Chapter 3: The Coat

Chapter 3: The Coat

Lisha's P.O.V.

"You don't have to do that, sit down," sabi ng lalaki. Pero patuloy na naka-bow ang mga tauhan nito. Parang takot silang tumayo ng tuwid.

"This is your rest day, day-off niyo. No need to give me a piece of respect," he added at walang pasabing umupo sa tabi ko kaya napalundag ako sa kabilang dako kung nasaan mga kaibigan ko nakaupo.

"Okay ka lang?" Siniko ako ni Diana, at tumango na lang ako bilang sagot. 

Dapat ba akong mag-sorry dahil pinakialaman ko ang gamit niya? Siguro mamaya na kapag nakalimutan na niyang tumitig sa akin.

Sinusundan niya ng tingin ang lahat ng galaw ko.

Lumipas ang 30 minutes, hindi pa rin siya kumukurap at tumitigil kakatitig sa akin. May pumasok na parang waiter or butler sa loob ng VIP room Nakasuot ito ng dark red inner dress shirt at black vest. Lumapit ito sa lalaking may tahi sa mukha at binulungan niya ito. Tumingin sa amin ang nasabing butler pagkatapos at pinagmasdan kami isa-isa, tsaka ito umalis ng room.

Kinurot ko si Diana nang makita kong nakikipaglandian gamit lang ng tingin ito sa isang lalaki na kanina ay yapos-yapos niya.

"Aray naman!" Reklamo niya tsaka baling sa aking direksyon.

"May pamilya ka, gaga!" Mariing bulong ko sa kanya.

She rolled her eyes and said, "Come on girl, he cheated first. Pumapatas lang ako."

"Naintidihan kita, pero maiipit sa ganito si Ajax," ang tinutukoy ko ay ang  almost one year old pa lang nilang anak na inaanak ko rin sa binyag.

Sasagutin niya sana ako pabalik nang pumasok nanaman ang butler kanina at iba pang dagdag na butlers na may hawak ng maraming pagkain.

At hindi lang iyon, may aquarium pang malaki ang pinapasok at pinakahuling na-settle sa loob na may kasamang mga mamahaling isda sa loob.

"Ladies, and gentlemen since this is your rest day, you can eat whatever you want including these fishes," turo ng lalaking kanina pa nakatitig sa direksyon ko, "basta kung ano lang ang kaya niyong huliin. Take note, this is for free." Ngumiti pa ito na abot hanggang tenga sa kasama niya.

"Maraming salamat po, Sir Trego," sabi ng isang maliit na lalaki na may kalbo sa tuktok ng ulo.

Malapit na atang mapanot pero kung makahawak sa isang kaibigan ko parang kapapanganak na sanggol lang na nagpapatubo ng buhok.

"Pare, nasan ang panghuli, wala ba kayong net or fish hook man lang?" Bulong ng isa pa sa butler, hindi pantay ang mata nito na parang nakasara ang isa, may tattoo ito sa kaliwang braso na parang black band. 

"Kayo bahala kung paano niyo huhuliin ang isda, pwede niyong kamayin, basagin ang aquarium o barilin ang mga isda." Walang prenong tugon no'ng Trego. 

"Barilin. May mga baril kayo?" Pabirong usal ni Irish.

Hindi ko mawari pero biglang nagsitayuan ang mga buhok ko sa batok, at napaatras ako.

Nagsitinginan ang mga tauhan ni Trego na parang sa tipo ng pagkakatitigan nila ay may tinatago silang sekreto sa amin at maya-maya lang ay nagsitawanan sila ng napakalakas.

Out of the blue.

Plastic.

Not convincing at all.

"Wala, nagbibiro lang si boss," Banat ng isang naka-gantsilyo ang buhok.

Naniwala naman ang mga kaibigan ko and they giggle comfortably with them while me, on the other hand, I feel antsy and suspicious towards these men in suits.

Hinila ako ng malakas ni Diana paupo at sinabihan akong kumain o huwag daw tumanggi sa grasya.

Nag-enjoy silang dumukot na lang basta, magsubo, ngumuya ng mga pagkaing nasa table.

