กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา Ep.6

Genius University

บรื้นนนน.....

เอี๊ยดดดด......

รถยนต์แล่นเข้ามาจอดในมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง ก่อนที่จะเข้าไปจอดในโรงรถที่มีป้ายติดไว้ว่าสภานักศึกษา

"ตอนเย็น เดี๋ยวฝันกลับกับเพื่อนนะคะ" ฉันบอกพี่เพลินตาที่กำลังจะลงจากรถ

"อืม"

ตั้งแต่ที่คุณพ่อบอกฉันให้ไปมหาลัยกับพี่สาวฉันนั้น ทำให้ฉันรู้สึกลำบากใจมาก แต่เพราะไม่กล้าปฏิเสธท่าน เพราะถ้าจะให้พี่ชินมารับมาส่งก็ไม่ได้ เพราะพี่เขาต้องทำงานให้คุณพ่อฉันอีก จะให้แซมมารับ คอนโดมันก็คนละทางกับฉันอีก เฮ้อออ.....

"พี่เพลินตา"

"มีอะไรอีกเนี่ย!"

นี่สิ...ตัวตนของพี่สาวฉันจริงๆ

"ฝันคงทำให้พี่ลำบากใจมากเลยใช่มั้ยคะ แถมยังมาอยู่คอนโดเดียวกับพี่อีก?"

"หึ! ถ้ารู้ตัวดีอยู่แล้ว ต่อไปแกก็ไม่ต้องมากับฉัน พาฝัน"

"ค่ะ"

หลังจากนั้น ฉันกับพี่เพลินตาก็แยกกันไปที่ตึกของตัวเอง ระหว่างทางฉันก็เดินดูนั่นดูนี่ไปเรื่อย เพราะฉันมาถึงก็เช้าอยู่เหมือนกันแล้วพี่เพลินตาก็ต้องไปเช็ครายชื่ออะไรก็ไม่รู้ ทำให้ฉันไม่ได้ทานข้าวเช้าเลย

พรึ่บ!

ตุบ!

"อ่ะ ขอโทษค่ะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ" ฉันบอกกับเธอคนที่ชนฉัน ก่อนจะก้มลงไปช่วยเก็บของที่หล่น

"เอ่อ...ขอถามหน่อยได้มั้ยคะ?"

"......?"

"ตึกสถาปัตย์อยู่ตรงไหนเหรอคะ?"

"เรียนสถาปัตย์เหรอคะ?" ฉันถามผู้หญิงตรงหน้า

"ใช่ค่ะ ไม่ทราบว่า...."

"ฉันก็เรียนสถาปัตย์ ปี 1 เหมือนกัน"

"จริงเหรอ!"

"อื้ม! เดี๋ยวไปด้วยกันเลย"

หลังจากนั้นฉันก็พาเธอไปที่ตึกด้วยกัน เพราะไหนๆฉันก็จะไปที่ตึกเรียนอยู่แล้วและระหว่างทางฉันก็ชวนเพื่อนคนนี้คุย ถึงรู้ว่าเธอคนนี้ชื่อแป้งหอม ชื่อน่ารักมากเลยแฮะ แต่ดูท่าทางแล้วจะเป็นคนขี้อายแล้วก็พูดน้อยด้วย เพราะจากการที่ฉันถามอะไรไป แป้งหอมก็แค่ตอบฉันไม่กี่ประโยคเอง

แกร๊ก!

ฉันเปิดประตูเข้าไปก็พบว่าบางคนก็เข้ามานั่งที่กันแล้ว ฉันกับแป้งหอมก็เลยไปนั่งแถวๆหลัง เพราะข้างหน้าคนจองที่หมดแล้ว

"พาฝันไม่มีเพื่อนเรียนที่นี่เหรอ?"

"มีสิ แต่ว่าเรียนอยู่คนละคณะน่ะ"

"อ่อ แบบนี้นี่เอง"

"แล้วแป้งหอมล่ะ เราเห็นเธอเดินคนเดียว อย่าบอกนะว่าเรียนคณะนี้คนเดียวเหมือนกับเรา"

"ใช่จ๊ะ อันที่จริงเพื่อนเราไปเรียนที่มหาลัยอื่นกันหมดน่ะ แต่ที่เราเลือกเรียนที่นี่ก็เป็นเพราะได้ทุนน่ะ"

"อ่อ งั้นเราสองคนก็เป็นเพื่อนกันเลยดีกว่าเนอะ ฮ่าฮ่าฮ่า"

"โอเคสิจ๊ะ"

หลังจากนั้นไม่นาน อาจารย์ก็เดินเข้ามาสอนทันที ตอนแรกฉันคิดว่าวันแรกจะไม่สอนแล้วซะอีก เฮ้ออออ.....

