LOGINShare
16.ค่าปรับ
Last Updated:
2024-11-12 14:48:33ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ไทเปิดประตูให้แม่หน่อย”
ไทธัชรีบวางไอแพดในมือแล้วลุกเดินไปเปิดประตูอย่างรวดเร็ว
“ทำอะไรอยู่ลูก”
“วาดรูปอยู่ครับแม่” เมื่อเห็นมารดามีสีหน้าแปลกใจไทธัชก็เลยต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้ท่านฟัง
“ลูกชายแม่โตขึ้นมากเลย แม่ดีใจที่ลูกทำงานต่อให้เพื่อนแล้วไม่คิดจะเอาผลงานมาเป็นชื่อของตัวเอง”
“ผมสงสารเขาครับแม่ ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไรคิวถึงต้องตัดสินใจจากไปแบบนั้น ครอบครัวของเขาก็ดูอบอุ่นดี”
“เขาก็คงมีปัญหาที่บอกใครไม่ได้ ถ้าหมอซันไม่เจอกับไทวันนั้น ไทของแม่ก็อาจจะตัดสินใจแบบนั้นลงไปก็ได้”
“นั่นสิครับ พี่ซันเป็นฉุดผมขึ้นมา พอมีโอกาสผมก็เลยอยากทำอะไรให้พี่ซันบ้าง”
“คิดดีแล้วล่ะ แล้วไปทำความสะอาดห้องให้พี่เขาดีหรือเปล่า ไม่ใช่ทำแบบลวก ๆ นะลูก”
“ผมทำเต็มที่เลยครับมารับรองได้ว่าสะอาดกว่าจ้างแม่บ้านอีก”
“ดีแล้ว เขามีน้ำใจกับเรา ช่วยเหลือเรา เราก็ควรตอบแทนบ้าง แต่ใช่ว่าทำงานแค่นี้แล้วเราจะไม่ชดใช้เงินเขานะ มันคนละเรื่องกัน”
“ผมรู้ครับแม่ แต่ถ้าให้เงินตอนนี้พี่ซันก็ไม่รับอยู่ดี เขาบอกจะรอตอนผมเรียนจบก่อน”
“เงินแค่นี้มันคงเล็กน้อยสำหรับเขา แต่สำหรับเราแล้วมันก็ถือว่าเยอะอยู่มาก เพราะฉะนั้นอะไรที่ทำให้พี่เขาได้และมันไม่ลำบากจนเกินไปแม่ว่าไทก็ควรทำ”
“ครับแม่ แม่จำได้ไหมที่ผมบอกว่าจะต้องไปใช้คอมพิวเตอร์ที่ร้านเพื่อเรียนการใช้โปรแกรมได้ไหมครับ”
“จำได้สิ แล้วมีปัญหาอะไรไหม ที่ร้านเขามีโปรแกรมที่ไทต้องเรียนหรือเปล่า” เธอเป็นกังวลเพราะกลัวลูกชายจะไม่ได้เรียนตามที่ตั้งใจ ครั้นจะซื้อเครื่องใหม่ให้ลูกชายก็บอกว่าไม่จำเป็นขนาดนั้น
“ผมไม่ได้ไปที่ร้านหรอกครับแม่ พอดีคอมพ์ของพี่ซันก็เรียนได้ ผมก็เลยเรียนที่ห้องพี่ซันครับ”
“รบกวนพี่เขาอีกแล้ว”
“ผมก็ไม่อยากรบกวนแต่พี่ซันบอกเองว่าให้ผมใช้ ถ้าเครื่องมีปัญหาจะได้รับเอาไปเคลมเพราะเพิ่งซื้อมาได้แค่เดือนเดียวเอง เลยอยากให้ผมได้ลองใช้”
“อ้อ แม่ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะ แล้วพรุ่งนี้ต้องทำความสะอาดห้องอีกไหม แม่ว่าจะฝากกับข้าวไปให้หมอซันสักหน่อย”
