Share

Chapter 5: Her Personal Profile 

Author: Olive Everly
last update Last Updated: 2025-08-20 14:17:28

Chapter 5: Her Personal Profile 

Trego's P.O.V.

MAYBE I'm just flabbergasted that someone would take the risk to touch my stuff without my prior permission. It's not all about the thrill. She's not that unique or her face structure is simple and typical asian, but somehow, there is something amusing, easy, and calming about her presence. I'm not saying that 'I love her' because I'm not a fan of cliche rom-com stories where the main couple fell for each other immediately in the first episode.

But I like it when—

She can run at nakakasabay siya sa pagtakbo ko even if biologically speaking, we, males, are naturally faster than females when it comes to running. 

That's why most of my victims are males, and I rarely, to be honest, pick women as my prey.

I'm a devil's offspring, and I won't deny it, but I always choose whoever matches my size and weight. Plus, depende kung deserve ng tao mapabilang sa listahan ng mga biktima ko. Para lang 'yang pageant at ako lang ang judge, may criteria.

Nakakatuwa nga, kapag mabilis siyang tumakbo—bibilisan ko rin, at kapag bumabagal na ang kanyang mga hakbang, mas babagalan ko pa ang akin.

Pero hindi ba parang ang ungrateful niya? I was helping her get what she wanted. A coat, 'that coat', which was made from a cheetah's skin.

It looks fake and artificial, though. Kaso gusto niya. Nakita ko ang kislap sa kanyang mga mata, no, I mean, I saw stars in her eyes while she was staring at it. I saw it all. Especially when her dreamy face turned into sad one. 'Yong tipo ng mukha ng taong alam sa sarili niya hindi niya pa afford bilhin ang isang bagay kahit gustong-gusto na niya itong makuha.

I always get what I want sa kahit anong paraan ko pa kunin ang bagay na gusto ko. Illegal man o hindi. Para sa akin man o hindi. You see—I am a greedy man.

Indeed.

I was just helping her. What's wrong with that?

Bumalik ako sa VIP lounge. Iilan na lang ang nasa loob. Nilapitan ko ang dalawang tao, isang babae na kasama kanina no'ng babaeng hinabol ko kanina lamang. Naka tuwad ito sa center table habang sarap na sarap dahil sa pagbayo ng tauhan ko. Hindi na nga nila naramdaman ang pagpasok ko dahil ang buong atensyon nila ay sa milagrong kanilang ginagawa.

Naglabas ako ng isang bagong hasa at maliit na kutsilyo. Basta ko na lamang 'to isinaksak malapit sa ulo ng babae, nahagip ng blade ang mahaba niyang buhok at sa sobrang lakas ng pagsasak ko nabuwal silang dalawa at napasigaw sila parehas.

Niyakap kaagad ng babae ang sarali niya na ikinataas ng kilay ko. Kanina pa sila nag-boombayah kahit na may ibang tao pa dito sa loob tapos ngayon lang niya tatakpan ang dibdib niya at makakaramdam ng hiya?

"What's her name?" I asked, highlighting the word 'her'

"S—Sino po?"nauutal na sabi niya. Bakas ang alinlangan at kaba sa kanyang mukha na puno ng kolorete.

"Your friend who left earlier," I patiently replied.

"Ah, eh marami na po akong kaibigang umalis kanina lang ho, sino po sa kanila?" I saw her eyes travelled down my fresh stitched cheek, tapos magkahalong pandidiri at takot ang rumihistro sa kanyang mukha.

My tongue clicked, making a 'tsked' sound.

Then, I tried to describe the woman, "'yong babaeng may maliit na butas sa kanyang jacket na brown, sakto lang ang liit parang aabot sa dibdib ko, maganda—" 

Shit, did I just say that she's beautiful? No. 

Nuh-uh. 

She's just interesting.

I shook my head and cleared my throat," truffle brown coloured hair na mahaba, cute at may chubby cheeks, olive shade ang skin, may pagkasingkit ang mga mata, snub nose, and peachy coloured lips—at may isa pa, she's wearing a jade bracelet," tinitigan ko ng matagal ang babae na nakatingin sa ceiling na parang nag-iisip.

"Ah, I know na...si Lisha ang tinitukoy mo." Maya-maya lang ay sabi nito at tumango-tango pa.

