Share

ตอนที่7

last update Last Updated: 2024-11-22 15:53:54

" หลายปีที่ผ่านมาฟ่าบาททรงเมตตาส่งเจ้าสาวไปให้หม่อมฉัน "

พอพูดถึงเรื่องนี้ทุกคนก็พากันตื่นตระหนกแม้แต่อู๋เทียนหลงกับเมิ่งจิ่งหลานก็นั่งแทบไม่ติด เพราะเจ้าสาวที่ส่งไปทุกคนล้วนถูกฆ่าตายกันหมด สวี่หานกลับเมืองหลวงในรอบหลายปีแถมยังพากองทัพมานับพัน คงไม่ใช่จะมาต่อว่าเรื่องนี้เฉยๆหรอกใช่ไหม

" ข้า ข้าเห็นว่าเจ้าถึงวัยที่ต้องมีชายาได้แล้ว ข้าก็เลย ในเมื่อเจ้าไม่ชอบข้ารับปากว่าจะไม่ส่งใครไปให้เจ้าอีก"

" ฟ่าบาทหวังดีกับเจ้า อยากให้เจ้าได้มีชายาเคียงข้าง เวลาเจ้ากลับจากศึกเหน็ดเหนื่อยจะได้มีนางคอยปรนนิบัติ อีกอย่างภายภาคหน้าเจ้าจักต้องมีทายาทสืบสกุล"

" หม่อมฉันเคยส่งสาล์นมาบอกแล้ว ว่าชายาของหม่อมฉัน หม่อมฉันจักเป็นคนเลือกด้วยตัวเอง แล้วเหตุใดไม่ฟัง ยังส่งไปให้อีก เป็นความคิดของฮองเฮารึ "

น้ำเสียงเยือกเย็นของสวี่หานทำให้เมิ่งจิ่งหลานเย็นสันหลังวาบ อู๋เทียนหลงเห็นท่าไม่ดีรีบพูดขึ้นมา

" เอาหล่ะ ข้ารับปากว่าจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์เช่นนั้นอีก เจ้ารักใครชอบใครก็เลือกตามใจเจ้าเลย ข้ากับฮองเฮาจะไม่ยุ่งกับเจ้าอีก "

" ดี ในเมื่อทรงตรัสเช่นนี้แล้วก็ตามนั้น ในเมื่อพระองค์อยากให้หม่อมฉันมีชายานักหม่อมฉันก็น้อมรับพระบัญชา "

" เจ้า เจ้าพูดอีกทีสิ ที่เจ้าพูดเมื่อกี้ เจ้า "

อู๋เทียนหลงแทบไม่เชื่อหูของตัวเอง สวี่หานบอกว่าจะมีชายาแล้ว เขาจะยอมแต่งงานแล้ว

" ที่หม่อมฉันกลับมาคราวนี้ ก็เพื่อแต่งงานแล้วพานางไปอยู่แดนใต้ด้วยกัน "

" ได้ ได้สินางเป็นใคร เพียงเจ้าบอกมา ข้าจะจัดงานให้เจ้าอย่างยิ่งใหญ่เลย "

" ขอบพระทัยฟ่าบาท ข้าต้องการแต่งงานกับ"

สวี่หานกวาดสายตาไปทั่วงานก่อนจะหยุดลงที่อันชิงเหมย ทั้งสองสบตากัน อันชิงเหมยใจเต้นแรง ตึกตัก ตึกตัก ไม่ใช่หรอก เขาไม่ได้มองนางหรอกมั้ง สวี่หานชี้มาที่อันชิงเหมย

" นาง "

ทุกคนในงานส่งเสียงฮือฮามองมาที่อันชิงเหมย ต่างพากันวิพากวิจารณ์ อันซูหลุนกับอันเฟยเทียนตกใจมองหน้ากัน

" เจ้าหมายถึงนางคนนั้นรึ นางเป็นใครกัน"

อันเฟยเทียนดึงอันชิงเหมยมาหลบข้างหลังตนบังสายตาของสวี่หาน แล้วแสร้งมองไปทางอื่น

" นางคือสตรีที่ยืนหลบอยู่ข้างหลังพี่ชายของนางอันเฟยเทียน เป็นบุตรสาวของแม่ทัพอันซูหลุน "

