LOGINShare
15.ขอบใจนะ
Last Updated:
2024-11-12 14:48:01“ไทวาดเป็นเหรอ” อคิราห์หันมาถามอย่างแปลกใจเพราะที่ผ่านมาไม่เคยเห็นไทธัชวาดรูปมาก่อนเลยสักครั้ง
“ก็พอได้ครับ แต่ก่อนก็เคยรับงานวาดอยู่ แต่มันต้องใช้เวลาเยอะมาก ผมก็เลยไม่ได้รับมานานแล้ว”
“พี่ขอดูผลงานของน้องหน่อยได้ไหม” ธีรธรตื่นเต้น เขาเริ่มมีความหวัง เพราะคิดว่าถ้าผลงานของเด็กคนนี้คล้ายกับอคินทร์ก็คงจะพูดกันไม่ยากเท่าไหร่ เพราะดูเหมือนเด็กคนนี้จะสนิทกับลูกชายอีกคนของคุณอรณี
ไทธัชส่งโทรศัพท์ให้กับนักเขียน ในนั้นมีภาพที่เขาวาดเก็บไว้รวมถึงภาพที่เคยทำให้กับนักเขียนคนอื่นอยู่หลายภาพ
แล้วคนที่นั่งหน้าเครียดก็ยิ้มขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นลายเส้นของไทธัช
“ใช้ได้เลย ลายเส้นคล้ายกันมาก”
“เคยเห็นผลงานคิวมาก่อนไหม” เขาถามเพราะดูผลงานแล้วเหมือนกับทั้งสองคนมีอาจารย์คนเดียวกัน
“ครับ ผมเคยปรึกษาคิวอยู่หลายครั้ง เราปรึกษาอาจารย์คนเดียวกัน”
“หนูรู้จักกันด้วยเหรอลูก” คุณอรณีซึ่งตอนแรกดูเหมือนไม่พอใจที่ไทธัชนั่งอยู่ในห้องด้วยก็ตาลุกวาวเมื่อได้ยินว่าเด็กหนุ่มที่ลูกชายคนโตพามาด้วยนั้นรู้จักกับลูกชายคนเล็ก
“ครับ เราเรียนห้องเดียวกัน”
“ถ้าพี่จะให้น้องวาดต่อ แต่ขอเครดิตให้คิว น้องจะโอเคไหม” ธีรธรถามออกไปแล้วก็รอคอยคำตอบอย่างมีความหวังเพราะเขาเจอหลายคนแล้วที่ปฏิเสธ
“ได้ครับ ไม่มีปัญหา”
“ไท คิดดี ๆ นะ ถ้าไม่เต็มใจก็ไม่ต้องทำ พี่เข้าใจว่าผลงานของใครก็ต้องอยากใส่ชื่อของตัวเองทั้งนั้น”
“ไม่เป็นไรครับพี่ซัน ผมยังมีโอกาสใส่ชื่อในผลงานอื่นอีกมาก แต่นี่มันงานสุดท้ายของคิวนะครับ”
“ขอบใจมาก แม่ขอบใจมากจริง ๆ” คุณอรณีน้ำตารื้น ไม่คิดเลยว่าจะมีคนทำงานต่อจากลูกชายและยอมให้ใช้ชื่อของลูกชายในผลงาน
แม้จะเป็นเพียงแค่หน้าปกนิยาย แต่เธอก็อยากเห็นชื่อของลูกชายบนปกหนังสืออีกสักครั้ง
พอตกลงกันได้แล้วไทธัชก็ขอให้นักเขียนส่งไฟล์ผลงานครั้งล่าสุดที่เขาได้รับจากอคินทร์ให้ทางเมล์ เพื่อที่เขาจะได้กลับไปทำต่อ
พอนักเขียนกลับไปแล้วอคิราห์ก็ขอตัวกลับ เขาไม่อยากอยู่ที่บ้านหลังนี้นาน ๆ เพราะไม่อยากเจอพ่อเลี้ยงให้ต้องหงุดหงิด