"Give me her address, phone number, email, isama mo na resume o biodata" It's not a request, It clearly sounds like I'm ordering a meal in a luxurious restaurant.

Pero mas tunog ata akong employer sa dami kong hinihingi.

"Sige, ibibigay ko ang impormasyong hinihingi mo pero may bayad po ba 'to?" Sabi ng babae.

"Diba kaibigan mo ang pinag-uusapan natin dito. Bakit parang ang dali lang para sayo na ikanta at ilaglag ang kaibigan mo tapos, hihingi ka pa ng salapi?" Natawa na lang ako sa ginagawa ng babaeng ito, "iba ka rin," dagdag ko pa at hindi maiwasang mapailing.

Hindi ko rin tuloy maiwasang mapikon kahit hindi ko naman siya kaibigan.

"She's not that important to me, kaibigan? I never see her as a friend more like she's a saling pusa, nandyan lang para may mag-picture sa barkada," tipsy na ang babae kaya lumalabas na ang totoong kulay o ugali nito.

Hinatak ko ang mukha nito, I squeeze her jaw harshly, at isinalpak ang ilan-ilang salapi na nabunot ko sa aking bulsa, isama mo na ang coins na sukli ko kanina sa gas station.

"Ayan, lunukin mo lahat ha!" Sinapal ko pa siya kaya halos tumalsik siya sa kabilang panig.

Kumuha ako ng tissue at ballpen, "isulat mo dito ang buong pangalan, address, dalawang phone number kung dual sim siya, at email niya—bilisan mo!"

Nanginginig, inubo, at halos gumapang siyang lumapit sa center table tsaka nagsulat.

"Ang bagal." Naiinip na sigaw ko.

Pagkatapos niyang isulat lahat ng sinabi ko, hinablot ko ang nasabing tissue, hinatak ko ang kanyang buhok at tinitigan ng matalim, "pasalamat ka, mabait ako at gagamitin pa kita kaya hindi ko pinagsasaksak ng ballpen 'yang mukha mo kahit nangangati akong gawin 'yon sayo," my lips moved up into a devilish smirk. 

Marahas ko siya binitawan at lumabas na kaagad ako ng nasabing room, patakbo akong bumaba ng hagdan at lumabas ng club. 

Sakto namang dumating ang aking classic limousine, bumaba kaagad ang isang bodyguard na nasa shotgun seat at pinagbuksan agad ako ng pinto. I slipped inside, binuksan ko ang isang bintana. 

Tsaka ako naglabas ng isang stick ng cigarette, inilagay ko ito sa aking bibig at sinidihan. I trapped the stick in between my fingers, inhale and blow the smoke off. Nadaanan namin ang mga pamilyar na mga gusali.

Lagi akong dumadaan sa street na ito, because the club was owned by a very close friend who is also a mafia leader.

I'm not a mafia Don though. I'm just a happy go lucky,  bastard and a brat who loves to kill people—who of course, deserves it. They deserve to be in hell.

Cheaters, unresponsive, neglectful parents—yes, plural. Bakit? Hindi lang naman lalaki ang abuser sa panahon ngayon, pati babae but mas marami pa rin ang lalaki. Don't worry, I give abusive women a lesser evil treatment.

Because I respect women, I look up to them. That's why I gave up an offer and gave the leadership of our organization to my sister, Dragana A.K.A. Draga Braganza; dahil hindi naman porket babae siya ay hindi na niya kayang mamuno. A matriarchal family is better. Ate is capable and born to be a ruler— and guess what? I think, aside from ate Draga, my mom, and grandma, I think there's an additional woman that I want to protect and cage inside my turf.

Lisha.

Such a unique name, her name sounds like a 'leash' though. 

Iniisip ko tuloy kung mas prefer niya ang boring missionary o dog style because we can do both, with a leash or chains caging her neck or whole body.

Napatigil ako sa aking malalim na iniisip ng makalapit ang sasakyan sa shop kanina na sinira ko ang pintuan.

"Stop the car," ang dramatic naman ng linyahan ko.

 Pagkahinto ng sasakyan ay lumabas agad ako.I dashed towards the shop at walang pagdadalawang isip na ninakaw ang nasa mannequin na coat, 'yung makapal na cheetah's coat na gusto ni Lisha.

Hinahabol ko siya kanina dahil dito, dahil gusto kong ibigay sa kanya ang coat. Hindi ko nga alam kung bakit siya tumatakbo. 