สวี่หานพูดเสียงดังฟังชัดทุกคนในงานต่างมองไปที่สามพ่อลูกเป็นตาเดียว ในงานเงียบกริบไม่มีใครส่งเสียงออกมาแม้แต่แอะราวกับโลกหยุดหมุน 

อันเฟยเทียนไม่พอใจทำไมต้องเป็นน้องสาวของเขาด้วย เขาไม่ยอม กำลังจะพูดขึ้นมาแต่ถูกอันซูหลุนจับแขนไว้ส่ายหน้าบอกว่าไม่ต้องพูดอะไร อันซูหลุนก้าวไปข้างหน้า

" ทูลฟ่าบาท เรื่องแต่งงานคงต้องถามความเห็นของบุตรสาวกระหม่อมอีกที การแต่งงานแบบบีบบังคับไม่เป็นผลดีกับทั้งสองฝ่าย เรื่องนี้กระหม่อมคิดว่าชินอ๋องเองก็ทราบดี เพราะท่านเองก็ไม่ชอบถูกบังคับ ลูกสาวข้าเองก็เช่นกัน"

อันซูหลุนพูดเสียงหนักแน่น ประโยคหลังหันไปพูดและจ้องตากับสวี่หาน อันชิงเหมยเป็นแก้วตาดวงใจของเขา หากนางไม่ยินยอมเขาก็พร้อมทำศึก ใครบ้างไม่รู้ถึงกิตติศัพท์ของสวี่หานว่าโหดเหี้ยมไร้ปราณีขนาดไหนเขาไม่ยอมส่งอันชิงเหมยเข้าปากเสือหรอก เจ้าสาวกี่คนที่ส่งไปก็ล้วนตายด้วยน้ำมือของบุรุษจิตวิปริตเช่นเขา ไหนจะข่าวลือว่าหน้าตาอัปลักษณ์อีก หลุดพ้นจากคู่หมั้นหน้าบากขาเป๋มาแล้ว ยังจะไปพัวพันกับบุรุษอัปลักษณ์ใจคอโหดเหี้ยมอีก โธ่ เวรกรรมอันใดของบุตรรสาวเขาก็ไม่รู้ 

เขาเป็นแม่ทัพแดนเหนือคุมกำลังพลนับแสน อันเฟยเทียนเป็นแม่ทัพทิศตะวันตกคุมกำลังพลนับแสนเช่นกัน สองแม่ทัพรวมกันมีรึจะสู้สวี่หานแม่ทัพแดนใต้ไม่ได้ ถึงต่อให้เก่งกาจสักแค่ไหน แต่ถ้ากำลังคนน้อยกว่าก็มีโอกาสพ่ายแพ้สูงได้

ทุกคนต่างฮือฮา อันซูหลุนพูดแบบนี้ไม่ต่างกับเปิดศึกกับชินอ๋องสวี่หานหรอกเรอะ อีกคนเป็นแม่ทัพแดนเหนือส่วนอีกคนเป็นแม่ทัพแดนใต้ หากเกิดปะทะกันแน่นอนว่าอันเฟยเทียนแม่ทัพแดนตะวันตกจะต้องเข้าร่วมกับอันซูหลุนแน่ ทีนี้ก็จะต้องเกิดศึกใหญ่เพื่อแย่งชิงสตรีนางเดียว

" เจ้าก้าวออกมาให้ข้าดูหน้าให้ชัดหน่อย"

อู๋เทียนหลงพูดขึ้นมา อันชิงเหมยเดินออกมาจากหลังอันเฟยเทียน สบตากับสวี่หานก่อนจะเงยหน้าขึ้นให้อู๋เทียนหลงดูให้ชัดๆ

" อืม งดงามยิ่งนัก นับว่าสวี่หานตาแหลมช่างเลือก เลือกได้ดี "

" เจ้าจะว่าอย่างไรที่สวี่หานเลือกเจ้าให้เป็นชายาของเขา เรื่องนี้ข้ากับฟ่าบาทจะไม่บังคับเจ้า แต่อยากให้เจ้าคิดให้ดีๆ "

