บทที่ 66
หลังจากเคลียร์งานที่ต่างเมืองเสร็จเรียบร้อย ลูคัสก็เลือกกลับเข้าบ้านก่อนในตอนเช้าตรู่ คิดว่าเที่ยงๆ ค่อยออกไปที่บริษัท เมื่อชายหนุ่มมาถึงบ้านก็เจอกับน้ำอ้อย อาการไม่สบายคงทุเลาลงมามากแล้วจึงออกมาเดินเหินได้แบบนี้ แต่ยังไงเขาก็อยากให้แม่บ้านพักผ่อนอีกหน่อย
“ตื่นมาทำอะไรแต่เช้า” “ทำกับข้าวค่ะ” คนเป็นแม่บ้านหันมาตอบ ก่อนจะทำหน้าแปลกใจ เพราะไม่คิดว่าลูคัสจะกลับมาเช้ามืดแบบนี้ “แล้วนี่หายหรือยัง ฝืนไปเดี๋ยวก็ทรุดลงไปอีก” “ป้านอนมาตั้งสองสามวันแล้วนะคะ เบื่อจะแย่” น้ำอ้อยยิ้มให้ลูคัส เพราะอยู่ๆ เธอก็ไม่สบายซะได้ เรื่องการเจ็บป่วยนี่เดาไม่ถูกเลยจริงๆ “ผู้ช่วยล่ะ ยังไม่ลงมาอีกหรือไง?” ลูคัสมองเข้าไปในบ้าน เลยขึ้นไปข้างบนเพื่อหานาตาเซีย “ให้พักสักวัน อยู่ดูแลป้าแทบไม่ได้ขยับไปไหน” “ดีขนาดนั้นเชียว ผมนึกว่าจะอู้” ชายหนุ่มปรามาส แต่ก็รู้ว่านาตาเซียทำอะไรบ้าง เพราะเขาโทรศัพท์กลับมาที่บ้านออกจะบ่อย “น่ารักดี ทีบทที่ 78“นมจ๋า แต่นมของนาตาเซียก็เข้มแข็ง เฝ้ารอวันที่จะได้พบหน้า ลุงอดัมกับลูคัสมาตลอดใช่ไหมจ๊ะ เพราะนาตาเซียเห็นนมชอบนั่งมองรูปของเด็กคนหนึ่ง ที่แท้ก็เพราะเหตุผลนี้นี่เอง” หญิงสาวกระชับมือของละออไว้แน่นขึ้น เวลาผ่านมานานขนาดนี้แล้ว บางทีมาดามมิเชลอาจเปลี่ยนความคิดนั้นไปแล้วก็เป็นได้“คุณหนู” ละออเอ่ยเรียกนาตาเซียเบาๆ น้ำตาเหมือนจะเอ่อล้น“ต่อจากนี้คนที่จะรับรู้ความจริงคือลูคัส เพราะรายนั้นปักใจเชื่อว่าถูกแม่ทิ้ง ไม่ยอมฟังอะไรเลย” อดัมถอนหายใจออกมานิดหน่อย แต่มาถึงขั้นนี้แล้วคงมีแต่จะต้องเดินหน้าต่อ“นาตาเซียภาวนาให้ลูคัสเข้าใจนมนะ ทั้งสามคนจะได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตาและมีความสุขกันสักที”“ขอบคุณนะคะคุณหนู”“ค่ะ ว่าแต่นมเพิ่งบินมาจากบ้าน อาการป่วยของแม่เป็นยังไงบ้างจ๊ะ”“คุณผู้หญิงป่วย เอ่อ...” ละออไม่กล้าพูดความจริงว่าดารียะห์ไม่ได้ป่วยหนักอย่างที่นาตาเซียเข้าใจ แต่คำสั่งของดารียะห์คือสิ่งที่เด็ดขาดสำหรับเธอ
บทที่ 77“แม่ของนายน้อย คนที่หนีไปตอนนั้น” คนที่อยู่ด้วยกันมานาน มีหรือจะไม่รู้ความเป็นมาเป็นไป ไม่คิดว่าวันนี้เธอจะได้พบหน้าผู้หญิงที่ผ่านมาเกือบสามสิบปี อดัมก็ยังรักไม่เปลี่ยน ยังคงเรียกว่าภรรยา และตามหาตัวจนพบ เธอศรัทธาในความรักของคนทั้งคู่ยิ่งนัก“ใช่ เขาหนีเพราะฉันกับลูก แต่ตอนนี้ฉันตามหาเขาจนพบก็เลยพาละออมาที่นี่ ให้แม่กับลูกได้เจอหน้ากันสักที” อดัมกระชับมือละออแน่น“แต่นายน้อย...”