Chapter: CHAPTER 11 (A PRISON WITHOUT CHAINS) Laura POV Umalis na si Nikolas papunta sa kompanya niya. Ramdam ko sa dibdib ko ang bigat ng katahimikan ng kwarto. Hindi ko alam kung bakit, pero pakiramdam ko, kahit wala siya rito, naroroon pa rin ang presensya niya sa paligid. Dahan-dahan akong tumayo at nilapitan ang pinto. Huminga ako nang malalim, iniwasang gumawa ng kahit anong ingay. Paglabas ko ng kwarto, tahimik ang hallway. Wala ni isang tunog—maliban sa mahinang dagundong ng mga paa ko sa sahig. Bumaba ako ng hagdan. Marahan, kontrolado ang bawat galaw, parang bawat hakbang ay kailangang walang bakas. Diretso akong lumapit sa bintana sa sala. Pinisil ko ang kurtina, sumilip sa labas. At nandoon sila. Marami pa rin ang nakabantay sa gate—mga lalaking naka-itim, tahimik at alerto. Nakatayo, nakatingin sa paligid, parang mga anino. Dalawang lalaki sa gilid, isang lalaki sa gitna, at isa pang naka-position sa likod. Hindi sila nag-uusap, hindi nagmamadali, pero halata sa kilos at tindig na sanay sila sa pagbabanta
Terakhir Diperbarui: 2025-11-18
Chapter: CHAPTER 10 (BLOODLINE OF SECRETS NIKOLAS POV)Ako si Nikolas Valente, ang nag-iisang anak ni Alfredo Valente. Bata pa lang ako, alam ko na kung ano ang pinakamahalaga sa ama ko—hindi pamilya, hindi ako, kundi ang imperyong itinayo niya: La Valente Company. Doon umiikot ang mundo niya. Doon umiikot ang lahat. Mula pagkabata, tinuruan na ako kung paano mag-isip gaya niya—malamig, kalkulado, walang espasyo para sa damdamin. Habang ang ibang bata ay naglalaro, ako’y binababad sa mga librong may kinalaman sa negosyo, ekonomiya, at kapangyarihan. Wala akong pagpipilian. Planado na ang buhay ko bago pa ako matutong mangarap para sa sarili ko. Ako ang magiging tagapagmana ng lahat—ng kumpanya, ng pangalan, ng bigat ng salitang Valente. Ngunit may isang bagay na hindi kailanman naiplano ng ama ko—ang gabing nawala ang aking ina. Isang car accident, sabi nila. Mabilis ang pangyayari, at parang bula siyang naglaho. Walang imbestigasyon. Walang hustisya. Walang kahit anong paliwanag. At alam kong may mali. Simula noon, nagbago ang
Terakhir Diperbarui: 2025-11-12
Chapter: CHAPTER 9 (KNOWING HIM) Maaga akong nagising. Hindi ko alam kung anong oras, pero ang unang naramdaman ko ay ang malamig na hangin na dumadampi sa balat ko. Tahimik pa rin ang paligid, pero may kakaibang ingay—mga mahinang tunog ng paggalaw, ng tela, ng sinturon na mahina niyang inaayos. Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko. At doon ko siya nakita. Si Nikolas—nakatalikod, suot ang puting long sleeves na bahagyang nakabukas sa leeg. May hawak siyang itim na necktie, abala sa pagtatali nito sa harap ng salamin. Ang bawat galaw niya ay kalmado, eksakto, at may disiplina. Parang walang kahit anong puwedeng magkamali. Tahimik akong napaupo sa kama, pinagmamasdan siya. Hindi ko alam kung bakit, pero may kung anong kumurot sa dibdib ko habang tinitingnan ko siya. Siguro dahil ngayon ko lang siya nakita sa ganitong liwanag—liwanag ng umaga, hindi ng gabi. Mas totoo, pero hindi mas mabait. “Let me,” mahina kong sabi. Napalingon siya sa’kin. Ilang segundo lang ‘yong titig na ‘yon pero pakiramdam
Terakhir Diperbarui: 2025-11-10
Chapter: CHAPTER 8 (THE ROOM SHE MUST NOT ENTER) Tahimik ang buong silid. Tanging mahinang tunog lang ng ulan sa labas at ang mabagal na paghinga ni Nikolas ang naririnig ko. Nakahiga siya sa tabi ko, bahagyang nakasandal ang isang braso sa ulo, habang ang isa ay nakapatong sa gilid ng kama—relaxed, pero nakakatakot pa rin. Mula rito, kita ko ang malalim na anino sa ilalim ng mga mata niya. Parang kahit sa pagtulog, hindi siya kailanman ganap na nagpapahinga. Huminga ako nang dahan-dahan, pinipilit kong panatilihing steady ang paghinga ko—kailangang magmukhang tulog din ako. Isang maling galaw lang, at magigising siya. Ilang minuto akong nanatiling nakapikit, hanggang sa tuluyang tumahimik ang lahat. Walang galaw. Walang boses. Walang tunog kundi ang ulan. Doon ako marahang gumalaw. Unti-unti kong inalis ang kumot na nakatakip sa amin, maingat na parang inaangat ang sarili mula sa bangungot. Ramdam ko ang lamig ng sahig sa talampakan ko, pero hindi ko pinansin. Kailangan kong gumalaw ngayon—habang tulog siya.
