Novels by AveryHayz

A golden afternoon light poured through the windows, dancing across the hardwood floors like a soft lullaby. Outside, the wind rustled the trees, and the world felt… normal again.Winter sat cross-legged on a blanket in the living room, gently massaging lotion onto the twins’ tiny legs as they kicked and cooed. The house was still quiet, but not in the haunting way it had been before. This silence was soft. Safe.Zeus walked in carrying two mugs of warm chamomile tea. He set one beside her and crouched down, watching her with tired but tender eyes.“Are you okay?” he asked softly.Winter looked up and smiled, faint but real. “Better than yesterday.”They exchanged a look filled with everything unspoken—grief, fear, guilt, relief. And love.She reached out and placed her hand on his. “Sit with me.”He did. The twins gurgled happily between them, wrapped in matching cotton onesies with little clouds printed on them.Winter gently traced circles on her daughter’s back. “She started smili

A dim warehouse on the edge of the city buzzed with the low hum of fluorescent lights and the soft, pitiful cries of two infants echoing in the cold air. Mary paced back and forth, agitated. Her hair was disheveled, her eyes manic. The babies were still wailing in their makeshift crib—a pile of blankets inside a broken cardboard box. "Shut up!" she screamed again, slamming her palm on the crate beside them. The babies flinched and wailed louder. She gritted her teeth and turned away, muttering, “Just a few more minutes. Zeus will be here. He has to be.” Outside, Zeus stood beside the lead officer, vest strapped on and eyes bloodshot from sleepless nights. Winter, pale and trembling, waited in the van a few meters back, her motherly instincts screaming at her to run inside. But she held back, trusting Zeus, trusting the plan. “Are you sure she’s in there?” Zeus asked through clenched teeth. “Yes,” the officer replied. “Thermal imaging picked up three heat signatures—two small, one

She had been watching the happy family strolling in the park for a while now. She badly wanted to approach them and hurt them. She couldn’t hide the envy she felt toward them. She should be the one there, with the man she loved, enjoying herself. But here she was, and it was the lowly Winter who was with him instead."Go ahead, enjoy yourselves while you can. Next time, it will be my turn. Let's see if you'll still be happy with what I'll do," she said, staring at them.She couldn't allow them to be happy. She had to find a way to separate the two. Zeus was hers and not that woman's."I'll just be gone for a while, Mira. I'll be back soon. Please take care of the twins," she instructed the nanny of her two children. The babies were both nine months old, and she felt happy seeing them healthy and not prone to sickness. "Yes, ma'am. I'll take care of the babies," Mira replied with a smile. "Thank you, Mira. I won’t take long; I’m just dropping off Zeus’s lunch at his office." "Tha

A week passed, and Winter finally came home with the children to the house she shared with her husband. And Zeus never fails to take care of them. He is always busy looking after her and their children. Gradually, it seemed that he had also changed in how he treated her. His aloofness towards her had disappeared. He's now always sweet and smiling at her, and she's loving every bit of it. She's also getting used to Zeus's presence in her life. Her love for him deepened even more."Are you going to the office today?" Winter asked her husband a little later. Zeus smiled warmly before planting a kiss on her forehead."No, wife. I want to take care of you and our babies. Work can wait, and besides, I own the company, so it's okay to be absent.""You've been absent for a week, Zeus." Although she liked having her husband by her side, he still had responsibilities to the company and its employees."No worries, wife. I have my secretary do the work for me. Now, tell me what you want," he said

Facing them was her family, while seated beside her was Zeus. She felt Zeus's hold on her hand. He squeezed it slightly, causing her to look at him. She saw the seriousness in his face. Was he going to marry her? It wasn't necessary, given that being a single parent is common nowadays. She didn't want him to feel forced. She wanted to protest, but her parents and brother didn't allow her to object.So, just one week later, their wedding was set before a judge. She was happy throughout the entire ceremony. Zeus was being gentle and sweet to her. He was always attentive to her. He really fulfilled his role as a husband and father to the child she was carrying. He always accompanied her wherever she went."Do I really have to go to the city? Can I just stay here with my grandparents?" she pleaded with her husband. She didn't want to be separated from them, especially now that her pregnancy was delicate."My job is there, Winter. I need to be there," Zeus explained to her. She nodded sadl