But you know what's weird?

I enjoyed it. The chasing and the running earlier. It made my pulse pump faster than its normal speed.

Bumalik ako sa loob ng sasakyan at sinalubong ako ng isang pamilyar na kanta ng 'My Chemical Romance' na nagmumula sa stereo. I used to like that band and something rock and roll music, 'yong tipong mababasag ang eardrum mo sa lakas at tindi ng music but tonight— It's atypical.

I'm craving for something romantic and sweet. Please, don't ask me why because I don't know the answer. Basta ang alam ko, mula kaninang nakita ko si Lisha, there's something inside me that flipped and became twisted.

Isa pa, weird pakinggan but I can still smell the cocoa butter scent that might be an element of her perfume or lotion.

NAKARATING ako sa bahay eksaktong 3:00 AM, the devil's hour. Simple lang at maliit ang aking bakuran.

Maliit lamang ang bahay na aking tinitirahan,  gawa sa pinagtitiyagaang troso na pinagdugtong-dugtong gamit ang kinakalawang na mga pako at makapal na tali. Ang bubong ay pawid na halos butas-butas na, at sa tuwing umuulan ay napipilitan akong maglatag ng palanggana o timba sa sahig para saluhin ang tumutulong tubig. Walang maayos na bintana kundi mga siwang lamang sa kahoy kung saan pumapasok ang malamig na hangin at liwanag ng araw.

Meron naman akong isang upuan at isang table na sakto lamang sa iisang tao. Inangat ko ang isang bote ng beer na naiwan sa nasabing  table at tinungga ito. 

Kidding aside.

It's just a front.

Maganda kasi kapag ang bahay ay mukhang mumurahin at pangit sa labas pero sa loob, engrande, maluwang at elevator pa.

"For sure, I won’t be able to close my eyes tonight not without thinking of her, not without plotting my next move now that I’ve found a queen ‘my precious queen, a gifted woman, and perfectly fit on my next game plan," I mumbled to myself.

Para akong wala sa sariling tumayo at kinuha ang naaninag kong lumang gitara, may alikabok na ito at mukhang uubusin na ng mga molds.

The floor creaks with my every steps. Sinimulan kong pakinggan kung tama pa ba ang tono at timpla ng mga strings pagbalik ko sa silya.

I strummed the guitar mindlessly, no melody, no song, just the restless noise echoing the chaos in my head. The chaos that she started.

I was in the middle of daydreaming. Nasa tamang  momento ako ng may marinig akong yabag at magkasunod na ingay ng mga gamit mula sa aking likuran.

Tumigil sa ere ang aking kamay at hindi ko maiwasang mapangiti at sinambit ang mga katagang, "kung nagbabalak kang tumakas dapat sinigurado mong hindi mo ako makakasalubong." Masigla kong basag sa katahimikan.

Rinig ko ang paglunok niya. Dahan-dahan akong tumayo at humarap sa lalaking aking biktima.

Mula sa maayos na suit and tie naka-sando na lamang siya na butas-butas at boxers na namatsyahan na ng dugo. Nangangamoy na rin siya dahil sa halos isang linggo niyang pananatili dito.

Isa siyang respetadong Mayor ng San Laverde; mataas ang pinag-aralan, laki sa marangyang pamilya, matulungin at maasahan. Sandalan ng mga mahihirap.

'Yan lang naman ang slogan niya sa kanyang commercial advertisement campaign no'ng nakaraang buwan, pero kabaliktaran at isa siyang walang kwentang nilalang; corrupt at iniwan ang kanyang misis na minor de edad no'ng nabuntis na.

"Mayor, nakataas ka na pala, ang galing naman," sinamahan ko pa ng palakpak ang aking linya.

"Hindi mo ba ako kilala?!" Matigas at nagtatapang-tapangan na summat nito pero nakakapit naman siya sa pader at parang maglulupasay sa takot.

"Napaka-Karen talaga ng mga linyahan mo no? Kilala kita kaya nga kita nadala sa bahay ko."

"Tumawag na ako mga pulis mahuhuli ka na at sisiguraduhin kong pagsisihan mo ang lahat ng ito!" Dinuro pa niya ako at sinigawan.

