บทที่ 9 ไม่เหมือนเดิม

ห้องทำงานเอริค

ห้องทำงานหรูชั้นบนสุดของคาสิโน ที่มีนักเสี่ยงโชควนเวียนเข้าออกทุกคืน ซึ่งเอริคได้ใช่ชั้นบนสุดเป็นห้องพักและที่งานของตัวเอง เพื่อจะได้ไม่ต้องขับรถไป ๆ มา ๆ ให้เสียเวลา หลังจากเกิดเรื่องบนเรือสำราญ ตอนนี้ก็ผ่านมาหนึ่งเดือนเต็ม ๆ เอริคก็ยังคงไม่ล้มเลิกเรื่องตามหาตัวเฟย เขาทุ่มทั้งคนทุ่มทั้งเงินแบบไม่อั้น ขอแค่หาตัวเฟยมาให้ได้ก็พอ

ทุกคนรอบตัวเอริคต่างพากันสงสัย กับการกระทำแปลก ๆ ของเขา เพราะเอริคไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดถามอะไรออกไป

“ไงครับคุณเพื่อน ได้ข่าวตามหาคู่นอนแทบพลิกแผ่นดินเลยเหรอวะ” เสียงพูดหยอกล้อดังขึ้น พร้อมร่างสูงที่ก้าวเดินเข้ามาในห้องทำงานอย่างวิสาสะ

“...” เอริคชำเลืองตามองตามต้นเสียงเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับมาอ่านเอกสารในมือต่ออย่างไม่สนใจ

“บาร์เทนเดอร์คนนั้น ลีลาดีถูกใจมึงถึงขั้นอยากกลับไปซ้ำขนาดนั้นเลยเหรอวะ” มังกรไม่สนใจท่าทางเมินเฉยของเพื่อนสนิท เดินมานั่งเก้าอี้ตรงหน้าเอริค แล้วพูดถามขึ้นด้วยความสงสัย

มังกรรู้เรื่องเอริคกับบาร์เทนเดอร์หนุ่มมาจากแซม ตอนแรกที่เขาได้ยินก็แทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง เพราะเพื่อนของเขาคนนี้ไม่ใช่ผู้ชาย ที่จะมาสนใจเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ พวกนั้น ตั้งแต่คบกันมามังกรยังไม่เคยเห็นเอริคสนใจใครมากขนาดนี้มาก่อน แต่ครั้งนี้คืออะไร...

“เรื่องของกู” เอริคพูดขึ้นเสียงแข็ง สายตาก็ยังคงจ้องมองที่เอกสารในมือ เขาจะทำอะไรมันก็เรื่องของเขาไหม อีกอย่างมันไม่ได้เจอแบบเขามา มันไม่รู้หรอกว่าเวลานี้เขารู้สึกยังไง

“ก็แค่ผู้ชายคนเดียวไหมวะ ไอ้ริค” มังกรพูดขึ้นอย่างเหนื่อยใจ เพราะไม่คิดว่าเอริคจะดื้อรั้นมากขนาดนี้

“...” เอริคเงียบไม่ตอบ

เอริครู้สึกหงุดหงิดในใจมาก ไม่ว่าจะพวกลูกน้องหรือพวกเพื่อน ๆ ก็ไม่มีใครเข้าใจเขาเลยสักคน ทุกคนต่างคิดว่าที่ทำตามหาเฟยไม่หยุดนั้น ก็เพราะติดเขาใจเลยต้องการสานสัมพันธ์ต่ออีกครั้ง ไม่มีใครรู้เลยว่าความจริงแล้ว ที่เอริคต้องการหาตัวเฟยนั้น ก็เพื่ออยากจะแก้แค้น กับสิ่งที่เฟยเคยทำกับตัวเองบนเรือต่างหาก

“เฮ้อ กูว่ามึงหมกมุ่นเรื่องบาร์เทนเดอร์คนนั้นมากเกินไปแล้วนะโว้ย”

