟมิตรภาพเชื่อม 5 ประเทศเข้าด้วยกันหลังจากประกาศภารกิจนี้ไปได้ไม่นานก็มีคนหลั่งไหลเข้ามาสมัครเป็นจำนวนมาก ส่วนใหญ่แล้วเป็นคนต่างชาติที่ติดอยู่ภายในประเทศไม่สามารถหาทางกลับบ้านตนเองได้ ถือโอกาสติดสอยห้อยตามกลับประเทศบ้านเกิด ต่อให้ไปเป็นกรรมกรขน
…“เชิญนั่งเลยครับ” เมื่อเข้าประตูห้องสอบสัมภาษณ์ก็ได้พบกับชายแปลกหน้าที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน“...? ” เขาเป็นกระบอกเสียงซุบซิบนินทามาตั้งแต่เริ่มก่อตั้งค่าย มั่นใจว่าต่อให้ไม่รู้จักมักจี่ก็จำหน้าคนในค่ายได้เกือบหมดแต่กับชายตรงหน้า… ทั้งที่มีหนวดโค้งเป็นเอกลักษณ์แท้ ๆ ทำไมเขาถึงไม่เคยเห็นเลยล่ะ?“มีอะไรติดหน้าผมเหรอครับ” วิทย์เกิดอาการร้อนตัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน คนที่เข้ามาใหม่เป็นมนุษย์กลายพันธุ์แมว แถมตั้งแต่เข้ามาก็จ้องหน้าเขาไม่เลิกหรือว่าคนคนนี้จะเป็นหนอนบ่อนไส้!! แล้วเริ่มระแคะระคายว่าเขาไม่ใช่คนในค่ายนี้!!ฉิบหายแล้ว!“เปล่าครับ ผมคิดว่าคงจำคนผิดเฉย ๆ ขอโทษที่เสียมารยาทด้วยครับ” ชายหนุ่มโค้งศีรษะ รอกระทั่งเจ้าหน้าที่อนุญาตถึงยอมไปนั่งเก้าอี้สำหรับสัมภาษณ์ปากบอกว่าจำคนผิด แต่แมวหนุ่มก็ยังคลางแคลงใจไม่หาย“ครับ งั้นเรามาสัมภาษณ์กันเลยดีกว่า” วิทย์รู้ดีว่าตนเป็นประเภทโกหกไม่เก่ง ทางเดียวที่จะรอดได้ก็คือเบี่ยงไปเรื่องอื่น“จากที่ผมอ่านใบสมัครที่คุณกรอกมา เหตุผลที่เข้ากองทัพเป็นเพราะอยากแข็งแกร่งขึ้น ถูกไหมครับ” วิทย์ถามพลางแสร้งเงยหน้าสบตากับผู้เข้าสมัคร และทันทีที่อีกฝ่ายต้องสบต
“ในการสร้างทางรถไฟครั้งนี้จะต้องเป็นที่จับตามองของคนในองค์กรนั้นแน่ ผมเลยคิดว่าในระหว่างที่ความสนใจถูกเบี่ยงไปทางอื่น พวกเรามาเตรียมกองกำลังให้พร้อมสำหรับการโต้กลับกันดีกว่า”“คุณก็จะเข้าร่วมด้วยเหรอ” โจเซฟเลิกคิ้วมองไปที่ชาวต่างชาติคนเดียวในกลุ่ม“แน่นอนสิ เรื่องสนุกแบบนี้ผมไม่พลาดหรอก” คนติดเล่นยิ้มหัวเราะ“คุณนี่นะ เพลา ๆ เรื่องเล่นบ้างเถอะ” อดีตลูกจ้างชั่วคราวส่ายหัว ตอนเขารับงานของอีกฝ่ายก็ปวดหัวไม่หาย รู้ว่ามีฝีมือพอตัว แต่นายจ้างไม่ควรมาอยู่แนวหน้าหรือเปล่า?“...”