บทที่14ผมต้องการคุณ(NC20++)

최신 챕터

• เมียอุ้มบุญของคุณคิรัน   บทที่24รักที่ไม่มียอมแลกกับอะไร

  อดีตคู่หมั้นทางธุรกิจที่ครอบครัวคิรันวางตัวไว้และเคยโดนคิรัน "ปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย" ตั้งแต่ก่อนจะเจอมีนา"อลิซ่า..." คิรันพึมพำเสียงต่ำ"หรือว่าเธอจะเป็นคนปล่อยข่าวปลอม"หัวหน้าหน่วยรายงาน "และยังจ้างคนยิงป่วนในงานวันนี้ หวังทำลายงานแต่ง""ได้ตัวคนยิงแล้ว" เขาเสริม "กำลังสอบสวนอยู่"คิรันหลับตาลงช้าๆกลั้นไฟโทสะที่ลุกโชนในอกจนแทบระเบิดเขาไม่แปลกใจเลยสำหรับคนอย่างอลิซ่า ที่ถูกปฏิเสธจนเสียหน้าต่อสังคม ไม่มีอะไรที่เธอจะไม่กล้าทำ"เตรียมทุกอย่าง"เสียงของคิรันเย็นชาจนคนฟังขนลุก"จัดเธอให้มันจบ ๆ ไป""ทำลายทุกอย่างที่เธอหวงแหน"ขณะเดียวกัน ที่ห้องนอนมีนานั่งกอดหมอนอยู่บนเตียงใบหน้าซีดเผือด แม้จะพยายามกลั้นน้ำตาเธอไม่ได้กลัวเพราะอยากรักษาชีวิตตัวเองเธอกลัว...ว่าเหตุการณ์ในวันนี้จะทำให้คิรันเดือดร้อนประตูเปิดออกเบาๆคิรันเดินเข้ามา ช้าๆ แต่หนักแน่นทันทีที่เธอเห็นเขา น้ำตาที่กลั้นไว้ก็ไหลพรากลงมา"ขอโทษค่ะ..." เธอสะอื้น"ขอโทษที่ทำให้คุณเดือดร้อน"เขาเดินมาหยุดตรงหน้าเธอก้มลงจับใบหน้าเธออย่างอ่อนโยน"เงยหน้ามองผม" เขากระซิบมีนาสั่นสะท้าน แต่ก็ทำตาม"ไม่มีอะไรต้องขอโทษ"เสียงเขาหนั

• เมียอุ้มบุญของคุณคิรัน   บทที่23งานแต่งงานของเรา

  “อ๊าาาาาา…! คิรันขา! ไม่ไหวแล้ววววว!”ร่างเธอกระตุกสุดแรง ปลดปล่อยอีกครั้งพร้อมเสียงครางหวานยาว เขาขยับอีกไม่กี่ครั้งก่อนกดแน่นลึกในจังหวะสุดท้าย แล้วปลดปล่อยความร้อนภายในเข้าไปอีกรอบเต็มแรง ร่างทั้งสองแนบชิดกันแน่นราวกับจะละลายกลายเป็นหนึ่งเดียวเสียงหอบหายใจของทั้งคู่หนักแน่นและสอดประสาน ราวกับทุกจังหวะยังตราตรึงอยู่ในอก เขาก้มลงจูบเบา ๆ ที่หลังไหล่ขาว“จำไว้…ผมจะไม่ยอมให้คุณไปไหน”กลิ่นเหงื่ออ่อน ๆ ผสมกลิ่นกายของกันและกันยังคลุ้งอยู่ในอากาศร้อนชื้น ร่างของมีนานอนแนบอยู่ในอ้อมแขนของคิรันที่โอบเธอไว้แน่นจากด้านหลัง แผ่นอกอุ่น ๆ สัมผัสแผ่นหลังเปลือยเปล่าของเธออย่างแผ่วเบา ลมหายใจของเขาสม่ำเสมอและหนักแน่น แต่กลับทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยเกินบรรยายมือหนาไล้นิ้วเกลี่ยปอยผมที่เปียกชื้นออกจากข้างแก้ม ก่อนกดจูบแผ่วลงบนขมับบาง“รู้ไหม... ตอนคุณครางชื่อผม มันเหมือนทั้งโลกหยุดอยู่ตรงนั้น”เสียงทุ้มต่ำของเขากระซิบราวกับร้อยหัวใจเธอเข้ากับคำพูดทีละถ้อย หัวใจของมีนาเต้นระรัวอย่างห้ามไม่อยู่ น้ำเสียงเขาไม่ได้หยาบกร้านอีกต่อไป หากแต่นุ่มละมุนจนเธอรู้สึกเหมือนละลายอยู่ในอ้อมแขนนี้เธอหันตัวกลับมาเผชิญห