พรึ่บๆๆ

และแล้วก็ถึงเวลาที่ฉันรอคอย เพราะตอนนี้รู้สึกหิวข้าวมากเลย หลังจากที่อาจารย์สอนเสร็จ ฉันก็รีบเก็บของแล้วจูงมือแป้งหอมออกจากห้องเพื่อมุ่งหน้าไปที่โรงอาหารทันที

ครืดดด...ครืดดด...ครืดดด

ระหว่างทางเสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นมาและเบอร์ที่ปรากฏตรงหน้าจอก็เป็นเบอร์ของแซม

"ฮัลโหลแซม"

(เลิกยังยะ)

"เลิกแล้วกำลังจะไปโรงอาหาร แกล่ะ?"

(เพิ่งเลิกเสร็จก็โทรมาหาแกเลยเนี่ย)

"งั้นมาเจอกันที่โรงอาหารคณะฉันก็แล้วกัน โอเคนะ หิวแล้ว"

(โอเคๆ เดี๋ยวไปหา)

ติ๊ด!

"เพื่อนที่เรียนอีกคณะเหรอพาฝัน" นิลินถามฉัน

"ใช่ เดี๋ยวเราจะแนะนำให้รู้จักนะ"

"จ๊ะ"

@Cafeteria

พรึ่บ!

"เฮ้อออ...คนจะเยอะอะไรขนาดนี้เนี่ย" ฉันบ่นทันทีที่นั่งลงพร้อมกับแป้งหอมที่เป็นคนอาสาไปซื้อน้ำมาให้

"คนเยอะเป็นธรรมดาแหละ เพราะนี่ก็ใกล้เที่ยงแล้ว"

พรึ่บ!

"ไงยะชะนี"

ยังไม่ทันที่จะได้ตักข้าวเข้าปาก ไอ้เพื่อนสนิทของฉันก็วิ่งหน้าตั้งเข้ามาหาก่อน

"อืม"

"เอ๊ะ! แล้วนี่...."

"เอ่อ...แป้งหอมค่ะ เป็นเพื่อนพาฝัน"

"อ่ะ สวัสดีนะ ฉันชื่อแซมมี่ เป็นเพื่อนกับยัยขี้เหล่นี่ตั้งแต่ประถมแล้วล่ะ"

"น้อยๆหน่อยไอ้แซม"

"ก็มันจริงนี่ยะ ฉันยังสวยกว่าแกอีก ใช่มั้ยแป้งหอม"

"เอ่อ...."

"พอๆหยุดพูดเถอะ แล้วนั่นเพื่อนใหม่แกเหมือนกันเหรอ?" ฉันที่มองเลยไปด้านหลังก็เห็นว่ามีใครอีกคนที่ยืนอยู่

"ใช่ยะ! คนนี้ชื่อคาลิส เป็นเพื่อนฉันเองยะ สวยใช่มั้ยล่ะ"

"สวัสดีนะเราชื่อคาลิส เธอคงจะเป็นเพื่อนสนิทที่แซมมี่พูดถึงสินะ ^_^"

"อืม" ฉันตอบคาลิสไปก่อนจะก้มหน้ากินข้าวต่อทันทีด้วยความหิว ส่วนเพื่อนฉันนั้นก็ไปหาอะไรกินพร้อมกับคาลิสแล้วล่ะ

.........................

ตึก...ตึก...ตึก

"นั่งไหนดี?"

"ตรงนั้นมั้ย"

"ไปๆ"

พรึ่บๆๆ

เราเดินมานั่งที่ม้าหินอ่อนใกล้ๆตึกวิศวะ ฉันก็ไม่รู้หรอกง่าทำไมเราต้องมานั่งตรงนี้กันด้วย แต่ก็นั่นแหละนะ เพราะตอนนี้มีพวกผู้ชายวิศวะเดินผ่านไปมาเต็มไปหมดเลยแล้วที่นั่งใกล้ๆกันนั้นก็มีพวกผู้หญิงจากหลากหลายคณะมานั่งพักกันที่นี่เต็มไปหมด

"แล้วนี่มีเรียนต่ออีกมั้ยแซม?" ฉันหันไปถามแซมที่เอาแต่ส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้ผู้ชายกลุ่มหนึ่ง

"แซมมี่!"

