LOGINShare
บทที่ 18 : ที่แท้คุณชายท่านนั้นคืออดีตคู่หมั้นของหม่าซูเหวิน
Last Updated:
2025-07-04 09:03:46บทที่ 18 : ที่แท้คุณชายท่านนั้นคืออดีตคู่หมั้นของหม่าซูเหวิน
หลังกินบะหมี่ไข่อิ่มกันแล้ว สองสามีภรรยาก็มองหน้ากันไปมา เหมือนรู้ว่ามีปัญหากำลังรออยู่ เป็นท่านยายหมี่ที่เข้ามาชี้แนะให้
“จะยากอะไรก็บอกไปสิว่าเสื้อผ้าพวกนี้ เถ้าแก่เนี้ยให้เอามาใช้ก่อน ค่อยไปหักออกจากค่าปักผ้าเช็ดหน้างวดแรก”
“จริงของท่านยายหมี่ เหตุใดข้าถึงหัวทึบคิดไม่ออก” หวงชางเคาะหัวตัวเองไปหนึ่งที
“เพราะเจ้าเป็นลูกชายของนาง จึงละอายใจที่จะบอกแบบนี้ แต่ว่าก็ว่าเถอะ เจียงซื่อลำเอียงมากเกินไป พวกเจ้าได้แยกบ้านออกมาแล้ว นางไม่มีสิทธิ์มาแย่งเสื้อผ้าของพวกเจ้าไป หากนางเอ่ยปากแย่งจริง ข้านี่แหละจะช่วยพวกเจ้าสู้กับนางเอง”
“ขอบคุณท่านยาย
Latest chapter
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 231 : เจ้าแค่หมั้นหมายกับใครสักคนก็ได้แล้ว
บทที่ 231 : เจ้าแค่หมั้นหมายกับใครสักคนก็ได้แล้ว “เลี่ยงไม่พบเจอรุ่ยอ๋อง ทำไมล่ะ” นางเอียงหน้ามองเขาคล้ายไม่เข้าใจ “เจ้าฟังข้าเถอะ” ซุนอี้หานอยากเก็บซ่อนนางเอาไว้ในห้องหับ ไม่ต้องออกไปพบเจอหน้าใครทั้งนั้น แค่สายตาของรุ่ยอ๋องที่มองนาง ก็ทำเขารู้สึกปั่นป่วนไปหมดแล้ว นี่เขากำลังยกหินทับเท้าตัวเองอยู่ใช่ไหม ไม่น่าเลยจริง ๆ หลินลู่ฉีไม่เข้าใจเหตุผลของเขา แต่ท่าทางตึงเครียดและมีความไม่สบายใจของเขา ทำให้นางยอมรับปากแต่โดยดี “ได้ต่อไปข้าจะไม่ไปที่จวนรุ่ยอ๋องอีกแล้ว มีอะไรก็ให้ท่านไปคุยเองดีกว่า” เพราะเอ่ยความจริงออกไปไม่ได้ ซุนอี้หานจึงคว้ามือนางขึ้นมากุมไว้ “ฉีฉีข้าย่อมหวังดีต่อเจ้าเสมอ”&nb
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 230 : ฉีฉีต่อไปนี้เจ้าเลี่ยงพบเจอรุ่ยอ๋องจะดีกว่า
บทที่ 230 : ฉีฉีต่อไปนี้เจ้าเลี่ยงพบเจอรุ่ยอ๋องจะดีกว่า ผู้นำการค้าอย่างซุนอี้หาน มองสูตรถุงหอมสมุนไพรแล้วตาวาวขึ้นเล็กน้อย ในหัวคิดถึงผลประโยชน์อันมากมาย อวิ๋นฮูหยินไม่เข้าใจในท่าทีของบุตรชาย “หานเอ๋อร์มีสิ่งใดไม่ถูกต้องรึ ทำไมเจ้าเอาแต่จ้องสูตรยาเล่า” “ท่านแม่ไม่มีขอรับ ข้าเพียงคิดว่าสูตรถุงหอมนี่สามารถทำการค้าได้เหมือนกัน” คนเป็นมารดาถึงกับพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ “เจ้านี่ในหัวมีแต่เรื่องเงินจริง ๆ ฉีฉีมอบให้ข้านะ” “ท่านแม่มีเงินเยอะย่อมดีกว่ามีน้อย อีกอย่างอนาคตยังต้องใช้เงินอีกมากมาย” ซุนอี้หานไม่รู้จะอธิบายอย่างไรกับมารดา จึงหันไปทางหลินลู่ฉีแทน “ฉีฉีเจ้าขายสูตรถุงหอมนี่ให้ข้าได้หรือไม่”
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 229 : อยากอุ้มหลานใจจะขาดอยู่แล้ว
บทที่ 229 : อยากอุ้มหลานใจจะขาดอยู่แล้ว อวิ๋นฮูหยินรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจหลังได้รู้ที่มาที่ไปของพวกเขา “ที่แท้พวกเจ้าก็รู้จักกันมานานถึงเพียงนี้ แยกจากกันไปยังจะมาพบเจอกันที่เมืองหลวงแห่งนี้อีก” “ฮูหยินเจ้าคะนี่เป็นวาสนาต่อกันอย่างแท้จริง” ไป๋ชิงฟังแล้วรู้สึกว่านี่คือโชคชะตาแห่งความรักของคนทั้งคู่ วาสนาอะไรกัน หลินลู่ฉีรู้สึกว่าสตรีสองนางนี้ กำลังคิดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว นางเอ่ย “ล้วนเป็นคนทำการค้าเหมือนกัน ย่อมพบปะกันบ้างเป็นธรรมดา” “ครอบครัวของเจ้าช่างใจกว้าง ให้ลูกสาวออกมาทำการค้าได้” อวิ๋นฮูหยินรู้ว่าคุณหนูทั้งหลายในเมืองหลวง ต่างไม่มีใครยอมรับ เรื่องการเปิดหน้าออกมาทำการค้าขาย “ท่านป้าครอบครัวข้าเป็นเพียงชาวบ