Earlier, the doctor who examined Winter had left some time ago, and she was currently lying in the hospital bed. Zeus, meanwhile, continued to gaze at her, who was asleep. He studied her gentle and innocent face. He wondered how his anger towards her had begun. How could he hurt her now that she was carrying a child? A delicate one. Even though his anger towards her was intense, he couldn't bring himself to harm the child she was carrying. He felt guilty. He knew it was his child, too. Zeus sighed deeply. "Why you, Winter," he muttered softly into the air while he continued to watch Winter. What would become of his plan to inflict suffering on her? Can he still carry out his revenge against the woman? Zeus felt no guilt as his palm grazed Winter's cheek. There was a momentary pang in his heart as he did so. It was as if an electric shock slowly removed his hand when Winter slowly opened her eyes. "Z-Zeus," her voice croaked to him. His eyebrows met in a gaze at the woman. "Rest

Who is he, kuya? " Tanong ng sampung taong gulang na batang babae. Nakasuot ito ng pink baby dress and she's chubby. Bagay na bagay ang nakapigtail na mga buhok. She's cute and pretty even at a young age. Tinuro nito ang binatang nakatayo sa main door ng bahay nila. Nilingon iyon ng nakakatandang kapatid na si JR. Umilaw ang nga mata nito. Nagmamadaling sinalubong iyon ng binatang kapatid. " Hey man! Kailan ka pa dumating?" Nakatawang nagyakapan ang dalawa. " I just arrived, idiot! " Pabirong binatukan nito si JR at nakita iyon ng bata. Binato nito ang di nakikilalang lalaki. " Ouch! " Napaigik ang bisita dahil ibinato rito ni Shiloh ang hawak na barbie. " You're bad. Why did you hit my kuya? " Nakapamewang nitong sita sa bisita. Natawa naman ang kapatid sa tinuran ng bata. Agad nitong nilapitan ang nakababatang kapatid. Umuklo ito para maabot ang kapatid. " Hey, princess. You shouldn't threw your toys to our visitor, that's bad." A

Paano niya ngayon susuyuin ang dalaga matapos marinig nito ang mga sinabi ni Vioet? Nahihirapan siya. Kanina pa rin nakaalis sina Blake at Sophie. Umakyat siya ng hagdan at agad tinungo ang silid ng dalaga. Hindi iyon nakalock kaya naman madali siyang nakapasok. Nakita niya itong nakaupo sa kama nito. " I've been waiting for the past hour, mister. Now, explain everything to me." Seryoso ang tonong wika nito. Napahinga ng malalim si Hunter dahil sa narinig mulla rito. Buong akala niya ay magtatalak agad ang dalaga sa kanya." O-okay. Wala kaming relasyon ni Violet, sweetheart. Hindi rin ako ang ama ng ipinagbubuntis niya. Believe me, ikaw lang ang babaeng hindi ko sinuotan ng kapute kapag nagtatalik." Pinamulahan ng pisngi ang dalaga dahil sa kapranghan ng lalaki. Lumapit ito at ginagap ang kamay niya. "I purposely got you pregnant, sweetheart dahil ikaw lang ang babaeng gusto kung buntisin and not Violet." Alanganing ngumiti ang binata dahil nagulat ang

