Nobela ni caryldonato8

Nang matapos akong mag-asikaso ng makakain, maglinis, at maligo, ibinagsak ko ang sarili ko sa kama. Hindi na ako nakakain dahil ang gusto ko na lang ay humilata at matulog para makapagpahinga na.Pero bigla kong naalala ang files na ibinigay ni Madam Pen sa akin. Kabilin-bilinan pa naman niya na basahin ko iyon para tingnan kung may mga errors sa typings. Kaya naman, agad kong niready ang sarili at ang phone ko.Habang busy ako sa pagbabasa, bigla na lang tumunog ang phone ko, senyales na may nag-message.“Meet me at 10pm, in my office!”From: unknown numberAgad akong nagtaka kung kaninong number iyon. Napatanong pa ako sa sarili ko at nagsimula nang mag-type, pero bigla na lang nag-ring ang phone ko. Nang tingnan ko kung sino ang tumatawag, ang nag-text sa akin.“Hello, sino 'to?” tanong ko pagkasagot ko sa tawag.“Your boss,” sagot ng nasa kabilang linya, at nakilala ko ang boses na iyon, boses ng taong ayaw kong makaharap: si Baron.“Tapos na ang oras ng trabaho ko, matutulog na—

Ilang araw na ang lumipas, ilang araw na ring nagpipigil hininga ako sa tuwing makakaharap ko ang boss kong si Baron. Parang laging may mabigat na hanging nakadikit sa opisina niya, at sa tuwing papasok ako roon ay ramdam ko ang pag-igting ng balikat ko. Hindi ko alam kung ano ba talaga ang kailangan niya o trip lang niya akong asarin. Madalas niya akong ipatawag sa opisina niya at magtanong ng mga wala namang ka kwenta kwentang bagay, mga tanong na kaya namang sagutin ng kahit sinong tao sa department namin.Ngayon, muli ko na namang kaharap ang lalaking kinabubuwisit ko. Tahimik sa loob ng office, tanging mahina at mamahaling hum ng aircon ang maririnig. Nakaupo siya habang nakatitig lang sa akin, tila iniisa isa ang bawat galaw ko na para bang may hinahanap siyang sagot sa mukha ko."I am your first, right?"Nanlaki ang mata ko sa narinig. Hindi ako makapaniwala na ngayon ay tinatanong ni Baron ang bagay na iyon. Parang nag-echo pa sa tenga ko ang tanong niya, at sandali akong nati

Mabilis na lumipas ang oras. Marami na akong naiprint mula sa inutos ng team leader namin. Tinutok ko ang sarili ko sa trabaho para hindi isipin ang sinabi sa akin ni Mr. Saldivar kanina. Pero habang tumatakbo ang oras, patuloy rin sa pag-agos ang pawis sa batok ko.“Alam mo, Cara, kanina pa kita napapansin. Ang putla mo… may sakit ka ba?” nag-aalalang sabi ni Rumi sa akin. Tumingin lang ako sa kanya at nginitian ito. Magsasalita na sana ako nang biglang bumukas ang sliding glass door ng department namin.Pumasok ang isang lalaki. Naka-formal attire at may dalang iPad.“Anong ginagawa ng secretary ni Mr. Saldivar rito?” tanong ni Rumi, halatang nagtataka. Napatingin ako sa kaibigan ko, ilang beses nagpalunok-lunok, naghihintay sa sasabihin ng lalaki.Lumapit ang team leader namin na si Madam Pen. Maya-maya pa ay umalis na ang secretary ni Mr. Saldivar. Pagharap ni Madam Pen sa amin, diretso ang tingin niya sa akin. Tila kinatatakutan ako ng mga balahibo ko.“Caramel, pasok ka sa offic

Nagmulat ako ng mata nang marinig ang paulit-ulit na pag-ring ng phone ko. Nang tignan ko ito, halos maibato ko na ang cellphone ko dahil sa gulat.30 missed calls? 20 messages?Tiningnan ko kung kani-kanino galing ang mga tawag na iyon, pero iisang pangalan lang ang lumilitaw sa screen. Mula iyon kay Rumi, ang bestfriend ko.Tumayo ako mula sa pagkakahiga at nang maramdaman ang biglang lamig na bumalot sa akin, doon ko lang napansin na wala ako sa kuwarto ko.Hindi ito ang simpleng kuwarto ko. Napakagarbo nito, hindi lang ang style ang vintage, pati ang vibes. Napatingin ako sa taas at nakita ang napakalaking chandelier. Nang matapat ang mata ko sa kama, laking gulat ko nang may makita akong lalaking nakahiga at hubo’t hubad.Muntik na akong mapasigaw. Mabuti nalang at napigilan ko, pero doon rin ko napagtanto na kahit ako ay walang saplot at nangingirot ang gitnang parte ko.Hindi ko alam kung anong gagawin ko sa nasaksihan ko. Dali-dali kong kinuha ang damit ko sa sahig, nagpayuko