"ฮะ! อะไรนะ!"

"เฮ้อออ....." ฉันถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายออกมาทันที

"วันนี้เรามีเรียนต่ออีกวิชาหนึ่งน่ะ แล้วพาฝันล่ะ?" คาลิสถามฉันแทนแซมที่กำลังสนใจอย่างอื่นมากกว่าเพื่อนสนิทตัวเองซะอีก

"เราสองคนก็มีเรียนอีกวิชาหนึ่งน่ะ" ฉันตอบคาลิสออกไป

ที่จริงฉันก็เพิ่งรู้เหมือนกันนะว่าคาลิสก็จบมาจากอังกฤษเหมือนกัน แต่เราสองคนอยู่กันคนละเมืองกัน ฉันคิดว่าคาลิสเป็นคนนิ่งๆ ตอนแรกคิดว่าจะแรงๆซะอีก เพราะดูจากสายตาของเธอแล้วเหมือนมีอะไร แต่กลับผิดคาดแฮะ......

"งั้นพวกเราไปกันเถอะ นี่ก็ใกล้เวลาเข้าคลาสแล้ว" แป้งหอมที่เงียบอยู่นานพูดขึ้น

"แซมเย็นนี้ขอกลับด้วยนะ"

"แล้วพี่สาวแกล่ะยะ"

"มีงานต่อน่ะ"

"โอเค แกเสร็จแล้วก็มาหาใต้ตึกเลยก็ได้"

"โอเคๆ งั้นเราไปก่อนนะคาลิส"

"อื้ม เจอกันตอนเย็นนะ"

หลังจากนั้นเราก็แยกย้ายกันไปเข้าคลาสเรียนต่อ ถึงแม้ว่าฉันจะฟังไม่ทันที่อาจารย์สอน แต่เพราะว่ามีคนเก่งนั่งอยู่ข้างๆไงล่ะ ฉันถึงชิวกับการเรียนมาก

..........................

"เจอกันพรุ่งนี้นะแป้งหอม"

"จ้าา"

ฉันบอกลาแป้งหอม ก่อนจะส่งแชทหาแซมที่มันตอบกลับมาว่ายังไม่เลิก เฮ้อออ....

พอรู้ว่าแซมยังเไม่เลิก ฉันก็คิดว่าจะเดินเล่นๆแถวนี้ดีกว่า

ตึก...ตึก...ตึก

"เอ๊ะ! นั่นห้องประชุมเหรอ?" ดูจากข้างนอกใหญ่มากเลยแฮะ แล้วถ้าเข้าไปข้างในมันจะใหญ่ขนาดไหนเนี่ย....

ฉันเดินเล่นไปเรื่อยๆจนไปเจอกับห้องห้องหนึ่ง ซึ่งมันอยู่ด้านในสุด แล้วแถวที่ฉันเดินมาก็ไม่ค่อยมีคนมาเดินกันด้วยสิ

"ห้องอะไรกัน...."

ด้วยความที่อยากรู้ว่าเป็นห้องอะไร ททำให้ฉันก้าวเดินเข้าไปทันที

แกร๊ก!

พอจะเปิดเข้าไปก็เข้าไปไม่ได้ หรือว่าเป็นห้องชมรมกันนะ....

ตึก...ตึก...ตึก

"ทำอะไร!"

เฮือกกก!!

พรึ่บ!

"ตกใจหมด!"

"......"

"เอ่อ...คือว่า...." ฉันเหลือบมองผู้ชายตัวสูงตรงหน้าฉันอีกครั้ง ก่อนที่จะต้องยืนอึ้งไปในทันที

ผู้ชายผมดำสนิทกับรูปร่างที่สูงมาก ถ้าเทียบกับฉันคงอยู่ที่ระดับไหล่เขาเท่านั้น ไหนจะเสื้อช๊อปที่ดูก็รู้แล้วว่าอยู่คณะวิศวะแน่นอน ทำไมถึงได้ดูหล่อแบบนี้นะ ไหนจะไอ้หน้านิ่งๆของเขาอีก

">.<" กรี๊ดดดด หล่อมากเลยยย

"หลีก!"