มังกรถอยหายใจออกมาแรง ก่อนจะพูดว่าเพื่อนตัวเองออกไปอย่างเหลืออด เมื่อเห็นว่าเอริคไม่มีทีท่าจะฟังที่ตัวเองพูดเลยสักนิด ก็แค่เด็กผู้เชายคนเดียว จะอะไรนักหนานะ

“กูไม่ได้หมกมุ่น” เอริคเงยหน้าพูดปฏิเสธมังกรกลับอย่างหงุดหงิด

เวลานี้เอริคได้แต่ต้องเก็บความแค้นไว้ในใจเพียงคนเดียว เพราะเขาไม่กล้าพูดบอกความจริงให้ใครฟัง เขาไม่อยากตกเป็นตัวตลกในสายตาของพวกลูกน้องและพวกเพื่อน ๆ เอริคคิดไม่ออกเลยจริง ๆ ถ้าพวกลูกน้องรู้เรื่องที่เกิดขึ้นบนเรือ เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ถึงตอนนั้นยังจะมีใครเคารพ และหวาดกลัวเหมือนเดิมอยู่อีกไหม เอริคกลัวเรื่องนี้มากจริง ๆ

“เหรอออ...ถ้าไม่ได้หมกมุ่นจริง คืนนี้มึงจะต้องไปเที่ยวกับกู โอเคไหม” มังกรพูดขึ้นอย่างท้าทาย ถ้าไม่ได้หมกมุ่นตามที่พูดจริง งั้นคืนนี้ก็ต้องพิสูจน์ให้เขาเห็น ไม่ใช่เอาแต่เก็บตัวอยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมทั้งวันทั้งคืนแบบนี้

“เออออ...แค่ไปก็จบใช่ไหม” เอริครับคำเพื่อนกลับไปส่ง ๆ ด้วยความรำคาญ ไม่รู้ว่าพวกมันจะอะไรกับเขากันนักหนา สภาพของเขาตอนนี้มันดูแย่มากเลยหรือไง

“ต้องอย่างนี้สิเพื่อนรัก เดี๋ยวกูจะหาเด็กน่ารัก ๆ มาให้มึง รับรองมึงจะต้องชอบจนลืมบาร์เทนเดอร์คนนั้น ไปเลยอย่างแน่นอน” มังกรยิ้มกว้างออกมาทันที เมื่อได้ยินเพื่อนสนิทรับปากตัวเองแล้ว

หึหึ เดี๋ยวคืนนี้เขาจะจัดเมนูพิเศษให้จุก ๆ ไปเลย รับรองถ้าได้กินแล้ว จะต้องลืมพ่อบาร์เทนเดอร์หน้าหวานจนหมดแน่ ๆ

ผับ The Drunken Dragon

แสงไฟสลัวๆ บวกกับเสียงเพลงที่ดังกึกก้อง ทำให้ในยามค่ำคืนแสนธรรมดาดูมีสีสันขึ้น หนุ่มสาวทั้งหลายนัดกันออกมาปลดปล่อยอารมณ์ และออกมาวาดลวดลายอันยั่วยวนกันอย่างสนุกสนาน ชั้นบนของผับมีสองหนุ่มนั่งดื่มอยู่ คนหนึ่งมีสาวสวยเคียงข้างซ้ายขวา ส่วนอีกคนเอาแต่นั่งเงียบมองดูเหล้าในแก้วอยู่เงียบ ๆ ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง

มังกรเห็นท่าทางไร้ชีวิตชีวาของเอริค ก็อดส่ายหน้าไปมาไม่ได้ เขาเริ่มจะเหนื่อยหน่ายกับเพื่อนคนนี้แล้ว ชวนมาเที่ยวหาความสนุก กับเอาแต่นั่งเงียบจ้องเหล้าในแก้วอย่างเดียวแบบนี้ แล้วเมื่อไหร่จะลืมบาร์เทนเดอร์คนนั้นได้สักที

มังกรหันไปส่งซิกกับลูกน้องตัวเอง ไม่นานก็มีเด็กหนุ่มหน้าตี๋คนหนึ่งเดินมาหยุดที่โต๊ะของมังกรกับเอริค

