Home / โรแมนติก / เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์ / อีกด้านของคนร้อยเล่ห์

Share

อีกด้านของคนร้อยเล่ห์

last update Last Updated: 2025-02-25 15:54:05

หลังจากที่ไปเรียนรู้งานไปทั้งหมดแล้ว พิศมัยก็พาจิรัสยาเดินมายังที่ๆหนึ่งซึ่งอยู่ชั้นบนสุดของโรงแรม ภายในเป็นห้องขนาดกระทัดรัด ด้านหน้าเป็นกระจกใสสามารถมองเห็นวิวทะเลได้ แถมยังมีระเบียงที่ถูกเปิดเอาไว้เพื่อรับลมเย็นๆ

ภายในห้องถูกจัดตกแต่งไว้อย่างสวยหรู ของประดับตกแต่งทุกชิ้นล้วนแล้วแต่ดูมีราคา ไม่รู้ว่ามันมีไว้สำหรับให้บริการแขกระดับวีไอพีหรือเปล่าแต่ที่รู้ๆราคาห้องพักแต่ละห้องของที่นี่ก็หกหลักด้วยกันทั้งนั้น

พอเดินเข้ามาในห้อง พิศมัยจึงบอกให้เธอไปเตรียมตัวแล้วเดี๋ยวเธอต้องถูกทดสอบว่าสิ่งที่ไปเรียนรู้มานั้นเธอสามารถทำมันได้ดีแค่ไหน จิรัสยาเดินตรงเข้าไปยังอุปกรณ์ต่างๆ จัดการปูผ้าลงบนเตียง เตรียมสิ่งของจำพวกครีมและน้ำมันต่างๆมาเตรียมไว้ เธอทำตามแบบอย่างที่ไปเรียนรู้มาทุกอย่าง ถึงแม้ว่าความจริงแล้วจะยังรู้สึกงงงวยว่าการที่เธอทำงานเป็นพนักงานต้อนรับที่หน้าล็อบบี้นั้นจำเป็นต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยจริงๆหรือ

"จีเตรียมตัวไปก่อนนะ เดี๋ยวเราจะเริ่มทดสอบกันเลย" พิศมัยหันมาบอกและเดินออกจากห้องไปทิ้งความสงสัยให้อยู่กับเธออย่างนั้น

ระหว่างที่กำลังเตรียมของไป ใจก็คิดเลยเถิดไปถึงใครบางคน คนที่เธอไม่ได้อยากที่จะคิด แต่ดันชอบแอบแวะเข้ามาในหัว จิรัสยาไม่รู้เหมือนกันว่าเวลานี้เขาอยู่ที่ไหนหรือกำลังทำอะไร แต่ว่าเธอไม่ชอบใจเอาเสียเลยที่มันเกิดความรู้สึกแปลกๆกับเธอขึ้นมาแบบนี้

เสียงประตูห้องถูกเปิดเข้ามาอีกครั้ง ด้วยความที่คิดว่าเป็นผู้จัดการใหญ่ที่พึ่งจะเดินออกไปเธอเลยไม่ได้หันกลับไปมอง พอนานๆเข้าชักเริ่มเอะใจว่าเหตุใดผู้จัดการใหญ่ถึงได้เงียบ

หลังจากที่เตรียมของหมดทุกอย่างแล้วจึงได้ลองหันกลับไป กะว่าจะถามว่าเมื่อไหร่ควรจะเริ่มได้สักที แต่พอเธอหันกลับไป ลมหายใจที่เคยวิ่งปกติดีก็เริ่มติดขัด เลือดลมสูบฉีดไปทั่วใบหน้าจนร้อนวูบวาบขึ้นมาเมื่อเห็นว่าคนที่สวมชุดคลุมอาบน้ำสีขาวที่ยืนมองเธออยู่นั้นคือใคร

"คุณทิม คุณเข้ามาทำอะไร"

"ผมมาทดสอบคุณ"

"แต่ฉันคิดว่าต้องเป็นคุณพิศมัยต่างหากที่จะเป็นคนทดสอบฉัน"

"อะไรทำให้คุณคิดแบบนั้น ผมคือเจ้าของของที่นี่ ดังนั้นผมมีอำนาจตัดสินใจทุกอย่างด้วยตัวเอง กรุณาเริ่มงานของคุณด้วยครับ" ทิมพูดสีหน้าจริงจังไม่มีติดตลก จิรัสยาได้แต่ถอนหายใจเป็นครั้งที่สิบเมื่อรู้ว่าไม่สามารถขัดเขาได้ ใบหน้างามทำได้แค่เพียงงุ้มงอไปตามระเบียบโดยที่เธอไม่ทันได้สังเกตุเห็นเลยว่าได้มีใครบางคนแอบยืนยิ้มอยู่