Hindi maalala ng dalaga kung ilang beses nilang pinagsaluhan ni Hunter ang pag-iibigan sa pisikal na bagay. Nagising siyang nananakit ang buong katawan. Humikab siya at inilibot ang paningin sa buong silid. Napakunot-noo siya at nagtaka nang bumungad sa kanya ang sariling silid. Paano siya napunta rito? Ang naalala niya ay sa guestroom siya nakahiga kanina. Hinanap sa paligid ang binata pero wala ito roon. Sinipat niya ang orasan sa bedside table. Oh! Ala-sais na pala ng gabi. Hindi man lang siya nakakain ng tanghalian. Nasaan na ang lalaking iyon? Nagpasyang bumangon ang dalaga para maligo dahil nanlalagkit ang pakiramdam niya. Matapos makapaligo at makapagbihis ay nagpasyang lumabas ang dalaga. Ingay ng nagkakasayahang mga tao ang narinig niya sa sandaling nakababa na siya. At ganoon na lamang ang panlalaki ng mga mata niya nang makita ang matagal ding hindi nakikitang kaibigan dahil sa ginawang pagtikis niya rito.Naluluhang lumapit siya kay Soph

Nakikiliti si Stacey sa paraan ng paghalik ni Hunter sa kanya. His lips and tounge travels to her eyes, nose, cheeks and lips. He sexily bit her earlobes na nagdulot sa dalaga ng init sa katawan. Napapikit si Stacey nang magsimulang maglakbay ang mga kamay ng binata sa maseselang bahagi ng katawan niya. Mahigpit siyang napakapit sa bedsheet ng kama. Ilang buwan din ang tiniis niya mula ng huli siyang angkinin ng lalaki. Kaya naman ngayon ay para siyang mababaliw sa mga ipinaranas nito sa kanya. She wanted him so bad that it aches her to the core.Bumaba pa ang mga halik ng binata sa leeg niya leaving traces sa bawat maraanan ng mga labi nito. And Stacey couldn't helped but moan sexily. Hindi na nga niya napansin ang ginawang mga tunog dahil sa kagagawan nito sa katawan niya.She pulled his hair when his mouth lowered down to her babybump. He gently kiss and carress it. While mumbling words of encouragement to his still unborn child. " Kapit ka ng mahigpit

Maaga pa lang ay nakaabang na ang binata sa labas ng bahay ng dalaga. Inaabangan niya ang paglabas nito sa garden ng bahay para magpaaraw. Madalas iyong gawin ng dalaga siguro ay dahil buntis ito. Pinagmamasdan niya ang bahay sa harapan niya. Maya-maya lang ay lalabas na ang dalaga. Sinabi sa kanya ni manang Mina kahapon bago paman sila nagkausap ng dalaga at ng ama nito. Nakaramdam ng pagkasabik si Hunter sa naisip. Miss na miss na niya ang dalaga. Sabik na siyang muli itong mayakap at mahalikan. Ngunit kailangan niyang magtiis. Hindi niya na gusto pang daanin sa dahas ang dalaga at baka makasama pa sa anak nila. Sigurado naman siyang anak niya ang sanggol sa sinapupunan nito dahil dama niya kahit pa hindi nito sinasabi sa kanya iyon. Napangiti siya nang dahan-dahan nang sumikat ang araw. Ngunit napakunot-noo nang makitang nagtatawan ang lalaki kahapon at ang dalaga habang magkapanabay na itinulak-tulak ang wheelchair ni Roger. Agad ang pagsalakay ng inis sa nakita. Nagseselos siya s

" Akala niya siguro madadala ako sa pabulaklak niya, hmp!" inis na turan ng dalaga sa kanyang sarili. Ewan niya pero hanggang ngayon ay inis pa rin siya sa binata. Sinusuyo siya nito pero wala paring epekto iyon sa kanya. Hindi na niya napansin si Mina na masasalubong niya. " Ang bilis naman yata umalis ng bisita mo, hija? " Bungad sa kanya nito. Nakatawa pa ang matanda sa busangot niyang mukha. " Baka pumangit si baby dahil sa hilatsa ng mukha mo. " Patuloy pa nito." Pinaalis ko na, nay." Napasimangot niyang sagot rito. Napakunot-noo naman ito sa sinabi niya. " Aba'y gusto pa namang dalawin ni Hunter ang daddy mo." Napakamot ito sa ulo. Tinaasan lamang iyon ng kilay ng dalaga. " Ayoko po siyang makausap, nay." Napahalukipkip siya. Napabuntung-hininga ang matanda. " Hija, hindi naman sa lahat ng panahon ay maiiwasan mo ang ama niyang dinadala mo. Maano ba'y bigyan mo ng pagkakataon na makapagpaliwanag sa'yo. Magkalinawan kayo. Siguro