“อะแฮ่ม เรื่องการโต้กลับผมเห็นด้วยเต็มที่ครับ ลูกทีมของผมเองก็คงอยากตั๊นหน้านายท่านใจแทบขาดเหมือนกัน” โดยเฉพาะคนที่สูญเสียครอบครัวไป“แล้วจะใช้ที่ไหนฝึกซ้อมกันล่ะครับ จำนวนคนที่ต้องหาเพิ่มอีก” มีแค่พวกเขาไม่กี่คนน่ะ ไปไม่รอดหรอกนะ ถ้าฐานบัญชาการของพวกมันอยู่ที่ทะเลจริงละก็ อยากบอกว่าปลาพวกนั้นน่ากลัวจนขนหัวลุกเลยล่ะ“นั่นแหละเป็นเรื่องที่พวกเรากำลังเครียดกันอยู่ เลยอยากมาขอคำปรึกษาว่าคุณพอจะมีที่ดี ๆ ในใจบ้างหรือเปล่า” ให้ฝึกซ้อมที่ค่ายก็กลัวว่าจะถูกจับตามอง“จะบอกว่ามีก็มีนะครับ” โจเซฟนึกถึงหมู่บ้านด้วงสาคู เขาเพิ่งไ
เขาโชคดีมากที่ชาล็อตไม่ใช่กระต่ายธรรมดาทั่วไป หลังจากรักษาตัวได้ไม่กี่วันอาการบาดเจ็บก็หายเป็นปลิดทิ้ง แต่ก็แลกมากับการกินอาหารในปริมาณมาก“มีความเป็นไปได้สูง เอบอกว่าตอนที่หมอนั่นถูกฉีดยาก็มีสีหน้าดีใจมาก” นายพลอธิพูดเสริม“แล้วคนที่มารับข่าวล่ะ”“พอฉีดยาให้เสร็จก็กางปีกบินไปเลย” เอประเมินตนเองแล้วว่าไม่สามารถไล่ตามต่อได้จึงกลับมารายงานแทน“แล้วเรื่องคริสตัลสีเขียวล่ะ” ยามาโมโตะที่นั่งนิ่งมานานถามสิงหาบ้าง ในวันนั้นพวกเขาเห็นกับตาว่ามนุษย์ค้างคาวกลืนคริสตัลสีเขียวลงไป จากนั้นไม่นานจากที่เสียเปรียบก็มีพละกำลังมากขึ้นอย่างน่าตกใจตอนที่ฟังเรื่องการต่อสู้ของยามาโมโตะกับมนุษย์ค้างคาว โจเซฟหวนนึกไปถึงคริสตัลสีเขียวที่นิโคลัสมีไว้ในครอบครอง อีกฝ่ายเองก็ไม่รู้วิธีใช้มันเช่นกัน ได้แต่เก็บไว้ก่อน“ได้ความแล้วครับ คริสตัลสีเขียวเป็นคริสตัลที่จะเกิดขึ้นเฉพาะมนุษย์กลายพันธุ์ที่กลายเป็นซอมบี้” สิงหาหยิบคริสตัลออกมาจากกระเป๋าในอกเสื้อ “ซอมบี้ทั่วไปจะให้คริสตัลสีใส คริสตัลสีเหลืองจะช่วยในการเลื่อนระดับพลัง ส่วนสีเขียวจะช่วยเพิ่มพลังให้เกินขีดจำกัดในระยะสั้น” อันที่จริงในตลาดมีการขายสิ่งนี้อยู่บ้าง
พวกเขาไม่ได้เร่งจัดการเรื่องหนอนบ่อนไส้ในทันทีตามคำแนะนำของนายพลอธิ แต่จะคอยจับตามองอย่างใกล้ชิด นอกจากนี้งานบางส่วนที่เป็นความลับก็ต้องเติมแต่งข้อมูลเสียใหม่ ไม่ให้ถูกเข้าถึงได้อย่างง่ายดายเกินไปนักส่วนเชลยในห้องสอบสวนก็พบว่ากลายเป็นศพไปแล้วในเช้าวันถัดมา