Accueil / โรแมนติก / กลรักกับดักลวงใจ / บทที่ 2 หนีเสือปะจระเข้ 3

Share

บทที่ 2 หนีเสือปะจระเข้ 3

last update Dernière mise à jour: 2025-08-23 01:03:48

“ทำไมฉันต้องฟังเธอด้วยนะ” เจิ้งลี่ซาครางใส่โทรศัพท์ขณะที่เดินไปยังร้านอาหารกึ่งบาร์ในกระโปรงสั้นสีดำของเธอ

“ก็เพราะว่าถ้าเขาหล่อ เธอก็จะได้ขอบคุณตัวเองที่แต่งตัวดูเซ็กซี่ไปยังไงล่ะ”

“แต่ว่ามันมีเส้นบาง ๆ คั่นอยู่ระหว่างคำว่าเซ็กซี่กับคำว่าใจง่ายนะ” เธอพูดอย่างหงุดหงิดขณะที่หยุดอยู่หน้าร้าน “โอเค ฉันต้องไปแล้วนะ” เธอพูดขณะที่มองนาฬิกาข้อมือ “เขาคงจะรอฉันอยู่ข้างในแล้วล่ะ”

“เดตจบเมื่อไหร่ก็โทรหาฉันทันทีเลยนะ แล้วก็อย่าทำอะไรที่ฉันจะไม่ทำล่ะ” หลินซีพูดอย่างตื่นเต้น “อ้อ แล้วก็พยายามจะส่งรูปของเขามาให้ฉันดูด้วยนะ ฉันอยากจะเห็นว่าตัวจริงเขาจะดูดีเหมือนในเน็ตรึเปล่า”

“ฉันไม่ถ่ายรูปผู้ชายที่เพิ่งจะเจอเป็นครั้งแรกจากในเน็ตหรอกนะ แกบ้าไปแล้วรึไง”

“ก็ทำแบบเนียน ๆ สิ” หลินซีพูดอย่างใจร้อน “เธอไม่จำเป็นต้องทำให้มันดูโจ่งแจ้งสักหน่อย”

“เหอะ ก็เพราะว่ามันมีเหตุผลเป็นล้านแปดอย่างที่กล้องของฉันจะไปอยู่ตรงหน้าเขาในบาร์อย่างนั้นแหละ ยังไงก็ตาม ฉันต้องไปแล้วล่ะ เดี๋ยวฉันจะโทรหาเธอทีหลังนะ”

“เธอส่งสัญญาที่บอกว่าเพิ่งจะเซ็นไปให้ฉันรึยัง” หลินซีถามอย่างรวดเร็วแล้วเธอก็หยุดอยู่หน้าประตูหลัก

“ส่งไปแล้ว มันจะ
Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé

Latest chapter

  • กลรักกับดักลวงใจ   บทที่ 31 บ้านตระกูลฉู่ 2

    น้ำเสียงของเขาแหบพร่าขณะโน้มใบหน้ามากระซิบชิดริมหู ลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดทำให้ผิวเนื้อของเธอซาบซ่านไปทั่วร่าง ขาแข้งพลันอ่อนแรงขึ้นมาดื้อ ๆเขาไม่รอคำตอบ แต่กลับจงใจเว้นจังหวะ ก่อนจะเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำยั่วยวน“ครั้งหน้าที่คุณอยู่บนเตียงผม ผมจะมัดคุณไว้ไม่ให้ดิ้นไปไหน แล้วจะบีบวิปครีมลงบนยอดอกของคุณ แล้วก็จะ...”“ฉู่เฮ่าหราน!” เธอตัดบทเขาเสียงเข้ม ใบหน้าของเธอร้อนเห่อเมื่อเหลือบไปเห็นซ่งจื่อหานกับฉู่ลี่เหยียนที่มองมาจากอีกมุมห้องด้วยแววตาสงสัยใคร่รู้ พวกเธอกำลังเปิดอัลบั้มรูปสมัยมัธยมดูกันอยู่ระหว่างรอเล่นเกมต่อ“ครับ...คุณเจิ้งลี่ซา” ฉู่เฮ่าหรานก้าวถอยหลังเล็กน้อย ก่อนจะส่งยิ้มซื่อตาใสกลับมาให้“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!” เธอตวาดเสียงเบาพลางทุบหน้าอกเขาเบา ๆ เป็นเชิงเตือน เมื่อเห็นว่าสองสาวทางโน้นแกล้งทำเป็นไม่สนใจ“หยุดอะไรครับ” เขายิ้มมุมปาก ใช้นิ้วลากไล้ผ่านริมฝีปากของเธอแผ่วเบา“คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะ!” ดวงตาของเธอฉายแวววาวโรจน์ขณะเหลือบมองไปทางสองสาวอีกครั้ง นี่เขาคิดจะเล่นอะไรกันแน่ คิดจะแฉเรื่องของเราหรือไง!ความร้อนวาบแล่นไปทั่วใบหน้าและช่องท้องขณะที่เธอยืนเผชิญหน้ากับชายหนุ่มโอ