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 228 : รู้ไหมเจ้าเป็นสตรีคนแรก ที่หานเอ๋อร์พามาแนะนำให้ข้ารู้จัก
บทที่ 228 : รู้ไหมเจ้าเป็นสตรีคนแรก ที่หานเอ๋อร์พามาแนะนำให้ข้ารู้จัก รอยยิ้มบนหน้าของซุนอี้หานจางหายไป “นาง เอ่อ” หลินลู่ฉียื่นหนังสือยกเลิกการหมั้นหมายคืนเขาไป “ช่างเถอะ นางจะเห็นด้วยหรือไม่ไม่สำคัญแล้ว” เอ่ยคล้ายไม่ใส่ใจ และไม่ใช่เรื่องใหญ่โตสำหรับนาง “เจ้าไม่โกรธข้าแล้วนะ” “ใครบอกว่าข้าโกรธท่าน ข้าไม่เคยโกรธสักหน่อย” ข้าแค่รำคาญ ! “ได้ ๆ เจ้าไม่เคยโกรธข้าก็ได้” ซุนอี้หานเก็บหนังสือยกเลิกการหมั้นหมายเข้าอกเสื้อ ความรู้สึกไม่สงบใจเลือนหายไป นับว่าได้ปรับความเข้าใจกับนางแล้ว “ท่านมีอะไรจะคุยกับข้าอีกหรือไม่ หากไม่มีแล้วข้าจะได้แวะไปเดินเล่นที่ตรอกอิงฮวาสักหน่อย ไหน ๆ ก็ออกมาแล้ว แวะไปดูแลกิจการ
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 227 : แม่นางฝูเจ้าล่วงเกินคนที่ไม่สมควรเข้า
บทที่ 227 : แม่นางฝูเจ้าล่วงเกินคนที่ไม่สมควรเข้า หนังสือหมั้นหมายกับของหมั้นที่เป็นหยกคู่รัก เป็นดังเผือกร้อน ๆ ซุนอี้หานแทบไม่อยากแตะต้องมัน เขาให้ซื่อเจียวหย่งเป็นคนรับไว้ ก่อนออกจากตระกูลซุน เขาหันไปทางบิดาของตนเอง ก้าวเข้าไปหาเขาใกล้ ๆ “ข้าหวังว่าท่านจะไม่ล้ำเส้นข้าอีก ไม่เช่นนั้นก็จะเป็นเหมือนกระถางธูปใบนี้” เพล้ง ! กระถางธูปถูกเขาเตะจนแตกกระจาย กลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยอยู่บนพื้น “เจ้าคนเนรคุณ ไสหัวไป !” ซุนอี้หานทิ้งสายตาดูแคลนไว้ให้บิดา ก่อนพาคนเดินออกจากจวนตระกูลซุนไปอย่างองอาจ นี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาเหยียบย่างเข้ามา ในสถานที่น่ารังเกียจแห่งนี้ ภายในวันเดียวกันเขาตรงไปยังจวนหมอหลวงฝู เอ่ยเรื่องการยกเลิกสัญญาหมั้นหมาย หมอหล
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 226 : แม่นางฝูคนนี้สติดีอยู่หรือไม่
บทที่ 226 : แม่นางฝูคนนี้สติดีอยู่หรือไม่ องค์หญิงสิบเอ็ดแทรกขึ้น “ฉีฉีข้ากลับเห็นต่างจากเจ้า ต่อให้มีช่างแปรรูปทองคำฝีมือดี แต่ว่าเครื่องประดับต่างต้องมีการออกแบบที่สวยงาม ถึงจะขายได้ราคานะ” ซุนอี้หานก็คิดเช่นนี้ “เป็นดังองค์หญิงสิบเอ็ดเอ่ยมาจริง ๆ มีช่างฝีมือดีก็ต้องมีช่างออกแบบที่ดีด้วย ตอนนี้ช่างออกแบบนั้น หายากกว่าช่างแปรรูปทองคำเสียอีก” “ออกแบบเครื่องประดับทองคำก็ไม่ได้ยากอะไรนี่นา มันก็เหมือนเครื่องประดับทั่ว ๆ ไปไม่ใช่หรือ” ซุนอี้หานมองนางแล้วยิ้มจาง ๆ “ไม่เหมือนกัน เครื่องประดับชนิดอื่นใช้การแกะสลักในการทำ การเจียรให้ได้รูปร่างตามที่ต้องการ แต่ทองคำต้องใช้ความร้อนหลอม การผลิตจึงค่อนข้างยาก หาช่างออกแบบได้ยากมากเช่นกัน” เมื่อเขาเอ่ยเช่นนี้ก็จริงอยู่เหมือนกัน
You may also like
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว
จิ้งเยี่ยน60.9K viewsบุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง
หิมะที่ปลิดปลิว62.6K viewsนางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง
ชวี่เหว่ย22.4K viewsยาจกยอดมารดา
ไห่ถาง36.5K viewsหงส์ซ่อนน้ำตา
จันทร์ส่องแสง727 viewsรักนี้ทะลุกำแพง
องค์หญิงโนเนม1.3K viewsสวี่หยางหวนคืนทวงแค้น
วริษา2.0K viewsเงาจันทราลิขิตบัลลังก์
สิบสามธันวา / กวีสีรุ้ง247 views