Napaawang ang labi ni Paige nang marinig ang sinabi ng lalaki sa kanya. Kay tagal niyang inasam na sabihin nito sa kanya ang mga katagang iyon. Ilang taon ang lumipas bago niya iyon narinig mula sa lalaking lubos niyang minamahal. Hindi siya makapaniwala. Ngunit bakit hindi siya makadama ng kasiyahan matapos iyong marinig?"Mahal na mahal kita, wife. Patawad kung ngayon ko lang sinabi sa iyo ang totoo-.""Pakiusap, 'wag mo naman akong paasahin ng ganyan, Dallas."putol niya sa sinasabi nito."Alam ko naman na simula palang ay napilitan ka lang na pakasalan ako dahil may nangyari sa atin. Mula noon hanggang ngayon iisang babae lang naman ang mahal mo, di ba? Alam ko iyon dahil nakita at nasaksihan ko, kaya pakiusap tigilan mo na 'to." parang sasakit ang kanyang lalamunan sa pagpipigil na mapaiyak sa harap nito.Hindi pwedeng makita siya nitong umiyak at nagmamakaawa para lang mahalin nito. Tama na ang minsang pagpakatanga niya rito dahil bata pa siya noon. Kailangan niyang manindigan al

May kinukuha siya sa kanyang shoulder bag nang may biglang bumangga sa kanya dahilan para mabitawan niya iyon. Agad sumabog ang mga gamit na nasa loob niyon. "Ay! I'm so sorry, miss. I didn't mean to bump into you." mabilis na paliwanag ng babaeng nakabanggaan niya. Kusa rin nitong pinulot ang shoulder bag niya. Para lang magulat sa pag-angat nito ng mukha. 'Zuri.' nanlalaki ang mga mata habang mabilis na kinuha ang bag mula rito. "S-Salamat." tipid niyang sagot bago nagmamadaling tinalikuran ito. Ni hindi niya binigyan ng pagkakataong makapagsalita itong muli. Hindi siya pwedeng maging kampante at baka makilala pa siya ng babae. Habang naglalakad ay may kabang bumundol sa puso niya. Hindi naman siguro siya nakilala nito. Ilang taon na rin ang nagdaan mula ng huli niya itong nakita. Nakadama siya bigla ng inggit. Hanggang ngayon ay napakaganda pa rin ng babae. May asawa na kaya ito? Tanong ng isip niya. Bumalik na naman ang pagiging insecure niya sa kanyang sarili. Lalo na ngayon

"Hindi mo ba sasabihin sa asawa mo ang kalagayan mo, anak?" malungkot siyang umiling. Limang buwan na ang kanyang dinadala at hanggang ngayon ay hindi man lang siya nag-aksaya ng panahong ipaalam iyon kay Dallas. Tama na ang sakit na naranasan niya sa piling nito. Her one week stay with him leaved a mixture of pain and joy in her heart. Nagpapasalamat siya sa Panginoon na sa loob ng isang linggo ay naramdaman niya ang pag-aalaga ng asawa sa kanya. She did not regret what happened. Kung hindi siya nagpakasal rito ay hindi siya maiiwanan nito ng isang napakagandang alaala. Ang sanggol sa sinapupunan niya. Wala siyang balak na ipaalam sa lalaki dahil baka itakwil lang din ang anak niya gaya ng ginawa nito sa kanya. Galit ito sa kanya. Ni hindi siya binigyan ng pagkakataong makapagpaliwanag dito. Tama na iyong siya lang ang nasaktan. Bumuntung-hininga siya bago nagsalita. "Ayoko po, nay. Sa akin lang ang baby ko." selfish na kung selfish basta hindi niya ipapaalam dito na nagbunga ang m