Terakhir Diperbarui: 2025-11-06
Chapter: CHAPTER 7 (A DANGEROUS PLAN) Mainit at mabango ang hangin sa loob ng kusina. Una kong narinig ang mahinang tunog ng kumukulong sabaw, kasunod ang amoy ng bawang at luya na parang saglit na nagpatigil sa lahat ng bigat sa dibdib ko. Matagal na rin mula nang huli akong nakahawak ng sandok—ngayon lang ulit ako nakaramdam ng gano’ng katahimikan. “Marunong ka rin palang magluto, hija,” sabi ng matandang kasambahay na kasama ko, habang nakangiti at marahang hinihiwa ang mga gulay sa kahoy na chopping board. “Sa probinsya kasi, ‘yan lang ang alam naming libangan,” sagot ko, may bahagyang tawa. “Kapag walang ginagawa, laging nasa kusina si papa. Ako naman, taga-abot lang ng kutsilyo noon.” “Ah, kaya pala ang gaan mo kumilos,” sabi ng matanda , sabay abot ng mangkok na puno ng hiniwang sibuyas. “Iba talaga ang lumaki sa simpleng buhay. Walang halong yabang.” Napangiti ako. Sa unang pagkakataon mula nang makarating ako rito, parang nakahinga ako nang maluwag. Habang nagluluto, nagkwentuhan kami tungkol sa mga s
Terakhir Diperbarui: 2025-10-29
Chapter: CHAPTER 6 (CAGED THOUGHTS) Tahimik sa loob ng sasakyan. Tanging ugong ng makina at malambot na tunog ng ulan sa labas ang bumabasag sa katahimikan naming dalawa. Sa tabi ko, si Nikolas—nakasandal, kalmadong-kalmado, habang ang tingin ay nakatuon sa basang kalsada sa labas ng tinted na bintana. Ako? Parang hindi ko alam kung saan ko ilalagay ang sarili ko. Sa kamay ko, nakapatong ang paper bag ng mamahaling boutique. Ilang oras lang ang nakalipas, ako ‘yong babaeng halos kainin ng hiya sa harap ng mga tindera—at siya, ang lalaking nagbayad ng lahat na para bang binibili rin pati dangal ko. Nilunok ko na lang ang lahat. Ang tingin ng mga tao. Ang bulungan. Ang bigat ng pagmamataas ni Nikolas habang inaabot sa cashier ang black card niya. At ngayon, parang wala lang lahat ‘yon sa kanya. Muling umihip ang malamig na hangin sa loob ng kotse. Tumingin siya sa akin—’yong mga mata niyang parang walang nakikita kundi laruan. “If there’s anything else you want,” sabi niya, malamig, halos may bahid n
Terakhir Diperbarui: 2025-10-28
Chapter: Special chapter (What is love? This is love) "Honey" pagtawag saken ni clark ""Mommy" pagtawag ni cheska at agad naman akong nagpunas ng luha at ng paglingon ko ay may mga dala itong gamit pang picnic. "Oh my god mag p-picnic ba tayo" ngiting saad ko "Yes honey request ni cheska" saad ni clark "Yes mommy because i like the sunset" saad naman ni cheska "See" tuwang saad ni clark habang walang magawa kundi ang sumunod nalang sa gusto ni cheska "careful baby" saad ko "Mommy, daddy thank you" saad ni cheska at bigla naman kaming nagkatinginan ni clark dahil sa sinabe ng anak namen "At bakit nanaman nag t-thank you ang cheska namen" saad ko naman "because your my mom and your my daddy" saad naman nito at sobrang cute Habang pinagmamasdan namen ang sunset kasama si cheska sobrang saya ng puso ko dahil kasama ko sila. "excuse me pwede ko poba kayong ma istorbo kahit sandali" saad ng lalaking nasa 20's na "Sure" saad ko at parang familiar ang muka nito "W-wait tama kayo po yun" tuwang tuwang saad nito at h
Terakhir Diperbarui: 2024-06-26
Chapter: Special ChapterPRESENT Four years later... (Julia POV) Lumipas ang apat na taon andami ng nagbago ang pagiging vice president ko sa qway company ay binitawan kona dahil gusto kong mag focus nalang sa buhay namen ngayon at nabalitaan konaman na nag asawa na pala si andrei at sobrang saya ko dun na meet konadin ang little princess niya at grabe sobrang kamuka niya at masaya ako dahil nirespeto ni andrei ang decision ko at si clark naman ay nananatili paring president ng Montaire Company nag tulungan kami pareho para mas lalo pang mapaganda ito, naikasal nadin kami ni clark at mas lalo pa nameng nakilala at mas minahal ang isa't isa andami kung natutunan sa buhay na hindi mali ang magmahal ang mali lang ay ang mas pinili mong unahan ito ng galit para hindi makita ang taong nagmamahal sayo ng totoo, yung taong nandyan para sayo na mahirap na lamunin ka ng galit at ibuntong ito sa isang tao na parehas lang kayong nag kamali at pinangunahan niyo yung nararamdaman niyo at sobrang nagsisisi ako dahil i