“ไท เรื่องวาดรูปลองคิดอีกทีนะ ตอนนี้ก็ใกล้จะเปิดเทอมแล้ว พี่กลัวเราไม่มีเวลา”
“ไม่เป็นไรครับ คิวเริ่มงานมาเกินครึ่งแล้วผมคิดว่าคงไม่เสียเวลาเท่าไหร่”
“ไหวแน่นะ”
“แน่ครับ พี่ไม่ต้องห่วงหรอก”
“เรื่องค่าจ้างเดี๋ยวพี่จ่ายเพิ่มให้นะ”
“ไม่ต้องหรอกครับ ผมรับจากพี่มามากแล้ว”
“ที่ทำเพราะอยากตอบแทนพี่เหรอ”
“มันตอบแทนกับสิ่งที่พี่ทำให้ผมไม่ได้หรอกนะครับ แต่ที่ผมทำเพราะเข้าใจดีว่าคิวก็คงอยากให้งานของตัวเองสำเร็จ เขามีส่วนให้พี่เจอผม เพราะฉะนั้นผมก็อยากทำอะไรให้เขาบ้าง”
“ขอบใจนะไท”
อคิราห์รู้สึกดีกับสิ่งที่ไทธัชทำให้กับน้องชายของตัวเอง เขาไม่รู้ว่าอคินทร์จะรับรู้หรือไม่ แต่อย่างน้อยก็ดีใจแทนน้องชาย ที่ไทธัชยอมทำงานต่อโดยยังคงให้เครดิตกับอคินทร์เหมือนเดิม
หลังจากคุยธุระเสร็จแล้วอคิราห์ก็พาเด็กหนุ่มกลับคอนโด “พี่ซัน”
“อือ ว่าไง ง่วงเหรอเดี๋ยวรีบเหยียบเลย”
“ไม่ได้ง่วง แต่คิดว่าผมหิว”
“หิวก็หิวสิ ทำไมต้องคิด”
“ก็ตอนนี้มันยังไม่แน่ใจไงว่าหิวหรือเปล่า แต่คิดว่าอีกสักพักคงหิวแน่เลย พี่หิวไหม”
“เมื่อกี้ไม่หิว แต่พอนายพูดก็หิวแล้ว”
“กินก๋วยเตี๋ยวไหม เดี๋ยวผมเลี้ยง”
“อือ เอาสิ ร้านหน้าคอนโดนะ อยากกินเกี๊ยวอยู่พอดีเลย”
“งั้นพี่จอดส่งผมที่หน้าคอนโดเดี๋ยวผมเดินตามเข้าไป”
“กินที่ร้านเลยจะได้ไม่ต้องล้างให้เหนื่อย ไปถึงก็จะได้รีบนอนเลยพรุ่งนี้นายต้องวาดรูปอีก”
บ่ายวันอาทิตย์
“พี่ไปส่งนะ” อคิราห์คว้ากุญแจรถเตรียมจะออกประตู
“ไม่ต้องหรอกครับ ผมกลับเองได้ พี่พักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ก็ต้องรีบทำงานแต่เช้า”
“พรุ่งนี้จะเข้ามาตอนไหน มีเรียนอีกหรือเปล่า”
“ไม่มีเรียน ครับผมคงจะคงมาบ่าย ๆ พี่จะเอาอะไรไหมผมจะแวะซื้อมาให้”
“ไม่มีนะ ถ้านึกออกจะไลน์ไปบอก อ้อ กลับดี ๆ ล่ะ ฝากบอกแม่กับยายด้วยว่าวันพุธจะเข้าไปทานข้าวเย็นด้วย”
“พี่จะกินอะไรบ้างจะได้บอกแม่กับยายถูก”
“อะไรก็ได้ กินได้หมดแหละ บ้านนายทำอะไรก็อร่อย”
“ครับ ผมไปก่อนนะ”
“ไท”
“ครับ”
“ขอบใจอีกครั้งนะเรื่องวาดรูป”
“ถ้าพี่พูดว่าขอบใจอีกครั้งผมจะไม่วาดแล้วนะครับ”
“โอเค ๆ ไม่พูดแล้ว
บ้านหลังเล็กของไทธัช
ไทธัชกลับมาถึงบ้านก็ดูประหลาดใจเพราะนอกจากมารดาและยายแล้วตอนนี้ในบ้านยังมีหญิงสาวคนหนึ่งอยู่ด้วย