"วันนี้คุณอยากจะทำอะไรล่ะคะ ฉันจะได้ทำให้ถูก"

"ผมอยากนวดตัว" ทิมเดินเข้ามาพูดใกล้ๆก่อนจะนั่งลงไปบนเตียงนวดนั้น ชุดคลุมอาบน้ำถูกถอดลงไปกองอยู่ที่พื้นจนจิรัสยารีบหันหน้าหนี

"รูปร่างผมมันน่าเกลียดขนาดนั้นเลยหรอ คุณถึงได้หันหนีแบบนั้น"

"ปะ..เปล่าค่ะ แค่ฉันตกใจ คุณรีบนอนลงไปสิคะฉันจะได้เริ่ม"

พอทิมนอนคว่ำหน้าลงไปจิรัสยาก็เริ่มจัดการเทน้ำมันลงไปบนแผ่นหลังก่อนจะค่อยๆลงมือนวดไปอย่างช้าๆ แม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจแต่มิวายสายตาก็ดันแอบสำรวจร่างกายของเขาตามจุดต่างๆไปอีก เส้นผมดำเงาแต่เส้นเล็ก ผิวที่แผ่นหลังขาวเนียนราวกับผู้หญิง ไหล่กว้างและบึกบึนดั่งพวกดาราและนายแบบ ต้นแขนมีกล้ามเป็นมัดๆจนเธอแอบสะดุดตามองอยู่หลายหน

ฝ่ามือเล็กๆค่อยบีบชะโลมน้ำมันลงบนฝ่ามือของตนเองแล้วจึงลูบลงไปที่แผ่นหลังกว้าง ดวงใจน้อยๆเริ่มเต้นตึกตักยามเธอสัมผัสกับผิวกายของเขาแบบนี้ แม้ว่าทั้งมือและใจจะสั่นแต่ก็ยังพยายามค่อยๆไล่นวดตามตัวไปจนกระทั่งถึงเวลาที่ต้องบอกให้ทิมนอนหงาย พอเขาหันหน้ามาจิรัสยาก็พบว่าตนเองนั้นถูกสายตาคมจับจ้องในทันที

น้ำมันกลิ่นหอมระเหยถูกลงบนฝ่ายมืออีกครั้งก่อนจะกวาดไถมันไปบนอกแกร่ง เสียงหัวใจที่กำลังเต้นอยู่ภายในไม่รู้ว่ามันดังเกินไปหรือเปล่า จนเธอกลัวว่าเขาจะได้ยิน คิดแล้วใบขาวๆก็เริ่มจะเห่อร้อน

"หน้าแดงขนาดนี้ คิดอะไรกับผมหรือเปล่า"

"ปะ..เปล่านะคะ ฉันไม่ได้คิดอะไร"พอจิรัสยาใช้ฝ่ามือน้อยๆลูบขึ้นลงวนไปตามลำตัว จู่ๆก็ถูกมือใหญ่ของทิมคว้าไว้แล้วตัวเขาเองก็ลุกขี้นนั่ง

"คะ?" คนที่กำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่แต่ถูกเขาขัดจังหวะทำหน้างงๆว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พอได้ยินประโยคถัดมาก็ทำเอาถึงบางอ้อ

"ผมอยากจูบคุณ ผมคิดถึงคุณ ให้ผมจูบคุณได้หรือเปล่าจี" ไม่พูดเปล่าหากแต่ทิมยังดึงรั้งตัวเธอให้ล้มลงมาบนตัก ฝ่ามือใหญ่ประครองใบหน้างามให้หันมาแล้วริมฝีปากหนาก็ฉกวูบลงไป

แม้ว่าจะอยู่ในอาการมึนงงแบบไม่ทันตั้งตัวแต่จิรัสยาก็เริ่มทุบกำปั้นน้อยๆลงไปที่อก ส่วนริมฝีปากบางยังคงถูกทิมจูบเอาจูบเอาราวกับอดอยาก และไม่ต้องรอช้าทิมลุกขึ้นยืนและอุ้มร่างงามเดินตรงเข้าไปยังอีกห้องหนึ่งที่อยู่ด้านข้างอย่างง่ายดาย 