คำพูดของเมิ่งจิ่งหลานแฝงความหมายในนั้น ถ้าอันชิงเหมยปฏิเสธจะต้องเกิดศึกใหญ่

" เหมยเอ๋อไม่ต้องกลัว ตอบไปเลยพี่กับพ่อพร้อมอยู่ข้างเจ้า"

อันเฟยเทียนจับแขนน้องสาวพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาพร้อมจะปกป้องนาง

เสิ่นหว่านอี้มองอันชิงเหมยตาแทบไม่กระพริบ ร้อนรนในใจราวกับมีมดมากัดแทะคันยุบยิบแทบทนไม่ไหว ภาวนาให้นางปฏิเสธหากสวี่หานไม่ยอมรับต้องการพาตัวนางไปจริงๆ เขาก็พร้อมเปิดศึกเพื่อนาง

" หม่อมฉันยอมรับการแต่งงานครั้งนี้เพคะ "

ภายใต้หน้ากากสีเงินสวี่หานยกยิ้มพอใจ

" เจ้าว่าอะไรนะ เหมยเอ๋อทำไมถึง"

อันเฟยเทียนไม่เข้าใจว่าทำไมนางถึงตอบตกลง ส่วนอันซูหลุนได้แต่พยักหน้ายอมรับการตัดสินใจของนาง

" หากเจ้าตัดสินใจแล้วพ่อก็ตามใจเจ้า พ่อรู้ว่าเจ้าต้องมีเหตุผลถึงได้ตัดสินใจแบบนี้"

" ไว้กลับจวนข้าจะบอกเหตุผลท่านพ่อกับพี่ใหญ่เจ้าค่ะ"

" ดี ดีมาก ฮ่าฮ่า งั้นข้าจะเร่งจัดงานแต่งให้เจ้าทั้งสอง ฮ่าฮ่า ในที่สุดลูกของข้าคนนี้ก็จะได้แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาซะที"

อู๋เทียนหลงหัวเราะชอบใจใหญ่ 

" ฟ่าบาท หากยี่เฟยยังอยู่นางก็คงดีใจมากเช่นกัน"

" ทูลฟ่าบาท ยามนี้แดนใต้สถานการณ์ไม่สงบนัก หม่อมฉันคงอยู่ที่เมืองหลวงไม่ได้นาน"

" ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะเร่งงานแต่งให้เจ้า อีกสามวันข้างหน้าเป็นยังไง"

" ไม่ดี "

" ว่า ว่ายังไงนะ งั้น"

" พรุ่งนี้ หม่อมฉันจะแต่งงานพรุ่งนี้"

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เมื่อหิมะโปรยปราย   ตอนที่95(ตอนจบ)

    ท่านพี่ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวจะได้มากินข้าวกัน"" ได้ งั้นข้าไปอาบน้ำก่อน"มองดูอวิ๋นชางเดินกลับไปหยิบไก่และตะกร้าใส่ผักหายเข้าไปในบ้าน อันชิงเหมยยิ้มบางๆ นางไม่คิดว่านางกับเขาจะมีวันนี้ วันที่ได้ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันภาพเหตุการณ์ในอดีตผุดขึ้นมา ตอนนั้นนางคิดว่านางตายไปแล้ว แต่พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นบิดากับพี่ชายของนางจ้องมองอยู่ข้างๆ หรือว่าพวกเขากลัวว่านางจะเหงาเลยตายเป็นเพื่อนนาง" ท่านพ่อ พี่ใหญ่ นี่พวกท่านก็ตายเหมือนกันรึ"" หือตายอะไรกัน พวกข้ายังไม่ตาย เจ้าก็ด้วย"อันซูหลุนประคองนางลุกขึ้น" ท่านพ่อใช้เกล็ดปลาชุบชีวิตเจ้า"" เกล็ดปลาอะไรเจ้าคะ"" ไม่รู้เหมือนกัน แต่เป็นของแม่เจ้า ตอนนั้นข้ากำลังจะพาเจ้ากลับไปที่แคว้นเยี่ยน ตอนกลางคืนข้าฝันเห็นแม่ของเจ้ามาหา นำเกล็ดปลามาให้"อันซูหลุนนึกถึงความฝันเมื่อคืนก่อน ภรรยาของเขาที่จากไป นางเดินขึ้นมาจากในน้ำ ส่งยิ้มบางๆให้เขา แล้วเข้าไปนั่งลงข้างๆอันชิงเหมย ลูบหัวของนางอย่างอ่อนโยน ก่อนจะแบมือออกมา มีแสงสีทองสว่างวาบ พอแสงนั้นหายไปก็มีเกล็ดปลาอยู่บนมือของนาง นางยื่นเกล็ดปลาให้เขา " สิ่งนี้จะช่วยลูกของเราได้ "แล้วเขาก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา ก็พบว่ามีเ