“แม่ครับ ยายครับผมกลับมาแล้ว” ไทธัชยกมือไหว้ก่อนจะเดินไปกอดยายมาลัยอย่างประจบ
“คิดถึงยายจัง ไปตั้งหลายวัน ยายคิดถึงผมไหม”
“ไม่คิดถึงจะรีบกลับมาหาเหรอ แล้วเป็นยังไงบ้างกวนพี่เขาหรือเปล่า”
“ไม่กวนครับ ผมเป็นเด็กดียายก็รู้” เขาตอบแล้วก็ต้องหลบตา เพราะมันมากกว่าคำว่ากวนเสียอีก
“ไท มารู้จักกับพี่ฝ้ายก่อนสิลูก พี่เขาเป็นลูกสาวของลุงไม้ ช่วงนี้พี่เขามาหางานที่กรุงเทพก็เลยมาขออยู่บ้านเราสักพัก”
“สวัสดีครับพี่ฝ้าย” ไทธัชจำไม่ได้ว่าตัวเองรู้จักกับพี่ฝ้ายคนนี้มาก่อนหรือเปล่า เพราะทุกครั้งที่มารดาและยายกลับบ้านที่นครสวรรค์เขาก็ไม่ได้ไปด้วย
“สวัสดีจ้ะ ไม่คิดเลยว่าจะมีน้องชายโตเป็นหนุ่มขนาดนี้แล้ว”
“เป็นหนุ่มที่ไหนล่ะ ยายว่าดูยังไงก็ยังเป็นเด็กชายตัวน้อยของยายอยู่ดี”
“ยายครับผมสูง 170 แล้วนะครับ”
“ยายก็ยังเห็นว่าเป็นเด็กอยู่ดีนั่นแหละ”
“แม่กับยายจะเริ่มขายกับข้าววันไหนครับ”
“คงวันมะรืนจะ แม่อยากพักต่ออีกหน่อย แล้วก็จะจัดห้องใหม่ด้วย”
“ให้พี่ฝ้ายนอนห้องผมก็ได้ครับเดี๋ยวผมไปนอนกับยายเอง”
“ไม่เป็นไรหรอก พี่นอนตรงไหนก็ได้ นอนห้องรับแขกยังได้เลย”
“ได้ยังไงล่ะ เราน่ะ เป็นสาวเป็นนางจะมานอนกลางบ้านแบบนี้ได้ยังไง ขืนพ่อเรารู้เข้าน้าได้โดนบ่นหูชาแน่ ๆ เลยว่าดูแลลูกสาวเขาไม่ดี”
“นั่นสิ เดี๋ยวยายไปนอนกับแม่เจ้าไทดีกว่า เพราะยังไงก็ต้องตื่นมาทำกับข้าวพร้อมกัน”
“ยายไม่นอนกับผมเหรอครับ”
“ไม่ดีกว่า ยายไม่อยากกวนเวลาเราอ่านหนังสือ”
“แต่ถ้าจะเปลี่ยนใจก็ได้นะครับยาย เดี๋ยวผมเตรียมไว้เผื่อยายอยากมานอนด้วย”
“เตรียมให้สาว ๆ เถอะ”
“ผมมีสาวที่ไหนล่ะครับยาย”
“ยายก็พูดเผื่อไว้ อีกหน่อยไทก็เข้ามหาลัยแล้วยายว่าหน้าตาหล่อ ๆ อย่างไทคงหาแฟนได้ไม่ยาก”
“ผมไม่อยากมีแฟนครับ อยู่กับแม่กับยายดีกว่า”
“ให้มันจริงเถอะ แม่กลัวว่าอีกหน่อยจะมีแฟนแล้วลืมแม่”
“ใครจะลืมแม่กับยายได้ล่ะครับ” ไทธัชกอดประจบอีกครั้งก่อนจะขอตัวเอาของไปเก็บ แล้วออกทานอาหารเย็นกันอย่างพร้อมหน้า
“กับข้าวฝีมือยายกับน้ามัทอร่อยมากเลยนะคะ” มนัสสรเอ่ยชม
“อร่อยก็ต้องกินเยอะ ๆ เรานะตัวเล็กนิดเดียวเอง”
“ยายค่ะ อย่างฝ้ายนี่ไม่เล็กนะคะ เพื่อนของฝ้ายบางคนตัวผอมกว่าฝ้ายอีกค่ะ”