Terakhir Diperbarui: 2024-06-25
Chapter: Kabanata 31 (Clark last POV)Two days later... Dalawang araw na ang lumilipas pero hindi parin pumapasok si Ms.fajardo isang araw lang naman ang ibinigay kung day off niya. Papunta ako ng office ni Mr.yen ng makita kung kausap ni Ms.fajardo si Ms.janine "G-good morning" pagbati nito pero hindi makatingin sa mata ko "Come to my office Ms.fajardo, i have to discuss something" saad ko at agad din naman itong pumasok sa office ko. "Ano pong sasabihin niyo Mr.montaire" tanong nito pero ang mga mata ay nananatili lang nakatingin sa ibaba "Are you okay Ms.fajardo? Hindi ba sapat yung one day na day off mo para sa hang over mo? Tanong ko dito dahil mukang wala itong ganang mag salita "Sapat naman po Mr.montaire" mahinang saad nito "Good" sagot ko naman "Ano poba yung kailangan niyo Mr.montaire? Tanong nito ulit at nagtaka naman ako bakit parang madaling madali siyang umalis "Prepare your self, may party si mom mamaya at lahat ng connections namen sa ibang Company nandun kaya prepare your self" saad
Terakhir Diperbarui: 2024-06-25
Chapter: Kabanata 30 (Clark POV) Ngayon ay nasa opisina nako at gusto paring kausapin si julia about dun sa ginawa sakanya ni trixie last night. (Montaire Company) "good morning Mr.montaire" pagbati nito saaken "sumunod ka saken Ms.fajardo in my office" saad ko at agad naman itong sumunod "gusto kung huminge ng sorry dahil sa ginawa ni trixie sayo last night" saad ko "okay lang po Mr.montaire kalimutan niyo napo yun alam ko naman po na hindi sinasadya yun ni Ms.trixie. "shut up! sigaw ko dahil parang okay lang sakanya ang ginawa ni trixie at ayokong makita na parang ang baba lang ng tingin niya sa sarili niya "pwede ba Ms.fajardo tigilan mo na ang pag po saaken secretary kita yun ang utos ko" saad ko "pero bakit p-po...pag uutal nito "wala kung oras para mag explain sumunod kanalang please M.fajardo" saad ko "okay Mr.montaire" saad nito at biglang may kumatok at pagbukad nito ay si Mr.kyler pala "good morning julia. saad nito "good morning din kyler salamat nga pala ulit sa paghatid sak
Terakhir Diperbarui: 2024-06-24
Chapter: Kabanata 29 (Clark POV)»»» Ngayon araw ay pupunta ng pilipinas si kyler dahil may meeting at may mga bagay kaming dapat pag usapan about sa company, hindi ko gustong bumalik o makita siya pero para sa ikakabuti ng company handa akong makipag tulungan dito kase kahit papaano naging kaibigan ko naman ito. Habang hinihintay ko si Mr.kyler na dumating ay lumabas muna ko para tignan kung anong ginagawa ni secretary fajardo at paglabas ko ng opisina nakita kong kausap nito si kyler at mukang sobrang close nila sa isa't isa siguro dahil ito nung nagkita silang dalawa sa france. "Mr.montaire nandyan po pala kayo. saad naman nito ng makita akong nakatingin "your 20 minutes late Mr.kyler. Ms.fajardo go back to your work marami kapang trabaho ngayon" saad ko dito "see you around julia. saad naman kyler at nakita kung ngumiti ito "let's go to my office Mr.kyler" saad ko at dumaretso na ng opisina habang nakita ko naman ang mata ni kyler ay nakatingin parin kay secretary fajardo habang papasok ito ng opis
Terakhir Diperbarui: 2024-06-23
Chapter: Kabanata 28 (Clark POV)lumipas pa ang isang buwan at may mga taong bumalik sa buhay ko at isa nadun si mom na kakauwi lang ng pilipinas nung nakaraang buwan at hindi maganda ang naging relasyon namen ngayon dahil may mga bagay na madalas decision kona ang nasusunod kesa sa decision niya ngayon araw may isang taong babalik na anim na taon kung hindi nakita naging malinaw nadin samen pareho 6 years ago na ihihinto nanamen nag pamemeke sa relasyon nameng dalawa na kahit anong gawin niya wala ng namamagitan sa ameng dalawa at wala naman ng nagawa dun si mom simula nung ako ay naging 25 years old na. »»» Nasa opisina ako ngayon at busy sa pag pipirma ng mga documents, tatawagin kona sana si Ms.fajardo ng makita na wala pala ito sa opisina ko "Ms.fajardo come here" pagtawag ko At habang abala ang mga mata ko na nakabaling sa mga documents isang boses ang narinig ko na ayoko ng marinig yun. "it's been a while babe" paglapit ni trixie at hahalikan sana ako nito kaya bigla akong umiwas "I'm miss you. im
Terakhir Diperbarui: 2024-06-23
Masuk