“นี่น้องบอนเด็กใหม่ร้านกูเอง น่ารักไหมล่ะ” มังกรพูดแนะนำคนมาใหม่ให้เอริครู้จัก

มังกรเป็นเพื่อนกับเอริคมานาน เขารู้ดีว่าเพื่อนสนิทคนนี้ชอบแบบไหน เลยจงใจจัดหามาให้พิเศษ หวังว่าเอริคคนเดิมของเขาจะกลับได้สักที

“คุณเอริค สวัสดีครับ” เด็กหนุ่มฉีกยิ้มกว้างเอ่ยทักขึ้นเสียงใส่

“...” เอริคมองด้วยห่างตาแวบหนึ่ง แล้วกลับมานั่งนิ่งมองเหล้าในแก้วต่ออย่างไม่สนใจ

บอกเลยว่าตอนนี้เอริคไม่มีอารมณ์จะทำอะไรทั้งนั้น ถึงเด็กหนุ่มคนที่มังกรพามาจะตรงสเปกเขาทุกอย่าง แต่เอริคกลับไม่รู้สึกสนใจเลยสักนิด และไม่ใช่เป็นแค่กับเด็กหนุ่มคนนี้ ตั้งแต่เกิดเรื่องบนเรือขึ้น จนถึงวันนี้เอริคไม่รู้สึกสนใจใครเลย เพราะถ้าเป็นปกติมาเที่ยวกลางคืนแบบนี้ ข้างกายของเขาก็คงไม่ต่างอะไรกับมังกร ที่จะมีคนคอยดูแลเอาใจซ้ายขวา

แต่คืนนี้เอริคกลับอยากนั่งดื่มคนเดียวมากกว่า ส่วนเรื่องบนเตียงหลังจากผ่านนรกคืนนั้นมา เขาก็ไม่เคยนอนกับใครอีกเลย เอริคยังคงรู้สึกขยาดไม่หาย ทั้งใบหน้าตอนยิ้มทั้งสัมผัสและน้ำเสียงของไอ้จีนหื่นนั้น มันยังคงฝั่งลึกอยู่ในหัวของเขา เหมือนกับว่าเรื่องที่เกิดขึ้นพึ่งผ่านมาไม่นานยังไงยังงั้น

มังกรเห็นเอริคยังนั่งนิ่งอยู่เหมือนเดิม ก็ส่งซิกให้เด็กของตัวเองนั่งลงข้าง ๆ เพื่อนสนิทแทน มาถึงขั้นนี้แล้วเขาไม่ยอมให้ปฏิเสธได้ง่าย ๆ หรอก คืนนี้เขาจะต้องเอาเอริคคนเดิมกลับมาให้ได้คอยดูสิ

“บอนช่วยชงเหล้าให้นะครับ” เด็กหนุ่มพยักรับ แล้วค่อย ๆ นั่งลงข้างเอริค พร้อมพูดถามขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“เปลี่ยนจากช่วยชงเหล้า เป็นช่วยอย่างอื่นดีกว่าไหมครับ น้องบอน” มังกรพูดเย้าหยอกทั้งสอง พร้อมส่งสายตาไปทางบอน ให้พูดตามที่ตัวเองเคยสอน

“ถ้าคุณเอริคต้องการ บอนยินดีช่วยทุกอย่างครับ” เด็กหนุ่มยื่นแก้วเหล้าที่ชงใหม่ให้เอริค แล้วพูดขึ้นอย่างเขิน ๆ พร้อมส่งสายตาหวานเยิ้มให้คนข้าง ๆ

เอริคเห็นท่าทีของเจ้านายลูกน้องคู่นี้ ที่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ ดูถ้าคืนนี้เขาคงต้องกลับไปอยู่ร่างเดิมแล้วสินะ ไม่งั้นไอ้มังกรคงจะไม่หยุดก่อกวนเขาแน่ ๆ