Ngunit hindi ko mapigilan matawa ng napakalakas dahil sa mga pinagsasabi niya. Dahil walang sino man ang nakalabas ng buo mula dito sa aking teritoryo.

May mga nagtangkang tumakas—yes, pero I was just there in the corner watching their faces having a little ounce of hope and then until it slowly vanished when their bodies are weak to handle every torturous process that I would execute.

I firmly gripped the hand of the guitar o fingerboard, "pasuntok nga ako kahit isa lang. Kapag nagawa mo ng maayos pakakawalan kita." Lumapit ako ng ilang hakbang.

Wala naman siyang sinayang na panahon at nagbato agad ng suntok pero nakailaga kaagad ang ulo ko at hinapas ko siya sa ulo ng gitara, mga dalawang beses, "ayusin mo kako," hinataw ko pa siya ng isa pang bese hanggang sa matumba siya.

Ang sunod ko namang ginawa, hinatak ko ng malakas ang isang naka-usling guitar string at mabilis na ipinulupot sa kanyang leeg. My grip was solidified, I pulled the ends of the string in full force.

"May pamilya ako, kailangan nila ako." Hindi makahingang sabi nito.

"Pamilya? Eh asawa mo nga bibigyan mo lang ng 500  pesos tapos ang haba ng listahan ng ipapabili mo sa palengke. Sa sobrang yaman mo hindi mo pa siya mabigyan ng taong tutulong sa kanya. The last time I heard, sinapak mo pa nga siya dahil hindi niya nabili lahat ng mga pinabili mo para sa iyong mga bisita. Ang lakas mo pang mang-audit ang liit naman ng salaping binibigay mo. I've met a lot of politicians like you, Mayor. When you're on edge, you use your family to clean up your shitty image in public. Sa tingin mo uubra sa akin 'yon?" Sinutok ko pa ang kanyang dibdib.

Nagpupumiglas siya, "gift giving, that's how you won your innocent and young wife's heart. That's why she married you, thinking that she will have a stable marriage and your big age gap doesn't matter. Just like in fucking fairytale!” I chuckled, "but 'no'—because you're a shithead man all along, don't worry Mayor, your last will and testament is now processed with your own signature."

I leaned forward and added," Curious about how did I do that, mmh?" Mas hinigpitan ko pa ang hawak sa string sa kanyang leeg, "Because I have allies in places you can't even imagine and my charm is better than yours, dipshit."

I watched his face turn blue and became cold. He then stopped fighting for his life and collapsed on the floor.

Ah, shit, ang dami nanaman dugo. I need to deep clean this one. Napakamot na lang ako ng ulo.

Dumapa pa ako malapit sa katawan niya, ipinatong ang aking mukha sa kanyang dibdib sabay tanong ng, "Siguradong patay ka na Mayor? Kasi dodoblehin ko kung hindi. Nako, matutuwa ang misis mo nito, pwede na siyang bumili ng washing machine na brand new. Ang dami mong pinapalabahan sa kanya, pati brief mo o kaya 'yong damit na may kasamang pabango ng babae, halos sa araw-araw na ginawa ni Jesus Christ, 'yon ang ginagawa niya kaya ang dating malambot na kamay, naging puro ugat at magaspang na, samantalang ikaw kung magpa-raffle ng washing machine eh parang isang host sa T.V."

"Patay ka na ba talaga? Kausapin mo ako."

Inangat ko pa ang kanyang kamay, "Ang ganda ng kuko mo Mayor, mahahaba. May laruan ako sa shop na walang kuko, sa tingin mo babagay kaya itong sayo? Sandali lang ha," dali-dali akong kumuha ng chopping board tsaka malapad na kutsilyo.

Paano ko kaya 'to tatanggalin isa-isa, mmh? 

Bahala na.

I chopped his fingers first, one by one and pushed all his nails off.

After that, I dragged his fit towards the elevator. Red paint of blood made a straight pattern.

I pressed the deepest floor and waited for the door to open. Nang makarating kami sa naturang palapag, hinila ko namaman ang katawan niya palabas ng elevator.

Laman ng floor na ito ang aking mga biktima. Ang iba ay nakakulong sa kani-kanilang kulungan at may apat akong pinaupo sa harap ng isang scrabble board. 

Nakapako ang kanilang mga paa sa sahig, literal na nangangalawang na mga pako, pati na ang kanilang isang kamay ay nakapako na rin sa armrest habang ang kanilang isang natitirang kamay ay naghuhulog ng mga letra sa board. 