“ไม่ต้องห่วงน้ำอ้อย เพราะฉันจะพูดกับลูกเอง” หนุ่มใหญ่รู้ว่าน้ำอ้อยจะพูดอะไร จึงพูดขัดขึ้น เรื่องนั้นเขาขอจัดการเอง เพราะถ้ารู้เหตุผลของละออ ลูคัสต้องเข้าใจแน่นอน“เอ่อ...ค่ะ งั้นคุณสองคนเข้าไปนั่งรอในห้องรับแขกก่อนดีกว่า เพราะตอนนี้นายน้อยยังทำงานอยู่ที่บริษัท แต่อีกเดี๋ยวก็น่าจะกลับ ดิฉันจะยกน้ำกับของว่างเข้าไปให้” น้ำอ้อยเอ่ยบอก ก่อนจะแยกตัวออกไป อดัมพาละออเดินเข้าไปในบ้าน เธอถึงกับยิ้มกับภาพของต้นไม้ ได้ยินเสียงน้ำตก“ลูกเรา เขาชอบต้นไม้มาก ถึงที่นี่จะแห้งแล้ง แต่ลูคัสก็ออกแบบบ้านเป
บทที่ 76“จริงค่ะ ให้แต่งงานวันที่นาตาเซียบินไปถึงบรูไนก็ได้ ถ้าสิ่งที่ลูกทำมันจะทำให้แม่หายป่วย” คำพูดของนาตาเซียทำให้ดารียะห์สะอึก แต่ก็เพียงครู่เดียวเท่านั้น เพราะมั่นใจว่าสิ่งที่เธอทำนั้นถูกต้องและดีสำหรับนาตาเซียแล้ว“ลูกแม่น่ารักจริงเชียว”“ว่าแต่น้ำเสียงแม่ดีขึ้นมากเลยนี่คะ” คนเป็นลูกเอ่ยถามอย่างไม่คิดอะไร แต่คนฟังกลับคิด“กะ...ก็แม่ดีใจนี่ลูก” ดารียะห์ปรับน้ำเสียงดีอกดีใจให้กลับลงมาเหมือนคนป่วยตามเดิม เมื่อกี้คงดีใจมากไปหน่อยจนลืมตัวไป“ลูกเชื่อว่าสิ่งที่แม่ทำให้ลูกดีที่สุดแล้ว นาตาเซียรักแม่นะคะ”“แม่ก็รักลูกจ้ะ” แม่ลูกเอ่ยคำรักให้กันและกันฟัง แต่สีหน้าของทั้งสองคนดูจะแตกต่าง เพราะดารียะห์นั้นยิ้มพอใจ แต่นาตาเซียกลับร้องไห้หน้าเศร้า หญิงสาววางสาย ก่อนจะยกมือขึ้นปิดหน้าแล้วร้องไห้ออกมาหนักๆ อีกครั้ง อยากให้ความทุกข์ใจตอนนี้หายไปกับน้ำตาที่ไหลรินออกมาเป็นสายน้ำอ้อยได้ยินสิ่งที่นาตาเซียพูดทั้งหมด เพราะบังเอิญผ่านมายังจุดที่หญิงสาวกำลังคุยโทรศัพท์เข้าพอดี มาสะดุ
บทที่ 75“จะมากไปแล้วนะ” นาตาเซียถลึงตาใส่ลูคัส รังเกียจเธอมากขนาดนั้น เธอไม่อยู่ก็ได้ เพราะจะได้กลับไปหาพ่อกับแม่เหมือนกัน“ผมจะโทรบอกคุณแมทธิวก่อนว่าเจอคุณนาตาเซียแล้ว ท่านจะได้หมดห่วง”“ค่ะ ไว้ฉันจะโทรหาพ่ออีกครั้ง” หญิงสาวข่มความน้อยใจไว้ก่อน แล้วหันมาพูดกับฟาติน“ครับ งั้นผมขอตัวก่อน จะได้จัดการเรื่องเดินทางกลับ”งานของฟาตินใกล้สำเร็จแล้ว ชายหนุ่มกลับออกจากบ้านลูคัส เพราะยังมีอะไรให้เขาต้องจัดการอีกมากอยู่ แต่คงต้องรอพรุ่งนี้ เพราะวันนี้เย็นมากแล้วนั่นเอง ฟาตินรีบแจ้งข่าวนี้ไปยังแมทธิวทันที“เจอตัวนาตาเซียแล้วอย่างนั้นเหรอฟาติน” เมื่อได้ฟังคำที่ฟาตินพูด แมทธิวก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ในห้องนั่งเล่นทันที ดารียะห์เองถึงกับหูผึ่ง นั่งยิ้มกับข่าวที่ถือว่าดีที่สุดของเธอก็ว่าได้ เธอคิดแล้วไม่มีผิดว่าไม่นานคนของแมทธิวต้องตามตัวนาตาเซียพบ“ครับ เจอตัวแล้ว เธอปลอดภัยดี”“แล้วจะกลับมาได้เมื่อไหร่?” แมทธิวเอ่ยถาม เพราะตอนนั้นเขาอยากเห็นหน้านาตาเ