“พรุ่งนี้ไปทำความสะอาดห้องตอนบ่ายครับ แต่ผมว่าอย่าฝากกับข้าวไปเลย เพราะเย็นวันพุธพี่ซันบอกว่าจะขอมาทานข้าวเย็นด้วยครับ”
“แล้วพี่เขาบอกไหมว่าอยากกินอะไร”
“ไม่ได้บอกครับ แม่ก็ทำแบบที่เรากินกันนี่แหละครับ พี่เขาขอแค่สะอาดและไม่เผ็ดมากแค่นั้นเอง”
“ได้จะ แม่กับยายจะได้ช่วยกันทำ ถ้ายายรู้คงดีใจ”
“นั่นสิครับ พี่ซันน่ะขวัญใจยายเลย แล้วแม่กับยายเป็นไงบ้างครับ ไปเยี่ยมญาติมาเหนื่อยไหมครับ”
“ไม่เลยจ้ะ พอได้เจอญาติ ๆ ยายของไทก็ดูจะมีความสุข ยิ้มทั้งวันเลย”
“แม่ครับพี่ฝ้ายนี่เขาขอมาอยู่กับเรานานไหมครับ”
“แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันลูก อันที่จริงบ้านเราก็ไม่ได้สะดวกสบายขนาดนั้น แต่แม่ก็เกรงใจลุงไม้เพราะแต่ก่อนลุงเขาคอยช่วยเหลือดูแลยายตอนที่แม่เข้ามาอยู่กรุงเทพใหม่ ๆ และยังไม่ได้พายายมาอยู่ด้วย แม่อยากให้ไทอดทนหน่อยละลูก”
“ผมทนได้ครับแม่ แต่แม่กับยายต้องอยู่ห้องเดียวกัน ห้องนั้นมันเล็กมากเลยนะครับ ผมอยากให้ยายมานอนห้องผม ส่วนผมนอนพื้นก็ได้ครับ ผมอยากให้ยายนอนสบาย ๆ”
“เดี๋ยวแม่จะลองคุยกับยายให้นะ ไททำงานต่อเถอะ”
“ครับแม่”
เมื่อคืนไทธัชวาดรูปจนดึก เขารู้ว่าวันนี้ไม่ต้องรีบตื่นตอนแต่เช้าเพราะมารดายังไม่ได้ทำกับข้าวไปขาย
พออาบน้ำแต่งตัวออกมาจากห้องนอนก็เห็นว่ายายกับพี่ฝ้ายกำลังนั่งดูทีวีด้วยกันสองคน
“ตื่นแล้วเหรอ หิวไหม กับข้าวอยู่ในตู้นะลูก” ยายมาลัยหันมาบอกหลานชาย
“ยังไม่หิวเลยครับยาย แล้วแม่ไปไหนล่ะครับ”
“ออกไปซื้อของมาทำกับข้าวพรุ่งนี้”
“ผมนึกว่าแม่จะให้ผมไปช่วยเสียอีก”
“แม่คงเห็นว่าเราอ่านหนังสือจนดึกเลยไม่อยากรบกวน”
“ไทอยู่ ม.อะไรแล้วจ้ะ”
“ม.6 ครับ”
“กำลังเตรียมตัวสอบเข้าสินะ มีวิชาไหนไม่เข้าใจถามพี่ได้นะ”
“ดีเลย ยายฝากฝ้ายช่วยติวให้น้องด้วยนะ”
“ค่ะยาย”
พอทานอาหารเช้าเสร็จแล้วไทธัชก็กลับเข้าไปในห้องเพื่ออ่านหนังสืออีกนิด เพราะจากทีแรกที่คิดว่าจะทานอาหารกลางวันให้เรียบร้อยแล้วค่อยออกไปทำความสะอาดคอนโดให้อคิราห์เด็กหนุ่มก็เปลี่ยนใจ
แต่จะไปห้องของอคิราห์ก่อนเวลาที่บอกก็ดูไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่ ไทธัชจึงส่งไลน์ไปถามเขาก่อน
T ^_^ T : พี่ซันครับ
Dr.Akhirah : ว่า?