Ang siyang matatalo sa nasabing laro, siya ang isusunod kong paparusahan.

Basta ko na lang inihagis sa kabilang banda ang katawan ni Mayor. Mamaya ko na siya ililibing, wala pa ako sa mood ipagbungkal siya ng lupa at ipakain sa mga uod.

Nilapitan ko ang mga naglalaro ng scrabble at pinanood ang mga galaw nila. Tatlong lalaking kalbo at isang babaeng kulay orange ang buhok na sobrang haba ang naglalaro.

"Ang lakas mong mang-ghost ng mga lalake at humarot  ng married old men tapos simpleng word na 'annihilate' lang hindi mo ma-spell ng maayos?" My lips moved upwards into a mocking smirk, "double 'n' tapos letter 'i' na ang kasunod." Napakamot ako sa ulo.

Tapos may lalaking sumabay sa aking tumawa kaya tinignan ko siya ng matalim sabay sabi ng,"Walang karapatang tumawa ang isang mama's boy na hindi maprotektahan ang sarili niyang pamilya at nakakaihi pa hanggang ngayon sa higaan kaya tumahimik ka!"

________

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • The Collector's Darling (Brutal Order Series 2-Taglish)   Chapter 6:Run a little, skip a little

    Chapter 6:Run a little, skip a littleLisha's P.O.V.Noon, ang estilo ng mga guhit ko ay parang sa Thumbelina 'yon kasi ang nakasanayan kong basahin noong bata pa lang ako. Magaan, makulay, at puno ng buhay. Puro pastel ang ginagamit ko, malambot rin ang mga linya, at ang mga tauhan ay may inosente at kalmadong anyo. Laging may mga bulaklak, dahon, at kahit anong bagay na konektado sa nature na nagbibigay liwanag at hiwaga sa bawat pahina.Pero mula nang nakilala ko ang lalaking may tahi-tahing mukha sa loob ng club, nag-iba ang lahat. Naging madidilim ang kulay ng mga ginuguhit ko. Ang mga mata ng tauhan ay hindi na inosente. Kailangan kong makaisip ng bagong obra at makagawa ulit ng isang bagong libro para sa contest sa susunod na buwan at may kikitain rin ako kapag naibenta ko ito.Sinubukan kong manood ng mga cartoon movies o kaya naman pinapanood ko ang mga bata sa Park na ilang distansya lang ang layo sa aming bahay para lamang mare fresh ang utak ko at may mailagay akong bag

  • The Collector's Darling (Brutal Order Series 2-Taglish)   Chapter 5: Her Personal Profile 

    Chapter 5: Her Personal Profile Trego's P.O.V.MAYBE I'm just flabbergasted that someone would take the risk to touch my stuff without my prior permission. It's not all about the thrill. She's not that unique or her face structure is simple and typical asian, but somehow, there is something amusing, easy, and calming about her presence. I'm not saying that 'I love her' because I'm not a fan of cliche rom-com stories where the main couple fell for each other immediately in the first episode.But I like it when—She can run at nakakasabay siya sa pagtakbo ko even if biologically speaking, we, males, are naturally faster than females when it comes to running. That's why most of my victims are males, and I rarely, to be honest, pick women as my prey.I'm a devil's offspring, and I won't deny it, but I always choose whoever matches my size and weight. Plus, depende kung deserve ng tao mapabilang sa listahan ng mga biktima ko. Para lang 'yang pageant at ako lang ang judge, may criteria.N

  • The Collector's Darling (Brutal Order Series 2-Taglish)   Chapter 4: Shout for my life

    Chapter 4: Shout for my lifeLisha's P.O.V.HINDI ko akalain na makakakita at makakasalamuha ako ng isang takas na pasyente mula sa mental. May behavioral issues pala 'tong taong 'to at basta-basta na lang pupunta o pumapasok sa hindi naman niya teritoryo.Tinitigan ko lang si Trego na nakatitig rin sa akin pabalik, tsaka ako umatras ng bahagya."Pasok na," anyaya niya, tinuro pa niya ang loob na para bang guard sa isang fast-food chain.Dahan-dahan akong umiling. Nagsisitayuan ang mga balahibo ko sa katawan, marahil ay dahil sa lamig o mas tamang isipin ay dahil sa kaba na uti-unting umuusbong sa aking pagkatao. Hindi naman siya pangit. Hindi rin naman siya nakakatakot. Tao pa rin naman siya, may tahi lang sa kanyang balat pero kung tutuusin, may itsura siya. Parang natural lang ang kulay rusty-brown niyang mga mata, at sabog slash, makapal niyang mga kilay, ang ilong niya ay katamtaman lang ang tangos, hindi ito nakakatusok o nakakamatay sa sobrang tangos pero pwede siyang maging m