“น้าไม่เข้าใจวัยรุ่นเลยจริง ๆ ไม่รู้ว่าจะรักษาหุ่นไปทำไม”
“ฝ้ายเป็นผู้หญิงนี่คะ ถ้าอ้วนขึ้นมาก็กลัวจะหาแฟนไม่ได้ อีกอย่างงานที่ฝ้ายสมัครไว้ก็เป็นงานประชาสัมพันธ์ขืนปล่อยให้อ้วนฝ้ายคงไม่ได้งานกันพอดี”
“สมัครไว้หลายที่ไหมล่ะลูก” ยายมาลัยถาม
“ก็หลายที่อยู่ค่ะยาย ระหว่างนี้ก็รอเรียกสัมภาษณ์ค่ะ”
“หลานสาวของยายทั้งสวย ทั้งกิริยามารยาทงาม ยายว่ายังไงก็ต้องได้งานเร็ว ๆ นี้แน่”
“ฝ้ายก็หวังอย่างนั้นค่ะ ไม่อยากมารบกวนน้ามัทนาน ๆ”
“ไม่รบกวนเลย เราก็คนกันเองทั้งนั้น”
“ฝ้ายขอบคุณนะคะที่ให้มาอยู่ด้วย”
“จะขอบคงขอบคุณอะไรกันล่ะ ยายว่าเรากินข้าวกันต่อเถอะ เดี๋ยวไทจะได้ท่องหนังสือต่อ” ยายมาลัยหันมายิ้มให้กับหลานชายที่เอาแต่นั่งเงียบฟังผู้หญิงทั้งสามคนคุยกันโดยไม่ได้พูดอะไรเลย
การมีคนอื่นมาอยู่ร่วมบ้านด้วยทำให้ไทธัชรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก เพราะเขากับพี่ฝ้ายไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ไม่รู้ว่าเธอจะมาอยู่ที่นี่นานเท่าไหร่
Latest chapter
เด็กดีของพี่หมอ 50.พี่หมอจัดให้ nc จบ
อคิราห์ไปส่งไทธัชเสร็จแล้วก็กลับมาที่คอนโด ขณะกำลังเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นก็เห็นไอแพดที่อีกคนลืมไว้เขาถือวิสาสะหยิบขึ้นมาดู ก็เห็นข้อความที่เพื่อนของไทธัชส่งเข้ามาหลังจากอ่านแล้วก็รู้สึกกังวลเพราะดูเหมือนว่าตอนนี้ไทธัชกำลังถูกคนในคณะเข้าใจผิด เนื่องจากมีผู้หญิงคนหนึ่งออกมาพูดทำนองว่าไทธัชเป็นเกย์และตอนนี้กำลังมีเสี่ยใหญ่คนหนึ่งคอยช่วยเหลือเรื่องการเงินอยู่อคิราห์เปิดเข้าไปตามลิงค์ต้นเรื่องก็เห็นคนมาแสดงความคิดเห็นต่อจากเจ้าของโพสต์กันสนุกปาก บ้างก็ว่าเสี่ยที่ดูแลไทธัชอยู่นั้นภรรยาอยู่แล้ว บ้างก็ว่าไทธัชทำทุกอย่างเพื่อแลกกับเงินก้อนโต แต่ทำให้อคิราห์โมโหที่สุดก็คือคนที่บอกว่าเสี่ยของไทธัชนั้นทั้งแก่ทั้งอ้วนและยังหัวล้านอีกด้วยแต่ก็มีบางความคิดเห็นที่บอกว่าเป็นเกย์ไม่ผิด แต่ผิดที่ไม่รู้จักเลือกคนให้ดี ๆ หน่อยไม่ใช่เห็นแก่เงินจนลืมนึกถึงหน้าตาและอายุ แม้จะมีหลายคนบอกว่าไทธัชไม่ได้เป็นแบบนั้น เพราะเคยเห็นแฟนของไทธัชแล้ว แต่ก็ไม่มีใครเชื่อเท่าไหร่ เพราะน้อยคนนักที่จะได้เห็นไทธัชกับแฟนอยู่ด้วยกันอคิราห์ไม่รู้ว่าไทธัชเห็นโพสต์นี้แล้วจะเป็นยังไงบ้างชายหนุ่มรีบโทรไปถามเพราะกลัวว่าอีกคนจะรู