T ^_^ T : ผมไปที่ห้องพี่ตอนนี้ได้ไหม
Dr.Akhirah : ไปสิ ใครห้าม
T ^_^ T : มันก่อนเวลาที่บอก เกรงใจครับ
Dr.Akhirah : พูดว่าเกรงใจโดนปรับ
T ^_^ T : เอาอะไรเป็นค่าปรับครับ กาแฟร้านพี่พีทไหมครับ
Dr.Akhirah : จะเอามาส่งเหรอ
T ^_^ T : จะเอาไหมล่ะครับ เอากาแฟไร
Dr.Akhirah : อเมริกาโน่ เย็น หวานน้อย
T ^_^ T : ส่งที่ไหนครับ
Dr.Akhirah : ตึกศัลยกรรม ถึงแล้วบอกนะ จะลงไปเอา
T ^_^ T : รับทราบครับ
Dr.Akhirah : รอนะ
หลังจากส่งข้อความไปแล้วไทธัชก็รีบอาบน้ำแต่งตัวและไม่ลืมที่เอาไอแพดไปด้วย เพราะระหว่างรออคิราห์เลิกงานเขาจะได้ลงสีเพิ่มเติม
ตอนนี้รูปเกือบจะเสร็จสมบูรณ์แล้ว เหลือลงสีเพิ่มเติมอีกเพียงนิดก่อนจะส่งให้กับคุณธีรธร แต่เขาก็อยากให้อคิราห์ดูก่อน
“อ้าว ไทจะไปไหนจ๊ะ ไหนว่าจะให้พี่ติวให้ไง”
“ผมมีธุระครับพี่ฝ้าย ขอตัวก่อนนะครับ”
“ไปไหนล่ะลูก”
“เอาของไปให้พี่ซันที่โรงพยาบาลครับยาย แล้วก็จะเลยไปทำความสะอาดห้อง”
“จะกลับดึกไหมล่ะลูก”
“ไม่แน่ครับ ยายไม่ต้องรอกินข้าวเย็นนะครับ ผมคงกินมาจากข้างนอก”
“ไทบอกแม่แล้วใช่ไหม”
“บอกแล้วครับยาย ผมไปก่อนนะครับไม่อยากให้พี่ซันรอนาน”
ไทธัชหยิบเป้ใบเก่งขึ้นบ่า จากนั้นก็สวมรองเท้าผ้าใบคู่เก่งสีขาวที่ดูไม่ใช่สีขาวสักเท่าไหร่ แต่เขาก็ชอบว่าเพราะคู่นี้เก็บเงินซื้อเองตอนเรียนอยู่ชั้น ม.5
เด็กหนุ่มนั่งรถเมล์ไม่กี่ป้ายก็ถึงหน้าโรงพยาบาลที่อคิราห์ทำงานอยู่ เขาแวะไปซื้อกาแฟที่ร้านของพีรพลซึ่งตอนนี้มีพนักงานคนใหม่ที่รับมาหลังจากเขาลาออกไปแล้ว
“สวัสดีครับพี่พีท”
“อ้าว ไท มาได้ไง”
“คิดถึงพี่พีทไงครับ”
“อย่ามาทำปากหวาน แล้วมาคนเดียวเหรอ”
“ครับพี่ แล้วพี่เจนกับพี่มิ้นต์ไปไหนเหรอครับ”
“กินข้าวอยู่หลังร้าน เดี๋ยวพี่เรียกให้เอาไหม”
“ไม่เป็นไรครับ วันนี้ผมแวะมาซื้อกาแฟให้พี่ซันครับ เอาไว้วันหลังมีเวลาเยอะกว่านี้ค่อยแวะมาใหม่ครับ”
“ชงเองไหม” เจ้าของร้านถาม
“ไม่ดีกว่าครับ”
“งั้นพี่ให้เด็กใหม่ชงนะ นั่นชื่อก้องเพิ่งทำงานได้สี่วัน”
“ได้ครับ ใครชงก็เหมือนกัน พี่ซันไม่รู้หรอก”
“อเมริกาโน่เย็นหวานน้อยนะครับ ผมขอปลอกแก้วก่อนได้ไหมครับ” เขาหันไปบอกพนักงานคนใหม่ที่ดูน่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน เมื่ออีกฝ่ายส่งปลอกแก้วให้ไทธัชก็หยิบปากกาออกจากกระเป๋าแล้ววาดรูปดวงอาทิตย์กับรูปชูสองนิ้วลงไปอย่างเคย
ออกจากร้านกาแฟก็รีบตรงไปยังตึกศัลยกรรมที่ตัวเองเคยมาส่งกาแฟตอนทำงานอยู่กับพีรพลอยู่หลายครั้ง