• เมียอุ้มบุญของคุณคิรัน   บทที่22“ราตรีนี้คือของเรา…ตราบจนเสียงครางสุดท้าย”(NC20++)

  ทำเอามีนาสะดุ้งอีกระลอก เขาขยับกายขึ้นมาคร่อมเธอแล้ว มือร้อนปลดเข็มขัดและเสื้อผ้าออกอย่างช่ำชอง เผยให้เห็นเรือนกายแน่นแกร่งที่ทาบทับลงมาเหนือเธออย่างครอบครอง“ทำกันตั้งหลายครั้งยังไม่ชินอีกเหรอ…” เสียงของเขาทุ้มต่ำอยู่ข้างใบหูมีนาเม้มริมฝีปากแน่น ใบหน้าแดงระเรื่อ สั่นสะท้านจากแรงอารมณ์ที่ยังไม่ทันจางหาย เธอส่ายหน้าน้อย ๆ พร้อมเสียงครางต่ำในลำคอ “อืม… ไม่ชินค่ะ”รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าเขา ก่อนที่คิรันจะจับเรียวขาของเธอแยกออกอีกครั้ง แล้วโน้มกายลงมาอย่างมั่นคง ปลายแท่งร้อนของเขาที่แข็งขึงอยู่แล้วค่อย ๆ ถูไถกับความชื้นระเรื่ออย่างจงใจให้เธอได้ยินเสียงเสียดสีที่เร้าใจ“อ๊ะ… ซี๊ดด… คิรันขา… มัน…เสียว”เขาไม่ปล่อยให้เธอได้ตั้งตัวจนจบประโยค แก่นกายใหญ่โตค่อย ๆ ดันแทรกเข้าไปทีละน้อย ช้าแต่หนักแน่น จนเธอครางเสียงสูง“อ๊าาา…! มัน… ใหญ่…จัง”เสียงเนื้อกระทบกันเบา ๆ ดังขึ้นเป็นจังหวะ เขาดันเข้าไปจนสุดทาง รั้งสะโพกเธอไว้แน่น ขณะที่ลมหายใจร้อนผ่าวของทั้งคู่สอดประสานกันกลางความมืดที่ห้อมล้อมเขาเริ่มขยับ…จังหวะเนิบช้าแต่แน่นลึก เสียงครางของเธอดังสลับกับเสียงเนื้อกระทบผิวที่ชื้นแฉะ“อื้มม… คิรัน… อย

• เมียอุ้มบุญของคุณคิรัน   บทที่21“ใต้สัมผัสรัก…ที่ไม่มีคำว่าพอ”(NC20++)

  สองวันก่อนงานแต่งข่าวลือชุดใหญ่กระหน่ำเข้าใส่คนทั้งคู่ราวกับพายุภาพถ่ายมีนากับชายแปลกหน้าหลายใบ ถูกปล่อยลงโซเชียลมีเดียและเว็บไซต์ข่าวบันเทิงชื่อดัง"คู่หมั้นลับของคิรัน....หญิงสาวปริศนาที่เคยมีอดีตดำมืด?""ผู้หญิงลึกลับ หรือแค่ผู้หญิงหาเงิน?"พาดหัวข่าวแรงๆ ผุดขึ้นเต็มไปหมดในชั่วข้ามคืนมีนานั่งตัวแข็งทื่ออยู่กลางห้องทำงานของคิรันหน้าจอคอมพิวเตอร์แสดงภาพถ่ายที่ถูกตัดต่อบิดเบือนอย่างหยาบๆหัวใจเธอเหมือนถูกบีบด้วยมือเปล่าเธอแทบหายใจไม่ออกคิรันยืนพิงโต๊ะทำงาน แขนกอดอก ดวงตาคมดุจ้องหน้าจอด้วยแววตาน่ากลัวเขาไม่ได้พูดอะไรแต่แรงกดดันจากตัวเขามากพอจะทำให้ห้องทั้งห้องเย็นยะเยือกมีนากำชายกระโปรงแน่นจนมือสั่น"ฉัน..."เธอพยายามจะพูด แต่เสียงสั่นเกินควบคุม"ฉันไม่ได้ทำแบบนั้นจริงๆ ค่ะ ฉันไม่รู้ว่ารูปพวกนั้นมาจากไหน ฉัน"ก่อนที่เธอจะพูดจบคิรันก้าวเข้ามา ประกบมือทั้งสองข้างกับแก้มของเธอแน่นหนาเขาก้มลงมองเธอด้วยสายตาที่มีแต่ความแน่วแน่"ผมรู้" เขาพูดเสียงหนักแน่น"ผมเชื่อคุณ มีนา"คืนก่อนวันแต่งงานคฤหาสน์ทั้งหลังเต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งการเฉลิมฉลองเบาๆดอกไม้สดถูกจัดวางตามมุมต่างๆ หอมหวานไ