"Kaya ko na. Sige na pwede ka ng umalis." "I can always cancel my meeting, babe. Mas importante ka kaysa sa ka meeting ko." may pag-aalala ang mukha ni Dallas na nakatingin sa kanya. May sakit kasi siya. May sinat siya dahil naulanan kahapon nang pauwi na siya sa bahay nila."Hindi na kailangan. Bumubuti na rin naman ang pakiramdam ko. Importanteng tao si Mr. Cheng, Dallas." pakusap niya sa asawa. Nakipagsukatan siya ng titig rito. Malalim na bumuntung-hininga ang lalaki bago sumuko sa kanya. "Fine. I'll go." nakahinga siya ng malalim sa pagsang-ayon nito. "Thank you, Dallas." tipid niya itong nginitian."Your welcome, wife. Babalik ako agad pagkatapos ng meeting. May gusto ka bang ipabili?" sabay kindat nito sa kanya. Pinamulahan siya ng mukha dahil doon. Ang laki na kasi ng ipinagbago niya, kung noong kabataan niya ay masyadong makapal ang mukha niya ngayon naman ay nahihiya siyang ipakita sa lalaki ang tunay na laman ng puso niya. She became reserved."W-Wala naman." umiling siy

Nagising siyang nananakit ang buong katawan niya. Hindi na niya maalala kung ilang ulit siyang inangkin ng binata. Mariing ipinikit ni Paige ang mga mata. Nangyari na ang gusto niya. May rason na siya para pakasalan ng lalaki. He took her virginity! Plano niya naman talaga iyong nangyari sa kanila ni Dallas. Nagtagumpay pa nga siya.Biglang bumukas ang pinto ng silid at iluwa roon ang napakakisig na binata. He was wearing only his black briefs."D-Dallas." Bulalas niya sa lalaki. Lumapit sa kanya ang binata at umupo sa kama."We need to talk, Paige." seryoso ang mukha nito. Sana lang pareho sila ng iniisip nito. Piping panalangin ng dalaga sa isip."Yeah, we really need to talk." sang-ayon naman niya."I want to marry you, Paige." Umawang ang labi ng dalaga sa narinig. Hindi na pala niya kailangang hilingin ritong pakasalan siya pagkatapos ng nangyari sa kanila."I feel responsible for what happened to us awhile ago. Magbibihis lang ako't pupuntahan natin agad ang nanay mo. Hihingin k

"Mom, may nabalitaan po ba kayong naging boyfriend ni Paige?" kunyari ay hindi interesadong tanong niya sa kanyang ina. Ni hindi ito tinapunan ng tingin sa halip ay tuloy-tuloy siya sa pagsubo ng pagkain. Sandaling natigilan si Mrs. Thomas, pilit inaaninag sa mukha ng anak ang intensyon nito. At ng sa tingin niya ay wala lang rito ang tanong ng anak ay makahulugang sumagot."Maraming nanliligaw sa kanya, anak. Kaya lang ay wala naman akong nabalitaang naging nobyo ni Paige. Naka-focus lagi ang isip ng batang iyon sa kanyang pag-aaral kaya nga naging top sa board exam." sandali itong tumigil na tila nag-iisip. Samantalang gusto ng ngumiti ng malapad ng binata dahil sa sinabi ng ina.'May pag-asa pa siya sa dalaga!'"I think a certain Harold Ramos ang nanliligaw sa kanya ngayon. He's our newest client, son." Doon na nagtaas ng tingin ang binata. Halata sa itsura niya ang di naitagong inis sa narinig mula sa ina."I already declined his project, mom. Paano?" naguguluhang tanong niya rito

