LOGINShare
บทที่ 231 : เจ้าแค่หมั้นหมายกับใครสักคนก็ได้แล้ว
Last Updated:
2025-08-08 01:05:34บทที่ 231 : เจ้าแค่หมั้นหมายกับใครสักคนก็ได้แล้ว
“เลี่ยงไม่พบเจอรุ่ยอ๋อง ทำไมล่ะ” นางเอียงหน้ามองเขาคล้ายไม่เข้าใจ
“เจ้าฟังข้าเถอะ”
ซุนอี้หานอยากเก็บซ่อนนางเอาไว้ในห้องหับ ไม่ต้องออกไปพบเจอหน้าใครทั้งนั้น แค่สายตาของรุ่ยอ๋องที่มองนาง ก็ทำเขารู้สึกปั่นป่วนไปหมดแล้ว นี่เขากำลังยกหินทับเท้าตัวเองอยู่ใช่ไหม ไม่น่าเลยจริง ๆ
หลินลู่ฉีไม่เข้าใจเหตุผลของเขา แต่ท่าทางตึงเครียดและมีความไม่สบายใจของเขา ทำให้นางยอมรับปากแต่โดยดี
“ได้ต่อไปข้าจะไม่ไปที่จวนรุ่ยอ๋องอีกแล้ว มีอะไรก็ให้ท่านไปคุยเองดีกว่า”
เพราะเอ่ยความจริงออกไปไม่ได้ ซุนอี้หานจึงคว้ามือนางขึ้นมากุมไว้ “ฉีฉีข้าย่อมหวังดีต่อเจ้าเสมอ”
&nb
Latest chapter
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 247 : หวีครั้งแรกขอให้ชีวิตคู่ยืนยาว
บทที่ 247 : หวีครั้งแรกขอให้ชีวิตคู่ยืนยาว หลินลู่ฉีไปหาฉินซื่อที่เรือน พบว่านางกำลังปักชุดเจ้าสาวให้ตัวเองอยู่ หวงจื่อเหยาที่ได้เวลาใกล้คลอดแล้ว นางมาหามารดาเพื่อดูว่ามีอะไรให้ช่วยบ้าง “ท้องโตขนาดนี้ยังขึ้นรถม้าไปโน่นมานี่อีก ชุดเจ้าสาวของฉีฉีข้าทำเองได้เจ้าไม่ต้องช่วย” เสียงของฉินซื่อเอ่ยบ่นบุตรสาว ดังออกมาจากเรือนของนาง “ท่านแม่ฉีฉีของพวกเราจะออกเรือนทั้งที นางไม่ยอมรับสินเดิมจากพวกเรา มีเพียงชุดแต่งงานนี่แหละ ที่พวกเราพอจะทำให้นางได้” หลินลู่ฉีกระแอมเบา ๆ สองแม่ลูกก็หันมามองนางในทันที “เจ้ามาแอบฟังข้ากับท่านแม่พูดคุยกันใช่ไหม” “พี่จื่อเหยาท่านใส่ร้ายข้า” นางออดอ้อนเป็นเด็กน้อยทันที &ld
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 246 : ข้าจะนำผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวผืนนี้ไปมอบให้นางเองกับมือ
บทที่ 246 : ข้าจะนำผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวผืนนี้ไปมอบให้นางเองกับมือ “ท่านจริงจังทำไม ข้าแค่ล้อเล่น” แต่นางกลับชอบท่าทางเช่นนี้ของเขา “พี่อี้หานท่านเป็นพ่อค้าร่ำรวยอยู่อย่างสบาย ๆ ก็ได้ ข้าไม่เข้าใจว่าทำไมท่านต้องอยากหนุนหนังฮ่องเต้ หรือว่าเข้ารับตำแหน่งประมุขหอการค้า” ซุนอี้หานเลิกคิ้วมองนางอย่างเอ็นดู “เจ้าอยากรู้จริงรึ” “อื้ม” นางทำหน้าจริงจังขึ้นมา “ฉีฉีเจ้าว่าข้าร่ำรวยแล้วมีประโยชน์อันใด หากบ้านเมืองล่มสลาย ราษฎรทุกข์ยาก ใครจะมาซื้อข้าวของของข้ากัน” หลินลู่ฉีถึงกับคาดไม่ถึงว่าคำตอบของเขา จะออกมาคุณธรรมค้ำจุนโลกเช่นนี้ “ก็จริงของท่าน” “ส่วนที่รับตำแ
