Chapter 8: Heels running on the treadmill

Trego's P.O.V.

Location:Capo di Monte Towers

4 AM pa lang ng umaga ay bumisita na ako sa Capo di Monte Towers, ang condominium building kung saan namamalagi ang aking kapatid na si Ate Draga, but she's not here right now. Naka-deploy siya sa military.

Naglakad ako sa hallway at kumaway sa bawat CCTV camera na makikita ko na parang isa akong sikat na artista kaso hindi kami pantay ng kalidad ni Keanu Reeves, mashinigitan ko kasi siya.

Pagkadating ko sa tapat ng door ng unit ni Ate Draga, tinipa ko agad ang pass code. Napakadali niyang maglagay ng pass code dahil makakalimutin siya pagdating sa numero.

Anong password niya?

0000

Ang hirap memorize, hindi ba?

Pinihit ko ang doorknob at pumasok ng dahan-dahan.

I stroll towards her closet kung saan nakalagay ang mga sapatos niya. Iba-iba ang types ng sapatos. From flat sandals, flat closed-shoes, boots na walang heels at boots na may heels, boots na may chain tapos 'yong isang wala, boots na low-cut at isa naman ay may high-cut na parang lalamunin buong binti ng kapatid ko.

"Ang dami naman Ate, kailangan ko lang isa eh. Pinapahirapan mo naman ako sa pagpili," sermon ko sa self-portrait ni ate na sobrang laki at nakadikit sa dingding.

Pinagawa ito ni mama sa isang sikat na Italian painter. Samantalang ako, picture frame lang hindi man lang ako maregaluhan.

May nakita akong shining shimmering red sandals na sobrang kintab at tulis ng takong. Sa sobrang tulis ng heels parang iba nanaman naiisip ko. Pwede kaya siyang pangsaksak sa mata kapag napikon ako sa susunod kong biktima.

"Ate, pahiram. Magkasing size naman siguro tayo. May hahabulin lang akong babaeng binaliw ako. Gusto ko lang pumatas, ate. Wish me luck!"

I HAVE SPENT MY NEXT two weeks on mastering wearing a high heels. Yes, you read it right. Lisha was wearing a high-heels when I was chasing her the first night we met.

I want to be fair. Mahirap dahil hindi ako sanay. Ilang beses akong natutumba at nauuntog sa mismong treadmill dahil sa kaka-practice kong tumakbo using my sister's heels.

Medyo payat pala ang paa ni ate kaya mas nahirapan rin ako. Pero, worth it lahat ng 'to dahil magiging patas ako at mamahalin ako ni Lisha pagkatapos.

She will stay because I’ll destroy her and the rats around her if she doesn’t. She can’t run...there’s nowhere for her to hide. Once I have my hands on her, she won’t leave my territory, not this country, not anywhere—unless I’m bound to her.

"Ano pang usual na gusto ng mg babae?" Tanong ko sa aking biktima na hindi kailan man nakausad sa 'situationship' lagi niya kasing iniiwan sa ere ang mga ka-situationship niya kapag nagiging selosa na o kaya naman gustong maglevel up ng relasyon.

"Choco—chocolates po." Nanginig na sabi nito dahil konting galaw lang niya pwedeng sumayad ang ulo niya sa tubig na nasa drum na may lamang electric heater, "tsaka lakihan niyo po 'yong flowers."

"Sige, kapag nakuha ko ang babaeng nililigawan ko, makakalaya ka na." I genuinely smiled at him. This is the first time I smiled at my victim.

Lisha's P.O.V.

BUSY AKONG NAGKUKULAY NG MGA ILLUSTRATIONS, kailangan kong magsumite ng chapters sa head office through email ngayon.

Napatigil sa ere ang kamay ko nang may marinig akong kakaibang tunog sa may bubong ng bahay namin.

Hindi naman umuulan at mas lalong hindi naman humahangin ng napakalakas, "siguro si Sumo lang 'yon," ang tinutukoy ko ang malaking pusang kalye na laging pinipikon si Lola dahil itinatakbo niya lahat ng makita niyang pagkain namin.

Bilugan siyang pusa, sobrang singkit at kulay orange. Ipinagpatuloy ko lang ang aking ginagawa, binuksan ko ang aking email address at tumipa ng maiksing mensahe para sa editors.

Pagka-click ko pa lang ng 'send' may lumakas ang mga galaw ng yero at ramdam ko ang mabibigat na tunog mula sa ceiling ng bahay.

Para bang tunog tao ang naglalakad sa bandang tuktok ng bahay pero impossible naman diba?

Napatingala ako at hindi ko maiwasang sundan ang tunog nito. Hindi ko alam bakit parang ako ay kinakabahan. Dahil siguro parang papalapit 'to sa akin.