  • กลรักกับดักลวงใจ   บทที่ 31 บ้านตระกูลฉู่ 1

    บรรยากาศบนโต๊ะอาหารของบ้านตระกูลฉู่อบอุ่นเกินกว่าที่เธอคาดไว้มาก เจิ้งลี่ซาแทบไม่เชื่อว่าตัวเองจะได้รับการต้อนรับอย่างดีถึงเพียงนี้ โดยเฉพาะซ่งจื่อหานที่น่ารักและเป็นมิตรกับเธอจนน่าแปลกใจ แต่ก็คงเพราะตอนนี้ที่ความสัมพันธ์ของเธอกับฉู่เฮ่าชวนลงตัวแล้ว หญิงสาวก็คงหมดห่วงเรื่องเธอไปกระมังเจิ้งลี่ซาหัวเราะตามบทสนทนาสนุก ๆ ระหว่างกู้หยุนเฟิงกับฉู่ลี่เหยียน แต่ในขณะเดียวกันก็ลอบสังเกตท่าทีของกู้เทียนอี้อยู่ไม่วางตา ทุกอิริยาบถของเขาคือข้อมูลชั้นดีที่จะต้องเอาไปรายงานให้หลินซีฟังหลังจากมื้อค่ำจบลง ทุกคนก็ย้ายมาตั้งวงกันที่โต๊ะไพ่นกกระจอกกลางห้องนั่งเล่น เสียงล้างไพ่ดังกรอกแกรกสร้างบรรยากาศครื้นเครงขึ้นมาทันที“คุณลี่ซามาเล่นด้วยกันสิคะ ขาดอยู่คนหนึ่งพอดีเลย” ฉู่ลี่เหยียนหันมาถามเธอ หลังจากเถียงเรื่องกฎการนับแต้มกับฉู่เฮ่าชวนจบไปหมาด ๆ“ฉันเหรอคะ” คนถูกชวนชะงักไปเล็กน้อยเมื่อจู่ ๆ ทุกสายตาก็จับจ้องมาที่เธอเป็นตาเดียว ความรู้สึกเหมือนถูกสปอตไลท์ส่องทำให้เธอไปไม่เป็นชั่วขณะหญิงสาวเผลอหันไปสบตาฉู่เฮ่าหรานโดยไม่รู้ตัว เขาส่งยิ้มบาง ๆ มาให้ ราวกับจะบอกเป็นนัย