  • The Collector's Darling (Brutal Order Series 2-Taglish)   Chapter 3: The Coat

    Chapter 3: The CoatLisha's P.O.V."You don't have to do that, sit down," sabi ng lalaki. Pero patuloy na naka-bow ang mga tauhan nito. Parang takot silang tumayo ng tuwid."This is your rest day, day-off niyo. No need to give me a piece of respect," he added at walang pasabing umupo sa tabi ko kaya napalundag ako sa kabilang dako kung nasaan mga kaibigan ko nakaupo."Okay ka lang?" Siniko ako ni Diana, at tumango na lang ako bilang sagot. Dapat ba akong mag-sorry dahil pinakialaman ko ang gamit niya? Siguro mamaya na kapag nakalimutan na niyang tumitig sa akin.Sinusundan niya ng tingin ang lahat ng galaw ko.Lumipas ang 30 minutes, hindi pa rin siya kumukurap at tumitigil kakatitig sa akin. May pumasok na parang waiter or butler sa loob ng VIP room Nakasuot ito ng dark red inner dress shirt at black vest. Lumapit ito sa lalaking may tahi sa mukha at binulungan niya ito. Tumingin sa amin ang nasabing butler pagkatapos at pinagmasdan kami isa-isa, tsaka ito umalis ng room.Kinurot ko

  • The Collector's Darling (Brutal Order Series 2-Taglish)   Chapter 2: Word puzzle

    Chapter 2: Word puzzleLisha's P.O.V."Sigurado ka bang magiging ayos ka lang dito, Lola?" tanong ko sa aking lola Carmela habang inaayos ang mga nahugasang pinggan. Walang kuryente, malamig na malamig ang simoy ng hangin kahit na nasa loob kami ng bahay dahil sa maulan nitong mga nakaraang araw.Kaunting ulan lamang ay pinapatay na ang kuryente sa aming lugar. Mahina pa ang signal kahit parte naman kami ng syudad."Oo hija, masyado kang nag-aalala sa akin. Hindi naman ako kikidlatan agad ni Kristo dito sa loob ng bahay kaya hala, sige puntahan mo na mga kaibigan mo kung saan niyo balak gumala." Sabi nito habang abala sa pagagansilyo ng bago niyang sweater."Mabilis lang ho kami, nagyaya lang hong manood ng stage play si Diana nung isa sa mga anak niya," hindi ko nga alam kung bakit hindi kanselado kahit na bumabagyo. Ayaw daw i-cancel ng mismong school. Gusto ko rin namang talagang pumunta dahil kailangan ko ng inspiration at ma-expose sa iba pang mga bagay sa paligid para makapag

  • The Collector's Darling (Brutal Order Series 2-Taglish)   Chapter 1: As faithful as a dog

    Chapter 1: As faithful as a dogTrego's P.O.V.BLINDING city lights, buzzing cars, evening breeze fans on my face. Rush hour is indeed the busiest and hellish hour of the day.I was in deep thought when the recording played from a radio cassette, “Wala na nga tayong pera nagsasabong ka pa talaga?” A woman's furious voice erupted from it.Her husband is a reckless gambler, I suppose. The man yelled back and said, “ano bang pakialam mo? Pera ko naman! Inaaway mo nanaman ako mula kanina kaya ako natatalo!”Followed by continuous shouting, children crying, loud slams of wood and cracking glasses.Lastly—“Malas ka talagang babae ka. Hindi na lang sana ako umuwi, putangina!”“Sandali lang, wala pang pangbaon ang mga bata. Please magbigay ka naman kahit konti,” even though I couldn’t see the woman, I guess she's begging on her knees.Domestic violence is really everywhere, huh. And most of the cases are not documented or overlooked by the incompetent authorities.I sat comfortably on the r

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status