">.<"

"......"

"อ่ะ...เอ่อ...ขอโทษค่ะ >.<"

"หึ!"

พรึ่บ!

"เอ่อ...นี่ห้องอะไรเหรอ?" เมื่อได้สติฉันก็ถามเขาก่อนที่ร่างสูงจะเดินผ่านหน้าฉันเพื่อเข้าห้องตรงหน้า

"......"

"นี่ห้องชมรมเหรอ? หรือว่าห้อง..."

"เธอไม่มีสิทธิ์เข้าห้องนี้!"

"หือออ?" ฉันมองผู้ชายหน้าตาดีจากด้านหลังด้วยความแปลกใจว่าทำไมถึงเช้าห้องนี้ไม่ได้กัน แต่ก่อนที่จะได้ถามอะไรออกไปนั้น เขาคนนั้นก็เดินเข้าห้องนั้นไปแล้ว

ปัง!

"อะไรกัน...."

ทีตัวเองยังเข้าไปได้เลย ทำไมฉันจะเข้าไปไม่ได้ล่ะ....

"ยัยชะนีพาฝัน!"

หมับ!

แต่ก่อนที่ฉันจะได้เปิดประตูเข้าไป เสียงเรียกขากเพื่อนสนิทก็ดังขึ้นพร้อมกับมือหนาที่เข้ามาแตะไหล่ฉันเบาๆ ทำให้ฉันหันกลับไปหาเพื่อนตัวเองทันที

"ฉันล่ะก็นึกว่าแกจะไปรอฉันที่ตึก แล้วมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงกันเนี่ย!"

"ก็ฉันคิดว่าแกจะเลิกช้านี่นาก็เลยมาเดินเล่นก่อนน่ะ"

"มาเดินเล่นแถวนี้?"

"มีอะไรเหรอคาลิส?" ฉันหันไปถามคาลิสที่มองหน้าฉันนิ่ง

"เดี๋ยวฉันค่อยเล่าให้ฟัง ฉันว่าเราออกไปจากตรงนี้กันก่อนดีกว่านะ"

"เอ๋? ทำไมล่ะ นี่ไม่ใช่ห้องชมรมอะไรเหรอ?"

"ไม่ใช่!"

"ห้องนี้น่ะคนอย่างพวกเราเข้าไม่ได้หรอกนะ"

"......"

"ทำไมยะ! ห้องนี้เป็นห้องอะไรทำไมพวกเราถึงจะเข้าไม่ได้?" แซมพูดขึ้น

"เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง ฉันว่าเราไปที่อื่นกันก่อนดีกว่านะ"

"แต่เมื่อกี้ฉันเจอผู้ชายคนหนึ่งด้วยนะ เดินเข้าไปข้างในแล้ว" ฉันบอกคาลิสพร้อมกับมองเข้าไปด้านในที่มองยังไงๆก็มองไม่เห็นอยู่ดี ก็เลยไม่รู้ว่าเป็นห้องอะไรกันแน่

"เธอเจองั้นเหรอ!"

"จะเสียงดังอะไรเนี่ยยัยคาลิส!"

"เอ่อ...โทษทีๆ"

"......."

"เธอเจอใครเหรอพาฝัน?"

"ฉันไม่รู้จักชื่อหรอกนะ แต่ว่า....."

"แต่อะไร?"

"แต่อะไรกันยะ รีบๆบอกมาเลยชะนี"

"ไม่บอกหรอก คิคิคิ"

"อะรไกันเนี่ยยัยฝันเฟื่องเอ๊ย!"

"ฮ่าฮ่าฮ่า เราไปกันเถอะคาลิส"

ใครจะบอกกันว่าฉันเจอผู้ชายที่ทั้งหล่อ ดูดี มีเสน่ห์ ไหนจะใบหน้าสุดแสนจะเย็นชานั้นอีกที่ฉันคิดว่าใครเจอก็ต้องมีกรี๊ดกันบ้างแหละ แต่ฉันน่ะแค่กรี๊ดในใจก็พอแล้วล่ะ >.<