“หึหึ สอนกันมาดีจริง ๆ นะ งั้นก็ตามมาทางนี้สิ ฉันจะให้นายได้ช่วยสมใจ” เอริคลุกขึ้นยืนเต็มตัว แล้วเอ่ยพูดออกมาเสียงเรียบ

ถึงตอนนี้เอริคจะไม่ได้มีอารมณ์ทำเรื่องพวกนั้นเลยสักนิด แต่เพื่อตัดความรำคาญ และให้เพื่อนของตัวเองสบายใจ เขาจะยอมทำสักรอบก็ได้ อีกอย่างเผื่อเด็กหนุ่มหน้าตี๋คนนี้ จะทำให้เขาลืมเรื่องร้าย ๆ ที่เจอมาได้บ้าง

“ครับ” บอนตอบรับด้วยความดีใจ จากนั้นก็ลุกเดินตามหลังเอริคไปอย่างว่าง่าย

“ต้องอย่างนี้สิเพื่อน” มังกรยกนิ้วให้เพื่อน แล้วพูดชมออกมาด้วยความดีใจ อย่างน้อยคืนนี้เขาก็ทำให้เพื่อนรัก เลิกคิดถึงบาร์เทนเดอร์คนนั้นได้บ้างละนะ

                                                                        ********************

เอริคเดินนำเด็กหนุ่มขึ้นไปที่ห้องพัก VIP ชั้นบนของผับ ซึ่งเป็นสถานที่ประจำของเขา เอาไว้ลากเด็กหนุ่มที่ถูกใจขึ้นมากิน ...ปัง!! เสียงประตูถูกปิดลงทำให้ภายในห้องเงียบสนิท เอริคยืนกอดอกจ้องร่างเล็กด้วยสายตาดำมืด

“ไอ้มังกรมันบอกแล้วใช่ไหม ว่าฉันชอบแบบไหน” เสียงทุ้มเข้มดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ

เอริคถามออกไปอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ เพราะคิดว่ามังกรคงจะพูดคุย เรื่องของเขากับเด็กหนุ่มคนนี้มาก่อนแล้ว ว่าเขาชอบอะไรไม่ชอบอะไรบ้าง

“ครับ” เด็กหนุ่มพยักตอบกลับช้า ๆ ด้วยความประหม่า

เพราะก่อนมานี้มังกรได้พูดบอก เรื่องของเอริคให้ตัวเองฟังมาบ้างแล้ว บอนรู้สึกดีใจมาก เขาไม่คิดเลยว่าตัวเองจะได้มีโอกาสมายืนอยู่ตรงนี่ กับเจ้าของคาสิโนที่ใคร ๆ ต่างใฝ่ฝันขึ้นเตียงด้วยสักครั้ง คืนนี้เขาสัญญาว่าจะทำให้ดีที่สุดเลย

“งั้นก็ถอนเสื้อผ้า แล้วขึ้นไปนอนบนเตียง” เอริคพูดสั่งขึ้นเสียงเรียบ เขาไม่อยากมาเสียพูดคุยอะไรกันให้มากความ รีบเข้าเรื่องทำให้มันจบ ๆ ไปน่าจะดีกว่า

“ครับ” บอนพยักรับคำ ก่อนจะกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอไปด้วยความยากลำบาก

มือเล็กทั้งสองก็ค่อย ๆ ยกขึ้นมาจัดการเสื้อผ้าของตัวเองทีละชิ้น ทีละชิ้น จนเหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่า ใบหน้าขาวเริ่มแดงระรื่นขึ้นมาด้วยความเขินอาย เมื่อสายตาเผลอไปมอง คนที่กำลังยืนจ้องการกระทำของตัวเองอยู่ เด็กหนุ่มรวบรวมความกล้า ค่อย ๆ คลานขึ้นไปนอนอยู่กลางเตียงตามที่อีกฝ่ายบอก

...เอริคยกยิ้มขึ้นอย่างชอบใจ เมื่อเห็นเด็กหนุ่มตรงหน้า ทำตามที่ตัวเองบอกอย่างว่าง่าย ไม่เหมือนใครอีกคน...