  • เมื่อหิมะโปรยปราย   ตอนที่94

    อันซูหลุนเดินเข้าไปคว้าแขนอันเฟยเทียน" นี่มันอะไรกัน เหตุใดน้องสาวเจ้ากับองค์ชายเหลียวนั่น"มู่เฉิงฮ่องเต้มองดูเหตุการณ์แล้วพยักหน้า นั่นมันนางทาสคนนั้นนี่ คนที่ทำให้อวิ๋นชางหลงใหล นางเป็นทั้งบุตรสาวและน้องสาวของแม่ทัพแคว้นเยี่ยน ยังเคยเป็นชายาของสวี่หานอีก หึหึ เขารู้เรื่องนี้ตั้งแต่ตอนที่นางหนีไปจากวังหลวงครั้งนั้นแล้ว เข่อเล่อเล่าให้เขาฟัง ในเมื่อนางเป็นคนสำคัญของแม่ทัพทั้งสาม ถ้าอย่างงั้นก็มู่เฉิงคว้าดาบจากทหารคนหนึ่งวิ่งเข้าไปเขวี้ยงดาบพุ่งตรงไปที่กลางหลังของอันชิงเหมย สวี่หานเห็นดาบที่ลอยมาก็รีบลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก จะวิ่งไปปัดดาบออก อันเฟยเทียนกับอันซูหลุนก็วิ่งเข้าไปจะปัดดาบออกเช่นกันแต่ช้าไป" ไม่ " " ไม่" "ไม่"ฉึก ดาบแทงทะลุกลางหลังอันชิงเหมย นางล้มลงซบอวิ๋นชาง" เหมยเอ๋อ เหมยเอ๋อ "อันเฟยเทียนแย่งอันชิงเหมยมาจากอวิ๋นชาง อวิ๋นชางที่ประคองตัวเองไม่อยู่ก็ล้มลง แต่ยังตะเกียกตะกายไปจับมืออันชิงเหมย" อะ องค์ชาย"เห็นทั้งสองเอื้อมมือหากัน อันเฟยเทียนรำคาญทนดูไม่ได้ จึงจับมืออันชิงเหมยไปใส่มืออวิ๋นชาง" เหมยเอ๋อ "สวี่หานที่ล้มลุกคลุกคลาน ก็นอนคว่ำเอื้อมมือไขว่คว้านางเช่นกัน

  • เมื่อหิมะโปรยปราย   ตอนที่93

    " คุณหนูมีข่าวการศึกขอรับ"เหอซานกับฮ่าวหยูเดินเข้ามารายงาน" ในเวลานี้ทัพเยี่ยนสามารถตีเอาเมืองทั้ง6คืนได้แล้ว พวกทัพเหลียวถูกขับไล่ออกจากแคว้นเยี่ยนแล้วขอรับ"" งั้นก็หมายความว่าสงครามจะจบแล้วใช่หรือไม่เจ้าคะคุณหนู แบบนี้คุณหนูก็จะได้พบบิดากับพี่ชายของคุณหนูแล้ว"" เจ้าก็จะได้เจอกุนซือหม่าด้วยใช่ไหมหล่ะ"" เหอซานอย่ามาทำเป็นรู้ดี "" เหอะ ข้าพูดถูกหล่ะสิ"" แต่ข้าคิดว่าศึกครั้งนี้ไม่น่าจะจบลงง่ายๆ"" อืม ข้าก็คิดแบบเดียวกับฮ่าวหยู"และสิ่งที่นางคิดก็เป็นจริง ฮ่องเต้มีคำสั่งให้ตีเเคว้นเหลียวยึดเป็นเมืองขึ้น ทัพเยี่ยนที่นำโดยแม่ทัพทั้ง6 เข้าล้อมแคว้นเหลียวตีเมืองต่างๆของแคว้นเหลียวมาได้หลายเมืองสงครามกินเวลายืดเยื้อมาครึ่งปี แม้ทัพเยี่ยนจะยึดเมืองต่างๆของแคว้นเหลียวมาได้มากกว่าครึ่ง แต่ก็ยังไม่สามารถตีเมืองที่เหลือได้ สวี่หานนำทัพล้อมเมืองหลวงเอาไว้อยู่หลายเดือนก็ยังไม่สามารถตีฝ่าเข้าไปถึงตัวเมืองได้ ในเวลากลางคืนป่าเขาเต็มไปด้วยฝูงหมาป่า มีทหารหลายคนถูกพวกมันรุมกัด เป็นอุปสรรคสำหรับการรบในเวลากลางคืน สวี่หานจึงเรียกแม่ทัพทั้ง6รวมตัวหารือวางแผน และเตรียมบุกโจมตีพร้อมกันจากทุกด้าน ด้วย