The steel sheets of our roof are thin and flimsy, so the strange sound continues

Ting, ting, ting!

Until it halts right above my head.

Hindi ko mapigilang kilabutan. Tumayo ako at akmang lalabas na para magsumbong sa aking Lola nang—

May kumatok ng malakas sa aking bintana at nagtama ang aming mga mati ni 'Trego'.

Hindi ako makagalaw agad. Nagtatalo ang dalawang parte ng utak ko kung dapat bang pagbuksan ko siya ng pintuan o dapat ay magmadali akong bumaba.

Dahil una sa lahat, bakit siya nandito ng ganitong oras?

Napatingin ako sa aking maliit na orasan na nasa bedside table. Maga-ala una na ng madaling araw. May araw naman kanina at hindi umulan kaya bakit bumalik nanaman siya dito ngayong gabi?

"Buksan mo, may ibibigay lang ako," halos nakadikit ang kanyang mukha sa glass frame ng naturang bintana.

Umiling ako, mabilis akong kumuha ng papel at panulat. Isinulat ko ang aking tanong sa naturang papel at pinakita sa kanya—

'Anong ibibigay mo?' Ang una kong sinulat.

He picked up something—a huge bouquet of flowers and a big sized chocolate that I couldn't estimate the size of it. Then he knocked again on my window.

I scramble my next response on the paper.

'I'm sorry, hindi ko iyan matatanggap. Bumaba ka na diyan nagsasayang ka lang ng oras.'

Ipinakita ko sa kanya ang sulat plus my plain gold ring, "I already have a lover," I mouthed and lied.

Sana effective.

How I wish it was.

But no, it wasn't.

Mas malakas pa niyang kinatok ang bintana ko. Mas lumalala siya, at biglang dumilim ang kanyang aura.

Napaatras ako, lalo na't halos biyakin na niya ang glass nito, "let's talk, come on Darling...open this fucking window!" Nagsimula na siyang magwala na hindi ko alam kung saan nangagaling ang kanyang emosyon.

Sa sobrang takot ko, lumabas agad ako ng kwarto at pumunta agad kay Lola. Kailangan naming makaalis.

Pagkabukas ko ng pinto ng silid ni Lola, wala ito roon, kaya bumaba ako ng first floor ng bahay kahit na wala akong sapin sa paa sa sobrang taranta.

Naaninag ko si Lola na natutulog sa may sofa habang naka-on pa rin ang television, "Lola, gising po kailangan na po nating umalis."

"Ano sabi mo hija may pulis—"

Hindi na natuloy ni Lola ang kanyang sasabihin dahil sa malakas na balibag ng pintuan at pilit na pagpihit ng doorknob, kasunod ng hindi ko inaasahang paghati ng chainsaw sa aming pintuan.

"Ano bang nangyayari hija bakit trinotroso na nila ang pintuan natin?!"

"Sa likod tayo dumaan Lola," pilit kong pinapakalma ang sarili ko,inakay ko si Lola para mabilis kaming makapunta sa likod ng bahay.

Mabilis kong hinila ang mga locks kahit na nanginginig ako ng sobra, pinauna ko muna si Lola sa paglabas, at ako na sana ang susunod ngunit—

Marahas na hinablot ni Trego ang aking buhok. Napahawak ako sa kanyang kamay at pilit na tinatanggal ito.

"Please, let's talk. Gusto ko lang namang mag-usap tayo, pero bakit ka tumatakbo? Mmh?" Malambing niyang tanong, ngunit, nag-iba agad ang kanyang tono nang pilit akong kumakawala sa mahigpit niyang hawak.

"Why?!" He yelled.

"Hinding hindi ako makikipag-usap sayo, ayokong madikit sayo at hindi kita gusto! You're a prick!" Inangat niya ako gamit lamang ng isang kamay at kinuha ng walang kalaban-laban. Walang sinabi ang 5'8 na height ko at ang malaman kong katawan. Aminado akong mabigat akong tipo ng babae pero bakit parang hangin lang ako sa kanya?

Puro sigaw lang ang kaya kong gawin sa mga oras na ito. Masyado siyang malakas at matangkad para sa akin. Hanggang sa naisakay niya ako sa isang white Toyota Hiace 12 seater van and everything went black.

How ironic. I once asked God to give me someone. A tall and handsome man who would be insanely obsessed with me, someone who would brush off my height and weight insecurities.

And to be honest, may mga times na talagang natuto pa akong gumamit ng rosaryo at magprint ng pictures ng mga Hollywood stars na gusto ko para ipakita kay Lord ang tipo kong lalake.

But this is what I got. It’s hard to deal with a psycho who can’t handle a simple rejection.

_________