Maaga pa, pero gising na si Jacob.Nakayakap siya kay Yumi habang natutulog pa ito — payapa ang mukha, bahagyang nakakunot ang noo na para bang nananaginip pa. Ang buhok nitong nakakalat sa unan, at ang hininga nito’y marahan, tuloy-tuloy.He smiled to himself. Hindi niya inakalang darating ang araw na ganito — ang paggising na may yakap, hindi ng pangarap, kundi ng katotohanan.Mula sa ibaba, narinig niyang bumukas ang pinto ng kwarto ng mga bata."Mom! Dad!" Napangiti si Jacob. Si Jabez. "I'm coming in!" patuloy pa nito.“Uh-oh,” bulong niya, sabay halik sa noo ni Yumi. “The little bosses are awake.” Dinig niya din ang iyak ng sanggol.Napadilat si Yumi, at bago pa man siya makareact, bumukas na ang pinto ng kwarto nila.“Mom! Dad!” Masiglang tumakbo si Jabez papunta sa kama. “We’re hungry!”Nagkatinginan sina Jacob at Yumi — parehong puyat pero nakangiti.“Okay, okay,” tawa ni Jacob. “Let me cook something. Pancakes sound good?”“Yeaaaah!” sigaw ni Jabez.Bumangon si Jacob at humal

Mainit ang hapon pero mas mainit ang ulo ni Jacob nang dumating siya sa harap ng opisina kung saan pansamantalang nagwo-work si Nancy. Hindi na niya kayang palipasin pa. Hindi na siya makakatulog nang payapa hangga’t hindi niya ito kinakausap ng harapan.Bakas sa mukha niya ang seryosong determinasyon — wala na ang dating malambot na Jacob kapag si Nancy ang kaharap.Pagkapasok niya sa lobby, natanaw niya agad ang babae. Nasa isang table sa café area ng gusali, may hawak na tablet habang nakatingin sa screen. Tahimik. Maayos ang bihis. Pero paglapit ni Jacob, agad itong tumingin — na parang alam na nitong darating siya.Ngumiti si Nancy. Mapait. Malandi. Malamig.“Wow. Hindi pa ba sapat na iniwan mo ako? Sisiraan mo pa ako ngayon?”Hindi ngumiti si Jacob. Diretso ang titig.“Ano’ng sinabi mo kay Yumi?”Diretso. Walang paligoy.Pumikit si Nancy sandali, saka ngumiti nang sarkastiko.“Wala naman akong sinabing masama. Sinabi ko lang ang totoo.”Tumagilid ang ulo niya, parang inaasar.“N

Napatingin si Yumi sa kanya. “Bakit ako? Anong kailangan mo sa akin?”“Dahil gusto kong maintindihan mo,” sagot ni Nancy, may bakas ng pagkapagod sa tinig. “Na hindi ko balak sirain ang pamilya mo… pero hindi ko rin mapigilang umasang may natitira pa sa amin ni Jacob.”Hindi sumagot agad si Yumi. Umupo siya sa harap ng maliit na mesa sa terrace at tumango kay Nancy. “Umupo ka kung gusto mo.”Tahimik silang dalawa. Ilang segundo lang, pero parang ang bigat ng hangin.“Hindi kita kaaway, Nancy,” mahinang sabi ni Yumi. “Pero hindi rin ako titigil para protektahan ang pamilya ko.”“Gano’n mo ba siya kamahal?” tanong ni Nancy, halos pabulong. “Kahit alam mong minahal niya rin ako noon?”Tumingin si Yumi sa kanya, diretso.“Minahal ka niya, oo. Hindi ko ‘yan kailanman ipinagkaila. Pero ako ang pinili niya. Hindi ko siya pinilit kusa niyang pinanindagan ang mga anak ko."Napayuko si Nancy. Itinago ang biglang pagtalim ng mga mata. 'Hindi maaari. Hindi siya makakapayag!'“Nancy,” patuloy ni Y