  • เมื่อหิมะโปรยปราย   ตอนที่92

    ฝูกุ้ยอิงคุกเข่าโขกหัวยอมรับผิดต่อหน้าสวี่หาน ฝูหวั่นเห็นฮูหยินของตนทำแบบนั้นก็ไม่อาจทนเห็นนางต้องรับโทษคนเดียวได้จึงคุกเข่าลงข้างๆโขกหัวรับผิดด้วย" ท่านอ๋องโปรดอภัย เป็นความผิดของข้าที่ไม่ดูแลพวกเขาให้ดีทำให้ท่านต้องเดือดร้อน โปรดลงโทษข้าแทนเถอะ"ฝูชิงเย่วก็คุกเข่าอีกคน" ข้าเป็นคุณชายใหญ่ของจวนนี้ ความผิดครั้งนี้ข้าขอรับโทษแทนทุกคนเอง"เห็นทุกคนออกมารับผิดแทน ฝูซือฟานก็น้ำตาไหล ส่วนตงฟางได้แต่มองดูเฉยๆเอ้อเจินกระซิบถามฝูอวี้หนิว" เจ้าไม่ไปคุกเข่ากับพวกเขาเรอะ"" ไม่หล่ะ ข้าไม่ได้ทำอะไรผิดจะไปรับโทษแทนคนอื่นทำไม ใครทำก็รับไปเองสิ "" โอ้ "เอ้อหวังมองหน้าฝูอวี้หนิว ช่างมีความคิดแตกต่างจากคนอื่นในครอบครัวจริงๆ" พอแล้ว ท่านอ๋องยังไม่ได้พูดอะไรพวกท่านก็พากันขอรับโทษ"เฉาซื่อพูดขึ้นมาก่อนจะหันไปมองสวี่หาน ที่นั่งจิบชาสบายๆ ดูจากสายตาไม่ได้มีอารมณ์โกรธแต่อย่างใด" พวกเจ้าอยากรู้ไหมว่าทำไมยาปลุกกำหนัดถึงไม่ได้ผล"ทุกคนหันไปมองหน้าเฉาซื่อด้วยความอยากรู้" เพราะมันใช้กับท่านอ๋องไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นยาปลุกกำหนัดที่มีฤทธิ์แรงขนาดไหน หรือมนต์เสน่ห์เล่ห์กลก็ทำอะไรท่านอ๋องไม่ได้"" ทำไม"ตงฟางถ