  • กลรักกับดักลวงใจ   บทที่ 32 ปัญหาที่โผล่เข้ามา

    เจิ้งลี่ซาหาจังหวะบอกลาฉู่ลี่เหยียนกับซ่งจื่อหานแบบสั้น ๆ โดยอ้างว่ารู้สึกไม่ค่อยสบายและอยากกลับไปพักผ่อน โดยมีฉู่เฮ่าหรานอาสามาส่งเธอเอง เธอก้าวออกจากบ้านตระกูลฉู่ที่ยังคงอบอวลไปด้วยเสียงหัวเราะ มาสู่ความเงียบสงบและอากาศเย็นสบายของค่ำคืนภายนอก เขากุมมือเธอไว้ตั้งแต่อยู่ในบ้าน และยังไม่ยอมปล่อยจนกระทั่งเดินมาถึงรถของเขาบรรยากาศในรถเงียบสงัด มีเพียงเสียงเพลงเบา ๆ จากเครื่องเสียง แต่ไม่ใช่ความเงียบที่น่าอึดอัด กลับเป็นความเงียบที่เต็มไปด้วยแรงดึงดูดและความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ภายใน แสงไฟจากท้องถนนสาดส่องเข้ามาเป็นระยะ ขับเน้นใบหน้าหล่อเหลาของเขาให้ดูเด่นชัดในความมืด หัวใจของเธอยังคงเต้นระรัวกับคำสารภาพที่จริงจังของเขา...‘ผมชอบคุณนะ เจิ้งลี่ซา ผมชอบคุณมาก’... มันยังคงดังก้องอยู่ในหัวของเธอราวกับแผ่นเสียงตกร่องเมื่อรถเลี้ยวเข้าที่จอดรถใต้ดินของอพาร์ตเมนต์ที่เธอพักอยู่ เขาก็ดับเครื่องยนต์ แต่ยังไม่มีใครขยับ ทั้งสองนั่งนิ่งอยู่ในความเงียบ ปล่อยให้ความรู้สึกระหว่างกันก่อตัวขึ้นอย่างช้า ๆ จนกระทั่งเขาเป็นฝ่ายเอื้อมม

  • กลรักกับดักลวงใจ   บทที่ 30 ฉันขอลาออก 2

    “ไม่นะ!” หลินซีปฏิเสธทันควัน แต่แก้มกลับแดงก่ำ“แปลว่าเรื่องของแกกับกู้เทียนอีนี่ไม่มีลุ้นเลยว่างั้น”“ลี่ซา! หยุดเลยนะ! ไม่ต้องพูดถึงอีตาหยิ่งยโสน่าหมั่นไส้คนนั้นเลย”“แต่แกก็อยากจะขย้ำเขาล่ะสิ”“ไม่! ไม่ได้อยากซะหน่อย” เพื่อนปฏิเสธ แต่ก็หลุดหัวเราะออกมา“แต่ว่าคืนนี้ถ้าแกเจอเขา ก็ถ่ายรูปส่งมาให้ดูด้วยนะ”“แหม...แกนี่มัน...” เจิ้งลี่ซาหัวเราะ “ฉันยังแปลกใจไม่หายเลยที่ฉู่เฮ่าชวนกับซ่งจื่อหานยังชวนฉันไปคืนนี้ด้วยซ้ำ นี่มันการพบปะกันในครอบครัวเขานะ แล้วทุกคนก็รู้ว่าฉันกับฉู่เฮ่าชวนแค่เล่นละครกัน ฉันว่ามันแปลกชะมัดเลย”“แล้วพวกเขาก็ยังไม่รู้ใช่ไหมว่าแกเคยเดตกับฉู่เฮ่าหราน”“ก็เราไม่ได้เดตกันจริง ๆ นี่ แต่ก็นะ พวกเขาไม่รู้หรอกว่าเราเคยนอนด้วยกัน” เธอครางออกมา “โอ๊ยยยย...หลินซี ช่วยย้ำให้ฟังอีกทีสิว่าฉันจะไปที่นั่นทำไม”“ก็ไปเจอฉู่เฮ่าหรานไงล่ะยัยบ้า” เพื่อนหัวเราะ “แล้วก็...ไปสืบเรื่องกู้เทียนอี้มาให้ฉันด้วย”“อ๋อ...งี้ก็ยอมรับแล้วสิว่าชอบเขาน่ะ” เธอพูดอย่างรู้ทัน“ฉันไม่ได้บอกว่าชอบซะหน่อย แค่อยากรู้ข้อมูลนิด