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 245 : เป็นเจ้านี่เองที่แอบดูข้าแต่ไม่ช่วยวันนั้น
บทที่ 245 : เป็นเจ้านี่เองที่แอบดูข้าแต่ไม่ช่วยวันนั้น ขณะที่หลินลู่ฉีที่กำลังเคลิ้ม ๆ หลับอยู่นั้น บานหน้าต่างก็ถูกคนเปิดแง้มเข้ามา นางลืมตาขึ้นหยิบมีดสั้นที่อยู่หัวเตียงออกมาถือไว้ คนผู้นั้นย่องเงียบเข้ามาหานาง “ฮึ่ย !” “ข้าเอง” ซุนอี้หานจับข้อมือนางเอาไว้ได้ทัน พร้อมทั้งปลดมีดสั้นเล่มนั้นออกมา เดินไปจุดตะเกียงภายในห้อง ทำให้เห็นมีสั้นได้ถนัดตา หลินลู่ฉีเห็นเขายืนจ้องมีดสั้นของตัวเองก็ไม่เข้าใจ “พี่อี้หานมีอะไร” “นี่เป็นมีดสั้นของเจ้ารึ” “อืม เป็นของข้าเอง ข้าออกแบบเองและสั่งโรงผลิตทำให้ มีแค่ข้าที่ใช้มีดสั้นแบบนี้” นางเอ่ยอย่างภาคภูมิใจ ซุนอี้หา
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 244 : คนพวกนั้นมีบุญแค่ไหนที่ได้ตายด้วยมือของเจ้า
บทที่ 244 : คนพวกนั้นมีบุญแค่ไหนที่ได้ตายด้วยมือของเจ้า “ไม่มีอะไรหรอก แค่เป็นห่วงชื่อเสียงของสตรีโสด” หลินลู่ฉีชิงตอบก่อนหันไปทางองค์หญิงสิบเอ็ด “เฟินเฟินเจ้ามาขี่หลังข้า ข้าจะพาปีนลงไปเอง” “ฉีฉีเจ้าล้อข้าเล่นใช่ไหม เจ้าจะปีนพาข้าลงไปได้อย่างไร” องค์หญิงสิบเอ็ดคิดว่ารูปร่างของนางกับอีกฝ่ายพอ ๆ กัน หากแบกปกติทั่วไปย่อมได้ แต่นี่ต้องปีนไต่เชือกลงไปอีก ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริง ๆ “ข้าทำได้น่า พี่อี้หานท่านแบกพระชายาลงไปก่อน” นางหันไปทางคู่หมั้นตัวเอง “ล่วงเกินพระชายาแล้ว” ซุนอี้หานย่อตัวลง พระชายารุ่ยอ๋องไม่ใช่คนไร้เหตุผล นางรู้ว่าทุกคนย่อมไม่กล่าวหาสตรีที่มีสามีมีบุตรแล้วอย่างนาง อีกอย่างนี่คือการช่วยเหล
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 243 : เลิกเถียงกันได้แล้ว ข้าจะขึ้นไปรับพวกนางเอง