เขาโทรศัพท์ไปหาอคิราห์ระหว่างที่กำลังจะเดินไปถึงหน้าตึก แต่ดูเหมือนว่าอีกคนจะลงมารอก่อนแล้ว
“พี่รู้ได้ไงว่าผมจะมาตอนนี้ ก็กะเวลาเอาไง จากบ้านมาขึ้นรถ แล้วก็มาร้านกาแฟน่าจะชั่วโมงหนึ่งพอดี”
“ผมไม่เคยจับเวลาเลย”
อคิราห์แอบยิ้มที่เห็นท่าทางของอีกคนงง ๆ
“ผมกลับเลยนะครับพี่จะได้ทำงานต่อ”
“ไท เย็นนี้พี่กลับค่ำหน่อยนะ จะรอไหม”
“ถ้าพี่ให้รอผมก็รอ”
“งั้นรอนะ ว่าจะสั่งอะไรไปกินด้วยกันสักหน่อย”
“พี่ซันครับ ผมขอยืมคอมพิวเตอร์ได้ไหม”
“เอาสิ นายจะทำอะไรในห้องพี่ก็ตามสบายเลย ยกเว้นพาสาวมานอนแค่นั้นเอง”
“ใครจะทำอย่างนั้นกันล่ะ หรือพี่ทำ”
“พี่ไม่เคยพาสาวที่ไหนขึ้นห้อง”
“เชื่อตายเลยหน้าตาอย่างพี่ผมว่าสับรางแทบไม่ทันมากกว่า”
“แล้วเคยเห็นพี่ทำอย่างนั้นไหมล่ะ”
ไทธัชส่ายหัว แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจเพราะนั่นมันเป็นเรื่องส่วนตัวของเขา
“ผมไปจริง ๆ ละนะ พี่ก็กลับไปทำงานได้แล้ว”
“อือ เดิน ๆ ดีอย่าสะดุดขาตัวเองล้มล่ะ” เขาพูดไล่หลังอย่างอารมณ์ดี
ตั้งแต่เจอกันถึงตอนนี้ก็หนึ่งเดือนมาแล้ว อคิราห์รู้สึกว่าเหมือนเขากับเด็กหนุ่มรู้จักกันมานานแสนนาน เขาพูดคุยกับไทธัชได้ทุกเรื่อง เด็กหนุ่มคนนี้ทำให้เขายิ้มมากขึ้น หัวเราะบ่อยขึ้นและอยากจะกลับไปที่คอนโดเร็วขึ้น
ชายหนุ่มมองแก้วกาแฟในมือแล้วยิ้มเมื่อเห็นปลอกแก้วที่ไทธัชเขียนข้อความและวาดรูปไว้เหมือนทุกครั้ง
Latest chapter
เด็กดีของพี่หมอ 50.พี่หมอจัดให้ nc จบ
อคิราห์ไปส่งไทธัชเสร็จแล้วก็กลับมาที่คอนโด ขณะกำลังเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นก็เห็นไอแพดที่อีกคนลืมไว้เขาถือวิสาสะหยิบขึ้นมาดู ก็เห็นข้อความที่เพื่อนของไทธัชส่งเข้ามาหลังจากอ่านแล้วก็รู้สึกกังวลเพราะดูเหมือนว่าตอนนี้ไทธัชกำลังถูกคนในคณะเข้าใจผิด เนื่องจากมีผู้หญิงคนหนึ่งออกมาพูดทำนองว่าไทธัชเป็นเกย์และตอนนี้กำลังมีเสี่ยใหญ่คนหนึ่งคอยช่วยเหลือเรื่องการเงินอยู่อคิราห์เปิดเข้าไปตามลิงค์ต้นเรื่องก็เห็นคนมาแสดงความคิดเห็นต่อจากเจ้าของโพสต์กันสนุกปาก บ้างก็ว่าเสี่ยที่ดูแลไทธัชอยู่นั้นภรรยาอยู่แล้ว บ้างก็ว่าไทธัชทำทุกอย่างเพื่อแลกกับเงินก้อนโต แต่ทำให้อคิราห์โมโหที่สุดก็คือคนที่บอกว่าเสี่ยของไทธัชนั้นทั้งแก่ทั้งอ้วนและยังหัวล้านอีกด้วยแต่ก็มีบางความคิดเห็นที่บอกว่าเป็นเกย์ไม่ผิด แต่ผิดที่ไม่รู้จักเลือกคนให้ดี ๆ หน่อยไม่ใช่เห็นแก่เงินจนลืมนึกถึงหน้าตาและอายุ แม้จะมีหลายคนบอกว่าไทธัชไม่ได้เป็นแบบนั้น เพราะเคยเห็นแฟนของไทธัชแล้ว แต่ก็ไม่มีใครเชื่อเท่าไหร่ เพราะน้อยคนนักที่จะได้เห็นไทธัชกับแฟนอยู่ด้วยกันอคิราห์ไม่รู้ว่าไทธัชเห็นโพสต์นี้แล้วจะเป็นยังไงบ้างชายหนุ่มรีบโทรไปถามเพราะกลัวว่าอีกคนจะรู
เด็กดีของพี่หมอ 49.สองครอบครัว
หลังเลิกเรียนอคิราห์ก็มารับไทธัชตามที่นัดไว้ พอชายหนุ่มเห็นรถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาก็รีบเดินไปขึ้นรถทันที“รอพี่นานไหม” อคิราห์ถามพร้อมกับยื่นชาเขียวให้กับคนรัก“ขอบคุณครับ รอไม่นานเพิ่งลงมาไม่ถึงห้านาที”รถเคลื่อนออกมาได้สักระยะไทธัชก็ถามขึ้น“พี่ซันทำไมไม่บอกผมเรื่องเงิน 25 ล้าน”“พี่นึกว่าแม่บอกไทแล้วนะ เพราะตอนนั้นพี่ไม่ได้อยู่เมืองไทย”“อยู่ที่ไหนก็บอกได้เหมือนกันนะครับ ผมว่าพี่ตั้งใจปิดมากกว่า”“พี่จะปิดได้ยังไง นั่นมันบัญชีของไทนะ”“แต่ก็น่าจะบอกรู้ไหม ว่าเอาเงินนั้นไปฝากประจำจะได้ดอกเบี้ยเยอะเลย”“ที่ผ่านมาไม่เคยเอาสมุดบัญชีไปปรับเลยใช่ไหม”“ครับ บัญชีนี้ไม่มีในแอปธนาคารด้วยก็เลยไม่รู้ว่ามีเงินเข้า พอดีวันนี้คุณธีรธรเขาโอนเงินค่ามัดจำเขาก็เลยลองเอาไปปรับดู”“พี่อยากให้ไทเก็บไว้ใช้จ่าย”“ไม่หรอกครับ ผมว่าจะขออนุญาตเอาไปเปิดบัญชีฝากประจำได้ไหมครับ ถ้าได้ดอกเบี้ยค่อยเอามาใช้”“จะขอพี่ทำไท นั้นเงินของไท”“แต่แม่พี่บอกว่าให้พี่ แต่พี่ยกให้ผม”“นั้นไง ก็ยกให้แล้ว ไทจะเอาไปทำอะไรก็ได”“ขอบคุณนะครับ เงินมากขนาดนั้นทั้งชาติผมคงไม่มีโอกาสหาได้”“บอกแล้วไงไทเป็นเด็กดี มีอะไรที่พี่ให้ได้พี่
เด็กดีของพี่หมอ 48.เด็กดีไม่ต้องขอ
ไทธัชถูกประคองเดินมาที่เตียงในเวลาเกือบตีสอง ขาเขาสั่นจนแทบเดินไม่ไหว แต่ก็ไม่อยากให้อคิราห์อุ้ม เพราะดูแล้วอีกคนก็หมดแรงไม่ต่างจากตัวเองมากนักจากที่คิดจะไปอาบน้ำให้สดชื่น แต่คนพี่ก็อาสาเป็นคนทำความสะอาดช่องทางรักที่เต็มไปด้วยน้ำสีขาวขุ่น แต่เพราะคนทำความสะอาดช่ำชองจนเกินไปไทธัชจึงตื่นตัวอีกครั้งและบทรักก็บรรเลงใต้ฝักบัวอยู่อีกเกือบครึ่งชั่วโมง ก่อนทั้งสองจะปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง เขาจำไม่ได้ว่าตัวเองถึงจุดสุดยอดไปกี่ครั้ง รู้แต่ทุกครั้งมันเต็มไปด้วยความสุข อคิราห์ส่งผ่านความรักความคิดถึงผ่านทุกสัมผัสจนไทธัชลืมเรื่องน้อยใจไปจนหมดสิ้น“ไทครับ เรียนกี่โมงนะ”“สิบโมงครับ ตอนนี้กี่โมงแล้ว” ไทธัชยังไม่ยอมออกจากผ้าห่ม เขายังคงกอดอคิราห์ไว้อย่างนั้น กลัวเหลือเกินว่าที่ผ่านมาเมื่อคืนมันจะเป็นเพียงความฝัน“แปดโมงครับ นอนต่ออีกหน่อยก็ได้ เดี๋ยววันนี้พี่ขับรถไปส่ง”“ผมไปเองได้ครับ นั่งรถไฟฟ้าไปแป๊บเดียวก็ถึงหรือโหนรถเมล์ไปก็ได้”“อย่าดื้อครับ ลองลุกมาก่อนไหม แล้วลองเดินดูว่าตัวเองจะเดินขึ้นบันไดสถานีรถไฟฟ้าได้ไหมหรือจะยืนเบียดคนอื่นบนรถเมล์ไหวไหม” อคิราห์มองคนที่นอนจมอยู่บนเตียงนอนแล้วก็รู้สึกสงสา
เด็กดีของพี่หมอ 47.เรื่องจริงใช่ไหม nc25++
ก่อนกลับคอนโดไทธัชไลน์ไปถามอคิราห์ว่าเย็นนี้เขาจะทานอะไรแต่อีกฝ่ายก็ยังไม่อ่าน ชายหนุ่มเลยแวะซื้อข้าวสวยและกับข้าวที่อคิราห์ชอบกลับไปด้วยเขากลับมาถึงห้องก็ปิดไฟมืด เขาคิดว่าอคิราห์คงนอนอยู่ที่ห้องนอนเล็กเหมือนเดิม แต่เปิดเข้าไปห้องก็ว่างเปล่า ไทธัชเริ่มกังวลหรือว่าภาพเหตุการณ์เมื่อเช้าเป็นสิ่งที่เขาคิดไปเอง ชายหนุ่มรีบเดินมาดูที่ห้องนอนใหญ่แล้วก็ยิ้มเมื่อเห็นว่าคนที่นอนอยู่บนเตียงนั้นคืออคิราห์จริงไทธัชไม่อยากกวนเวลานอนจึงกลับมาอาบน้ำที่ห้องของตัวเอง คิดว่าให้อคิราห์นอนต่อ แต่ก็ทนใจแข็งได้ไม่นานเพราะอยากพูดคุยกับเขาให้หายคิดถึงชายหนุ่มเปิดเข้าไปในห้องอีกครั้งก็ไม่คนที่นอนอยู่เมื่อครู่ เขาได้ยินเสียงอาบน้ำ จึงรีบออกมาเตรียมอาหารไว้รอพอทุกอย่างเรียบร้อยก็เดินไปตามอคิราห์อีกครั้งก๊อก ก๊อก ก๊อก“พี่ซันครับ ผมเข้าไปได้ไหม”เงียบ..“ผมเข้าไปแล้วนะ”ไทธัชถามอีกครั้งแต่คนในห้องก็ยังไม่ตอบ เขาจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาเมื่อเห็นว่าเขายังไม่ออกจากห้องน้ำก็เลยนั่งรออยู่บนเตียง“ผมมาตามไปกินข้าวครับ ผมไปรอข้างนอกนะครับ” ไทธัชรีบบอกเมื่อเขาเดินออกมาจากห้องน้ำ“ทำไมต้องไปรอข้างนอก ไหนว่าคิดถึง
เด็กดีของพี่หมอ 46.อยากเป็นแค่พี่น้องเหรอ
ไทธัชรู้สึกว่าเวลาของตัวเองจะเดินช้ากว่าของคนอื่น ตั้งแต่ปีใหม่ครั้งนั้นอคิราห์ก็ยังไม่กลับมาเมืองไทยเลยสักครั้ง เขารู้ว่าอีกคนยุ่งทั้งเรียนและเก็บเกี่ยวประสบการณ์แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้ปีใหม่ครั้งที่ผ่านมาเขาต้องนอนร้องไห้อยู่คอนโดเพราะคิดถึงความทรงจำที่เคยมีด้วยกันกับคนรัก ไหนจะช่วงวาเลนไทน์ที่ผ่านมาถึงสองครั้งเขาก็เคยได้มีโอกาสฉลอง มีแต่ของขวัญที่ส่งมาทั้งปีใหม่ วาเลนไทน์รวมไปถึงวันเกิด แต่ใครบอกว่าเขาอยากได้ของขวัญมีราคาพวกนั้นแม้จะวิดีโอคอลคุยกันทุกวัน