  • กลรักกับดักลวงใจ   บทที่ 30 ฉันขอลาออก 1

    “ใจหายจังเลยนะหลินซี” เจิ้งลี่ซาพึมพำขณะสวมเสื้อผ้า“ฉันรู้ว่าที่จริงฉันไม่ควรมานั่งดราม่าแบบนี้เลยนะ ควรจะดีใจกับซ่งจื่อหานและฉู่เฮ่าชวนด้วยซ้ำ คือ...พวกเขาสองคนเหมาะสมกันดี ควรจะได้ลงเอยกันอย่างมีความสุข แต่ฉันก็อดใจหายไม่ได้อยู่ดี ที่ต่อไปนี้จะไม่มีฉันอยู่ในชีวิตของพวกเขาอีกแล้ว”“อืม...” หลินซีทำหน้าเห็นใจ “บางทีพวกเขาก็อาจจะยังอยากเป็นเพื่อนกับแกอยู่ก็ได้นะ”“ให้ซ่งจื่อหานมารู้ทีหลังว่าฉันเป็นแค่ตัวละครที่แฟนเขาจ้างมาแสดงละครตบตาเนี่ยนะ?” เธอทำหน้าแหย ๆ “ไม่มีทางหรอก”หลินซีเดินมานั่งลงบนเตียงของเพื่อน “เอาจริง ๆ นะ ฉันยังอึ้งอยู่เลยที่เรื่องมันจบลงด้วยดีได้ ฉันนึกว่าซ่งจื่อหานจะอาละวาดบ้านแตกแล้วสลัดฉู่เฮ่าชวนทิ้งไปซะอีก”“ซ่งจื่อหานกับฉันไม่เหมือนกันนี่” เจิ้งลี่ซาหัวเราะเบา ๆ ขณะติดตะขอสร้อยคอ “คงมีแต่ฉันล่ะมั้ง ที่จะสติแตกกับเรื่องโกหกได้ขนาดนั้น”“ใช่ แกมันเกินเบอร์ไปหน่อย” เพื่อนหัวเราะตาม ไม่คิดที่จะปลอบเพื่อนเลยแม้แต่น้อยจนได้รับค้อนจากเพื่อนกลับมา “อืม...แต่ก็ต้องดูด้วยว่าใครเป็นคนโกหก ถ้าเป็นผู้ชายที่มันไม่ได้เรื่องน่ะนะ!”

  • กลรักกับดักลวงใจ   บทที่ 29 คนผีเข้าผีออก 3

    “ฉันเห็นคุณ แล้วฉันก็เห็นคุณจื่อหานด้วย” ลมหายใจของเธอสะดุด “และวันนี้คุณจื่อหานตบลูกได้สุดยอดที่สุดอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง”ฉู่เฮ่าหรานยิ้มมุมปาก “อืม...ครั้งนี้ผมยอมให้ก็ได้”“แหม ช่างเป็นสุภาพบุรุษจริงนะคะ”เธอหัวเราะพลางผลักอกเขาเบา ๆ เป็นจังหวะเดียวกับที่เห็นซ่งจื่อหานมองมาพอดี แล้วเธอก็นึกถึงบางอย่างขึ้นมาได้“จริงสิ คุณจื่อหาน ดูนี่สิคะ” เธอหันไปหาซ่งจื่อหานแล้วชูข้อมือที่มีรอยแดงเป็นปื้นให้ดูเหมือนเป็นเหรียญกล้าหาญจากการแข่ง “สงสัยเราจะทุ่มสุดตัวไปหน่อย”จังหวะนั้นฉู่เฮ่าชวนเดินเข้ามาสมทบพอดี เขาช่วยพยุงซ่งจื่อหานให้ลุกขึ้นยืน ก่อนจะเหลือบมองรอยแดงบนข้อมือของเจิ้งลี่ซาเช่นกัน เจิ้งลี่ซารู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อยจึงก้าวถอยหลัง แต่เมื่อหันไปสบตาฉู่เฮ่าหรานอีกครั้ง ก็เห็นเพียงแววตาขบขันที่เขาส่งมาให้เธอ“พกกุญแจมือนั่นมาอีกแล้วเหรอ เจิ้งลี่ซา” ฉู่เฮ่าหรานเอ่ยทักพลางยิ้มกริ่มที่มุมปาก“มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะคะ” เธอรีบปฏิเสธ แก้มร้อนผ่าวขึ้นมาทันที“อ้อ?” เขาเลิกคิ้ว “แล้วคุณว่าผมคิดอะไรอยู่ล่ะ”“มัน…มันไม่เกี่ยวกับฉันกั

Plus de chapitres
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status