• เมียอุ้มบุญของคุณคิรัน   บทที่20ผมจะอยู่ข้างคุณ

  เขาจูงมือเธอมุ่งหน้าไปยังห้องรับแขก ที่ซึ่งเหล่าญาติผู้ใหญ่ของตระกูลนั่งอยู่ สายตาหลายคู่จับจ้องมายังพวกเขาในทันทีที่ก้าวเข้ามาเสียงก่นด่าเบา ๆ ดังขึ้นทั่วห้องแต่คิรันไม่แม้แต่จะเหลียวแลเขาพามีนาหยุดยืนกลางห้อง ก่อนจะกุมมือเธอไว้แน่น... ราวกับกำลังประกาศต่อโลกทั้งใบชายหนุ่มหันไปสบตาญาติผู้ใหญ่ทุกคน ด้วยแววตาเยือกเย็นที่ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะขัดขืน“ฟังให้ชัด” เสียงของเขาดังชัดเจน ก้องกังวานไปทั่วห้อง“มีนา...คือคู่หมั้นของผม”“เธอกำลังอุ้มทายาทของผม”“และไม่ว่าใครจะพอใจหรือไม่...ไม่มีใครมีสิทธิ์แตะต้องเธอแม้แต่นิดเดียว”ความเงียบปกคลุมทั้งห้องทันทีที่คำพูดสุดท้ายหลุดจากริมฝีปากคิรันหยุดเล็กน้อย แล้วเอ่ยต่อด้วยเสียงราบเรียบ แต่หนักแน่นดั่งคมมีด“ถ้าการที่ผมเลือกเธอ ทำให้ใครไม่พอใจ...” เขากวาดตามองไปรอบห้อง “ผมก็พร้อมขอสละสิทธิ์ในการสืบทอดธุรกิจของตระกูลเสียตอนนี้เลย”สายตาทุกคู่เบิกกว้างด้วยความตกตะลึงไม่มีใครกล้าเอ่ยคำคัดค้านเพราะในขณะนั้น คิรัน วิศรุตานนท์ คือบุรุษผู้เปี่ยมอำนาจ เยือกเย็น และเด็ดขาดเกินกว่าจะมีใครกล้าท้าทายเขาหันกลับมากระซิบข้างหูเธออย่างแผ่วเบา“คุณไม่ได้อยู่ค

• เมียอุ้มบุญของคุณคิรัน   บทที่19ผมอยากสัมผัสคุณ(NC20++)

  คิรันไม่ปล่อยเวลาให้ความลังเลของเธอเติบโตเขาก้มลงมาแนบจูบริมฝีปากเธออีกครั้งจูบที่อ่อนโยน ลึกซึ้ง...และเต็มไปด้วยความโหยหาที่ทำให้เธอละลายทั้งใจริมฝีปากเขาเคลื่อนไปตามแนวกรอบหน้า ไล้ลงมาที่ซอกคอขาวผ่อง"ผมอยากสัมผัสคุณ..."เสียงเขาแหบพร่า"ผมจะทำช้าๆ ...และนุ่มนวล...ผมถามหมอมาแล้วว่าเราทำได้"เสื้อผ้าบางชิ้นหลุดออกจากร่างเธออย่างง่ายดายปลายนิ้วร้อนลากไล้ไปตามหน้าท้องที่เริ่มนุ่มนิ่มเล็กน้อย ราวกับกำลังบูชาคิรันก้มลงจูบหน้าท้องเธอเบาๆ ก่อนจะเคลื่อนตัวขึ้นมาประกบจูบริมฝีปากเธออีกครั้งเขาเข้าครอบครองเธอช้าๆ อ่อนโยนจนน้ำตาซึมทุกแรงกระแทก ทุกสัมผัส ทุกจังหวะ เต็มไปด้วยความรัก ความหวงแหน และความรู้สึกที่ล้นทะลักจนเกินจะควบคุมมีนาจับมือเขาไว้แน่นปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งลงไปในโลกที่มีแค่เขาเท่านั้น แม้เธอจะยังกลัวอยู่บ้าง...แต่ตอนนี้ เธอเลือกที่จะเชื่อ...เชื่อในสัมผัสของเขา...เชื่อในหัวใจตัวเองเขากัดฟันกรอด ขณะสะโพกกระแทกเข้าหาเธอแน่นขึ้น เร็วขึ้น แรงขึ้นเสียงเนื้อกระทบเนื้อดัง "พั่บ… พั่บ… พั่บ…"เสียงหอบหายใจทั้งคู่สอดประสานกันราวกับจังหวะเพลงเร้าไฟ“อื๊อ… คิรัน… อย่า… แรงแบบนั้น