เด็กดีของพี่หมอ 49.สองครอบครัว
หลังเลิกเรียนอคิราห์ก็มารับไทธัชตามที่นัดไว้ พอชายหนุ่มเห็นรถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาก็รีบเดินไปขึ้นรถทันที“รอพี่นานไหม” อคิราห์ถามพร้อมกับยื่นชาเขียวให้กับคนรัก“ขอบคุณครับ รอไม่นานเพิ่งลงมาไม่ถึงห้านาที”รถเคลื่อนออกมาได้สักระยะไทธัชก็ถามขึ้น“พี่ซันทำไมไม่บอกผมเรื่องเงิน 25 ล้าน”“พี่นึกว่าแม่บอกไทแล้วนะ เพราะตอนนั้นพี่ไม่ได้อยู่เมืองไทย”“อยู่ที่ไหนก็บอกได้เหมือนกันนะครับ ผมว่าพี่ตั้งใจปิดมากกว่า”“พี่จะปิดได้ยังไง นั่นมันบัญชีของไทนะ”“แต่ก็น่าจะบอกรู้ไหม ว่าเอาเงินนั้นไปฝากประจำจะได้ดอกเบี้ยเยอะเลย”“ที่ผ่านมาไม่เคยเอาสมุดบัญชีไปปรับเลยใช่ไหม”“ครับ บัญชีนี้ไม่มีในแอปธนาคารด้วยก็เลยไม่รู้ว่ามีเงินเข้า พอดีวันนี้คุณธีรธรเขาโอนเงินค่ามัดจำเขาก็เลยลองเอาไปปรับดู”“พี่อยากให้ไทเก็บไว้ใช้จ่าย”“ไม่หรอกครับ ผมว่าจะขออนุญาตเอาไปเปิดบัญชีฝากประจำได้ไหมครับ ถ้าได้ดอกเบี้ยค่อยเอามาใช้”“จะขอพี่ทำไท นั้นเงินของไท”“แต่แม่พี่บอกว่าให้พี่ แต่พี่ยกให้ผม”“นั้นไง ก็ยกให้แล้ว ไทจะเอาไปทำอะไรก็ได”“ขอบคุณนะครับ เงินมากขนาดนั้นทั้งชาติผมคงไม่มีโอกาสหาได้”“บอกแล้วไงไทเป็นเด็กดี มีอะไรที่พี่ให้ได้พี่
เด็กดีของพี่หมอ 48.เด็กดีไม่ต้องขอ
ไทธัชถูกประคองเดินมาที่เตียงในเวลาเกือบตีสอง ขาเขาสั่นจนแทบเดินไม่ไหว แต่ก็ไม่อยากให้อคิราห์อุ้ม เพราะดูแล้วอีกคนก็หมดแรงไม่ต่างจากตัวเองมากนักจากที่คิดจะไปอาบน้ำให้สดชื่น แต่คนพี่ก็อาสาเป็นคนทำความสะอาดช่องทางรักที่เต็มไปด้วยน้ำสีขาวขุ่น แต่เพราะคนทำความสะอาดช่ำชองจนเกินไปไทธัชจึงตื่นตัวอีกครั้งและบทรักก็บรรเลงใต้ฝักบัวอยู่อีกเกือบครึ่งชั่วโมง ก่อนทั้งสองจะปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง เขาจำไม่ได้ว่าตัวเองถึงจุดสุดยอดไปกี่ครั้ง รู้แต่ทุกครั้งมันเต็มไปด้วยความสุข อคิราห์ส่งผ่านความรักความคิดถึงผ่านทุกสัมผัสจนไทธัชลืมเรื่องน้อยใจไปจนหมดสิ้น“ไทครับ เรียนกี่โมงนะ”“สิบโมงครับ ตอนนี้กี่โมงแล้ว” ไทธัชยังไม่ยอมออกจากผ้าห่ม เขายังคงกอดอคิราห์ไว้อย่างนั้น กลัวเหลือเกินว่าที่ผ่านมาเมื่อคืนมันจะเป็นเพียงความฝัน“แปดโมงครับ นอนต่ออีกหน่อยก็ได้ เดี๋ยววันนี้พี่ขับรถไปส่ง”“ผมไปเองได้ครับ นั่งรถไฟฟ้าไปแป๊บเดียวก็ถึงหรือโหนรถเมล์ไปก็ได้”“อย่าดื้อครับ ลองลุกมาก่อนไหม แล้วลองเดินดูว่าตัวเองจะเดินขึ้นบันไดสถานีรถไฟฟ้าได้ไหมหรือจะยืนเบียดคนอื่นบนรถเมล์ไหวไหม” อคิราห์มองคนที่นอนจมอยู่บนเตียงนอนแล้วก็รู้สึกสงสา
เด็กดีของพี่หมอ 47.เรื่องจริงใช่ไหม nc25++
ก่อนกลับคอนโดไทธัชไลน์ไปถามอคิราห์ว่าเย็นนี้เขาจะทานอะไรแต่อีกฝ่ายก็ยังไม่อ่าน ชายหนุ่มเลยแวะซื้อข้าวสวยและกับข้าวที่อคิราห์ชอบกลับไปด้วยเขากลับมาถึงห้องก็ปิดไฟมืด เขาคิดว่าอคิราห์คงนอนอยู่ที่ห้องนอนเล็กเหมือนเดิม แต่เปิดเข้าไปห้องก็ว่างเปล่า ไทธัชเริ่มกังวลหรือว่าภาพเหตุการณ์เมื่อเช้าเป็นสิ่งที่เขาคิดไปเอง ชายหนุ่มรีบเดินมาดูที่ห้องนอนใหญ่แล้วก็ยิ้มเมื่อเห็นว่าคนที่นอนอยู่บนเตียงนั้นคืออคิราห์จริงไทธัชไม่อยากกวนเวลานอนจึงกลับมาอาบน้ำที่ห้องของตัวเอง คิดว่าให้อคิราห์นอนต่อ แต่ก็ทนใจแข็งได้ไม่นานเพราะอยากพูดคุยกับเขาให้หายคิดถึงชายหนุ่มเปิดเข้าไปในห้องอีกครั้งก็ไม่คนที่นอนอยู่เมื่อครู่ เขาได้ยินเสียงอาบน้ำ จึงรีบออกมาเตรียมอาหารไว้รอพอทุกอย่างเรียบร้อยก็เดินไปตามอคิราห์อีกครั้งก๊อก ก๊อก ก๊อก“พี่ซันครับ ผมเข้าไปได้ไหม”เงียบ..“ผมเข้าไปแล้วนะ”ไทธัชถามอีกครั้งแต่คนในห้องก็ยังไม่ตอบ เขาจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาเมื่อเห็นว่าเขายังไม่ออกจากห้องน้ำก็เลยนั่งรออยู่บนเตียง“ผมมาตามไปกินข้าวครับ ผมไปรอข้างนอกนะครับ” ไทธัชรีบบอกเมื่อเขาเดินออกมาจากห้องน้ำ“ทำไมต้องไปรอข้างนอก ไหนว่าคิดถึง
เด็กดีของพี่หมอ 46.อยากเป็นแค่พี่น้องเหรอ