"คุณทิม คุณจะพาฉันไปไหน" คนถูกอุ้มได้แต่หน้าตาตื่นตกใจเมื่อถูกเขาอุ้มมาวางไว้บนเตียงนุ่ม

"คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันออกไปเดี๋ยวนี้นะคะเดี๋ยวใครมาเห็นเข้า"

"คุณคิดจริงๆหรอว่าใครจะกล้าเดินสุ่มสี่สุ่มห้าเข้ามาถ้าผมไม่เรียก"

"นี่คุณหมายความว่ายังไง เรื่องทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของคุณอีกแล้วใช่มั้ย ทำไมคุณถึงชอบทำกับฉันแบบนี้ เสียแรงที่ฉันอุตส่าห์คิดว่าอย่างน้อยคุณก็ไว้ใจได้ แต่ฉันคิดผิดไปจริงๆ"

"งั้นถ้ารู้แบบนี้แล้ว คุณจะยอมผมได้หรือยัง"

"ยอมบ้ายอมบออะไร ไอ้คนทุเรศฉันจะไปลาออกเดี๋ยวนี้เลย"

"ก่อนที่จะเซ็นสัญญาทำงานคุณได้อ่านหรือเปล่าว่าในสัญญาจ้างงานระบุว่าคุณต้องแจ้งก่อนนานแค่ไหนถึงจะลาออกได้ ไม่ใช่ว่านึกอยากออกก็ออก"

'จริงสิ เธอลืมคิดถึงเรื่องนี้ไปสนิทเลย บอกล่วงหน้าหกสิบวันก่อนลาออกหรือชดใช้ด้วยจำนวนเงินห้าสิบเท่าของเงินเดือนถ้าเธอออกปุบปับ'

"คุณมันทุเรศ ทำแบบนี้กับฉันได้ยังไงคุณทิม"

"เพราะผมชอบคุณ ครั้งก่อนที่ผมไม่สามารถทำอะไรได้เพราะว่าตอนนั้นคุณยังไม่ใช่คนของผม แต่ตอนนี้ที่นี่เวลานี้ผมมีอำนาจทุกอย่าง"

"คุณก็เลยจะใช้อำนาจของคุณมาบังคับให้ฉันทำอะไรบ้าๆแบบนี้ใช่มั้ย คุณมันเลวที่สุดเลย ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าทำไมคุณต้องทำบ้าๆอะไรแบบนี้ เพราะแค่คุณบอกว่าคุณชอบฉันเนี่ยนะ"

"ใช่ผมชอบคุณ แล้วผมก็อยากได้คุณด้วย"

"ในที่สุดคุณก็พูดความจริงออกมา"

"ผมพูดตรงๆ ชอบก็บอกว่าชอบ อยากได้ก็บอกว่าอยากได้แล้วผมผิดตรงไหน อย่างน้อยผมก็ไม่เคยบังคับฝืนใจคุณ อีกอย่างคนเราชอบพอกัน ถ้าจะมีอะไรกันผมว่ามันก็ไม่เห็นแปลก หรือคุณจะบอกว่ากับแฟนเก่าคุณไม่เคยมีอะไรกัน"

"จะมีหรือไม่มีมันก็เรื่องของฉันค่ะ แล้วอีกอย่างหนึ่งที่คุณควรต้องเข้าใจใหม่เสียก่อน ก็คือ ฉันไม่ได้ชอบคุณ"

"ถ้าอย่างงั้นผมคงต้องพยายามมากขึ้นกว่านี้สินะผมถึงจะทำให้คุณชอบผมได้" ว่าแล้วทิมก็ดึงเธอเข้ามาจูบ..เนิ่นนานและอีกครั้ง แปลก...จิรัสยาอยากจะขัดขืนแต่พอเป็นเขาทีไรร่างกายเธอก็คอยแต่จะตอบสนองเขาอยู่ทุกที

"คุณทิมปล่อยนะ เมื่อกี้คุณยังพูดอยู่เลยว่าไม่เคยบังคับใคร"

"จีผมพูดจริงๆนะผมไม่เคยบังคับใคร แต่ไม่รู้ทำไมว่าผมอยากจะบังคับคุณ"