Naglakbay ang mga mata ko sa kanilang lahat, lahat sila ay kumakain ng magana maliban na lang sa akin at— 

Kay Trego.

He's smirking like a devil. Then he tilted his head towards my direction. That's when my Lola's emergency phone number popped on my screen.

Mabilis lang ang pagtunog nito at biglang namatay ng sasagutin ko na.

Followed by a text message.

Lola:

'Hija, ibili mo ako grapes  na seedless'

Sa ganitong oras maghahanap talaga si Lola ng seedless grapes? My phone beeped again.

Lola:

'Bukas mga 6 AM para sariwa pa.'

Natawa naman ako ang cute ni Lola mag message ng ganito. Mag-aalas dose na pala, kailangan ko ng umuwi.

"Saan ka pupunta?" Sabi ni Diane nang mapansin niyang bigla akong tumayo. 

"12 AM pa lang, maaga pa."

"Maaga pa para bukas?" Biro ko, "una na ako."

"Eto naman, parang cinderella may curfew from Lola?"

Nginitian ko lang siya at lumabas na ako ng VIP room. 

Maingay pa rin at crowded ang dance floor ng club. Kumpara kanina, mas marami pang pumapasok at nagsisidatingan na customers. 

Nahirapan tuloy akong lumabas na mag-isa dahil para silang langgam na nagkumpulan.

What a bunch of wild people!

Salamat naman sa Diyos at wala ng malakas na ulan, tumila na, tangging kalmadong pagpatak na lamang ng ambon.

Pero, mas delikadong magkakasakit ako dahil pa rin sa singaw ng lupa. Iniwasan ko ang bawat basang parte ng kalsada, habang ninanamnam ang malamig na simoy ng hangin. Hindi na masyadong mabigat ang dala ng mga ulap, kulay deep indigo pa rin ang langit ngunit nakakalungkot lang na wala ni-isang tala ang naligaw ngayong hating gabi.

Only a few street lamps with dim light are working perfectly. While the rest are blinking, and have cracks.

Sarado at naka padlock ang bawat establisyimento. Isa o dalawa lamang ang nakasalubong ko nang makalagpas ako sa makulay at magulong club. Wala rin ni isang taxi ang nagsasakay sa parteng ito, kung hindi may laman, nilalagpasan ako ng walang dahilan.

Napabuntong hininga ako, lalakarin ko na lamang muna hanggang sa may makita akong jeep o taxi na hindi maarte sa pasahero.

Nakakailang hakbang na ako ng makakita ako ng boutique na sarado pero may mga maliliit na ilaw pa rin ang nakapalibot sa mga mannequin na naka-display, nakakuha ng atensyon ko ang isang makapal na coat. Mukhang mamahalin at totoong balat ng cheetah ang ginamit sa pagtahi nito. 

It looks so thick, and warm. Natutukso tuloy akong bilhin ito. Iba ang dating nito sa akin. Para akong baliw na idinikit ang ulo ko sa glass panels at inaninag kung magkano ang nasabing coat.

"Nako, katumbas na ata 'to ng dalawang kidney ko baka kulang pa nga," lumayo ako ng bahagya at diretso ang tingin. Walang lingon-lingon upang hindi ako matukso sa gusto kong damit.

Nakakailang hakbang pa lamang ako nang may narinig akong parang naglalaglagang turnilyo, pagpihit ng door knob at tunog ng nababasag na mga salamin.

Halos mapatili at lundag ako  sa takot at nang unti-unti akong lumingon, nakita ko siya—

The man earlier with that familiar stitched-faced and grim, classic aura. He entered the shop not minding the sharp glass pieces scattered on the floor.

Trego.

Napatitig lang ako sa bawat pag-abante niya sa mismong shop na para bang siya ang may-ari ng gusali.

I can hear the cracking and crashing sound of the glass fragments. Then, he turned towards me.

"Hindi ka papasok?" His head swings, urging me to get inside the building. 

I shook my head in disagreement.

This man is crazy.

This is trespassing.

______