  • เมื่อหิมะโปรยปราย   ตอนที่91

    " เฉาซื่อเจ้ามาก็ดีแล้ว ถึงท่านอ๋องจะเป็นนายของเจ้า แต่ฟางเอ๋อก็เป็นน้องสาวของเจ้า เจ้าต้องอยู่ข้างนางถึงจะถูก"" ฝูฮูหยินท่านพูดอะไร ข้าไม่เข้าใจ"" เมื่อคืนพอท่านอ๋องกลับมา ฟางเอ๋อก็ลงมือต้มน้ำซุปแก้เมาค้างด้วยตัวเองแล้วนำไปให้ท่านอ๋อง ข้าก็คิดว่านางนำไปให้แล้วกลับเรือน ใครจะรู้ว่าตอนเช้าข้าไปหานางกลับพบแต่สาวใช้ของนางสองคน พวกนางบอกว่าฟางเอ๋อยังไม่กลับมาจากเรือนตะวันออกตั้งแต่เมื่อคืน พวกนางก็ไปด้วยแต่ถูกท่านอ๋องไล่กลับมา ข้าก็เลยมาตามนางที่นี่และขอให้ทุกคนมาเป็นพยาน ว่าท่านอ๋องล่อลวงนาง"" ใครล่อลวงใครรึ"ทุกคนหันควับไปมอง เห็นสวี่หานเดินมาพร้อมเอ้อเจินก็พากันงง ฝูกุ้ยอิงตกใจละล่ำละลักถาม" ท่าน ท่านอ๋อง เหตุใดท่านมาอยู่ที่นี่"" เมื่อคืนท่านอ๋องไปนอนที่ห้องของข้า ข้ากับเฉาซื่อนอนอยู่ด้วยกันกับท่านอ๋องทั้งคืน"เอ้อเจินตอบ " เป็นไปไม่ได้ ท่านอ๋องอยู่นี่ แล้วใครอยู่ในนั้น"ฝูกุ้ยอิงส่ายหน้าไม่อยากเชื่อ ฝูซือฟานบอกว่ายาปลุกกำหนัดชนิดนี้แรงมาก เป็นไปไม่ได้ที่ใครจะต้านทานอยู่ ตงฟางก็ทรวดทรงยั่วยวนขนาดนั้น ถ้าเปลื้องผ้าออกต่อให้ไม่ต้องใช้ยาปลุกกำหนัดก็ต้องเกิดอารมณ์อยู่แล้ว เว้นแต่คนคน

  • เมื่อหิมะโปรยปราย   ตอนที่90

    " เหมยเอ๋อ"สวี่หานเอ่ยชื่อนางด้วยเสียงแผ่วเบา ไม่ใช่แค่หลายวันที่ผ่านมา แต่ตั้งที่นางจากเขาไป เขาพยายามคิดว่าเขาทำอะไรผิด นางถึงต้องทำกับเขาเช่นนี้" เจ้ายังโกรธข้าเรื่องหว่านลู่ซืออยู่เหรอ ข้าสาบานได้ว่าข้าไม่เคยเกินเลยกับนาง เพียงเห็นนางเป็นสหายคนหนึ่งเท่านั้น หรือว่า"ภาพในอดีตแว่บเข้ามา ตอนที่เขากำลังเป่ายาให้หายร้อนป้อนหว่านลู่ซือด้วยตัวเอง" เหมยเอ๋อ เจ้าโกรธที่ตอนนั้นข้าป้อนยาให้นางใช่ไหม ตอนนั้นข้าไม่ได้คิดอะไร เห็นว่านางอ่อนแรง หมอหญิงคนอื่นก็ไม่ว่าง ข้าก็เลย""เรื่องผ่านมาตั้งนานแล้วข้าลืมไปหมดแล้วและข้าก็ไม่ได้โกรธ มือของท่านปากของท่านจะเป่ายาหรือจะป้อนใครมันก็สิทธิ์ของท่าน"" ไม่ เหมยเอ๋อ เจ้ามีสิทธิ์โกรธข้า ข้าผิดเองข้ารู้ว่าข้าผิด ข้าไม่ควรดูแลหญิงอื่น ข้าไม่ควรดูแลนาง ไม่ควรป้อนยานาง "อันชิงเหมยลุกเดินหนี ไม่อยากฟังเขาพูดอีกเรื่องผ่านมานานเป็นปีแล้ว นางไม่รู้สึกอะไรแล้ว สวี่หานตามไปคว้าแขนนางแต่นางสะบัดออก" ท่านอ๋อง ข้ากับท่านไม่ได้เกี่ยวข้องกันแล้ว อยู่ให้ห่างๆจากข้าหน่อย"" ไม่ว่าเจ้าจะพูดยังไงสำหรับข้าเจ้ายังภรรยาของข้าอยู่ ในชีวิตนี้ข้าจะมีเจ้าเป็นภรรยาแค่คนเดีย

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status