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   ทิมเสียอย่าง

    "อ๊ะ ๆ อ๊า ไม่ไหวแล้วค่ะคุณทิม จีไม่ไหว"เสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังกระทบกันจนสั่นผืนน้ำนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน พอกลับมาจากกรุงเทพได้ ทิมก็เอาเรือออกแล้วนำมาจอดลอยไว้อยู่กลางทะเล วันๆไม่ทำอะไร ตั้งหน้าตั้งตาทำแต่เรื่องอย่างว่า นี่สามวันมาแล้ว ทิมยังเอาแต่หมกมุ่นอยู่กับเธอโดยไม่คิดจะทำอย่างอื่น มิหนำซ้ำพ่อคนบ้ากามยังมาบังคับให้เธอทำมันไปกับเขาด้วย"ขย่มอีกสิครับยาหยี ขย่มผมแรงๆ""แต่จีเหนื่อยจนหมดแรงแล้วนะคะ วันนี้คุณเล่นให้จีขย่มมาตั้งแต่เช้า จนตรงนั้น..ของจี บานนน ไปหมดแล้วค่ะ""จี! พูดจาน่าเกลียดแบบนั้นได้ยังไง ของจีออกจะทั้งนุ่มแล้วก็ยังฟิต บานเบินอะไรกันครับ""พูดจริงๆค่ะ คุณทิมหัดทำอย่างอื่นบ้างเถอะค่ะ ไม่ใช่คิดว่าตัวเองรวยแล้วไม่ยอมทำอะไร คนบ้าอะไรมานอนจอดเรือข้ามคืนข้ามวันเพื่อมีเซ็กซ์""ก็ผมชอบบรรยากาศนี่ โรแมนติกดีออก ยิ่งได้'เอา'จีวันละสี่ห้ารอบแบบนี้ทำให้ผมรู้สึกกระชุ่มกระชวยดีชะมัด""คุณกระชุ่มกระชวยอยู่คนเดียวน่ะสิคะ ส่วนจีจะ บานแล้วบานอีก""จี! หยุดพูดจาห่ามๆแบบนี้เดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าจีบอกว่าไหนๆจีก็บานแล้ว งั้นมานอนอ้าขาตรงนี้เร็ว ขอเสียบอีกรอบ เพราะว่าเมื่อกี้ผมยังไม่แตกเลย"

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   ผู้ใหญ่ใจดี

    สรุปก็คือพราวฟ้าไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับเธออีกเพราะว่าไม่สามารถทนเป็นเพื่อนกับใครก็ตามที่ได้หัวใจของทิมไปครองได้ เธอบอกว่าสำหรับเธอแล้วทิมคือเจ้าของหัวใจของเธอมานานและเป็นเพียงเขาคนเดียวมาตลอด ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้และไม่เคยรู้ แม้จะรู้ตัวเองดีว่าไม่มีทางที่ทิมจะหันมามองแต่เธอก็ไม่สามารถทำใจได้จริงๆกับความจริงที่ว่าทิมรักคนอื่น เธอขอให้จิรัสยาใช้ชีวิตกับทิมให้มีความสุขแต่ขอแค่อย่ามายุ่งเกี่ยวกับเธออีกเพราะเธอคงไม่สามารถทนเห็นภาพความเจ็บปวดนั้นได้ "เป็นอะไรครับหน้าเครียดเชียว"ทิมหันมาจับมือเธอเอาไว้หลังจากที่เครื่องบินลงจอดและตอนนี้เธอกับเขาก็นั่งอยู่บนรถตู้คันใหญ่มุ่งหน้าตรงไปยังบ้านของเธอ "บ้านดารารัตน์" ซึ่งเวลานี้มีมารดาของเธออาศัยอยู่กับแม่บ้านคนสนิทอีกสองคนรถตู้สีดำคันใหญ่ค่อยจอดเรียบไปกับบริเวณริมรั้ว จิรัสยามองบ้านหลังนี้แล้วก็น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่สามารถห้ามได้ ในที่สุดเธอก็ได้กลับมายังบ้านหลังนี้อีกครั้ง บ้านที่เธอเติบโตมาและได้วิ่งเล่นมาตั้งแต่ยังเด็ก"เข้าไปหาคุณแม่ของจีกันเถอะ ผมอยากเข้าไปฝากเนื้อฝากตัวเป็นลูกเขยจะแย่แล้ว""แน่ใจหรอคะว่าแม่จีจะอนุญาต""เชื่อมือผมสิ"จิรัสยาพาทิม