บอกรักกันทุกวันแต่มันก็เทียบไม่ได้เลยกับอ้อมกอดที่อบอุ่นของผู้ที่ชื่ออคิราห์เลยสักนิด“ไท เหนื่อยเหรอท่าทางไม่ดีเลย”“นิดหน่อยครับ วันนี้มีกิจกรรมรับน้องผมเป็นพี่ปีสามก็เลยเหนื่อยหน่อย พี่ซันล่ะครับ ดูเหมือนช่วงนี้จะร่าเริงเป็นพิเศษนะครับ มีอะไรดีหรือเปล่า”“ก็แค่วันนี้อาจารย์ให้พี่ได้ลองทำอะไรหลาย ๆ อย่างแล้วพี่ก็ทำออกมาได้ดี”“พี่ซันเก่งอยู่แล้ว ผมว่าถ้ากลับมาครั้งนี้คงยุ่งจนไม่มีเวลาให้ผมแน่ ๆ เลย”“ถ้ากลับไปพี่คงพักสักระยะแล้วค่อยเริ่มงาน พี่จะให้เวลาไทเต็มที่เลยดีไหม”“อือ ถ้าพี่กลับมาเราไปเที่ยวทะเลกันไหมครับ ผมอยากพาแม่กับยายไ
เด็กดีของพี่หมอ 45.ไม่จริงใช่ไหม
หลังจากที่ส่งหลักฐานให้กับทนายแล้วไทธัชก็หมดหน้าที่ แต่เขาก็คอยติดตามความเคลื่อนไหวที่ผ่านมาทางอคิราห์อยู่ทุกวันเรื่องหย่าจบไปตั้งแต่สัปดาห์แรก เพราะคุณตรีวุฒิกลัวว่าเรื่องที่เขาพาเด็กผู้ชายเข้ามานอนในบ้านจะรู้ถึงหูคนอื่น และจะทำให้เขาเสียชื่อเสียง เขาจ่ายค่าเลี้ยงดูคุณอรณีถึง 25 บาท แต่เขาไม่รู้เลยว่าหลังจากเซ็นใบหย่าแล้ว เรื่องราวมันจะรุนแรงขึ้นในแบบที่เขาแทบจะไม่มีที่ยืนในสังคมมารดาของอคิราห์ร้องไห้จนเป็นลมเมื่อทราบเรื่องที่ลูกชายโดนพ่อเลี้ยงกระทำชำเรา เธอโทษว่าเป็นความผิดของตัวเองที่ดูแลลูกไม่ดี และยังพาคนชั่วอย่างตรีวุฒิเข้ามาอยู่ในบ้าน แต่เธอก็ไม่ได้โดดเดี่ยวเพราะได้คุณอรรณพอดีตสามีคอยอยู่ข้าง ๆพอตั้งสติได้คุณอรณีก็เข้มแข็งขึ้น เธอและคุณอรรณพนำคลิปหลักฐานที่นายตรีวุฒิทำกับลูกชาย ภาพถ่าย และคำขู่ที่ฝ่ายนั้นส่งมาคุกคามลูกชายของเขาให้กับตำรวจ เธอก็บอกให้จัดการทุกอย่างตามกฎหมายโดยไม่ต้องห่วงว่าเธอจะรู้สึกยังไง จะเสียชื่อเสียงไหม เธออยากให้ผู้ชายคนนั้นรับโทษจากการกระทำของตัวเองโดยเร็วที่สุดพอมีข่าวว่าตรีวุฒิถูกจับ ก็มีเด็กหนุ่มอีกหลายคนซึ่งตกเป็นเหยื่อทางอารมร์ของตรีวุฒิเข้ามาแจ้
You may also like
กินเด็กเขาบอกว่าเป็นอมตะ
เสาเย่า541 viewsPEONY BLOOMING ผลิบานห้อมล้อมคุณ
DILEMMA 28352 viewsจับพลัดจับผลู จากคู่หูมาเป็นคู่รัก
ลันลาบายหมายเลขแปด103 viewsMaid เมดจำเป็น
Storytellers1.1K viewsผมจะทำให้เต็มที่ (omegaverse)
summer T.261 viewsHappy Ghost Day คุณผีที่รัก
Jemust607 viewsปลดรัก บัญชีใจ
Sanraya/oMojung/นางฟ้าแดนใต้1.2K viewsINVINCIBLE LOVE.สายลับสวมรอยรัก
youdimple466 views