นาตาเซียหายป่วยแต่ก็ยังดูซึมๆ หญิงสาวแทบไม่ออกไปจากห้อง ลงมาก็แค่ช่วยน้ำอ้อยทำกับข้าวเท่านั้น พอเสร็จก็ปลีกตัวไปอยู่ตามลำพัง ไม่พูดไม่จากับใคร ส่วนคนที่รับหน้าที่ส่งอาหารเช้าเที่ยงให้ลูคัสตอนนี้คือน้ำอ้อย เย็นนี้นาตาเซียตั้งใจจะพูดกับลูคัสให้เขาพาเธอไปสถานทูตเพื่อทำเอกสารให้เรียบร้อย ไหนบอกว่าจะพาเธอไปทำให้จบๆ แต่วันนี้ชายหนุ่มก็หนีออกไปทำงานแต่เช้าอีกตามเคยเสียงรถที่แล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านไม่ได้ทำให้นาตาเซียสนใจสักนิด แม้จะได้ยินสองครั้งก็ตามที หญิงสาวยังนั่งอยู่บนเก้าอี้ ในมือถือดินสอเพื่อออกแบบเครื่องประดับ สิ่งที่ทำให้เธอคลายกังวลยามได้คิดลวดลายของมัน แม้ความรู้สึกแบบนั้นมันจะไม่นานแต่ก็ยังดี ตั้งแต่คืนวันนั้นที่ลูคัสเหมือนไล่ให้เธอกลับบ้าน นาตาเซียก็แทบไม่ได้คุยกับเขาอีกเลย ชายหนุ่มให้น้ำอ้อยเอาโทรศัพท์ขึ้นมาให้ในตอนเย็น คงหวังให้เธอโทรกลับบ้าน ซึ่งเธอก็ทำแบบนั้น แต่คำตอบที่ได้คือแม่ยังอยู่โรงพยาบาลและไม่ยอมรับสายเธอตามเคย สิ่งที่ได้รู้ทำให้นาตาเซียยิ่งร้อนใจ“คนนี้ครับ ที่บอกว่ามาหาคุณผู้หญิง” ซากีพาฟาตินมาหาลูคัสในห้องรับแขกตามคำสั่ง แล้วเอ่ยแ
บทที่ 73อดัมดำเนินเรื่องที่สถานทูตบรูไน เพื่อให้ละออเดินทางไปที่ซาอุดีอาระเบียพร้อมตัวเองได้สำเร็จภายในเวลาไม่กี่วัน หนุ่มใหญ่เข้ามาหาละออเพื่อบอกกำหนดการเดินทาง ละออนั้นไม่คัดค้าน เพราะตอนนี้ที่ซาอุดีอาระเบียมีคนที่เธออยากพบถึงสองคนด้วยกัน“เดินทางพรุ่งนี้เหรอคะ” กำหนดการที่อดัมบอกดูจะเร็วจนน่าตกใจ ใจหนึ่งก็อยากพบลูคัส แต่อีกใจก็กลัว ถ้ามาดามมิเชลรู้เรื่องว่าเธอฝ่าฝืนคำสั่งเข้า คงเกิดเรื่องใหญ่แน่นอน“ใช่ ผมอยากให้ลูคัสกับคุณได้เจอกันเร็วๆ”“ค่ะ” ละออส่งยิ้มให้อดัม แม้จะกลัว แต่ในเมื่อโอกาสมันถูกหยิบยื่นให้แบบนี้แล้ว เธอก็ไม่กล้าที่จะปฏิเสธมันวันเดินทางแมทธิวกับดารียะห์อวยพรให้คนทั้งคู่โชคดี รวมทั้ง อดัมก็อวยพรกลับ ขอให้แมทธิวกับดารียะห์ได้พบหน้าลูกสาวเร็วๆ ด้วยเช่นกัน ทั้งสองครอบครัวช่างมีเหตุการณ์ที่ต้องประสบพบเจอคล้ายคลึงกัน แต่ก็หวังให้ได้สมหวังพบคนที่รัก ขณะที่อดัมกับละออกำลังเดินทางไปยังซาอุดีอาระเบียอดีตนายทหารก็ได้รับข่าวดีเรื่องที่อยู่ของชายหนุ่มที่ชื่อลูคัส นิรัตน์ศยางค์