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   พิสูจน์รักแท้

    เช้านี้จิรัสยาลืมตาตื่นมาท่ามกลางเตียงสีขาวสะอาดตาขนาดหกฟุต เมื่อคืนหลังจากตกลงกับทิมในเรื่องของบทพิสูจน์รักแท้จนเป็นที่น่าพอใจแล้ว เขาก็จัดการให้เธอมาพักที่ในส่วนนี้โดยมีข้อแม้ว่าระหว่างนี้เขาจะต้องไม่ฉวยโอกาสกับเธอโดยเด็ดขาดและเป็นอันว่าทิมเองก็ตกลงแค่มีข้อแม้ว่าเธอจะต้องอยู่ให้เขาพิสูจน์รักเเท้ที่นี่ขาเรียวยาวค่อยๆก้าวลงจากเตียงค่อยๆ เสื้อผ้าข้าวของๆเธอถูกเก็บออกมาจากที่พักพนักงานตั้งแต่เมื่อวานด้วยฝีมือของเขา และยังกับชับกับเธออีกว่าให้อยู่เฉยๆที่นี่โดยที่ไม่ต้องทำอะไร ระหว่างนี้เขายังคงจ่ายเงินเดือนให้เธอตามปกติ จิรัสยายืนมองตัวเองในกระจกก่อนจะเกาศรีษะแกรกๆ มันจะเป็นไปได้อย่างไรกันที่อยู่ๆจะมาบอกให้เธออยู่เฉยๆ คนเคยทำงานมาตลอด ถ้าขืนเป็นแบบนี้เธอคงได้เป็นบ้า"ตื่นแล้วหรอครับ ผมเตรียมอาหารเช้าให้จีเสร็จแล้ว ออกไปทานเลยมั้ย" ทิมเดินเข้ามาหาคนตัวเล็กก่อนจะหอมจุ๊บลงไปที่บนหน้าผากหนึ่งทีจากนั้นจึงจูงมือเธออกไป ขณะที่กำลังถูกทิมประเคนป้อนนั่นป้อนนี่ให้ เสียงข้อความจากมือถือก็ดังขึ้น จิรัสยาจึงหยิบมันขึ้นมาดู ปรากฎว่าคือข้อความจากชนัญญาที่แนบไฟล์ภาพมาด้วย'ไหนบอกว่าเกลียด อ๊ะๆยังไงน้า

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   จบปัญหา

    ข้อมือน้อยๆยังคงถูกทิมดึงให้เดินตามหลังเขาไปติดๆจนมาถึงด้านข้างของโรงแรมทิมก็พาเธอขึ้นมานั่งบนรถของทางโรงแรมที่จอดรออยู่ ก่อนจะบอกให้คนขับมุ่งหน้าตรงไปยังวิลล่าส่วนตัวของเขา"ต่อไปนี้จีไม่ต้องไปทำงานที่นั่นอีกแล้วนะ""นี่คุณไล่จีออกหรอคะ" จิรัสยาหน้าเครียด"ใช่ ผมไล่จีออกจากการเป็นพนักงานของทางโรงแรม""ใจร้าย ไม่มีเหตุผล ทั้งๆที่ผู้หญิงของคุณเป็นคนมาหาเรื่องจีก่อนแท้ๆ แต่คุณกลับคิดว่าจีเป็นคนผิด นี่มันครั้งที่สองแล้วนะคะที่ผู้หญิงของคุณทำจีเดือดร้อนจนถึงกับต้องออกจากงาน" จิรัสยายังคงต่อว่าออกมาปาวๆยาวเหยียดอย่างอดไม่ได้ เธอทั้งโกรธ เสียใจและน้อยใจที่ชีวิตตั้งแต่เจอเขามามีแต่เรื่องวุ่นวายไม่จบไม่สิ้นพอจังหวะที่รถจอดจิรัสยาก็เปิดประตูก้าวลงไปทันที ขาเรียวเดินตรงเข้ามาในวิลล่าหรูอย่างลืมตัวก่อนจะเปิดประตูเข้าไปราวกับว่าตัวเองนั้นคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้ดี"จี" ทิมเดินตามเข้ามาแล้วหยุดเรียก พอได้สติและเห็นว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหนจิรัสยาก็ได้แต่อึกอัก"ขอโทษค่ะจีลืมตัวจนถือวิสาสะเดินเข้ามาในที่ส่วนตัวของคุณ" ใบหน้างามก้มลงน้อยๆและไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตา"ผมไม่ได้ว่าอะไร จีสามารถไปที่ไหนก