Mainit ang hapon. Nakapambahay lang si Yumi habang nag-aayos ng mga laruan sa sala. Katatapos lang matulog ng bunso, at si Jabez ay nasa likod-bahay kasama si Jacob, abala sa pagtuturo ng pagtanggal ng damo sa paso.Tahimik ang bahay. Payapa.Hanggang sa may marinig si Yumi na humintong sasakyan sa tapat ng gate.Inilapit niya ang sarili sa bintana, bahagyang sinilip kung sino ang dumating. Doon niya nakita ang isang babaeng pamilyar — naka-ayos, may dating. Si Nancy.Napakurap si Yumi. Hindi niya inaasahang darating ito. Mas lalong hindi sa ganitong biglaan, at hindi sa mismong pintuan nila.Ilang segundo lang, narinig na niya ang katok. Isa. Dalawa. Malumanay, pero may bigat.Dahan-dahang binuksan ni Yumi ang pinto.“Nancy?” mahina niyang tanong, may halong pagkalito.“Hi,” maikling sagot ng babae, nakatingin sa kanya mula ulo hanggang paa. “Sorry kung biglaan. Galing ako ng Davao. Naisip kong dumaan.”Napahawak si Yumi sa gilid ng pinto. “Anong sadya mo?”Hindi kaagad sumagot si Na

Hapon na. Ang araw ay unti-unting lumulubog sa likod ng mga ulap, at ang liwanag nito'y pumapasok sa sala ng bahay nina Jacob at Yumi, nagbibigay ng ginintuang glow sa buong paligid.Sa sahig ng sala, nakalatag ang makapal na playmat. Doon nakaupo si Jacob, naka-short at t-shirt, nakasandal sa sofa habang hawak ang kanyang sanggol na nakabalot sa malambot na kumot. Sa tabi niya, nakasalampak si Jabez, abala sa pagsasalansan ng mga laruan. Nakakatuwa ito dahil natutoto na itong magsalita ng tagalog.“Daddy, tingnan mo oh!” masiglang sabi ni Jabez habang pinapakita ang ginawa niyang tower gamit ang mga blocks. “Itong part na ‘to, kwarto ni baby! Tapos dito ako, may slide papunta sa kwarto niya.”Jacob chuckled, pinisil ang pisngi ng panganay.“Wow. May slide pa talaga si baby ha. Sigurado akong matutuwa siya diyan.”Pagkatapos ay tumingin siya sa munting sanggol na mahimbing pa rin ang tulog. Marahan niyang hinaplos ang pisngi nito gamit ang hintuturo. Napangiti siya.“Anak, ito ang kuy

Matapos ang honeymoon, mas naging malambing si Jacob kay Yumi — mas maingat, mas mapag-alala, mas tahimik pero naroon lagi. Hindi niya sinasabi ang "mahal kita," pero ramdam ni Yumi sa bawat haplos, sa bawat kilos, na unti-unti, may namumuong lalim sa pagitan nila.Isang umaga, maaga pa lang ay gising na si Yumi. Naka-upo siya sa may bintana, may hawak na baso ng gatas habang pinakikiramdaman ang marahang paggalaw ng sanggol sa sinapupunan niya. Tahimik ang paligid. Ang liwanag ng araw unti-unting pumapasok sa loob ng bahay.Pagkalipas ng ilang minuto, narinig niya ang mga hakbang ni Jacob. Gising na rin ito. Habang tulog pa ang panganay nilang anak na si Jabez.May dala itong kumot at vitamins niya. “Maaga ka na namang nagising,” aniya habang marahang isinapin sa mga binti niya ang kumot.“Hindi na rin kasi ako makatulog,” sagot ni Yumi, bahagyang ngumiti. “Minsan si baby, minsan naiisip ko lang… ang bilis ng mga nangyayari.”Lumuhod si Jacob sa harap niya at marahang hinawi ang mga