บทที่ 243 : เลิกเถียงกันได้แล้ว ข้าจะขึ้นไปรับพวกนางเอง พระจันทร์เต็มดวงลอยเด่นกลางท้องนภา ทว่าราตรีนี้ช่างน่ากลัวยิ่งนัก สตรีสามนางยืนอยู่บนปากทางระบายน้ำ มองไปยังป่าไม้ฝั่งตรงข้ามด้วยความหวังอันริบหรี่ “คุณหนูหลินดูเจ้าไม่รู้สึกกลัว หรือว่าเจ้ามั่นใจว่าจะมีคนมาช่วย” พระชายารุ่ยอ๋องเกิดสงสัยขึ้นมา “นั่นสิฉีฉี เจ้าดูใจเย็นมากเลย” องค์หญิงสิบเอ็ดเห็นด้วย หลินลู่ฉียิ้มบาง ๆ “เรื่องอื่นข้าไม่รู้ แต่ว่าวันนี้พวกเราสามคน ไม่สิ ทั้งสี่คนต่างหาก” นางมองไปที่หน้าท้องแบนราบของพระชายารุ่ยอ๋อง เอ่ยต่อว่า “ยังไม่มีใครถึงคราวเคราะห์ร้ายแรงหรือว่าเสียชีวิต” องค์หญิงสิบเอ็ดกับพี่สะใภ้ของนาง มองสบสายตากันในความมืดสลัว ในใจของพวกนางเกิดความผ่อนคลายขึ้น&
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 242 : พวกเจ้าจะเอากบหรือผีเสื้อล่ะ
บทที่ 242 : พวกเจ้าจะเอากบหรือผีเสื้อล่ะ รุ่ยอ๋องแบ่งหน้าที่ทุกคนอย่างชัดเจน แม่ทัพหยวนควบคุมกองกำลังก่อกบฏ รองแม่ทัพหยวนกับคนอื่นไปไล่ล่าตามหาจิ้นอ๋อง จงซือหยางกับที่ปรึกษาคนอื่นคอยจัดการขุนนางที่เข้าข้างจิ้นอ๋อง ซุนอี้หานกับหวงจื่อถงให้ไปตามหาน้องสาว เท่ากับได้ตามหาพระชายาของตนด้วย ส่วนหมิงกุ้ยเฟยเมื่อหายตกใจแล้ว จึงให้คนไปจัดการส่งตัวสตรีสูงศักดิ์ทั้งหลาย ออกจากวังหลวงอย่างปลอดภัย รวมถึงส่งฉีเฟินเยว่กลับไปด้วย เมื่อนางไปถึงเรือนของตนเอง จึงได้เล่าเรื่องราวน่าตื่นเต้นให้บิดามารดาฟัง พวกเขารีบพาบุตรสาวไปที่ตระกูลหวงเพื่อส่งข่าวให้รู้ ภายในทางระบายน้ำ ทุกคนเริ่มเหนื่อยล้าและหมดเรี่ยวแรงจะเดินต่อ เพราะการเดินในน้ำที่สูงท่วมเข่านั้นไม่ใช่เรื่องง่าย พระชายาจิ้นอ๋องเดินได้ช้าที่สุด ต้องมีคนคอยพยุงไปตลอดทาง “เจ้าไปดูที่ปลายทางทีว่าใกล้ถึงหรือยัง” จิ้นอ๋องสั่งทหารคนหนึ่งให้ล่วงหน้าไปก่อน ไม่ช้าทหารคนนั้นก็กลับมารายงาน ว่าราวหนึ่งลี้ก็พบแสงสว่างปากทางออกแล้ว ทำให้คนอื่น ๆ มีสีหน้าดีขึ้น ยกเว้นเหล่าตัวประกันทั้งสามคน “ไม่เป็นไรเดินใกล้ข้าเข้าไว้
You may also like
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น
สั่งไม่หยุด100.7K viewsหวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.02
ชาไทยเย็น13.2K viewsสามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง
ป่าดอกท้อ23.9K viewsลิขิตรักภรรยาตัวร้าย
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ26.3K viewsหมอหญิงยอดดวงใจพันเอก
moonlight -mini268 viewsThe White Hood - หนูน้อยหมวกขาว
ภูผาสีน้ำเงิน148 viewsทะลุมิติมาเป็นนางร้ายในนิยายยุค 70
BBNanz4.4K viewsเกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน
พิมพ์สีทอง45.7K views