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   หาย

    ช่วงนี้จิรัสยาทำงานแบบไม่ค่อยจะมีสมาธิเท่าไหร่หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปหลังจากพาเธอกลับมาจากเกาะส่วนตัวแล้วจิรัสยาก็ไม่ได้เจอหน้าทิมอีกเลย มีแค่เพียงข้อความที่เขามักจะส่งมาหาเธออยู่เสมอๆ แต่นั่นก็ทำเอาจิรัสยาอดนอยด์ขึ้นมาไม่ได้ว่าเธอก็เป็นเพียงแค่ผู้หญิงหน้าโง่คนหนึ่งที่ถูกทิมหลอกให้รักนึกแล้วก็ได้แต่สมน้ำหน้าตัวเอง เกลียดดีนักพวกผู้ชายเจ้าชู้ แล้วในที่สุดเธอก็พลาดท่าเสียทีให้กับผู้ชายเจ้าชู้จนได้ ดั่งคำโบราณที่ว่า 'เกลียดอะไร ก็มักจะได้อย่างนั้น' ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสนกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่ แต่ก็ยังพยายามปลอบใจตัวเองเอาไว้ ว่าถึงแม้ว่าหัวใจเธอกำลังรู้สึกไม่โอเค แต่อย่างน้อยในตอนนี้เธอก็ได้สิ่งที่ต้องการกลับคืนมา บ้านดารารัตน์ถูกโอนให้เป็นชื่อของเธอเรียบร้อยแล้ว นั่นทำให้มารดาของเธอดีใจอย่างมากที่ได้มันกลับคืนมา "ในที่สุดแม่ก็ได้บ้านคืนมา จีหนูทำได้ยังไงกันลูก""จีทำได้ทุกอย่างเพื่อแม่ค่ะ ทุกอย่าง"ทิมหายหน้าหายตาไปหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ และเมื่อวันสองวันมานี้ก็เริ่มมีข่าวลืออักษรย่อออกมาให้เห็นตามแหล่งหน้าสื่อออนไลน์ติดๆกัน'ท่าทางจะไม่ได้เห็นงานหมั้นระดับช้างเนื่องจาก ไฮโซ ท ปฏิเสธแอบสะบั้นรักว่

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   หนักใจ

    แม้ว่าเเวลาจะผ่านไปแล้วแต่จิรัสยายังคงนิ่งเงียบและหนักใจกับคำถามที่ทิมยังคงรอฟังคำตอบ หลังจากที่พาเธอเดินทัวร์จนเกือบจะทั่วฟาร์มแล้ว ตอนใกล้จะกลับจู่ๆทิมก็ถามคำถามที่เธอไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากเขาออกมา เเละเธอยังไม่ได้ตอบจนกระทั่งเขาพาเดินกลับมาจนถึงที่พักทิมต้องการขอคบกับเธอ เขาบอกแบบนั้น แต่เขากำลังลืมอะไรหรือเปล่าว่าเขาว่าสถานะของเขาตอนนี้นั้นคือคนที่กำลังจะหมั้น "อ้าวนาย มาตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะเนี่ย ป้าไม่เห็นรู้เลย" หญิงสูงวัยอีกคนหนึ่งที่กำลังเดินขึ้นมาจากชานระเบียงร้องทักขึ้น"มาถึงเมื่อตอนสายๆนี่เองครับป้าจวน""จีครับ นี่ป้าจวนเป็นแม่บ้านที่คอยดูแลที่นี่ แล้วก็เป็นภรรยาของลุงรงค์ที่จีไปเจอมาเมื่อสักครู่" จิรัสยายกมือขึ้นไหว้หญิงสูงวัยตรงหน้า ทำเอาหญิงสูงวัยยกมือขึ้นรับไหว้แทบไม่ทัน"อ้าวแล้วนี่คุณทิม พาใครมาด้วยล่ะคะเนี่ย""ผมพา 'ว่าที่' นายหญิงของที่นี่มาดูกิจการน่ะครับ" ทิมพูดยิ้มๆก่อนจะหันมามองเธออีกแล้ว"ว๊าย ตายแล้ว นี่นายกำลังจะมีนายหญิงแล้วจริงๆหรอคะเนี่ย โอ๊ยป้าจะเป็นลม" พอเห็นว่าหญิงสูงวัยตกใจจนต้องยกมือขึ้นมาทาบจับที่หน้าอกคล้ายจะเป็นลม จิรัสยาก็รีบวิ่งเข้าไปช่วยพยุ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status