ไทธัชรู้สึกว่าเวลาของตัวเองจะเดินช้ากว่าของคนอื่น ตั้งแต่ปีใหม่ครั้งนั้นอคิราห์ก็ยังไม่กลับมาเมืองไทยเลยสักครั้ง เขารู้ว่าอีกคนยุ่งทั้งเรียนและเก็บเกี่ยวประสบการณ์แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้ปีใหม่ครั้งที่ผ่านมาเขาต้องนอนร้องไห้อยู่คอนโดเพราะคิดถึงความทรงจำที่เคยมีด้วยกันกับคนรัก ไหนจะช่วงวาเลนไทน์ที่ผ่านมาถึงสองครั้งเขาก็เคยได้มีโอกาสฉลอง มีแต่ของขวัญที่ส่งมาทั้งปีใหม่ วาเลนไทน์รวมไปถึงวันเกิด แต่ใครบอกว่าเขาอยากได้ของขวัญมีราคาพวกนั้นแม้จะวิดีโอคอลคุยกันทุกวัน บอกรักกันทุกวันแต่มันก็เทียบไม่ได้เลยกับอ้อมกอดที่อบอุ่นของผู้ที่ชื่ออคิราห์เลยสักนิด“ไท เหนื่อยเหรอท่าทางไม่ดีเลย”“นิดหน่อยครับ วันนี้มีกิจกรรมรับน้องผมเป็นพี่ปีสามก็เลยเหนื่อยหน่อย พี่ซันล่ะครับ ดูเหมือนช่วงนี้จะร่าเริงเป็นพิเศษนะครับ มีอะไรดีหรือเปล่า”“ก็แค่วันนี้อาจารย์ให้พี่ได้ลองทำอะไรหลาย ๆ อย่างแล้วพี่ก็ทำออกมาได้ดี”“พี่ซันเก่งอยู่แล้ว ผมว่าถ้ากลับมาครั้งนี้คงยุ่งจนไม่มีเวลาให้ผมแน่ ๆ เลย”“ถ้ากลับไปพี่คงพักสักระยะแล้วค่อยเริ่มงาน พี่จะให้เวลาไทเต็มที่เลยดีไหม”“อือ ถ้าพี่กลับมาเราไปเที่ยวทะเลกันไหมครับ ผมอยากพาแม่กับยายไ
เด็กดีของพี่หมอ 45.ไม่จริงใช่ไหม
หลังจากที่ส่งหลักฐานให้กับทนายแล้วไทธัชก็หมดหน้าที่ แต่เขาก็คอยติดตามความเคลื่อนไหวที่ผ่านมาทางอคิราห์อยู่ทุกวันเรื่องหย่าจบไปตั้งแต่สัปดาห์แรก เพราะคุณตรีวุฒิกลัวว่าเรื่องที่เขาพาเด็กผู้ชายเข้ามานอนในบ้านจะรู้ถึงหูคนอื่น และจะทำให้เขาเสียชื่อเสียง เขาจ่ายค่าเลี้ยงดูคุณอรณีถึง 25 บาท แต่เขาไม่รู้เลยว่าหลังจากเซ็นใบหย่าแล้ว เรื่องราวมันจะรุนแรงขึ้นในแบบที่เขาแทบจะไม่มีที่ยืนในสังคมมารดาของอคิราห์ร้องไห้จนเป็นลมเมื่อทราบเรื่องที่ลูกชายโดนพ่อเลี้ยงกระทำชำเรา เธอโทษว่าเป็นความผิดของตัวเองที่ดูแลลูกไม่ดี และยังพาคนชั่วอย่างตรีวุฒิเข้ามาอยู่ในบ้าน แต่เธอก็ไม่ได้โดดเดี่ยวเพราะได้คุณอรรณพอดีตสามีคอยอยู่ข้าง ๆพอตั้งสติได้คุณอรณีก็เข้มแข็งขึ้น เธอและคุณอรรณพนำคลิปหลักฐานที่นายตรีวุฒิทำกับลูกชาย ภาพถ่าย และคำขู่ที่ฝ่ายนั้นส่งมาคุกคามลูกชายของเขาให้กับตำรวจ เธอก็บอกให้จัดการทุกอย่างตามกฎหมายโดยไม่ต้องห่วงว่าเธอจะรู้สึกยังไง จะเสียชื่อเสียงไหม เธออยากให้ผู้ชายคนนั้นรับโทษจากการกระทำของตัวเองโดยเร็วที่สุดพอมีข่าวว่าตรีวุฒิถูกจับ ก็มีเด็กหนุ่มอีกหลายคนซึ่งตกเป็นเหยื่อทางอารมร์ของตรีวุฒิเข้ามาแจ้
You may also like