ซึ่งดูจากสภาพแล้วอาจกลายเป็นซอมบี้ในอีกไม่นานเมื่อสิงหาเก็บตัวอย่างของมนุษย์ค้างคาวเรียบร้อยก็กำจัดทิ้งพร้อมกับเผาในคราวเดียวกัน ไม่ยอมให้กลายเป็นซอมบี้เพิ่มปัญหาเด็ดขาดท่านนายพลแสร้งทำสีหน้าเจ็บใจ ทั้งยังระบายเรื่องที่ไม่ได้ข้อมูลอะไรเลยจากมนุษย์ค้างคาวกับเลขาฯ คนสนิท พอสบโอกาสหนอนบ่อนไส้ก็รีบออกไปนอกค่ายแล้วทำงานของตนเองอย่างแข็งขันด้วยการติดต่อกับคนที่คาดว่าน่าจะคอยรับข้อมูลเหล่านี้ไปแจ้งให้นายท่านของพวกมันทราบส่วนคนที่รับหน้าที่สะกดรอยตามไปก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นเอ ลูกชายเพียงคนเดียวของท่านนายพลนั่นเอง ด้วยความที่ชายหนุ่มเป็นมนุษย์กลายพันธุ์หมาป่า ย่อมมีประสาทการฟังที่ดีเยี่ยม ไม่ต้องติดตามในระยะใกล้ก็สามารถตามไปโดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัวได้การทำงานภายใต้ความรู้สึกที่ว่า กำลังถูกจับตามองอยู่ตลอดเวลา ช่างเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่
“เอ่อ ผมต้องขอโทษด้วยครับที่ห้ามคุณยามาโมโตะไว้ไม่ทัน” เลขาฯ หนุ่มมีสีหน้าไม่ดีนักราวกับว่าตนทำงานผิดพลาด ทั้งที่ไม่ได้ยื้อหัวหน้าหนุ่มแห่งค่ายประเทศ L อย่างจริงจังมากนัก ส่วนหนึ่งก็เพื่อใช้เป็นข้ออ้างเข้ามาภายในห้องสอบสวนเพื่อตรวจดูว่า W01 ถูกสอบสวนไปหรือยัง แล้วเรื่องที่ตนเป็นหนอนบ่อนไส้ถูกแพร่งพรายออกไปหรือไม่“ไม่เป็นไร จริงสิ ช่วยลิสต์รายการอาวุธที่เสียหายด้วยนะ จะได้ให้ช่างประจำกองทัพตรวจดูอีกที” นายพลอธิไม่อยากเห็นหน้าเลขาฯ คนนี้นานนัก เขายังทำใจไม่ได้ที่ลูกน้องคนสนิทเปลี่ยนไปถ้าเป็นการโคลนนิ่งเขาก็ยินดีแก้แค้นแทนให้ แต่ถ้าเป็นการหักหลัง… เขาอยากรู้จริง ๆ ว่าคนพวกนั้นยื่นข้อเสนออะไร ถึงทำให้ลูกน้องที่อยู่ข้างกายเขานับสิบปียอมสวามิภักดิ์ด้วย“ผมจะรีบจัดการให้ครับ” เมื่อเห็นว่าคนเป็นนายยังสั่งงานเหมือนเดิม ตุ้มถ่วงในใจถึงเบาบางลงและรีบออกจากห้องไปปฏิบัติหน้าที่ของตนตามคำสั่ง“ลูกน้องคุณนี่กระตือรือร้นดีนะ” ยามาโมโตะเอ่ยทีเล่นทีจริง “ผมว่าคุณน่าจะตรวจสอบเขาสักหน่อยนะ ตอนที่ผมถามเรื่องมาที่ห้องนี้เขาก็ทำเป็นห้าม แต่ก็ยอมบอกทางให้” แถมยังพาตัวเองเข้ามาพร้อมเขาอีก หากเป็นคนอื่นถ้ากล